Rozumowe zrozumienie wiary w tym istnienia Boga.

Proslogion – mowa skierowana do kogoś.

Skupienie wszelkich myśli na Bogu i jego zrozumieniu.

Bóg zamieszkuje światłość niedostępną.

Człowiek został stworzony by oglądać Boga. Było to możliwe przed pierwszym grzechem.

Deprecjacja własnej osoby i własnych zasług oraz twórczości intelektualnej.

Niezbędność pomocy boskiej by człowiek mógł ponownie dojrzeć Jego oblicze.

Bóg stworzył w człowieku swój obraz.

Ów obraz jest zamazywany przez popełniane grzechy.

Wiara wyprzedza zrozumienie, człowiek może i chce zrozumieć bo wierzy.

Bóg jest tym ponad co niczego większego nie da się pomyśleć. ('wierzymy', nie 'wiemy')

Czym innym jest rozumienie rzeczy jako istniejącej w intelekcie, a czym innym rozumienie że

rzecz istnieje w świecie rzeczywistym.

Dowód ontologiczny na istnienie Boga.

Niemożliwe jest pomyślenie, że Boga nie ma.

Bóg jako jedyny istnieje sam z siebie.

Czynienie tego czego Bóg nie może czynic (kłamstwo, zniszczenie się, etc.) jest niemocą, nie zaś

mocą. Utrzymywać ma to wszechmoc Boga.

Bóg jest miłosierny z ludzkiego punktu widzenia, jednak nie współcierpi on.

Źli mają szanse na zbawienie gdyż Bóg jest bezwzględnie dobry. Współgra to z jego najwyższą

sprawiedliwością. Przez to Bóg jest miłosierny.

Okazywanie miłosierdzia grzesznikom wypływa ze sprawiedliwości Boga.

Bóg jest sprawiedliwy na poziomie ludzkim (nagroda/kara za zasługi/grzechy) i boskim

(przebaczenie grzesznikom płynące z dobroci Boga).

Bóg właścicielem kryterium kogo ukarać, a komu przebaczyć.

Bóg jest wrażliwy na doznania zmysłowe, jednak nie na sposób ludzki, poprzez aparat zmysłowy.

Bóg jest wszystkim sam przez się.

Duchy stworzone są jednocześnie ograniczone i nieograniczone. W pełni nieograniczony jest tylko

Bóg.

Bóg przekracza to, co można o nim pomyśleć.

Bóg nie jest złożony z części.

Bóg jest poza byciem w czasie.

Bóg może istnieć bez innych przedmiotów w świecie, przedmioty bez Boga nie.

Istota i istnienie są tożsame jedynie w Bogu.

JCH jest Słowem Boga.

Bóg, JCH i Duch św są tożsami.

Duch święty jest wspólną Bogu i Synowi Miłością.

Tym czym każdy z nich jest z osobna tym samym jest cała trójca.

Rozkosze podczas obcowania z Bogiem są niemożliwe do wysłowienia w pojęciach ludzkich.