9576709236

występować Abies alba i Picea abies, jednak nie tworzą one niższego, zróżnicowanego pod względem wieku piętra w obrębie warstwy drzew. Ponadto cechuje je obniżona żywotność, a w przypadku świerka także słabe odnowienie w podszycie i runie. Odnotowano również w tym podzespole jednostkowy udział neofitów, takich jak: Larix decidua, Pinus syhestris i Robinia pseudoaccacia.

Warstwa krzewów osiągająca przeciętnie 20% zwarcia budowana jest głównie przez podrost gatunków liściastych oraz leszczynę, kruszynę i jarzębinę. Rzadziej pojawiają się w niej Sambucus nigra i Crataegus laevigata. W kilku płatach zaobserwowano zwiększony rozwój podszycia, będący skutkiem przerzedzenia drzewostanu lub dopływu bocznego światła. Przykładem fruticetyzacji jest zdjęcie 19.

Runo zielne zwykle jest bujnie rozwinięte, choć zdarzają się płaty, w których jego pokrycie spada do 25%. Udział poszczególnych gatunków w warstwie zielnej jest zróżnicowany i wyraźnie skorelowany ze składem drzewostanu, topografią terenu oraz sąsiedztwem innych zbiorowisk leśnych. W sytuacji kiedy mamy do czynienia z facjalnym układem m.in. Rubus hirtus, uwidacznia się proces unifikacji runa. W płatach Tilio-Carpinetum typicum uwagę zwraca duży udział roślin towarzyszących, na które składają się gatunki z różnych grup syngenetycznych. Z typowych gatunków grądowych ze związku Carpinion stwierdzono w runie występowanie jedynie Galium schultesii. Klasa Querco-Fagetea reprezentowana jest przez 42 gatunki, przy czym 28 z nich występuje z I stopniem. W fitocenozach, w których w drzewostanie jest obecny Picea abies, w warstwie ziół zaznacza się proces borowienia; wzrasta udział Yaccinium myrtillus i Dryopteris dilatata, przy równoczesnym spadku frekwencji roślin z Querco-Fagetea. W takich warunkach, wspomnianą klasę, reprezentuje z wysoką stałością jedynie Luzula luzuloides.

Ciekawe stosunki florystyczne panują w zdjęciu 17, gdzie pod dębowo-grabowym okapem, w runie rośnie m.in. Luzula luzuloides, Poa nemoralis, Lysimachia nemorum oraz Impatiens parviflora - neofit osiągający najwyższe pokrycie spośród występujących tu gatunków.

W runie T.-C. typicum stwierdzono ponadto pojedyncze facje z Hedera helix, Symphytum tuberosum, Asarum europaeum, Luzula luzuloides; stanowią one ciekawe urozmaicenie na tle monotonnych płatów z ekspansywnym Rubus hirtus (fruticetyzacja).

Warstwa mszysta jest uboga, zwykle osiąga niewielkie pokrycie 5-10%. Sporadycznie 30 i 40%. Największy udział mają w niej: Atrichum undulatum, Polytrichastrum formosum i Dicranella heteromalla. Łącznie stwierdzono 11 gatunków mszaków, z czego 5 z I stopniem stałości.

-68-