4645771473

Identyfikacja toksycznych produktów rozkładu termicznego i spalania tworzyw sztucznych specjalne, takie jak: chloroparafiny, poliole, polieterole, amidy kwasów sulfonowych, wysokowrzące frakcje ropy naftowej itp.

Napełniacze i nośniki wzmacniające

Napełniacze i nośniki wzmacniające są to środki pomocnicze pochodzenia naturalnego lub syntetycznego, które wprowadzone do polimerów (jako matrycy polimerowej) w różnej postaci, tworzą odpowiednie kompozyty polimerowe, najczęściej o polepszonych właściwościach użytkowych.

W zależności od pochodzenia rozróżnia się organiczne napełniacze naturalne (np. mączka drzewna, włókna celulozowe, lniane, sizalowe) i nieorganiczne (np. kreda, kaolin, talk, mika, kwarc, krzemionka, włókna azbestowe) oraz syntetyczne (włókna szklane, węglowe, grafitowe, kulki szklane, wollastanit, whiskery oraz organiczne włókna syntetyczne).

Ze względu na postać, w jakiej występują, napełniacze dzieli się na: proszkowe, włókniste, skrawkowe, wstęgowe, arkuszowe, kulkowe itp.

Skład chemiczny napełniaczy jest bardzo różnorodny, przy czym najczęściej są to krzemiany, glinokrzemiany, tlenki, węglany, siarczany, proszki metali, włókna polimerów naturalnych i syntetycznych.

Napełniacze w postaci proszkowej, krótkich włókien i skrawków stosuje się najczęściej do otrzymywania tłoczyw (np. fenolowych, poliestrowych), natomiast w postaci długich włókien, pasm, mat i arkuszy - do otrzymywania tworzyw warstwowych (laminatów); w tym ostatnim przypadku noszą nazwę nośników wzmacniających.

Przy doborze właściwego napełniacza dla danego polimeru bierze się pod uwagę jego właściwości, postać i cenę. Istotne znaczenie ma także ilość wprowadzonego do polimeru napełniacza; zwykle optymalną ilość ustala się eksperymentalnie.

Napełniacze można poddawać odpowiedniej obróbce (modyfikacji chemicznej i fizycznej), szczególnie powierzchniowej (np. przez szczepienie na ich powierzchni odpowiednich grup funkcyjnych, polepszających oddziaływanie z matrycą polimerową), powodującej np. lepszą zwilżalność przez polimer, większy stopień dyspersji w polimerze, większą hydrofobowość lub hydrofilowość itp.

Odpowiedni dobór i obróbka napełniacza pozwalają uzyskać korzystniejsze właściwości napełnionych polimerów, takich jak: udamość, twardość, odporność chemiczna, stabilność termiczna, ścieralność, palność itp.

Autor: Elżbieta Gałązka, Zdzisław Salamonowicz