1. Filozofia XVIII w. - oświecenie w kulturze Europy

a) nowe kierunki myśli filozoficznej

  • racjonalizm - poznawanie świata za pomocą rozumu

  • empiryzm - kierowanie się wyłącznie doświadczeniem

b) filozofowie doby oświecenia

  • Jan Jakub Rousseau - władza powinna należeć do ludu, a monarchowie i parlamentarzyści powinni być jego sługami

  • Monteskiusz - trójpodział władzy, czyli władza w państwie powinna być podzielona na ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą, a żadna z tych władz nie powinna mieć przewagi nad pozostałymi; twierdził, że państwo powstało w wyniku umowy społecznej, zawartej przez ludzi w celu ochrony ich interesu, bezpieczeństwa i wolności

2. Absolutyzm oświeceniowy - władza pochodzi od ludu, który - nie umiejąc jej użyć - zrezygnował z praw politycznych na rzecz monarchy, swoje decyzje uzasadniali dobrem swoich poddanych

3. Monarchowie oświeceniowe

a) Królestwo Prus (od 1701 r.) - Fryderyk Wilhelm I („król-sierżant”) i Fryderyk II („król filozof”), który uważał się za „pierwszego sługę państwa”

  • reforma sądownictwa

  • wprowadzenie powszechnego obowiązku nauczania

  • rozwój przemysłu, budowa dróg i kanałów

  • rozwój rolnictwa: uprawa buraków cukrowych i ziemniaków

  • rozbudowa armii

  • podboje: zajęcia Śląska, w wyniku I rozbioru Rzeczpospolitej Pomorze Gdańskie bez Gdańska

b) Monarchia Habsburgów - cesarzowa Katarzyna II i cesarz Józef II

  • rozwój gospodarki i oświaty ludowej

  • uporządkowanie administracji i sądownictwa

  • modernizacja armii

  • zmniejszenie pańszczyzny chłopów

  • rozwój manufaktur

  • udział w I rozbiorze Rzeczpospolitej

c) Cesarstwo Rosji - caryca Katarzyna II

  • popieranie interesów klas uprzywilejowanych

  • zwiększenie ucisku chłopstwa

  • tłumienie dążeń wolnościowych

  • polityka podbojów: opanowanie Krymu nad Morzem Czarnym; dokonanie trzech rozbiorów Rzeczpospolitej

1. Filozofia XVIII w. - oświecenie w kulturze Europy

a) nowe kierunki myśli filozoficznej

  • racjonalizm - poznawanie świata za pomocą rozumu

  • empiryzm - kierowanie się wyłącznie doświadczeniem

b) filozofowie doby oświecenia

  • Jan Jakub Rousseau - władza powinna należeć do ludu, a monarchowie i parlamentarzyści powinni być jego sługami

  • Monteskiusz - trójpodział władzy, czyli władza w państwie powinna być podzielona na ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą, a żadna z tych władz nie powinna mieć przewagi nad pozostałymi; twierdził, że państwo powstało w wyniku umowy społecznej, zawartej przez ludzi w celu ochrony ich interesu, bezpieczeństwa i wolności

2. Absolutyzm oświeceniowy - władza pochodzi od ludu, który - nie umiejąc jej użyć - zrezygnował z praw politycznych na rzecz monarchy, swoje decyzje uzasadniali dobrem swoich poddanych

3. Monarchowie oświeceniowe

a) Królestwo Prus (od 1701 r.) - Fryderyk Wilhelm I („król-sierżant”) i Fryderyk II („król filozof”), który uważał się za „pierwszego sługę państwa”

  • reforma sądownictwa

  • wprowadzenie powszechnego obowiązku nauczania

  • rozwój przemysłu, budowa dróg i kanałów

  • rozwój rolnictwa: uprawa buraków cukrowych i ziemniaków

  • rozbudowa armii

  • podboje: zajęcia Śląska, w wyniku I rozbioru Rzeczpospolitej Pomorze Gdańskie bez Gdańska

b) Monarchia Habsburgów - cesarzowa Katarzyna II i cesarz Józef II

  • rozwój gospodarki i oświaty ludowej

  • uporządkowanie administracji i sądownictwa

  • modernizacja armii

  • zmniejszenie pańszczyzny chłopów

  • rozwój manufaktur

  • udział w I rozbiorze Rzeczpospolitej

c) Cesarstwo Rosji - caryca Katarzyna II

  • popieranie interesów klas uprzywilejowanych

  • zwiększenie ucisku chłopstwa

  • tłumienie dążeń wolnościowych

  • polityka podbojów: opanowanie Krymu nad Morzem Czarnym; dokonanie trzech rozbiorów Rzeczpospolitej