5484453687

195

W CZASOPISMACH

państwa ścierają się bezpośrednio ze sobą (pomimo oddalenia terytorialnego) na płaszczyźnie produkcji propagandowej, której są twórcami. N. Kapczenko z całą ostrością przedstawia, do jakiego stopnia doszło obecne zagrożenie pokoju światowego i czego należy oczekiwać. Kreśli pilną potrzebę aktywizacji walki (również w środkach przekazu) przeciwko zagrożeniu pokojowemu. Artykuł opiera na faktach ze współczesnej polityki międzynarodowej.

mk

# Otmar Ernst: PROBLEME „QANTI-TATIVER” UND „QUALITATIVER” IN-FORMATIONEN IN WERBETRAGER-ANALYSEN. ZV + ZV 1983 nr 45. S. 1306 —1308.

Autor zajmuje się interpretacją danych „ilościowych” i „jakościowych” uzyskiwanych w analizach zasięgu, struktury i tzw. projekcji mediów. Chodzi o analizy licznie wykonywane przede wszystkim dla instytucji reklamujących się i planujących reklamę. Zazwyczaj globalny zasięg medium jest wielkością mało interesującą, poszukuje się informacji o możliwie zróżnicowanych grupach odbiorców. Takich opracowań też jest wiele, ale również ich przydatność jest wątpliwa zc względu na bardzo indywidualne komputerowe planowanie reklamy.

Natomiast analizy struktury są — zdaniem autora — niedostatecznie wykorzystywane jako informacja w pracy redakcyjnej i marketingowej, zwłaszcza gdy chodzi o dane dotyczące czytelnictwa stałego i dorywczego.

Dalej O. Ernst przestrzega przed psychologicznymi pułapkami projekcji opartej na magii wielkich liczb, tworzących „pseudorzeczywistość”, przed planowaniem „do drugiego miejsca po przecinku”. Wskazuje, że analizy czytelnictwa (zasięgu) nie mogą zastąpić analiz rynkowych i marketingowych w dostarczaniu żądanych informacji o (potencjalnych) nabywcach. Samo zagęszczenie danych ilościowych tworzy podstawę jakościową. W ankietach w ogóle nie ma możliwości stwierdzania „ogólnie ważnych” predyspozycji, o które trzeba zawsze pytać konkretnie.

Dostrzegając inflację informacji w badaniach. ich niejednokrotne sprzeczności, występuje jednak Ernst przeciw redukcji badań. Uważa, że wielość danych — przy eliminacji błędów i stwierdzaniu przyczyn różnic — daje najlepszą podstawę możliwie szczegółowego opisu.

Na zakończenie interesujące spostrzeżenie, które — choć się wydaje oczywiste — często jest pomijane: „systematyczne korzystanie z jakiegoś medium sygnalizuje już samo stosunkowo wysoki stopień przywiązania do niego”.

pd

0 Geert Zebothsen:    FRAUENZEIT-

SCHRIFTEN-MARKT; WER, WIE, WAS, WARUM? ZV+ZV 1983 nr 45. S. 1304—1306.

Redaktor naczelny magazynu kobiecego Fur Sie interesująco charakteryzuje rynek czasopism kobiecych. Zalicza do niego te tytuły, które mają % i więcej kobiet wśród odbiorców. Gdy w r. 1975 były w RFN 22 takie tytuły, to w 1983 już 36. Autor dzieli je na 3 grupy: rozrywkowe (z oo najmniej 39% takich treści w części redakcyjnej), poradnicze (70% i więcej po

rad w treści) i mieszane (od 40% do 69% wymienionych wyżej treści). Rozrywkowych tytułów wykazał 10 (w rodzaju Frau im Spiegel), poradniczych 15 (tu m. in. Brigitte, Fiir Sie, Burda Moden, Petra), mieszanych 5 (Tina, i in.), kilka nie weszło do analizy. Porównując nakłady z lat 1975 i 1983 stwierdził, że w pierwszym okresie pism mieszanych prawie wcale nie było — ich wydawcy wkroczyli w lukę na rynku; obecnie nakłady w trzech grupach wykazują proporcje jak: pisma rozrywkowe 3,7 — mieszane 2 — poradnicze 1,5. Sukces pism o treści mieszań ej nie nastąpił kosztem „klasycznych”, które też zwiększyły stan posiadania — wspólnie o ponad 20%.    pd

O Gero Morlock:    LESERBRIEFE —

BCRGERSPRACHROHR tageszeitung.

ZV+ZV 1983 nr 42. S. 1165—1167.

Na podstawie wyników uzyskanych przy pracy doktorskiej obronionej na uniwersytecie w Karlsruhe, autor omawia 905 listów opublikowanych w tamtejszym dzienniku Badische Neuesten Nachrichten w latach 1974—1979 na temat planowania miejskiego (osiedli i komunikacji, organizacji czasu wolnego, zaopatrzenia, służb socjalnych itp.) Zaczyna od stwierdzenia, że w sytuacji bez tzw. nowych mediów % mieszkańców miast informuje się o sprawach lokalnych z miejscowej gazety. W swej pracy nie mógł się oprzeć na wszystkich nadeszłych do redakcji korespondencjach, gdyż ta ogółu nie gromadzi. Jednak w ramach 30 wyodrębnionych tematów (jak komunikacja lokalna, renowacje, ogródki działkowe, obiekty sportowe) nie znalazł oznak, że redakcja szczególnie selekcjonuje lub pomija jakąś tematykę.

Z zamieszczonych przeszło 900 listów

0    planowaniu miejskim, 70% stanowiło reakcję na wcześniejsze publikacje gazety, 15% — na inne listy i tyleż powstało z inicjatywy własnej korespondentów. Ponad połowę listów napisali mężczyźni, 15% kobiety, ok. i/₃ pochodziła od organizacji

1    władz. Listy mężczyzn były nieco dłuższe niż kobiet, najbardziej sążniste były korespondencje instytucji.

Z reguły więcej listów pochodziło z dzielnic wykazujących wyższą prenumeratę.

Autor podkreśla, że listy o planowaniu miejskim nie odzwierciedlają rezonansu wywołanego tym problemem wśród mieszkańców, lecz są tylko wyrazem reakcji osób- bezpośrednio zainteresowanych. Nie wolno więc na podstawie liczby lub treści listów czytelniczych wnioskować o nastrojach ogółu czytelników lub wręcz mieszkańców.

pd

0 Siergiej B i e ł o w: NIEWOLNYJE OT-KROWIENIJ A. Zapadnyj obraz żyzni i „massowaja litieratura”. Nowy) Mir 1983 nr 2. S. 238—252.

Opracowanie stanowi krytyczny przegląd określonych zjawisk kultury masowej ostatniego dziesięciolecia rozwiniętych społeczeństw niesocjalistycznych. Autor porusza trzy ważne kwestie: istnienie wolnego czasu u obywateli wspomnianych społeczeństw, jego zagospodarowanie oraz mechanizm tego wypełniania przez środki przekazu. Gros uwagi autor poświęca

13*