984502212

202 DRUGI ZJAZD

sobie pytanie „azali nadszedł już czas na opracowanie całych dziejów XV stulecia i sądzi, że byłoby to rzeczą przedwczesną, ale wiek. ów przedstawia pole metylko do prac wydawniczych, ale i do opracowań monograficznych pojedynczych kwestyi i momentów.

OWI

czasie 1454 szlacht

Na wykład referatu d-ra Lewickiego odezwali się jeden po drugim dr. Papee, dr. Kętrzyński, dr. Korzeniowski, Korzon, Balzer i Windakiewicz. Wszyscy doradzali poszukiwania po rozmaitych archiwach obcych, a Korzeniowski radzi zajrzeć nawet do Ka-guzy (!;. Dr. Papee dopominał się o studya nad sprawami litew-skiemi i ruskiemu Zawiazał się mimochodem spór, o to, kto byli wi junior es, którymi otoczył się Kazimierz Jagiellończyk w zasie zaburzeń eerekwickich i układania statutów Nieszawskich r.

. P. Korzon ua podstawie analogii z w. XVI sądzi, że to była lita, posłowie ziemscy, zwani „młodszą bracią*⁴ w przeciwieństwie do senatorów, jako „starszej braci**. Prof. Balzer zaoponował temu na zasazdzie, że Długosz pomiędzy owymi j u ni o r a iu i wymienia kilku senatorów. W końcu dyskusyi nadszedł August lir. Cieszkowski i zrobił uwagę, aby robiono poszukiwania w archiwach włoskich co do do dziejów Władysława Warneńczyka. Znakomity filozof w ten sposób scharakteryzował wiek XV-ty: nie był to wprawdzie wiek przełomu, bo przełomów w dziejach, podobnie jak w przyrodzie nie ma, ale jest on początkiem ogromnej cwolucyi w dziejach Polski i bez zbadania owego wieku późniejsze dzieje w znacznej części będą niejasne.

Ponieważ dr. Lewicki przypuszcza, że „znajdą się również poeci historyczni, mający wzmiauki o rzeczach polskich bardzo nie raz ważne i cenne**, przeto zwracamy uwagę jego i innych podobnych pracowników, aby nie zapomnieli o pieśniach ludowych podobnych pracowników, aby nie zapomnieli o pieśniach Indowych połuduiowo-slowiańskich, w których występuje bohater z pod W a i> ny jako Władysław, król Ledjanów (t. j. polaków).

Następny referat d-ra Ludwika Kubali, profesora gimnazyum we Lwowie, głosił „O wydawnictwie źródeł historycznych XVII wieku*¹. Referent kładzie nacisk na brak wydania najpotrzebniejszych materyałów do tego wieku. Do najważniejszych źródeł zalicza!) akta publiczne państwa, 2) akta rubicżuc dla dokładnego rycb publikacja w całości lub streszczeniu byłaby pożądaną**. 1 od względem dwóch pierwszych dr. Kubala doradza uzupełnić dzieła l)o-gięła „C o d e x d i p I o m a t i c u «*• i „L i m i t e s u“. W instrukcyaeli i lamiach sejmikowych referent widzi „źródło, jakiego żadne państwo do historyi XVII i XVIII w. nic posiada, źródło urzędowe, przedstawiające opinią publiczną, każdorazowy stan kraju, wolę całego ówczesnego narodu, dążenia i politykę wpływowych osobistości. He/.