8377355964

Ks. Grzegorz Puchalski Ewangelizacja i nowa ewangelizacja w nauczaniu Kościoła J 5

Ewangelizacja, będąc procesem, składa się z elementów, które mogą być jednocześnie uważane za etapy lub fazy jej realizacji²⁵. Soborowy dokrtiAd gen-tes przedstawia je jako elementy zakładania i budowania Kościoła: świadectwo chrześcijańskie, dialog i obecność miłości (11-12), głoszenie Ewangelii i wezwanie do nawrócenia (13), katechumenat i wtajemniczenie chrześcijańskie (14) oraz formowanie społeczności chrześcijańskiej przez sakramenty i posługi (15-18).

Papież Paweł VI w Ewangelii nuntiandi wymienia: świadectwo życia, które jest adresowane do niechrześcijan, do ochrzczonych, ale niepraktykujących oraz do żyjących w społeczności chrześcijańskiej, ale nieprzestrzegających zasad życia chrześcijańskiego (21), dalej - bezpośrednie przepowiadanie, które jest konieczne ze względu na niewystarczalność świadectwa (22), następnie - przylgnięcie duchowe, które jest odzewem na głoszone słowo Boże (23) i w konsekwencji owocuje wejściem we wspólnotę Kościoła (23), przyjęciem znaków, zwłaszcza sakramentów (23) i działalnością apostolską (24).

Podobnie proces ewangelizacji dzieli Jan Paweł II, określając kolejne elementy jako momenty istotne²⁶ tegoż procesu. W encyklice Redemptoris missio wymienia kolejno: ewangeliczne świadectwo życia (42), pierwsze przepowiadanie Chry stusa (44-45), nawrócenie i chrzest (46-47), formowanie Kościołów lokalnych (48-50), działalność ewangelizacyjną kościelnych wspólnot podstawowych (51), inkulturację Ewangelii (52-54), dialog z braćmi o innych przekonaniach religijnych (55-57), wspieranie rozwoju przez wychowanie sumienia (58-59).

Warto zaznaczyć, że dekret Ad gentes doprowadza proces ewangelizacji do uformowania społeczności chrześcijańskiej i na tym poprzestaje, co wprowadza pewien element statyczności. Mówi, co prawda, na innym miejscu (DM 6) o konieczności dalszej ewangelizacji, ale nie wylicza tego w ramach etapów ewangelizowania. Paweł VI i Jan Paweł II idą dalej i wskazują na postawę apostolską osób i wspólnot chrześcijańskich, co ukazuje ciągłość procesu ewangelizacji, który nie kończy się w jakimś idealnym momencie, gdy wszyscy są już zewan-gelizowani i potrzebują opieki duszpasterskiej, lecz trwa i rozwija się cyklicznie, tworząc regularne nawroty od preewangelizacji przez ewangelizację do poste-wangelizacji, która przekształca się znów w stadium wstępne²⁷.

Podobnie Dyrektorium ogólne o katechizacji rozumie ewangelizacją jako proces, przez który Kościół, poruszany przez Ducha Świętego, głosi i rozpowszechnia Ewangelią na całym świecie^2fi. Zawiera on różne, powiązane ze sobą elementy, takie jak: głoszenie, świadectwo, nauczanie, sakramenty, miłość bliź-

²⁵    Por. Przyczyna, jw. s. 33.

²⁶    CT 18.

²⁷    Por. K. Wojty ła. Ewangelizacja w świecie współczesnym. W: W kręgu Dobrej Nowiny, red. J. Szlaga. Lublin 1984 s. 79.