5895614070

182 ARTYKUŁY

Jedno jest pewne: każdy pracownik nauki powinien sobie zdawać sprawę z tego, że kopiowanie artykułów z czasopism naukowych ma bezpośredni wpływ na zmniejszenie się najpierw prenumeraty, a później nakładu czasopisma bądź innego często ważnego wydawnictwa. A to z kolei powoduje wzrost ceny publikacji, a w końcu doprowadza do upadku m.in. potrzebnego, charakteryzującego się wysokim poziomem naukowym czasopisma.

Zasada rzetelnego korzystania została przyjęta także w polskim systemie prawnym; świadczą o tym postanowienia ustawy z 1994 r. o „dozwolonym korzystaniu z chronionych utworów”. Przepisy art. 23 tej ustawy [1] dopuszczają, aby bez zezwolenia twórcy, nieodpłatnie ¹ korzystać z już rozpowszechnionego utworu w zakresie własnego użytku osobistego. Ta licencja ustawowa zezwala na korzystanie także krewnym, powinowatym, jak również bliskim znajomym korzystającego.

Prawo do rzetelnego korzystania określa zadania pracowników bibliotek i ośrodków informacji naukowej we wszystkich krajach — sygnatariuszach Konwencji berneńskiej. Dokumentaliści i bibliotekarze pośredniczą w rzetelnym korzystaniu i w pewnym stopniu sprawują nadzór nad właściwym stosowaniem tej zasady. Każdy bibliotekarz powinien nie tylko świadczyć usługi, ale także być najbliższym sojusznikiem twórcy; jednym z zawodowych obowiązków bibliotekarza jest dbanie o to, aby wszyscy użytkownicy przestrzegali przepisów ustawy o prawie autorskim, aby biblioteka była miejscem nie pirackiego, a rzetelnego korzystania [10, s. 13-14; 11, s. 7-12].

Bibliotekarze mają prawo sporządzać, na życzenie indywidualnych użytkowników, kopie z artykułów zamieszczanych w czasopismach naukowych (i nie tylko) w zakresie i na zasadach stanowionych przez prawo państwa, w którym wykonują swój zawód. To prawo (i wynikające z tego obowiązki) w państwach należących do Wspólnoty Europejskiej wynika z jej dyrektyw, z postanowień Konwencji, z powszechnie przyjętej zasady rzetelnego korzystania z przepisów specjalnych prawa krajowego, obowiązujących w danym państwie [5, s. 16]. Takie przepisy określają zadania polskich bibliotekarzy i dokumentalistów, którzy powinni:

1)    w związku z art. 23 ustawy o prawie autorskim [1]: umożliwiać swoim czytelnikom korzystanie z utworów w zakresie własnego użytku osobistego; polska ustawa nie ogranicza praw użytkownika co do zakresu korzystania, m.in. objętości kopiowanego dokumentu, jak też co do celu korzystania (ale musi to być korzystanie rzetelne — w zakresie własnego użytku osobistego); nie można wykluczyć, że w przyszłości sprawy związane z rzetelnym korzystaniem i z własnym użytkiem osobistym staną się przedmiotem zainteresowania sądów, że dojdzie do wydania w tych sprawach orzeczeń Sądu Najwyższego;

2)    w związku z art. 27 ustawy o prawie autorskim [1]: kopiować fragmenty opublikowanych utworów dla własnej instytucji naukowej bądź oświatowej

1

W rozumieniu ustawy — bez prawu do wynagrodzenia dla autora; „Twórcy nic przysługuje prawo do wynagrodzenia (w sytuacjach, o których stanowią przepisy o „dozwolonym użytku chronionych utworów" — uwaga BH), chyba że ustawa stanowi inaczej" [1, art. 34].