8254444982

9

pochylenie jezdni winno być zaprojektowane nie lukiem, a prostą Kc. Tak nie jest i łuk cd przy tym, samym promieniu r możemy przedłużyć, lecz do pewnych tylko granic (powiedzmy do a i f), mianowicie dotąd, póki styczne Ma i fN nie przekroczą dopuszczalnych maksymalnych spadków podłużnych. Jeśli zatem wolno nam stosować największy podłużny spadek dla jezdni 0,05, to nachylenie Ma i Nf powinno być takie, żeby tga_a <;    0,03.

To znaczy, że kierowcy w punktach a i f, jadąc naprzeciw siebie na długości drogi ac i fd nie będą się widzieli, dopiero, dojechawszy do punktów c i d — zobaczą się nawzajem. I to zupełnie zaspakaja warunek widzialności, ponieważ cd jest właśnie tą długością widzialną, która, jak wiemy już, w razie potrzeby w zupełności wystarcza do zahamowania dwu jadących naprzeciw siebie pojazdów mechanicznych z szybkością około 100 km/godz. każdy. Również więc będzie spełniony warunek widzialności w dowolnych punktach g i e na łuku załomu, o ile ge = cd = zadanej widzialnej długości 200 m. b. Przy stawianiu granicy największego spadku dla profilu podłużnego jezdni, temisamem określamy długość L\

Niech ii + i₂ = tgo^ -f tgx₂ = 0,10, wówczas at = rSna, a więc 2 at = af = U = 2 X 3571,77 X 0,05 = 357 m. b. Długości L

przy projektowaniu są nam potrzebne z uwagi na to, że przy zbyt wydłużonym łuku amib (rys. 4) ten ostatni mógłby zachodzić na następny łuk wklęsły cnd, mając zaś zgóry wyliczone odległości L pozwala nam to zor-jentow^rać się odirazu o możliwości proistej wstawki bc.

W tym celu podaje się poniżej zamieszczoną tablicę dla spadków^r od 0.0020 do 0.0500. Tablica Nr. 1 — dla łuków wypukłych o promieniu R — 3600 m. i tabl. Nr. 2 — dla łuków wklęsłych — o promieniu R — 1500 m.