4645771469

Identyfikacja toksycznych produktów rozkładu termicznego i spalania tworzyw sztucznych

Dość często środki pomocnicze, oprócz modyfikacji i poprawy właściwości użytkowych polimerów, zmniejszają koszty ich wytwarzania; dotyczy to w szczególności modyfikacji stosunkowo tanimi napełniaczami, takimi jak: mączka drzewna, rozdrobniona kreda, kaolin, grafit, sadza.

Stężenie i rodzaj oraz sposób wprowadzania środków pomocniczych do polimeru w dużym stopniu zalezą od ich charakteru chemicznego, oddziaływań pomiędzy matryca polimerowa i środkami pomocniczymi; duże znaczenie ma również postać dodawanego do polimeru środka pomocniczego, jego stopień rozdrobnienia i dyspersji w matrycy polimerowej (dotyczy to w szczególności napełniaczy).

KLASYFIKACJA ŚRODKÓW POMOCNICZYCH

Środki pomocnicze dzieli się zwykle na dwie główne grupy, tj. środki pomocne w przetwórstwie polimerów i środki funkcjonalne pomocne w użytkowaniu wyrobów z tworzyw polimerowych.

Ogólnie przyjmuje się, że tworzywa sztuczne w normalnej temperaturze i przy wyeliminowaniu działania światła są, przez wiele lat stabilne; ich właściwości nie ulegają, widocznym zmianom.

Starzenie się polimerów i stabilizatory przeciwstarzeniowe

Tworzywa polimerowe (i wyroby uformowane na ich podstawie) podczas długotrwałego ich przechowywania, przetwórstwa i użytkowania zmieniają wiele swych właściwości pierwotnych związanych z zachodzącymi w nich procesami starzeniowymi.

Starzenie się polimerów jest procesem złożonym, prowadzącym najczęściej do nieodwracalnych zmian właściwości pod wpływem różnych czynników działających w funkcji czasu; zwykle są to zmiany niekorzystne, powodujące wzrost kruchość, mikropęknięcia, twardości, zmiany barwy itp., i w ostateczności obniżenie właściwości użytkowych wyrobów polimerowych. W procesie starzenia mogą zachodzić zarówno reakcje degradacji, destrukcji a nawet depolimeryzacji, jak tez reakcje sieciowania, szczepienia, itp. Jeżeli przeważają w tym procesie międzycząsteczkowe reakcje sieciowania, to następuje wzrost masy cząsteczkowej polimeru, wskutek czego staje się on bardziej sztywny, kruchy, trudniej rozpuszczalny itp. Gdy natomiast przeważają procesy destrukcji, wówczas zmniejszają się masa cząsteczkowa polimeru i właściwości wytrzymałościowe, zmianie ulega wygląd powierzchni i barwa.

Autor: Elżbieta Gałązka, Zdzisław Salamonowicz