7349811360

Luty 1957 37

Luty 1957 37

Jeżeli przyjmiemy, że najoptymalniejsze warunki rozwoju znajduje roślina wówczas, kiedy jej transpiracja jest względnie najniższa, wynika stąd, że pole przeznaczone pod uprawę jęczmienia należy nawieźć 32 kg N, 27 kg P2O5 i 80 kg K2O na hektar. Ta kombinacja nawozowa przy danej odmianie jęczmienia i danej glebie przedstawia widocznie najbardziej zharmonizowaną dawkę pokarmu mineralnego.

Można by się zapytać, czy posiadamy jakieś dowody eksperymentalne na to, że istotnie obliczone metodą więdnięcia i zastosowane w warunkach polowych nawożenie mineralne zapewni roślinom najodpowiedniejsze dla nich warunki rozwoju, dając ostatecznie plon najwyższy. Że tak jest, dowodzą liczne doświadczenia wykonane przez prof. A. Arlanda i jego współpracowników. We wszystkich tych doświadczeniach spadek transpiracji zaznaczał się zawsze zwyżką plonów i, przeciwnie, zniżka plonów była następstwem transpiracji na skutek mniej odpowiednio dobranego nawożenia mineralnego.

Niesposób — i nie byłoby to zresztą celowe — przytaczać na tym miejscu liczne doświadczenia, wykonane tą metodą. Jednakże porównanie choćby na jednym przykładzie danych uzyskanych metodą Arlanda z rezultatami, jakie otrzymano w polu jest konieczne. Tak np. w jednym z doświadczeń tego rodzaju, badając wpływ nawożenia fosforowego na plon pszenicy ozimej uprawianej na glince piaszczystej, ubogiej w fosfor stwierdzono, że gdy dawka 27 kg P0O5 na ha wpływała obniżająco na transpirację, dawka podwójna, tj. 54 kg PoOs/ha transpirację już podnosiła (tab. 5). Należało więc oczekiwać zwyżki plonu przy dawce pierwszej, zniżki zaś przy drugiej dawce nawożenia fosforowego.

Doświadczenie połowę całkowicie potwierdziło te przypuszczenia, dając 19,67 q ziarna pszenicy z ha przy dawce 27 kg P2O5, przy dawce zaś 54 kg P0O5 tylko 14,50 q z ha (tab. 6, ryc. 5).

Tablica 6

Nr parcelek	Nawożenie kg/ha			Plon ziarna pszenicy
	N	pso5	KaO	q/ha	w liczb. wzgl.
1	32	0	80	15,67	100
2	32	27	80	19,67	126
3	32	54	80	14.50	93

W r. 1953 zwrócił się do mnie prof. Arland z propozycją zbadania jego metody w warunkach polskich. Po przesłaniu do Lipska gleby, nawozów i owsa, który zamierzaliśmy uprawiać w majątku doświadczalnym naszej Szkoły w Mydlnikach i po otrzymaniu od prof. Arlanda dawek nawozów mineralnych obliczonych we-dług jego metody, zostało założone przez moich współpracowników mgr K. Wagnera i mgr R. Wojtasa na wiosnę 1954 doświadczenie połowę o następującym schemacie:

1)    bez nawożenia    4)    N,    P/2, K

2)    N, P, K    5)    N,    P, K/2

3)    N/2, P, K    6)    N,    P, K (według

dawek Arlanda).

Plony owsa (ziarna) z poszczególnych kombinacji nawozowych przedstawia tablica 7.

Tablica 7

Nr parcelek	Kombinacje nawozowe i dawki nawozów kg/ha			Plon owsa ^ziarna) z 6 powtórzeń q/ha	Nadwyżki w por. do komb bez nawozów
	N	p,o5 :	k2o
1	0	0	0	11,53
2	32	54	80	19,88	8,35
3	16	54	80	17,56	6,03
4	32	27	80	18,72	7,19
5	32	54	40	14,97	3,44
6	40	1 ^36	160	19,63	8,10

Przedział ufności 5%    2,13

Rozpatrując wysokości pionów zebranych z pięciu pierwszych kombinacji, w których poza zerową i pełną zmniejszaliśmy do połowy dawki nawozów azotowych, fosforowych i potasowych, dochodzimy do wniosku, że badana przez nas gleba wymagała najbardziej nawożenia potasowego, w słabszym już stopniu azotowego, natomiast fosforu miała pod dostatkiem. Wynika to stąd, że największą zniżką plonu zareagował owies na poletkach, w których zredukowana do połowy została dawka potasu (komb. 5), mniejszą — w kombinacji o zmniejszonej dawce azotu (komb. 3), natomiast na zmniejszenie nawożenia fosforowego (komb. 4) nie było żadnej jego reakcji, obniżenie plonu na tej ostatniej kombinacji leżało bowiem w granicach błędu doświadczalnego (nie wychodziło poza przedział ufności).

Jeżeli zaś chodzi o kombinację ostatnią (Arlanda), to wprawdzie nie okazała się ona lepsza od kombinacji pełnej (komb. 2), dając plony równorzędne w granicach błędu doświadczalnego, ale wnioski wyciągnięte przez prof. Arlanda na podstawie wyników uzyskanych jego metodą okazały się zgodne z potrzebami gleby określonymi przez nas za pomocą klasycznej metody polowej doświadczeń nawozowych (pięć pierwszych kombinacji nawozowych). Istotnie w przesianych nam ^da"?    *9W*

dawkach nawozów, “ "TT¹    n Ucihach "#■

i . ,    ,    ,    —plon ziarna pszenice/

jakie trzeba zastosować na danej glebie    Ryc. 5.