9621686393

97

Gloaownia funkcjonalna.

Literatura.

Z. A r e n d. O wymawianiu angielskiem. Poznań, 1929.

J. Baudouin de Courtenay. Próba teorji alternacyj fonetycznych. RWF. 22, 219 nst. Kraków, 1894.

J. Baudouin de Courtenay, Różnica między fonetyką a psy-chofonetyką. Spr. Tow. Nauk. Warsz. 20, 3 nst. Warszawa 1928.

T. B e n n i. Zur neueren Entwicklung des Phonembegriffs. Donuin Natalicium Schrijnen, str. 34 nst. Nijmegen—Utrecht, 1929.

T. Ben n i. Z wędrówki pojęcia fonemu. Sprawozd. Tow. Nauk. Warsz. Wydź. I. Rok 22 (1929), str. 25 nst. Warszawa, 1930.

T. B e n n i. Dalszy przyczynek do analizy pojęcia fonemu. Pr. Fil. 15, 1, 213 nst. Warszawa, 1930.

W. Doroszewski. O definicję fonemu. Pr. Fil. 15, 1, 220 nst. Warszawa, 1930.

O. Jespersen. Phonetic Transcription and Transliteration, Propo-sals of the Copenhagen Conference April 1925. Oxford, 1926.

D. Jones. Lautzeichen und ihre Anwendung in verschiedenen Sprachgebieten. Verlegt von Reichsdruckerei. Berlin, 1928.

M. Kruszewski. Ueber die Lautabwechslung. Kazań, 1881.

V. Ma the siu s. La structure phonologiąue du lexique du tcheąue moderne. Travaux du Cercie Linguistique de Prague 1, 67 nst. Praga, 1929.

M.    R u d n i c k i. Z zagadnień psychofonetycznych. MPKJ. 5, 173 nst. Kraków, 1912.

N.    T r u b e t z k o y. Zur allgemeinen Theorie der phonologischen Vokal-systeme. Travaux du Cercie Linguistique de Prague, str. 39 nst. Praga, 1929.

N. Trubetzkoy. Sur la „Morphonologie” Travaux du Cercie Lin-guistique de Prague, str. 85 nst. Praga, 1929.

N. Trubetzkoy. Das phonologische System des Polabischen. Pola-biscke Studien, str. 111 nst. Wiedeń, 1929.

H. Ul a szyn. Polskie gwar. Józwa. Miscellanea językowe 5. MPKJ. 5, 306 nst. Kraków. 1912.

H. UI a s z y n. Kilka uwag terminologicznych (z dziedziny językoznawczej) Pr. Fil. 12, 405 nst. Warszawa, 1927.

C. Morfonologja (Głosownia funkcjonalna).

I. UWAGI WSTĘPNE.

§ 52. Fonematy, tworząc cząstki składowe wyrazów i form gramatycznych, otrzymują w tern położeniu zabarwienie, które stanowi ich wartość funkcjonalną, semantyczną i morfologiczną. Fonematy, rozpatrywane ze stanowiska tych wartości funkcjo-ualnych, nazywać będziemy morfonematami¹).

^l) Ob. H. Ułaszyn, Kilka uwag terminologicznych. Pr. Fil. 12. 405 nst. (1927).

St.Szober, — Gramatyka jęi. polak. II.—7