Etapy znieczulenia ogólnego
1. Premedykacja farmakologiczna
2. Wprowadzenie w stan znieczulenia; a) indukcja
b) kondukcja- podtrzymanie znieczulenia
3. wyprowadzenie ze znieczulenia i budzenie chorego
Ad. 2a
Indukcja jest okres od rozpoczęcia podawania środków anestetycznych do momentu wystąpienia snu (zniesienie odruchu rzęskowego). W zależności od drogi podania środka rozróżnia się trzy metody indukcji:
a) dożylna- Ketamina, Barbiturany
b)wziewna- najczęściej stosowana u małych dzieci- O2, N2O + Halotan
c) mieszaną- środki podawane są zarówno drogą dożylna jak i wziewną.
Po uśpieniu chorego podaje się środki zwiotczające, wykonuje intubację dotchawiczą i przystępuje się do właściwego znieczulenia wziewnego podając do oddychania mieszaninę wybranego środka anestetycznego z tlenem.
Ad 2b
Znieczulenie podtrzymujące uzyskuje się zwykle metodą złożoną, polegającą na skojarzonym stosowaniu, w odpowiednio dobranych dawkach ( dawki podtrzymujące) kilku środków o działaniu: przeciwbólowym, znieczulającym i zwiotczającym. Środki te mają różną siłę i czas działania, zwykle muszą być podawane choremu dodatkowo.
Podtrzymywanie znieczulenia
a) metoda dożylna neurolepanalgezja (DHBP + FN)
b) metoda wziewna- mieszanina gazów anestetycznych
c) Ataranalgezja- znieczulenie z jednoczesnym podawaniem środka uspokajającego- zachowany jest własny oddech i odruchy pacjenta: Relanium + Ketamina, DHBP + Ketamina
Odwrócenie znieczulenia
Przy metodzie dożylnej w zależności od pracy serca podajemy Atropinę. Pod koniec operacji należy brać pod uwagę czasy działania środków zwiotczających i opoidów. Na 0,5 godziny przed końcem operacji nie należy podawać tych środków lub mniejsza ilość i hiperwentylować. Gdy po podaniu Atropiny pacjent przyspieszy i zacznie sam oddychać podajemy leki antagonizujące działanie środków zwiotczających- Polstygminę oraz antagonistów oipoidów- Narcan.
Gdy pacjent jest już wydolny oddechowo, a rurka intubacyjna go drażni należy go wtedy ekstubować. Obserwacja pacjenta 3- 4 godziny po ekstubacji.
Przy ataranalgezji ok. 10- 15 min. po podaniu ostatniej dawki Ketaminy pacjent budzi się spontanicznie.
Okres budzenia
Pod koniec zabiegu należy przejść na wentylację ręczną. Po odstawieniu wziewnego anestetyku pacjenta wentylować przez kilka minut 100% O2- w celu uniknięcia hipoksji dyfuzyjnej. Należy odessać wydzielinę z jamy ustnej, pozwolić pacjentowi samodzielnie oddychać przez rurkę intubacyjną powietrzem atmosferycznym. Gdy oddech jest wydolny należy wykonać ekstubację:
- przy zastosowaniu nadciśnienia
- przy jednoczesnym odessaniu z tchawicy.
Po ekstubacji udrożnić górne drogi oddechowe stosując rękoczyn Esmarcha, odessać z jamy ustnej, w razie konieczności podać O2.
Pacjenta oddajemy na oddział gdy jest wydolny oddechowo, można z nim nawiązać kontakt słowny i gdy powróciły odruchy obronne:
„ podnieść głowę i utrzymać ja przez 5 sek.”
„ ścisnąć rękę”
„wystawić język na brodę”
Metody znieczulenia ogólnego