8482348692

I

Jan Zabrodzki, Grafika komputerowa

“i-h-1-1-1-1-V

300    400    500    600    700    800 3t[nmJ

1

zakres widzialny

Rys. IV. 1. Widmo widzialne

Z punktu widzenia fizycznego nie ma różnicy między falami o różnych długościach, czy częstotliwościach. Fakt, że postrzegamy fale o różnych długościach jako różne barwy wynika jedynie ze sposobu interpretacji przez mózg pobudzeń odbieranych przez elementy światłoczułe znajdujące się w oczach. Te elementy to czopki i pręciki znajdujące się o obrębie siatkówek.

Pręciki generalnie są czułe na światło w całym zakresie widma widzialnego. Są one przede wszystkim receptorami "luminancji” i zapewniają widzenie przy słabym oświetleniu (widzenie zmierzchowe). Natomiast czopki mają mniejszą czułość i wymagają dużego poziomu oświetlenia. Każdy z trzech występujących typów czopków (L, M, S) jest bardziej czuły w określonym zakresie widma (por. rysunek IV.2). Czopki umożliwiają percepcję zjawisk barwnych.

700 ^XIⁿⁿł

Rys. IV.2. Względna czułość czopków i pręcików funkcji długości fali. Linia szara -pręciki, linie: czerwona, niebieska i zielona - czopki

Na percepcję barwy składa się kilka czynników: charakterystyka źródła światła, charakterystyki odbicia lub transmisji dla obserwowanego obiektu, charakterystyki czułości poszczególnych receptorów (wszystkie charakterystyki w funkcji długości fali świetlnej). W mózgu następuje ostateczna interpretacja docierającej informacji i identyfikacja postrzeganego koloru obiektu.

Najprostszy model percepcji barwy zilustrowano na rysunku IV.3. Światło odbite od obiektu pada na trzy rodzaje receptorów. Każdy z nich generuje pewną odpowiedź M_r, M_g i M_b. Suma tych odpowiedzi określa postrzeganą barwę. Poszczególne receptory występujące w tym modelu określa się jako receptory R (czerwony), G (zielony) i B (niebieski). Zauważmy, że w tym modelu przyjmuje się, że receptory

Strona 18 z 110