4552035253

Okresowość w biegu opadów 37

Tabela 13 wykazuje, że wśród 5 analizowanych stacji 4 mają średnią sumę opadu w podokresie z maksimum plam nieznacznie niższą niż w podokre-sie z minimum; jedynie w Poznaniu stosunki układają się odmiennie.

Tabela 13

Związek między średnimi rocznymi sumami opadu w podokresach z maksimum

i w podokresach z minimum plam. Okres 1853—1959

Stacja	Średnia roczna suma opadu		Kierunek zmiany	Liczba Studenta	Zależność
	przy maksimum plam w mm	przy minimum plam w mm
Koszalin	693	702	wzrost	2,8	istotna
Poznań	517	502	spadek	6,2	istotna
Warszawa	561	568	wzrost	2,8	istotna
Wrocław	565	571	wzrost	2,2	istotna
Kraków	664	685	wzrost	7,0	istotna

Należy podkreślić, że we wszystkich przypadkach różnice pomiędzy średnią roczną sumą opadu przy maksimum i średnią sumą przy minimum plam nie przekraczają kilku procent, a więc średnie z podokresów tylko bardzo niewiele różnią się od średnich wieloletnich obliczonych niezależnie od cyklu plam.

Dla zobrazowania biegu kolejnych sum opadowych wokół maksimum i minimum plam sporządzono wykresy dla 5 stacji, odkładając na osi odciętych czas — kolejne lata, a na osi rzędnych — średnią sumę opadu odpowiadającą danemu podokresowi z maksimum czy z minimum plam, przypisując tę sumę rokowi, w którym ekstremum wystąpiło; linie równoległe do osi odciętych odpowiadają średnim sumom dla podokresów w całym analizowanym okresie (ryc. 7).

Krzywe są bardzo niespokojne, przecinają się wielokrotnie, ekstrema przypadają na różne cykle. Poznań wyróżnia się najmniejszą amplitudą wahania obu krzywych. Największe kontrasty sum wokół maksimum i minimum zarysowują się w cyklu 1856,0—1867,2: w Warszawie i w Krakowie przypada najwyższa z całego okresu suma opadu przy minimum plam, a równocześnie w Krakowie i w Koszalinie — najniższa z całego okresu przy maksimum plam; we Wrocławiu i w Koszalinie na minimum plam tego cyklu przypada znów najniższa średnia suma opadu.

W wyniku tej próby, wydaje się, można powiedzieć, iż w przebiegu krzywych nie można dopatrzeć się prawidłowości i jednokierunkowości związku plam słonecznych z kształtowaniem się rocznych sum opadu.

Dla szczegółowiej opracowywanego okresu 1900—1959 r. przeprowadzono analogiczną próbę poszukiwania zależności między sumami opadu w podokre-