4962383905

Str. 229

Zeszyt 9_ „P R Z E M Y S_Ł N A F T O W Y"

i pomoc władz państwowych była tu konieczna z tego względu, ponieważ wszelkie umowy regulujące produkcję przez jej ograniczanie zakazane były przez ustawę anti-trustową.

Równocześnie wydana zostaje ustawa ograniczająca marnotrawstwo gazu ziemnego, a ustawa ta wpływa pośrednio na ochronę złóż naftowych. W ciągu następnych paru lat ponawiają się w poszczególnych Stanach umowy, ograniczające produkcję z znakomitymi w.ynikami gospodarczenu. W os'a‘nim okresie przeważają usiłowania do ostatecznego uregulowania tej sprawy w drodze prywatnej kooperacji pod kontrolą władz państwowych.

Reasumując dotychczasowy przebieg omawianej akcji dochodzi autor do następujących rezultatów:

1. Ograniczanie inicjatywy prywatnej przez przestarzałe przepisy prawne powinno ustać. Wszel-kiemi środkami poprzeć natomiast należy dobrowolną gospodarczą działalność, polegającą na planowej współpracy producentów pod kontrolą władz państwowych, a w niektórych wypadkach nawet pod przymusem ze strony tych władz.

2.    Należy dążyć do tego, aby poszczególne obszary naftowe, a w szczególności nowo odkryte pola (możliwie jeszcze przed _x rozpoczęciem ich eksploatacji), traktowane były i odbudowywane jako zamknięte jednostki, i to wedle z góry ułożonego planu technicznego, możliwie pod jednoii-em kierownictwem. Postępowanie takie ma na celu nic-tylko najkorzystniejsze wyzyskanie danego złoża ropnego, lecz leży także w interesie każdego poszczególnego przedsiębiorstwa.

3.    Należy unikać straty naturalnego ciśnienia gazu w złożu i chronić się przed tą klęską przy zastosowaniu wszelkich rozporządzanych środków, w razie potrzeby nawet przy zastosowaniu najostrzejszych przepisów prawnych. Producent, który na małym nieraz terenie wypuszcza w powietrze olbrzymie ilości gazu, szkodzi w najwyższej mierze całemu obszarowi naftowemu, a działanie takie napiętnowane być winno jako niebezpieczne dla interesów publicznych. Ostry zakaz marnotrawienia gazu jest po^atem najskuteczniejszym środkiem, aby drobnych producentów skłonić do współdziałania.

DZIAŁ GOSPODARCZY.

Ustawy i rozporządzenia.

Bezpieczeństwo pracy na kopalniach. Okręgowy Urząd Górniczy w Drohobyczu wystosował do Zarządów kopalń i Kierowników ruchu kopalń droko-byckiego okręgu * górniczego okólnik, w którym znajdujemy następujące zarządzenia:

W ostatnim czasie zdarzył się szereg wypadków ciężkiego uszkodzenia pracowników przy wierceniach, prowadzonych systemem linowym i linowo-żerdzio-wym, wskutek nieumiejętnego i niewłaściwego wykonania niektórych robót przez poszczególnych pracowników.

I tak, ostatnio zaszedł śmiertelny wypadek wskutek uruchomienia w sposób wadliwy hamulca bębna świdrowego przy robotach około zmiany świdra* we wieży.

Ponadto zaszło kilka wypadków przy skręcaniu przyrządów wiertniczych zapomocą pełzaka i luku (dociskacza gwintów), oraz wypadki przy strunach pędnych bębna świdrowego, wypadek wpadnięcia do szybiku w wieży i inne.

Celem zapobieżenia na przyszłość tego rodzaju wypadkom zarządzam na podstawie § 71 kraj. ust, naft. z dnia 22 marca 190S (Dz. Ust. i rozp. kraj. Nr. Cl) i w uwzględnieniu wyników konferencji odbytej w sprawie powyższej w dniu 27 marca b. r. w Borysławiu — co następuje:

1)    Wykonanie szczególnie ważnych czynności wiertniczych, jak obsługę hamulców bębna świdrowego i innych podobnych, wolno ^oruczać tylko wiertaczom, lub pomocnikom wiertniczym, wyszkolonym i odpowiednio uzdolnionym.

2)    Dźwignia hamulca zapasowego bębna świdrowego ma być sporządzona w ten sposób, by hamulec ten mógł być uruchomiony ze stanowiska wiertacza.

Zarządzenie to dotyczy urządzeń do wiercenia linowego i linowo-żerdziowego, które w przyszłości zostaną zmontowane. Zaleca się jednak przeprowadzenie powyższej zmiany i w żurawiach, już istniejących.

3)    Pełzaki, używane do skręcania przyrządów wiertniczych należy utrzymywać stale w dobrym słanie *i co pewien okres czasu kontrolować stopień ich zużycia.

Zaleca się, by poszczególne kopalnie posiadały pełzaki zapasowe.

4)    Struny służące do napędu bębna świdrowego należy:

a)    w czasie, gdy są w ruchu w ten sposób barjerami zabezpieczyć, by nikt z robotników nie mógł być przypadkowo uszkodzony;

b)    w czasie, gdy są z tarczy rowkowej zrzucone, w ten sposób umocować lub zawiesić, by przez obracające się części nie mogły być porwane.

5)    W szybiku należy umieścić pod podłogą wieży żelazną kratę dwudzielną i rozsuwalną, zabezpieczającą robotników przed wpadnięciem do szybiku w czasie robót, przy otwartej bodni.

6)    Do skręcania liny wiertniczej należy używać tylko takich przyrządów jak kółka, klucze samoczynnie się otwierające i inne podobne, które w razie „oddania" liny nie mogą spowodować uszkodzenia zatrudnionych prżytem robotników.

7)    Należy pouczyć robotników:

a)    że przy skręcaniu, lub rozkręcaniu przyrządów wiertniczych zapomocą pełzaka i luku nic wolno ustawiać się w kierunku posuwania się pełzaka, w którym to kierunku, jak wiadomo, następuje „oddanie" dźwigni pełzaka;

b)    że w rzucie pod opuszczanemi ciężarami nie wolno wykonywać żadnych robót, ani też tam się ustawiać;

c)    że w części wieży nie osłoniętej pomostami wolno przebywać tylko tym robotnikom, którzy