JAZDA W STYLU WESTERN W REKREACJI CZ. XXVI

ZATRZYMANIE. SLIDNING STOP cz. 3

W poprzednim artykule opisałem szczegółowo poszczególne fazy prawidłowego

zatrzymania konia. Zdaję sobie sprawę, że jest to element trudny i trzeba bardzo dużo

cierpliwości, aby jeździec i koń dobrze go opanowali; potrzeba dużo czasu na wielokrotne

powtarzanie cwiczeń. Niewątpliwie jeździec musi skupić dużą uwagę na swoich ruchach,

nabrać doświadczenia.

Często zdarza się, że na podstawowym etapie „run down” wykonaliśmy ćwiczenia

zbyt powierzchownie. Powinniśmy pamiętać, by stopniowo zwiększać prędkość ćwiczeń –

rozpoczynamy przejściem w linii prostej z jednego końca areny, przechodząc ze stępa

do kłusu, a następnie zwiększając prędkość do szybkiego kłusu przemieszczamy się na drugi

koniec areny. W tym ćwiczeniu na etapie podstawowym nie zatrzymujemy konia, lecz

na około 10 metrów przed ścianą (ogrodzeniem) przez dosiad podajemy komendę

do zredukowania prędkości. Jeśli koń nie zmniejszy prędkości to stosujemy pociągnięcie

jedną wodzą i wprowadzamy pomoc głosem „szszsz!”. Te komendy powinny od razu

zadziałać, jeśli nie – musimy powtórzyć poprzednie ćwiczenia.

Chciałbym tutaj jasno przekazać podstawowe, a zarazem kluczowe zagadnienie.

Wszystkie komendy do zatrzymania czy zmniejszenia prędkości przekazyjemy

z wyprzedzeniem, na taką odległość, aby koń zdążył zareagować i wykonać zadanie przed

ogrodzeniem. Nie wolno doprowadzić do zderzenia konia z przeszkodą, ponieważ spowoduje

to u niego utratę poczucia bezpieczeństwa. Dobrym ćwiczeniem, które wyrabia u konia

miękkość i posłuszeństwo, a tym samym pozwala na uzyskanie nad nim większej kontroli

przez pociągnięcie lewą wodzą tak, abyśmy widzieli lewe oko konia, lub prawą wodzą –

kiedy obniżamy nozdrza. Powtarzamy to ćwiczenie do momentu, aż koń zacznie reagować we

właściwy sposób na obie wodze i nie będzie miał problemu z utrzymaniem prostej pozycji.

Pamiętajmy, że prosta pozycja konia, akceptacja i zrozumienie przez konia naszych sygnałów

odgrywa kluczową rolę w poprawnym zatrzymaniu. Te ćwiczenia powinny nauczyć konia

poruszać się po idealnie prostej linii, gdzie jego kręgosłup będzie idealnie prosty. Koń nie

będzie w stanie ładnie się zatrzymać, kiedy jego cały ciężar będzie spoczywał na przednich

nogach. Aby koń mógł wykonać poprawny stop, musi być z przodu wyprostowany, kończyny

tylne powinny ugiąć się, a zad obniżyć w taki sposób, aby znalazły się głęboko pod brzuchem

konia. Koń, który biegnie ze zbyt nisko opuszczoną, lub zbyt wysoko uniesioną do góry

głową, lub z ciężarem przeniesionym na przednie kończyny, prawdopodobnie nie będzie

umiał podstawić zadu, gdyż ciężar przeniesiony na przednie kończyny doprowadzi

do mocnego uderzenia przednimi nogami o ziemię, co w konsekwencji spowoduje głębokie

wbicie się przednich nóg w ziemię.

Na długość zatrzymania niewątpliwie wpływ ma prędkość, jaką koń uzyskuje przed

zatrzymaniem. Zwiększanie prędkości musi być dobierane przez wielokrotne ćwiczenia

w wolnym galopie, zbyt duża prędkość często doprowadza do wystraszenia konia, a co za tym

idzie do cofnięcia się w opanowaniu tego manewru o kilka lekcji. Zatrzymanie nie może być

zbyt często wykonywane. Jeden raz, dwa, trzy razy wystaracza – potem przechodzimy

do innych ćwiczeń.

Cdn.