6137905421

ją części (funkcjonalnie identyczne) tego samego układu scalonego. Zamiast powyższych oznaczeń używa się także opisu w postaci 1/2US na oznaczenie części układu scalonego. W przypadku na przykład układu scalonego (US) zawierającego dwuwejściowe bramki NAND opis każdej bramki wyglądałby: USA (B, C lub D) lub 1/4US. Szczegółową identyfikację konkretnej części układu scalonego ułatwiają numery wyprowadzeń, które powinny być na schematach zaznaczane. Inny sposób zaznaczania na schematach scalonego układu wieloczęściowego to obrysowanie linią przerywaną wszystkich części tego układu. Jednak ten sposób jest możliwy do zastosowania tylko wówczas, gdy części te są (na schemacie) usytuowane blisko siebie.

Z wyjść liczników US7, US6B są sterowane także wejścia negatorów (układy US15, US16). Z wyjść tych negatorów są sterowane diody świecące typu LED (D5 t/) 15) służące do wskazywania stanów wejść adresowych. Dioda świeci, gdy na wyjściu sterującego nią negatora jest stan niski. Odpowiada to wysokiemu stanowi na wejściu negatora. Tak więc przyjęto tutaj (najczęściej stosowaną) konwencję, że dioda świecąca sygnalizuje nam stan wysoki, dioda zgaszona — stan niski. Taki sam sposób sterowania zastosowano również do diod sygnalizujących stany wejść sterujących pamięcią (diody D16, D17, Dl8) oraz stany wejść adresowych układu US4 (diody Dl9, D20, D21).

Zauważmy, że sygnał Q_A z licznika US7A dochodzi tylko do zacisku laboratoryjnego Gj. Aby sterować nim wejście adresowe A₀ należy połączyć zaciski Gj i G₂.1 takie połączenie należy wykonać przy badaniu pamięci. Jednak przy pomiarze czasu dostępu należy to połączenie usunąć, a wykonać połączenie G₂-G₃. Wówczas do gniazda typu BNC (Bj) doprowadzamy sygnał TTL z generatora i jest on tym samym doprowadzony do wejścia adresowego A_Q. Drugie gniazdo BNC (B₂) pozwala sygnał ten podać na wejście oscyloskopu. Wcześniej należy pamięć tak zaprogramować, aby dwie sąsiednie komórki pamięci (różniące się bitem A₀ adresu) miały różne wartości bitu D₀ słowa danych. Podając sygnał D₀ (gniazdo fi₃) na drugi kanał oscyloskopu, dokonamy pomiaru czasu dostępu poprzez pomiar przesunięcia pomiędzy przebiegiem wejściowym, a wyjściowym. Oczywiście, wejścia sterujące pamięcią powinny być ustawione tak, aby pamięć pracowała w trybie „odczyt”.

Aby zakończyć identyfikację roli układów US7 i US6B, należy jeszcze określić wpływ diod D₃ i D₄ na pracę licznika US6B. Zauważmy, że diody te (wraz z rezystorem /?₄₁) tworzą bramkę iloczynową (AND), której wyjście jest doprowadzone do wejścia CLR zerującego licznik (stanem wysokim). Zerowanie takie wystąpi w chwili, gdy licznik zliczy 5 impulsów (licznik osiągnie stan QcQbQa ⁼ 101) i natychmiast (z opóźnieniem wynikającym z czasów propagacji) zostanie wyzerowany. Będzie więc liczył w trybie mod 5. Jest to pewne ograniczenie przestrzeni adresowej dostępnej dla użytkownika, ale uzasadnienie celowości takiego rozwiązania podamy dalej. Dokończmy najpierw analizę układu umożliwiającego adresowanie pamięci. Aby zaadresować te wejścia, należy ustawić liczniki US7, US6B w pożądany stan. Wejścia (zliczające) tych liczników są sterowane z wyjść układu US4. Układ ten jest ośmiobitowym zatrzaskiem adreso-

N .

294