5192605783

[9] RECEPTORY ADRENERGICZNE 75

zmianę powinowactwa białka wiążącego wobec adrenergicznego antagonisty (33). Redukcja mostków dwusiarczkowych ma charakter reakcji dwu-cząsteczkowej i jest ponadto odwracalna. F.akt, że ligandy o cechach zarówno substancji o działaniu agonistycznym jak i antagonistycznym zapobiegają inaktywacyjnemu działaniu dwutiotreitolu, wskazuje na możliwość konformacyjnych zmian w cząsteczce receptora podczas łączenia się z nim neurohormonu. Dane te sugerują ponadto, że mostki dwu-siarczkowe występują w pobliżu miejsc receptorowych neurohormonów, a nie w centrum aktywnym receptora.

Fizjologiczne obserwacje wykazały, że obniżenie temperatury izolowanych serc żab i szczurów (34), powoduje wzrost powinowactwa receptorów adrenergicznych wobec typowych ligandów cti. W identycznych eksperymentalnych warunkach typowe związki antagonistyczne w znacznie mniejszym stopniu obniżały inotropowe efekty wywoływane adrenaliną i noradrenaliną w izolowanych sercach. Równocześnie farmakologiczne obserwacje sugerowały, że receptory adrenergiczne a i (3 są odmiennym kon-formacyjnie stanem tej samej struktury błonowej (35, 36), i mogą podlegać ponadto wewnątrzreceptorowej konwersji. Świadczyłby o tym fakt, że patologicznie skrajnie różne ilości krążących we krwi hormonów tarczycy są przyczyną częściowego odwrócenia proporcji pomiędzy ilością receptorów a i (3, przy prawie niezmienionej ogólnej puli receptorów (37).

Nie udało się do tej pory scharakteryzować budowy chemicznej receptorów typu (3, a w szczególności struktury centrum aktywnego wiążącego neurohormon. Podczas oczyszczania preparatów białek receptorowych techniką chromatografii powinowactwa stwierdzono, że wzrost hydrofo-bowości ramion ligandów sprzężonego z agarozą jest przyczyną obniżonego odzysku białek receptorowych z żelu (26). Oprócz słabych oddziaływań elektrostatycznych zaangażowanych w wiązanie neurohormonu z receptorem, prawdopodobnie niepoślednią rolę w tym procesie odgrywają oddziaływania niepolarne. Być może te ostatnie siły są wynikiem obecności lipidów w cząsteczce receptora (3. Dodatkowo, dane te pozwalają przypuszczać, że receptory (3 podobnie jak wyizolowane ze śledziony (22) lipo-proteidy o cechach receptorów a stanowią chemicznie podobne cząsteczki. Tym niemniej, zarówno badania Shorra i wsp. (24), jak i adsorpcja (na kolumnach ze zmodyfikowaną Sepharose) kompleksów receptor-białko wiążące guanylowe nukleotydy pochodzące z solubilizowanych błon erytrocytów żabich (38) sugerują, że białka wiążące aminy katecholowe są glikoproteidami.

IV. Mechanizm działania receptorów adrenergicznych

Efekty biochemiczne będące następstwem stymulacji adrenergicznej są rezultatem łączenia się odpowiednich amin katecholowych z receptorami i powstania złożonego kompleksu.