5487407352

Obecnie mamy zatem do czynienia z systemami, w których:

1.    Centralne maszyny cyfrowe są urządzeniami przystosowanymi do pracy wielodostępnej, o bardzo dużej modularnie rozbudowywalnej pamięci głównej, praktycznie nieograniczonej pojemności pamięci pomocniczej, znacznej szybkości wykonywania operacji, korzystnych parametrach technicznych /niezawodność, moc pobierana, odporność na warunki zewnętrzne itd#/,rozbudowywanym oprogramowaniu podstawowym zawierającym m.in. program nadzorczy do pracy wieloprogramowej /często w czasie rzeczywistym/, bogatym zbiorze języków programowania i bibliotekach programów użytkowych.

2.    Sieci teletransmisji danych cyfrowych mają strukturę bardzo złożoną, w której koegzystują fragmenty hierarchiczne i szeregowe, łącza komutować ne i dzierżawione, dupleksowe i półdupleksowe, wolne, akustyczne i szerokopasmowe o różnych rodzajach modulacji, urządzenia przystosowane do transmisji synchronicznej i asynchronicznej itd. a także - jako węzły sieci

- bardzo różnorodne i złożone funkcjonalnie urządzenia sterujące i pośredniczące w wymianie informacji cyfrowej między poszczególnymi gałęziami sieci.

3- Zestaw stosowanych urządza! końcowych jest bardzo różnorodny: od specjalizowanych urządza! zaprojektowanych dla potrzeb użytkownika, poprzez urządzenia typu telegraficznego i tradycyjne urządzenia zewnętrzne maszyn cyfrowych /np. drukarki wierszowe, taśmy magnetyczne, czytniki i perforatory kart itd./ do najnowszych rozwiązań ułatwiających znacznie kontakt człowiek-maszyna /display 'e ekranowe z piórem świetlnym,optyczne czytniki anaków, czytniki pisma magnetycznego itd./.

Mimo tak wielkiego postępu większość eksploatowanych jeszcze obecnie systemów teleprzetwarzania ma strukturę wyraźnie hierarchiczną, w której daje się wyróżnić /na najwyższym poziomie hierarchii/ centralną maszynę cyfrową pełniącą monopolistycznie funkcję przetwarzania darych dla całego systemu oraz /na niższych poziomach/ urządzenia wchodzące w skład sieci teletransmisji danych cyfrowych i urządzenia końcowe. Struktura taka powstała w wyniku oczywistej modyfikacji tradycyjnego systemu Online, polegającej na przeniesieniu urządzeń końcowych na odległość kil-kudziesiąciu czy kilkuset kilometrów od maszyny cyfrowej bez zasadniczej zmiany roli centralnej maszyny i urządzeń zewnętrznych w systemie. Sama sieć teletransmisyjna, niezależnie od swej złożoności, pozostaje bierna w sensie merj^orycznego przetwarzania informacji.

Ostatnie sty/ierdzenie ze względu na swą skrótowość jest nieprecyzyjne i wymaga nieco szerszego omówienia. Jest prawdą, że dane przenoszone przez sieć teletransmisji od urządzenia końcowego do komputera lub w kierunku przeciwnym, podlegają pewnemu przetwarzaniu przez urządzenia v\cho-dzące w skład sieci. Przetwarzaniem danych jest bowiem np. konwersja z kodu telegraficznego Baudota na kod ISO 7, dostawianie lub usuwanie znaków sterujących przebiegiem transmisji, zmiana formatu bloku przez dodanie nagłówka z adresem urządzenia lub kodu parzystości itd. Wymienione czynności przetwarzania nazwano jednak wyżej skrótowo "niemerytorycznymiy ponieważ ich przebiegu nie może zmodyfikować treść przekazywanych danych, a jedynie parametry techniczne łączy i obowiązujące w nich konwencje nawiązywania transmisji i Bterowania jej przebiegiem.

Teoretycznie, działanie takiej sieci teiekomunikacyjnej powinno być "niewidoczne" dla centralnej maszyny cyfrowej. Ze względu jednak na możliwą złożoność procesu przekazywania danych cyfrowych /różnorodność typów urządzeń końcowych, możliwość występowania w nich różnych kodów, różnych Bzybkości i innych parametrów transmisji, różnorodność typów łączy telekomunikacyjnych itd./ część algorytmów współpracy maszyny cyfrowej z siecią telekomunikacyjną zostaje implementowana nie w postaci har—

18