powściągliwe. W przypadku uwzględnienia w regułach decyzyjnych ryzyka modelu, które wpływa na postać funkcji celu, decydent przyjmuje postawę pesymistyczną i przez to jest bardziej ostrożny. Zakłada on zajście najmniej korzystnej dla niego realizacji zmiennych endogenicznych, które oddalają się od zamierzonych celów, stąd aby temu zapobiec jego reakcje muszą być bardziej agresywne. Ponadto, wrażliwe na ryzyko reguły polityki monetarnej osłabiają siłę reakcji zmiennych endogenicznych na szok polityki pieniężnej, co świadczy o tym, że reguły te trwalej stabilizują poziomy zmiennych stanu. W dodatku powodują, że optymalne horyzonty stabilizujące dla inflacji są znacznie krótsze od ich empirycznych odpowiedników, stąd wrażliwe na ryzyko reguły polityki pieniężnej stanowią efektywne narzędzie do realizacji celów stawianych przez banki centralne.
Niniejsze opracowanie składa się z czterech sekcji. W następnej części przedstawimy empiryczny model transmisji monetarnej. W Sekcji 2 rozważać będziemy dwa optymalne banki centralne (BC): pierwszy realizujący bezpośredni cel inflacyjnych (strict inflation targeting) oraz BC z elastycznym celem inflacyjnym (flexible inflation targeting). Nadto wyprowadzimy optymalne wrażliwe na ryzyko strategie polityki pieniężnej. Sekcja 3 zawiera wyniki symulacji na optymalnych modelach z uwzględnieniem parametru ryzyka. W szczególności dla różnych poziomów parametru awersji BC do ryzyka oraz różnych okresów decyzyjnych porównywać będziemy optymalne ścieżki zmiennych endogenicznych, funkcje odpowiedzi na impulsy egzo-geniczne oraz długości horyzontów stabilizujących. Ostatnia cześć zawiera podsumowanie wyników.
Autorzy składają serdeczne podziękowania wszystkim krytycznym Czytelnikom tego opracowania. Za cenne komentarze na etapie powstawania niniejszej pracy chcielibyśmy podziękować Recenzentowi, uczestnikom seminarium Instytutu Ekonomicznego NBP, współpracownikom z Katedry Ekonometrii UŁ, w szczególności prof. W. Milo, prof. J.J. Sztaudyngerowi, prof. P. Wdowińskiemu, dr. P. Baranowskiemu, dr. G. Szafrańskiemu oraz uczestnikom konferencji Forecasting Financial Markets and Economic Decision-Making Conference (maj 2014).
6