7186602944

Struktura geograficzno-zawodowa cudzoziemskich pracowników w Polsce

względzie Wielka Brytania, gdzie w przeliczeniu na złote średnia miesięczna płaca w 2005 roku wynosiła 12 tys. zł. Kolejne miejsca zajmowały Niemcy 9,7 tys., Irlandia 9,2 tys., Francja 7,5 tys., Włochy 7,3 tys. oraz Holandia 6,7 tys. zł.

Struktura geograficzno-zawodowa cudzoziemskich pracowników

W świetle prognozowanej wysokiej dynamiki rozwoju ekonomicznego kraju, którego integralnym czynnikiem wzrostu i strukturalnych przemian pozostają bezpośrednie inwestycje zagraniczne oraz znaczący strumień środków finansowych z budżetu UE, wysoki odpływ rodzimej siły roboczej na atrakcyjne finansowo unijne rynki pracy okazać się może jedną z najpoważniejszych barier w procesie budowy silnej i nowoczesnej gospodarki Polski. Uwzględniając rozwijane od przełomu XX/XXI wieku niekorzystne tendencje ruchu naturalnego ludności, znaczone w perspektywie 2050 roku ujemnym wskaźnikiem przyrostu naturalnego rzędu -5,9%, wzrostem udziału ludności starej w ogólnej liczbie mieszkańców do 29,6% i realnym spadkiem zaludnienia kraju aż o 12,6% (w okresie 2000-2050), problem deficytu rodzimej siły roboczej okazuje się jak najbardziej realny, jedną z możliwych form jego złagodzenia czy wręcz eliminacji będzie szersze otwarcie polskiego rynku pracy dla cudzoziemskiej siły roboczej, jak to czynią od lat 60. XX wieku wysokorozwinięte kraje Europy Zachodniej.

Zgodnie ze statystykami Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej, gromadzącymi m.in. dane o wydanych cudzoziemcom indywidualnych zezwoleniach na pracę w Polsce, średnio na powyższych zasadach zatrudnianych jest w naszym kraju około 15 tys. obcokrajowców rocznie. Znamienne jest przy tym pojawienie się tendencji spadkowej z chwilą przystąpienia Polski do UE, a to za sprawą formalno-prawnych utrudnień dla imigracji cudzoziemskich pracowników, głównie z krajów spoza Unii. Warto w tym miejscu przypomnieć, iż zgodnie z aktualnym ustawodawstwem cudzoziemiec może wykonywać w Polsce pracę po uzyskaniu zezwolenia wydanego przez wojewodę właściwego dla miejsca prowadzenia działalności pracodawcy. Wniosek o zezwolenie na zatrudnienie cudzoziemca (na określony czas, miejsce, ze sprecyzowaniem warunków pracy i wysokości wynagrodzenia) składa pracodawca; po zatwierdzeniu i wydaniu przyrzeczenia na zatrudnienie przez wojewodę wniosek ten stanowi warunek ubiegania się o wizę. Po uzyskaniu polskiej wizy i przedstawieniu jej w urzędzie wojewódzkim cudzoziemiec otrzymuje ostatecznie zezwolenie na pracę. Podkreślić należy, że powyższe przepisy nie dotyczą obywateli państw tych UE, które zniosły okresy przejściowe w zakresie swobodnego przepływu pracowników.

Według stanu na 2004 rok, spośród 12,4 tys. tej grupy cudzoziemskich pracowników największa ich liczba znalazła zatrudnienie w handlu (30,7% ogółu), nieznacznie wyprzedzając osoby pracujące w przemyśle (27,9%), w którym to

199