1

STYL WESTERN W REKREACJI CZ XIII

Chód boczny to oswojenie konia z obiema wodzami oraz z uciskiem jedną nogą. Podobny

manewr był już wykonywany na kole. Ten manewr natomiast wykonujemy w linii prostej. W

końcowej fazie treningu wymagamy od konia płynnych i elastycznych ruchów, co oznacza, ze

powinien utrzymywać tą samą odległość pomiędzy kolejnymi wykrokami oraz niezakłóconą

równowagę i nisko ustawioną głowę. Sekwencje pomocy w chodzi bocznym:

1. Bezpośredni ucisk lewą nogą (ZDJĘCIE 1)

2. Przeniesienie ciężaru ciała na lewą stronę nogi, która wywiera ucisk (ZDJĘCIE 2)

3. Lewą wodzę należy przenieść nad karkiem konia i równolegle przesuwamy prawą wodzę,

by narzucić ruch do przodu i kontrolować łopatkę. Lewa wodza utrzymuje łeb konia w

odpowiedniej pozycji, aby obserwować lewe oko i lewą chrapę konia. (ZDJĘCIE 3)

Zdjęcie 1.

Zdjęcie. 2

2

Zdjęcie 3.

W tym ćwiczeniu każda z wodzy ma wpływ na biodro konia; lewa wewnętrzna wodza

oddziałuje na zewnętrzne biodro, a prawa zewnętrzna wodza na wewnętrzne biodro. Ta

wiedza przyda nam się w momencie gdy nie będzie płynnego krzyżowania nóg konia, jak

również podczas doskonalenia innych elementów treningu naszego konia.

Dodatkowo zewnętrzna wodza utrzymuje łeb konia na właściwej pozycji. To ćwiczenie

doskonalimy w stępie i kłusie. Są to ćwiczenia, które niosą ze sobą duże obciążenie fizyczne,

jak też i psychiczne dla konia. Podstawową zasadą, której przestrzegam to odpoczynek – w

tym przypadku relaks psychiczny i regulacja oddechu. Osobiście uważam, że dobra kondycja

zależy od rytmicznego, a nie blokowanego z powodu wysiłku wdechu i wydechu. Właściwy

ucisk nogami, korekta ostrogami, czy pięknie rozwinięte mięśnie u konia nie są w stanie

zastąpić niewystarczającego dotlenienia. Myślę, że zdecydowana większość urazów podczas

treningów (ścięgien, wędzideł) są wynikiem braku dotlenienia organizmu konia.

Bez względu na to, czy to trening, czy zawody jeśli koń zaczyna ciężko oddychać

natychmiast zatrzymujemy konia, rozluźniamy się i dajemy koniowi 10 –15 minut relaksu.

Brak zrozumienia przez jeźdźców potrzeby odpoczynku często kończy się urazem fizycznym,

ale też i psychicznym – często koń, który mógł być mistrzem, stał się koniem, który z góry

jest przekreślony i to tylko dlatego, że nie pozwalano mu na oddech we właściwym czasie.

Koń podczas trudnego i zbyt długiego treningu zwykle ma trudności z wykonaniem

jakiegokolwiek manewru, wtedy potrzebuje 10 – 15 minut przerwy, żeby zaczerpnąć tchu. Po

tym czasie zobaczysz, ze poprzednie problemy znikają, a trening staje się przyjemnością dla

konia. Teoria oddechu ma swoje uzasadnienie fizjologiczne, wciągane przez konia powietrze

3

dotlenia krew, która w rezultacie „DOKARMIA” mięśnie. „GŁODNE” mięśnie nie mają

możliwości prawidłowo funkcjonować, ponieważ utraciły swoją siłę. W takiej sytuacji kości

konia znajdują się w nieregulowanej pozycji, bo nie są właściwie pozycjonowane przez silnie

dotlenione mięśnie. Kosci są wspierane przez wędzidła, natomiast ścięgna są maksymalnie

naciągnięte, ponieważcałe ciało konia znajduje się w nienaturalnej pozycji. Stąd aby uniknąć

fizycznej i psychicznej klęski konia należy pozwolć mu na głęboki oddech i

kilkunastominutową przerwę po ciężkich ćwiczeniach. Każdy koń jest inny i każdy w innym

czasie wpada w kryzys i opada z sił. Jeździec powinien znać ten moment, wyczuwać go i

wtedy po prostu zatrzymać się i dać koniowi ODPOCZĄĆ.

Cdn.