5192605161

46

46

podobnie jak w nadmiernym wiec jednego z czynników

gospodarczego. W uniformizacji, egalitaryzmie. modemy upatrywać słabej dynamiki procesów rozwoju.

2.5. Region versus sektor

Problem relacji układów działowo-gałęziowego i regionalnego został postawiony przez W. Lissowskiego (1965) w klasycznym już opracowaniu, które stało Sie przedmiotem duskusji trwającej do chwili obecnej. Niewątpliwą zasługa W. Lissowskiego byio stwierdzenie (ss. 9. 10). że:

oba układy sa odrębnymi (alternatywnymi) przekrojami tego samego programu (ważne jest także uświadomienie sobie skutków tej alternatywności) a nie stanowią części wzajemnie sie uzupełniających (komplementarnych) jednego programu rozwoju. (...) Podejście to jest zupełnie odmienne aniżeli aktualny pogląd większości polskich regionalistów. Na ogół uważa się u nas. że układ działowo-gałęziowy i układ regionalny 'powinny sie wzajemnie uzupełniać*. Ten niejasny postulat oznacza mniej wiecej tyle, że regionaliści uzupełniają układ działowo-gałęziowy o element przestrzenny, przy czym zakłada sie. że w dobrze skoordynowanym planowaniu oba układy reprezentują te same tendencje (interes ogólnogospodarczy) a zatem cały problem polega na dobrej organizacji planowania. Innymi słowy widoczna dla mnie sprzeczność tendencji obu układów interpretuje sie jako błędy w organizacji planowania. Powoduje to serie posunięć organizacyjnych, utrudniających rozwiązanie problemu, który tkwi głębiej, nie tylko w organizacji planowania."

W. Lissowski idzie dalej w ujawnianiu rzeczywistych relacji miedzy układem działowo-gałęziowym a regionalnym. Na s. 43 pisze o sprzecznościach miedzy nimi, identyfikując modelowe sytuacje ich ujawniania sie: