7.     
Sprzężenie zwrotne (funkcje przenoszenia, układy
oscylacyjne)

 

Sprzężenie zwrotne - oddziaływanie sygnałów stanu końcowego
(wyjściowego) procesu (systemu, układu), na
jego sygnały
referencyjne (wejściowe). Polega na otrzymywaniu przez układ informacji o
własnym działaniu (o wartości wyjściowej). Matematycznym, jednoznacznym opisem
bloku gałęzi zwrotnej jest transmitancja.
Informacja ta może być modyfikowana przez transmitancję bloku gałęzi zwrotnej.

Sprzężenie zwrotne ujemne stanowi
fundamentalny mechanizm samoregulacyjny. Z cybernetycznego
punktu widzenia ma ono za zadanie utrzymanie wartości jakiegoś parametru na
zadanym poziomie. Zachodzi ono wtedy, gdy jakiekolwiek zaburzenia powodujące
odchylenie wartości parametru od zadanej wartości w którąkolwiek stronę
indukują działania prowadzące do zmiany wartości parametru w stronę przeciwną
(stąd nazwa "ujemne"), a więc do niwelacji (kompensacji) efektu tego
odchylenia.

Sprzężenie zwrotne dodatnie polega na
tym, że w sytuacji zakłócenia jakiegoś parametru w układzie, układ ten dąży do
zmiany wartości parametru w kierunku zgodnym (stąd - "dodatnie") z
kierunkiem, w którym nastąpiło odchylenie od "zadanej" wartości.

Funkcje przenoszenia statyczne
i dynamiczne

 

� Funkcja
przenoszenia y = f(x) Funkcja przenoszenia o charakterystyce

o charakterystyce
statycznej dynamicznej-układ inercyjny I rzędu,

(1-e -(t/A)

� Wzmocnienie
lub tłumienie zmiana w reakcji na bodziec = y = yo

układu: tgα=G


A = stała czasowa -określa czas narastania wielkości do wartości

yo = Gxo

Połączenie szeregowe dwóch
układów daje układ inercyjny II rzędu, a n układów -n rzędu

 

STATYCZNE DYNAMICZNE



 

Układy oscylacyjne- w układach oscylacyjnych elementy
nie tylko wykorzystują energie ale mogą też chwilowo ją magazynować jako
energię potencjalną.

 

 

Układy takie oprócz współczynnika
tłumienia także częstość oscylacji ()

 

Poziom do którego
parametr dąży.