672580943

54 Kompozycja stroficzna — Kontekst

opowiadań w ten sposób, że zakończenie poprzedniego staje się punktem wyjścia dla następnego (np. kolejne przygody tego samego bohatera itp.).

Kompozycja stroficzna. Kompozycja utworu poetyckiego, w której występuje podział na strofy (zwrotki), charakterystyczna zwłaszcza dla liryki.

Kompozycja sztuczna. Konstrukcja wprowadzająca, w przeciwieństwie do naturalnej, różne in-wersyjne kombinacje układu odcinków fabuły, następstwa chronologicznego, związków przyczynowych, form podawczych itp.

Kompozycja szufladkowa. Odmiana kompozycji ramowej, w której szereg opowiadań epizodycznych rozsuwa ramy opowiadania głównego, a bohaterzy są narratorami jakby odrębnych utworów.

Koncepcja. Pomysł, pogląd, sposób ujęcia, ramowy plan, zarys pewnej konstrukcji.

Koncept. Dowcip polegający na grze słów.

Konceptyzm. Kierunek literacki w Hiszpanii w XVII w. Charakterystyczne dla tego kierunku było posługiwanie się krótkimi, dwuznacznymi i trudno zrozumiałymi zdaniami.

Konflikt dramatyczny. Sprzeczność ujawniająca się w starciu akcji i kontrakcji.

Koniektura. Zmiana wprowadzona do tekstu przez wydawcę, wymagająca stwierdzenia jej potrzeby i uzasadnienia propozycji edytorskiej.

Konkordancja. Zestawienie odpowiadających sobie tekstów, znaków, dat itp.

Konkretyzacja dzieła literackiego. 1. Urzeczywistnienie pomysłu twórcy w formalno-treścio-wej postaci dzieła. 2. Proces towarzyszący poznawaniu dzieła literackiego, odtwarzanie w wyobraźni przez czytelnika świata przedstawionego w dziele.

Konsonans. Współbrzmienie spółgłosek (np. pacierz — chociaż, pomnik — ranek, kominy — kamienie).

Konstanta metryczna. Element metryczny stanowiący zasadę regularności w danym systemie wersyfikacyjnym (np. ilość sylab w sylabizmie itp.).

Konstanta rytmizacyjna. Czynnik powtarzający się regularnie w kolejnych odcinkach rytmicznych, decydujący o podobieństwie członów (w prozie rytmicznej — retoryczny, np. powtórzenia semantyczne lub syntaktyczne, intonacja itp.; w mowie wiązanej — element dodatkowy obok konstant metrycznych, retoryczny lub metryczny, ale nie obowiązujący w danym systemie, np. człon sklad-niowo-intonacyjny w sylabiku itp.).

Konstrukcja zob. Kompozycja.

Kontaminacja. 1. Zniekształcenie tekstu pierwotnego przez przeniesienia części z innych tekstów. 2. Połączenia, np. mieszanie form podawczych w utworze, itp.

Kontekst. Sąsiadujące z danym wyrazem lub układem wyrazów części tekstu, potrzebne do zrozumienia sensu wypowiedzenia.