400 Miernictwo.
w dzienniku busolowym, podanym powyżej. Na prawej, pokratkowanej stronie dziennika rysuje się szkic poligonu busolowcgo i szczegółów (fig. 79). W punktach początkowym i końcowym poligon powinien być nawiązany do bokós siatki poligonowej, względnie triangulacyjnej. Poligony busolowe rysuje
-50
sie zwykle kątomierzem na papierze milimetrowym, a następnie przei. zapoinoeą kalki na plan z siatką podstawową. Małe odchyłki w długości poligonu wyrównywaj, sio zwykle na oko. Zdejmowanie instrumentem busolowym ma obszerne zastosowanie w pomiarach losowych i górniczych. Pu mimo małej dokładności w wyznaczeniu azymutu magnetycznego (średni błąd wynosi -A' do 6'), otrzymujemy stosunkowo dokładne zdjęcia, gdvi błędy azymutów' magnetycznych nie przenoszą sie dalej, sprawiając tyli* małe, miejscowe przesunięcia poligonu.1)
Napisał
profeBor politechniki, Lwów.
Uwagi wstępne, układy i wzory zasadnicze. Podstawę wszelkie pomiarów, przeprowadzanych celem rozmierzenia kraju, stanowi sieć trój kątów (triangulacyjna) o wierzchołkach (punktach triangulacyjnych In! trygonometrycznych), zaznaczonych trwale na terenie.
Trójkąty o bokach powyżej 25 km tworzą sieć I-rzedaą; o bokach o< 15 do 25 km sieć H-rzędną; o bokach G—15 km sieć Ul-rzędną; a wiesze i o bokach poniżej 6 km sieć IV-rzędną. Sieć IV-rzędna stanowi podstawę dli ciągów poligonowych, na których opierają sie wszelkie zdjęcia szczegółowe
Dla Polski projektuje Ministerstwo Robót Publicznych pięć układów prostokątnych, przyczem przyjmuje dodatni kierunek osi .Y-ów ku północ; zas dodatni kierunek osi JT-ów ku wschodowi.2) Właściwe początki układi* wspomnianych 5-ciu systemów znajdują się na przecięciu się południków li1
, -1°, 23° i 25° (licząc od Greenwich) z równikiem, aby jednak unikną
*) Literatura ogólna Miernictwa na atr. 4fi6.
*) Przepisy obowiązująco przy pomiarach metodą trygonometryczna i poligon*!*11 w celn przeprowadzenia nowych zdjqd kraju. Min. Rob. Publ., Warszawa 1920. Bcdzlea! je nadal nazywali przepisami pomiarowemi M. R. P.