Zauważmy, że tak, jak proces treningowy nie może istnieć bez swojej podstawowej komórki, którą jest ćwiczenie, tak samo ćwiczenie treningowe nie może samo w sobie odpowiadać na podstawowe wymogi rozwoju krótko, średnio i długoterminowego. Tylko organizacja pojedynczych ćwiczeń w większe cykle pozwala osiągnąć jak najlepsze wyniki sportowe w najbardziej odpowiednich momentach.
3. Orientacja. Każde ćwiczenie treningowe jest próbą zorientowania aktywności zawodnika lub ekipy w kierunku zamierzonego celu. Cele przewidziane dla danego ćwiczenia mogą zostać wyrażone w sposób bezpośredni lub pośredni, z jednej strony należy określić warunki ich osiągnięcia (poprzez instrukcje opisujące dany typ zachowania i działania), a z drugiej poziom sprawności sportowej, który powinien być osiągnięty jako rezultat działania (poziom postępu).
4. Modelowanie. Opracowanie treningu sportowego czerpie z naukowej wiedzy opartej na prawach, zasadach, metodach, koncepcjach pedagogicznych itp. Modelowanie jest procesem pozwalającym na połączenie ćwiczeń treningowych z wymogami zawodów sportowych. W ten sposób możemy tworzyć operacyjne modele charakterystyczne dla danej sytuacji oraz ukierunkować dane postawy i zachowania tak, aby można było na nie wpływać oraz przewidzieć do pewnego stopnia, biorąc pod uwagę czynniki losowe (wydarzenia przypadkowe i nieprzewidziane).
Podsumowując, ćwiczenie jest definiowane jako logiczna jednostka treningu sportowego lub metoda edukacyjna potencjalnie umożliwiająca poprawienie sprawności sportowej zawodnika i drużyny w odpowiedzi na wymogi zawodów sportowych oraz organizująca ich aktywność w kierunku osiągnięcia określonego celu (modelu gry) opartego na zasadach popartych wiedzą naukową.