604226276

78 Marcin Kropka

beneficjent zaś — podmiot nie będący zakładem ubezpieczeń⁷⁸. W łańcuchu gwarancji „umową ubezpieczenia” będzie umowa, na podstawie której dochodzi do udzielenia gwarancji ostatecznemu beneficjentowi.

Objęcie umowy gwarancji ubezpieczeniowej zakresem zastosowania krajowych norm kolizyjnych sprawia, że umowę tę należy kwalifikować jako „umowę ubezpieczenia” również w rozumieniu art. 1 ust. 3 konwencji rzymskiej.

Współcześnie umowa ubezpieczenia stanowi także środek realizacji przez zakłady ubezpieczeń zadań w zakresie grupowych ubezpieczeń emerytalnych⁷⁹. Rodzi to pytanie o prawo właściwe dla umów grupowego ubezpieczenia emerytalnego⁸⁰.

Za uznaniem umowy grupowego ubezpieczenia emerytalnego za „umowę ubezpieczenia” w rozumieniu krajowych norm kolizyjnych⁸¹ przemawia rezultat kwalifikacji pojęcia „umowa ubezpieczenia”, dokonanej zarówno z uwzględnieniem funkcji społeczno-gospodarczej oraz cech charakterystycznych tej umowy, jak również z uwzględnieniem przepisów wyjaśniających to pojęcie zawartych w dyrektywie 2002/83.

Z zakresu zastosowania dyrektywy 2002/83 wyłączone zostały zabezpieczenia społeczne⁸². Wykładni autonomicznej pojęcia „zabezpie-

⁷⁸    Zakresem pojęcia „umowa ubezpieczenia” nie są natomiast objęte umowa gwarancji ubezpieczeniowej, której beneficjentem jest inny zakład ubezpieczeń, ani umowa pomiędzy gwarantem a gwarantem. Prawo właściwe dla tych umów wskaże konwencja rzymska.

⁷⁹    Przykładem jest umowa grupowego ubezpieczenia na życie w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 3 Ustawy o pracowniczych programach emerytalnych (Dz.U. nr 116, poz. 1207).

⁸⁰    Według mojej wiedzy, kwestia ta nie była przedmiotem analizy w piśmiennictwie.

⁸¹    Możliwość tę otwiera poddanie przepisom kolizyjnym dyrektywy 2002/83 zarówno indywidualnych, jak i grupowych umów ubezpieczenia na życie (zob. E. Lorenz:

■ ■

Dos auf grenziiberschreitende Lebensversicherungsvertrdge anwendbare Recht - eine Uber-sicht uber die kollisionsrechtlichen Rechtsgrundlagen. „Zeitschrift fur die gesamte Ver-sicherungswissenschaft” [dalej: ZVersWiss] 1991, s. 133).

⁸²    Artykuł 3 pkt 4 dyrektywy 2002/83. Tak samo w odniesieniu do dyrektyw z zakresu pozostałych ubezpieczeń osobowych i ubezpieczeń majątkowych (art. 2 ust. 1 pkt d dyrektywy 73/239).