372 Mierntotwo.
cyjnej. Wskazane jest, by liczbowania podziałów łat różniły się od siebie o nieokrągłą ilość, np. punktowa 0 na jednej łacie odpowiada jmnkt 2,48 na drugiej.
3. Przez powtórne wykonanie niwelacji, w kierunku przeciwnym (stanowiska instrumentu na innych miejscach).
4. Przez zauiwelowamo zamkniętego wieloboku niwelacyjnego, lub siatki niwelacyjnej.
5. Przez nawiązanie niwelacji do znaków' wysokości.
Znaki wysokości. Najczęściej używane są poziome trzpienie, z duża głową, osadzone na cemencie w cokole budynku, w wysokości około 0,6 m nad powierzchnią terenu. Wysokość górnej powierzchni głowy trzpienia nad poziomem morza jest znana. Nawiązanie do trzpienia niwelacyjnego (fig. 61) polega na wykonaniu odczytu na pionowej łacie niwelacyjnej, ustawionej na trzpieniu, przy poziomej osi celowej. Oznaczmy ten odczyt przez /«■, a odczyt na łacie w punkcie A, którego wysokość mamy wyznaczyć, przez Ip, to wa = wz.w. + (lw — albo wa =--Wc—1 Pryczom Wc =
WZ. 17. + lW
Znaki wysokości niwelacji ścisłej składają sic z metalowego stożka ściętego, z wywierconym otworkiem w osi, osadzonego poziomo na cemencie
w murze, w wysokości około 2 m nad powierzchnia terenu. Na murze umieszczona jest tabliczka z otworkiem, znajdującym się w przedłużeniu otworka w stożku ;i napisem Z. W. Wysokość osi otworka w stożku nad poziomem morza jest znana. Nawiązanie do tego znaku wysokości wykonać można* n) zapomocą lineału niwelacyjnego, który zawiesza się na pręcie, wsadzonym w otwór stożka i odczytuje lineał przy poziomej osi celowej (stosuje się przy niwelacji ścisłej, fig. 52), albo b) zapomocą Jaty niwelacyjnej, ustawionej na terenie, obok znaku wysokości, na której odczytać trzeba położenie poziomej osi celowej i wysokość znaku wysokości ponad tereuem (stosuje sic przy niwelacji zwykłej, fig. 53).
W przypa dku a) |
= W'Z . |
-(L + ę=we-i | |
przyczem |
wc = | ||
w przypadku b) |
W A- |
- ■ |
-L + *»-*P~We |
przyczem |
3 II |
' WZAV - |
- L + lw‘ |
Profil podłużny terenu. Profil podłużny jest to przekrój terenu płaszczyzna pionową, powierzchnią graniastosłupową pionową, lub powierzchnia walcową pionową. Siadem poziomym tego przekroju jest albo liuja prosta, albo linja łamana złożona z prostych, albo linja gięta złożona z prostych i łuków, stycznych do prostych. Ślad ten może być dany na terenie lub na planie, jest to zwykle oś projektu technicznego (drogi lub kolei). Profil