Katedra

Podstaw

Konstrukcji

Maszyn

Wydział

Mechaniczny

Technologiczny

Politechnika

Śląska

ul. Konarskiego 18a

44-100 Gliwice

tel. [phone]
fax [phone]

http://www.kpkm.gliwice.pl

Diagnostyka oraz
Eksploatacja Maszyn

Kierunek studiów AiR, Z7ZC4, diA7ZAB

Prowadzący przedmiot
dr inż. Paweł CHRZANOWSKI
dr inż. Ryszard WYCZÓŁKOWSKI

Rok akademicki 2005/06

Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych

Ćwiczenie 3

Temat

Niewyrównoważanie wirnika i symptomy
jego występowania. Wyrównoważanie
wirnika w jednej płaszczyźnie.

Opracował:
Dr inż. Marek Fidali

1. Cel üwiczenia

Celem üwiczenia jest zapoznanie siĊ z przyczynami powstawania niewyrównowaĪenia, typowymi

symptomami wibroakustycznymi wystĊpowania tej niesprawnoĞci oraz poznanie metody

wywaĪania maszyn wirnikowych w áoĪyskach wáasnych nie wymagającą pomiaru faz drgaĔ.

2. WstĊp teoretyczny

Za jedną z najbardziej typowych niesprawnoĞci maszyn wirnikowych, która jest wspólną cechą

wszystkich elementów wirujących uwaĪa siĊ niewyrównaowaĪenie.
KaĪda wirująca masa jest Ĩródáem wirujących siá i momentów siá bezwáadnoĞci, które przenosząc

siĊ na áoĪyska wzbudzając caáy ukáad do drgaĔ. Pomiar amplitudy i fazy tych drgaĔ pozwala nam

okreĞliü rodzaj niewyrównowaĪenia.

2.1. Rodzaje

niewyrównowaĪenia

MoĪna zidentyfikowaü nastĊpujące rodzeje niewyrównowaĪenia wirnika [1]:

x NiewyrównowaĪenie statyczne
x NiewyrównowaĪenie momentowe
x NiewyrównowaĪenie quasistatyczne
x NiewyrównowaĪenie dynamiczne

2.1.1. NiewyrównowaĪenie statyczne
Powstaje wtedy gdy na promieniu r od osi obrotu w páaszczyĨnie Ğrodka ciĊĪkoĞci S znajduje siĊ

dodatkowa masa niewywaĪona o wielkoĞci m

n

, (rys. 1).

B

A

R

R

C

C

S

S

m

m

m

m

m

A

B

n

n

n

n

w

w

w

B= Z

Z

Z

Z

r

2

OĞ obrotu

gáówna oĞ bezwáadnoĞci

r

e

v=e

c

o

(m + m )

Rys. 1 Wirnik niewyrównowaĪony statycznie i jego geometria mas oraz reakcje [1]

UwzglĊdniając masĊ niewyrównowaĪoną jako: B=m

n

r

Z

o

2

, oraz uwzglĊdniając z nią przesuniĊcie

gáównej centralnej osi bezwáadnoĞci i caáą masĊ ukáadu, gdzie B=(m

n

+m

w

)e

Z

o

2

. uzyskujemy

niewyrównowaĪenie wáaĞciwe [1]:

n

w

w

n

w

n

n

m

m

gdyz

m

r

m

m

m

r

m

e

!!

#



,

mierzone w jednostkach dáugoĞci, np. mm lub Pm.

Wirująca siáa bezwáadnoĞci z tytuáu niewyrównowaĪenia przejmowana jest przez áoĪyska, gdyĪ

B=R

A

+R

B

. A poniewaĪ sztywnoĞü áoĪysk w korpusie maszyny i samego korpusu jest zawsze

skoĔczona, to reakcje R

B

A

i R

B

B

pobudzaü bĊdą do drgaĔ przylegáe elementy i podzespoáy z

czĊstotliwoĞcią obrotową

f

n

Hz

o

o

Z

S

2

60

[

] .

M0P000MB2D85
A0P000AB5D83

Gliwice 2005-04-07

- 2/12 -

Mierząc wiĊc amplitudĊ drgaĔ na áoĪyskach moĪemy poĞrednio oceniaü wielkoĞü

niewyrównowaĪenia. Przy niewyrównowaĪeniu statycznym przedstawionym na rysunku 1, drgania
áoĪysk A i B (podpór áoĪyskowych) bĊdą wspóáfazowe, co jest istotną cechą pozwalającą odróĪniü

ten typ niewyrównowaĪenia od innych niesprawnoĞci.[1]
2.1.2. NiewyrównowaĪenie momentowe
Ten typ niewyrównowaĪenia powstaje wtedy gdy naddatki mas rozáoĪone są symetrycznie i

przemiennie wzglĊdem Ğrodka masy S (rys. 2.). Wtedy gáówna oĞ bezwáadnoĞci przecina oĞ obrotu

w Ğrodku ciĊĪkoĞci, a reakcje áoĪysk są równe i przeciwnego znaku. Innymi sáowy, wirująca para siá
daje reakcje áoĪysk bĊdące w przeciwfazie (

M

=180

q

). Tak wiĊc drgania mierzone na obudowach

áoĪysk róĪniące siĊ w fazie o 180q pozwalają áatwo odróĪniü niewyrównowaĪenie momentowe od

statycznego.[1]

B

A

R

R

S

m

A

B

n

B= Zr

2

OĞ o b rotu

r

B

gáówna centralna oĞ bezwáadnoĞci

Rys. 2 NiewyrównowaĪenie momentowe wirnika [1]

2.1.3. NiewyrównowaĪenie quasistatyczne
Powstaje wtedy, gdy masa niezrównowaĪona leĪy poza páaszczyzną Ğrodka ciĊĪkoĞci. Wtedy

gáówna oĞ bezwáadnoĞci wirnika przecina oĞ obrotu poza Ğrodkiem ciĊĪkoĞci S dając

niewyrównowaĪenie wáaĞciwe e, oraz nierówne amplitudowe lecz wspóáfazowe reakcje (drgania)
áoĪysk A i B (Rys. 3).[1]

B

A

R

R

R

R

S

A

A

B

B

OĞ obrotu

gáówna centralna oĞ bezwáadnoĞci

punkt przeciĊcia

e

=

Rys. 3. NiewyrównowaĪenie quasistatyczne [1]

M0P000MB2D85
A0P000AB5D83

Gliwice 2005-04-07

- 3/12 -

2.1.4. NiewyrównowaĪenie dynamiczne
Jest najogólniejszym stanem niezrównowaĪenia rozkáadu masy wirnika, w którym jego gáówna oĞ

bezwáadnoĞci jest wichrowata do osi obrotu w odlegáoĞci e (Rys. 4).

Z punktu widzenia mechaniki ukáad siá bezwáadnoĞci tego przypadku moĪna zredukowaü do

wypadkowego wirującego wektora siá przyáoĪonego w Ğrodku ciĊĪkoĞci i wirującej pary siá równej

sumie momentów siá bezwáadnoĞci niezrównowaĪenia. W takim razie reakcje (drgania) áoĪysk A i B
bĊdą naprzemiennie róĪne co do amplitud i przesuniĊte w fazie o 180q.[1]

B

A

R

R

S

A

B

OĞ obrotu

e

B

B

B

0

wichrowate

Rys. 4 NiewyrównowaĪenie dynamiczne [1]

2.2. Przyczyny powstawania niewywaĪenia

Przyczyny powstawania niewywaĪenia mogą byü róĪne. NajczĊĞciej są one związane z báĊdami

wystĊpującymi w procesie projektowania, wytwarzania, montaĪu oraz eksploatacji maszyny.

W przypadku procesu projektowania maszyn przyczyną niewywaĪenia mogą byü nastĊpujące

báĊdy:

x przyjĊcie dla czĊĞci wirującej innego ksztaátu niĪ bryáa obrotowa,
x nie uwzglĊdnienie zrównowaĪenia wirujących mas,
x pozostawienie w elemencie wirującym nieobrobionych powierzchni,
x przyjĊcie zbyt luĨnego pasowania elementów osadzanych na wale.
x

Podczas wytwarzania czĊĞci maszyn mogą wystąpiü nastĊpujące czynniki mające wpáyw na

równowagĊ mas wirujących:

x niejednorodnoĞü materiaáu związana z nierównomiernym rozkáadem gĊstoĞci materiaáu i

jamami skurczowymi w elementach odlewanych, powodująca przesuniĊcie Ğrodka ciĊĪkoĞci

wirnika,

x nierównomierna gruboĞü póáfabrykatów w elementach spawanych,
x báĊdy ksztaátu czĊĞci spawanych i odlewanych,
x báĊdy obróbkowe związane z niedokáadnym mocowaniem elementu w obrabiarce i báĊdami

samej obrabiarki.

x

MontaĪowe przyczyny wystĊpowania niewyrównowaĪenia mogą byü związane m.in. z:

x nierównomiernym dokrĊceniem poáączeĔ Ğrubowych powodujących niesymetryczne

odksztaácenia záącza,

x zamontowaniem Ğrub, podkáadek, nakrĊtek o róĪnych rozmiarach i masach

M0P000MB2D85
A0P000AB5D83

Gliwice 2005-04-07

- 4/12 -

Stan dynamiczny maszyny moĪe siĊ pogorszyü podczas eksploatacji maszyny. Typowymi

przyczynami eksploatacyjnymi wystĊpowania niewywaĪenia mogą byü :
x wyáamania, wykruszenia lub wypadniĊcie áopatek wirnika, uszkodzenie objĊtoĞciowe tarcz,

drutów bandaĪy itp,

x osadzanie siĊ cząstek soli na áopatkach wirnikowych, erozja i korozja elementów wirnika,
x obluzowanie siĊ elementów osadzonych na wale wirnika (np. tarcz wirnikowych),
x mimoĞrodowe wytarcie siĊ czopów waáu i/lub nadmierne luzy áoĪyskowe,
x odksztaácenia cieplne wirnika, mające charakter ustĊpujący i zaleĪny np. od obciąĪenia maszyny,
x obluzowania siĊ uzwojeĔ w wirniku generatora.

2.3. Symptomy

wystĊpujące podczas niewywaĪenia

WystĊpowanie niewywaĪenia moĪna zidentyfikowaü na podstawie cech sygnaáów

wibroakustycznych. Identyfikacja niewywaĪenia moĪe byü przeprowadzona na podstawie widma

sygnaáów drgaĔ, charakterystyki rozruchowej i trajektori Ğrodka czopa.
Identyfikacja na podstawie widma. Podczas wystĊpowania niewywaĪenia w widmie drgaĔ

pojawia siĊ jeden dominujący prąĪek o czĊstotliwoĞci odpowiadającej czĊstotliwoĞci obrotowej

wirnika i o amplitudzie zaleĪnej od wielkoĞci niewywaĪenia.. W zaleĪnoĞci od stopnia

niewywaĪenia wirnika mogą równieĪ pojawiü siĊ prąĪki od drugiej i trzeciej harmonicznej jednak

wartoĞci amplitud tych skáadowych są niewielkie.
Identyfikacja na podstawie charakterystyki rozruchowej (lub wybiegowej). Charakterystyka
rozruchowa (wybiegpwa) pozwala na identyfikacjĊ czĊstotliwoĞci krytycznych dla których

zachodzi rezonans, oraz umoĪliwia okreĞlenie prĊdkoĞci dla których rozpoczyna i koĔczy siĊ

rezonans. Na rysunku 5 widaü wyraĨnie strefĊ rezonansu, oraz rząd skáadowych drugiej

harmonicznej. CieĔ charakterystyki rozruchowej (rys. 6.) pokazuje rozkáad wartoĞci amplitud dla

poszczególnych prąĪków widma. Na podstawie cienia moĪna okreĞliü dobroü ukáadu.
Identyfikacja na podstawie trajektorii ruchu waáu. Rysunek 7 przedstawia typowe trajektorie,

które powstają podczas nadmiernego niewyrównowaĪenia. W zaleĪnoĞci od stosunku dáugoĞci

gáównych osi danej elipsy moĪemy okreĞliü czy ukáad w danym momencie jest w rezonansie.

Rysunek 7a przedstawia trajektoriĊ dla ukáadu w rezonansie powstaáym przy prĊdkoĞci ok. 2000

obr/min, co potwierdza charakterystyka rozruchowa (rys. 5.).

Rys. 5. Charakterystyka rozruchowa otrzymana podczas wystĊpowania nadmiernego

niewywaĪenia

M0P000MB2D85
A0P000AB5D83

Gliwice 2005-04-07

- 5/12 -

Rys. 6. CieĔ charakterystyki rozruchowej przedstawionej na rysunku 5

a)

-1868 0 1868

X [um]

-1868

0

1868 Y[um]

b)

-429

0 429

X [um]

-429

0

429 Y [um]

Rys. 7. Trajektoria ruchu Ğrodka waáu uzyskana przy prĊdkoĞci obrotowej wirnika a) 2000 obr/min,

b) 2200 obr/min

2.4. WywaĪanie wirników

WiĊkszoĞü elementów wykonujących ruch obrotowy wykazuje lepszą jakoĞü i osiągi, jeĪeli są

wywaĪone. WywaĪanie jest procesem minimalizacji: drgaĔ, haáasu, zuĪycia áoĪysk – osiąganym

poprzez redukcje siáy odĞrodkowej. Redukcja ta odbywa siĊ poprzez ustawienie w jednej linii

gáównej osi bezwáadnoĞci i geometrycznego Ğrodka obrotu, które uzyskiwanie jest dziĊki dodaniu

lub odjĊciu materiaáu (masy korekcyjnej). Czas wywaĪania i jego dokáadnoĞü zaleĪą w duĪej mierze

od niewywaĪenia początkowego, tzn. od niewywaĪenia jakie miaá wirnik przed korekcją masy. Im

mniejsze jest niewywaĪenie początkowe, tym krótszy jest czas wywaĪania i wiĊksza jego

dokáadnoĞü. Przy bardzo duĪym niewywaĪeniu początkowym masa korekcyjna moĪe byü tak duĪa,
Īe jej usuniĊcie lub dodanie moĪe byü utrudnione, a niekiedy nawet niemoĪliwe. Dlatego stosowane

M0P000MB2D85
A0P000AB5D83

Gliwice 2005-04-07

- 6/12 -

metody konstruowania i procesy wytwarzania powinny sprzyjaü minimalizacji niewywaĪnia

początkowego.

WyrównowaĪanie polega na znalezieniu gáównego wektora niewywaĪenia CN jego wielkoĞci oraz

kierunek a nastĊpnie zrównowaĪenie go za pomocą mas korekcyjnych m

k

umieszczonych na

odpowiednim promieniu pod odpowiednim kątem speániającym równanie[5]:

0

˜



k

k

r

m

N

MasĊ korekcyjną moĪemy dodaü lub odjąü z elementu wirującego. JeĪeli usuwamy masĊ w miejscu

okreĞlonym kątem niewywaĪenia to nazywamy siĊ ujemną masą korekcyjną. JeĪeli dodajemy masĊ

równowaĪną co do wartoĞci niewywaĪenia, lecz w przeciwnym kierunku to mówimy wtedy o

dodatniej masie korekcyjnej (rys.5b).

Rys.5 Sposoby korygowania masy [5]

a) masa korekcyjna dodatnia b) masa korekcyjna ujemna

Istnieje wiele metod wyrównowaĪania wirników w których strategia wywaĪania, zaleĪy od tego czy

wywaĪany wirnik traktujemy jako sztywny czy gibki.

Ze wzglĊdu na uáatwianie wyrównowaĪania, obniĪenie kosztów i skracanie czasu procedury

wywaĪania moĪna przyjmowaü wirniki jako sztywne. Wirniki gibkie mogą byü traktowane jako

sztywne jeĪeli speániają jeden z warunków [3]:

x prĊdkoĞci znamionowe wirnika są znacznie niĪsze od prĊdkoĞci krytycznych;
x znana jest páaszczyzna dziaáania niewywaĪenia.

JeĪeli wirnik uznamy za sztywny, to w celu zmniejszenia jego niewyrównowaĪenia wystarczy

znaleĨü gáówny kierunek tego niewyrównowaĪenia i zniwelowaü go za pomocą jednej bądĨ dwóch

mas, rozáoĪonych pomiĊdzy páaszczyznami korekcyjnymi [5]. Pomija siĊ w tym przypadku

deformacjĊ wirnika, która w wirnikach sztywnych teoretycznie nie wystĊpuje.
Metody wywaĪania wirników sztywnych moĪna podzieliü na dwie grupy:

x wyrównowaĪanie jednopáaszczyznowe,
x wyrównowaĪanie dwupáaszczyznowe.
x

WyrównowaĪanie jednopáaszczyznowe polega na pomiarze amplitudy lub amplitudy i kąta

fazowego kolejno w jednym swobodnym i drugim zablokowanym áoĪysku i odwrotnie. W

wyrównowaĪaniu dwu páaszczyznowym pomiaru dokonuje siĊ jednoczeĞnie na obu áoĪyskach

swobodnych [5]. Z kolei metody te moĪna podzieliü uwzglĊdniając sposób pomiaru na

amplitudowe i amplitudowo-fazowe oraz fazowe.

M0P000MB2D85
A0P000AB5D83

Gliwice 2005-04-07

- 7/12 -

2.4.1.

WyrównowaĪanie jednopáaszczyznowe

WyrównowaĪanie jednopáaszczyznowe moĪna zastosowaü dla dwóch rodzajów wirników:

x z jedna páaszczyzną korekcji
x z dwiema páaszczyznami korekcji

WyrównowaĪanie amplitudowe – wykorzystuje zmiennoĞü amplitudy drgaĔ áoĪysk w zaleĪnoĞci od

wielkoĞci niewywaĪenia. Natomiast kierunek oblicza siĊ korzystając z zaleĪnoĞci wpáywu zmian

wielkoĞci amplitudy przy poszczególnych poáoĪeniach mas próbnych.

WyrównowaĪanie jednopáaszczyznowe moĪe byü zrealizowane za pomocą nastĊpujących metod:

x metoda prób,
x metoda czterech uruchomieĔ,
x metoda dwóch uruchomieĔ,
x metoda iteracyjna

PoniĪej opisano wybrane najmniej czasocháonne metody

Metoda czterech uruchomieĔ

Jest to metoda amplitudowa zakáadająca, Īe niewywaĪenie jest wprost proporcjonalnie do

amplitudy drgaĔ w áoĪyskach [3][5]. Metoda wymaga czterokrotnego uruchamienia wirnika

maszyny, i kaĪdorazowego pomiaru drgaĔ na jednej z podpór áoĪyskowych przy tej samej prĊdkoĞci

wirowania wirnika zbliĪonej do prĊdkoĞci rezonansowej. Pierwszy pomiar dokonywany jest raz bez

masy próbnej a trzy pozostaáe gdy mas próbna kaĪdorazowo umieszczana jest na obwodzie wirnika
w páaszczyĨnie korekcji kolejno pod kątami 0q, 120q, 240q. MasĊ próbną obliczamy z

nastĊpującego wzoru.

37500

w

p

m

m

gdzie:

m

w

- masa wirnika

m

p

- masa próbna

WartoĞü oraz poáoĪenie masy korekcyjnej wyznacza siĊ w sposób graficzny wykreĞlając w

odpowiednio przyjĊtej skali cztery okrĊgi o Ğrodkach O

A,

O

A0

, O

A120

, O

A240

, których promienie

równe są wartoĞcią kolejno zmierzonych amplitud drgaĔ A, A

0

, A

120,

A

240

w sposób pokazany na

rys. 9.[5]
Wektor M poprowadzony od Ğrodka okrĊgu O

A

do punktu przeciĊcia okrĊgów O

A0

, O

A120

, O

A240

pozwala na wyznaczenie kąta zamocowania - i wartoĞci masy korekcyjnej m

k

p

k

m

M

A

m

˜

gdzie:

A – wartoĞü amplitudy drgaĔ zmierzona dla dziaáającej maszyny bez masy próbnej

M – odpowiednio wyskalowana wartoĞü wektora odczytana z wykresu

m

p

– masa próbna

M0P000MB2D85
A0P000AB5D83

Gliwice 2005-04-07

- 8/12 -

Rys. 8. Sposób wyznaczania niewywaĪenia w metodzie 4 uruchomieĔ [5]

Metoda dwóch uruchomieĔ

Metoda ta jest metodą amplitudowo fazową wymagającą pomiaru. amplitudy i fazy drgaĔ.

Procedura wywaĪania wymaga wykonania dwóch uruchomieĔ maszyny i pomiarów drgaĔ kolejno

dla wirnika bez masy próbnej i z masą próbną. Pomiary wykonuje siĊ przy tej samej prĊdkoĞci

wirowania wirnika. MasĊ próbną, której wartoĞü moĪna okreĞliü z poniĪszego wzoru, montuje siĊ w
páaszczyĨnie korekcji pod kątem 0q [5].

r

A

m

m

w

p

0

˜

gdzie:

m

p

– masa próbna

m

w

– masa wirnika

A

0

– amplituda drgaĔ zmierzona podczas pierwszego pomiaru

r - promieĔ zamocowania masy

Po dokonaniu pomiarów wartoĞci amplitud w postaci wektorów w odpowiedniej skali nanosi siĊ na

ukáad wspóárzĊdnych biegunowych (rys. 10) pod kątem jaki uzyskaliĞmy z pomiaru. Geometryczną

róĪnicą tych wektorów jest wektor R. PrzesuniĊcie wektora R do Ğrodka ukáadu pozwala na
wyznaczenie jego wartoĞü R oraz kąta nachylenia U.

M0P000MB2D85
A0P000AB5D83

Gliwice 2005-04-07

- 9/12 -

Rys. 9. Wyznaczanie wektora gáównego niewywaĪenia na wykresie biegunowym [5]

Na podstawie znajomoĞci wartoĞci wektora R i kąta jego nachylenia U oblicza siĊ wartoĞü masy

korekcyjnej [5]

R

A

m

m

o

p

k

oraz kąt jej umieszczenia [5]

U

D

E



o

gdzie:

R – wartoĞü wektora wyznaczona z wykresu
D

o

– wartoĞü kąta fazowego zmierzona podczas pierwszego pomiaru

U– wartoĞü kąta wyznaczona z wykresu

Po zamocowaniu masy korekcyjnej i przeprowadzeniu trzeciego pomiaru amplituda drgaĔ powinna

zmniejszyü siĊ wzglĊdem amplitudy A

o,

co najmniej dziesiĊciokrotnie[3] [5]. W przypadku gdy nie

nastąpi znacząca poprawa naleĪy w trakcie trzeciego pomiaru wyznaczyü amplitudĊ i kąt fazowy a

nastĊpnie korzystając z wczeĞniej opisanej procedury wyznaczyü dodatkową masĊ korekcyjną m

kd

d

o

k

kd

R

A

m

m

i kąt jej zamocowania

d

o

d

U

D

E

E





Po zaáoĪeniu dodatkowej masy korekcyjnej naleĪy usunąü pierwotną masĊ korekcyjną.

M0P000MB2D85
A0P000AB5D83

Gliwice 2005-04-07

- 10/12 -

3. Zadania do wykonania

1. Przygotowaü maszynĊ wirnikową do badaĔ

2. Zestawiü tor pomiarowy

3. Dokonaü pomiarów dla róĪnych wartoĞci masy niewywaĪenia i obserwowaü symptomy jego

wystąpienia w sygnaáach wibroakustycznych

4. Dokonaü pomiarów drgaĔ w wybranym wĊĨle áoĪyskowym i wywaĪyü wirnik bazując na

metodzie czterech i/lub dwóch uruchomieĔ

5. Zamontowaü wyznaczone wartoĞci mas korekcyjnych i przeprowadziü pomiar kontrolny

stopnia wywaĪenia

6. Wyniki uzyskane podczas wywaĪania metodą czterech uruchomieĔ wpisaü w odpowiednie

rubryki tabeli 1

7. Wyniki uzyskane podczas wywaĪania metodą dwóch uruchomieĔ wpisaü w odpowiednie

rubryki tabeli 2

8. Porównaü wyniki uzyskane róĪnymi metodami

Tabela 1. Formularz do wpisywania wyników stosowany przy metodzie 4 uruchomieĔ

Numer

pomiaru

masa ciĊĪarka

m

p

[g]

poáoĪenie

masy

na obwodzie

wirnika

[

o

]

prĊdkoĞü

obrotowa

[obr/min]

amplituda

drgaĔ

[ ]

oznaczenie

wektora

1.

-

-

A

2.

0

A

0

3.

120

A

120

4.

240

A

240

5.

m

k

=

-

-

Tabela 2. Formularz do wpisywania wyników stosowany przy metodzie 2 uruchomieĔ

Numer

pomiaru

masa ciĊĪarka

m

p

[g]

poáoĪenie

masy

na obwodzie

wirnika

[

o

]

prĊdkoĞü

obrotowa

[obr/min]

amplituda

drgaĔ

[ ]

oznaczenie

wektora

1.

-

-

A

2.

0

A

0

3.

m

k

=

4.

A

d

5.

m

kd

=

-

M0P000MB2D85
A0P000AB5D83

Gliwice 2005-04-07

- 11/12 -

4. Pytania kontrolne

1. Na czym polega niewywaĪenie ?

2. W jaki sposób objawia siĊ niewywaĪenie w widmie sygnaáu wibroakustycznego ?

3. W jaki sposób objawia siĊ niewywaĪenie na trajektorii Ğrodka czopa ?

4. W jaki sposób objawia siĊ niewywaĪenie na charakterystyce rozruchowej (wybiegowej) ?

5. Jakie znasz rodzaje niewywaĪenia ?

6. Jakie znasz sposoby wywaĪania ?

7. Na czym polega metoda 4 uruchomieĔ?

8. Na czym polega metoda 2 uruchomieĔ?

Literatura

[1] Cempel Cz.:Podstawy wibroakustycznej diagnostyki maszyn. WNT, Warszawa 1982.
[2] Cholewa W., Moczulski W.: Diagnostyka techniczna maszyn. Pomiary i analiza sygnaáów.

Skrypt Politechniki ĝląskiej nr 1758, Gliwice 1993.

[3] Morel J.: Drgania maszyn i diagnostyka ich stanu technicznego PTDT, W-wa 1992
[4] àączkowski R.: Wibroakustyka i diagnostyka maszyn WNT, W-wa 1982

[5] àączkowski R.: WywaĪanie elementów wirujących WNT, W-wa 1979.

M0P000MB2D85
A0P000AB5D83

Gliwice 2005-04-07

- 12/12 -