1. ziemskie energie pierwotne i użyteczne, słoneczna energia el-mag:

Można wyróżnić energie:- odnawialne, które są energiami pozaziemskimi, dostarczonymi do Ziemi w sposób ciągły,- nieodnawialne,
zakumulowane na Ziemi.
Do najważniejszych energii nieodnawialnych oprócz energii: ruchu obrotowego Ziemi (prądy morskie), ziemskiej energii grawitacyjnej i
energii cieplnej zakumulowanej w Ziemi, należą:- energia wiązań chemicznych – zawarta w kopalnych paliwach organicznych (węgle, torf,
gaz ziemny),- energia jądrowa zawarta w atomach głównie takich pierwiastków jak :

235

uran,

238

uran i tor. Źródłem wszystkich postaci

energii odnawialnych jest Słońce i w minimalnej ilości Księżyc. Zalicza się tu:- energie grawitacyjne Słońca i Księżyca (pływy morskie),-
energię elektromagnetyczną temperaturowego (głównie) promieniowania elektromagnetycznego Słońca.Energia ta jest źródłem energii
chemicznej tworzonej biomasy (ok. 0,03%) i energii mechanicznej.

2. Bilans mocowy Ziemi, el-magn kanał przepływu energii.

Ziemia wypromieniowuje prawie tyle samo energii elektromagnetycznej ile jej otrzymuje z zewnątrz Słońce można traktować jako
reaktor termojądrowy o mocy 37O-10

21

kW. Około 99% mocy słonecznego promieniowania temperaturowego wysyłanego w przestrzeń

przypada na fale o długościach od 280 do 5000nm, a więc na fale optyczne z zakresu promieniowania nadfioletowego (10



380nm),

widzialnego (380



760nm) i podczerwonego (760H



10

6

nm)). Przyjmuje się, że temperatura powierzchni Słońca wynosi 6000K. W

kierunku Ziemi wysyłany jest strumień promienisty o wartości P=178



10

12

kW. Część strumienia P zostaje odbita w przestrzeń

kosmiczną. Górne warstwy atmosfery ziemskiej pochłaniają następną część strumienia P, nagrzewają się i na powrót wysyłają w
przestrzeń strumień promienisty . Na powierzchnię kuli ziemskiej dociera moc o wartości około 121



10

12

kW. Moc ta jest prawie w

całości wypromieniowywana w przestrzeń kosmiczną.

3. elektrotermia,t ś definicja, główny podział, jej miejsce w elektrotechnice

Elektrotermia jest działem wiedzy zajmującym się przemianami energii elektrycznej ( energii elektromagnetycznej wytwarzanej metodami
przemysłowymi w elektrowniach) na energię cieplną użytkową (użyteczną), urządzeniami do wywoływania tych przemian i ich zastos.
technicznymi.Podział elektrotermii: - przemysłowa – obejmuje zagadnienia związane z przemysłowymi obróbkami cieplnymi, cieplno-
chemicznymi i cieplno-fizycznymi różnych materiałów i wyrobów produkcyjnych,- bytowa – związana jest z elektrycznymi urządzeniami i
przyrządami grzejnymi powszechnego użytku.Miejsce w elektrotechnice: Każde urządzenie elektryczne o zaprojektowanej konstrukcji musi
być tak zbilansowane cieplnie, aby – przy danych warunkach oddawania mocy cieplnej i przy obciążeniu go w założonym czasie daną mocą
elektromagnetyczną – nie została przekroczona temperatura dopuszczalna jego najbardziej cieplnie zagrożonych części (punktów).
Technika świetlna to dziedzina nauki i techniki zajmująca się zagadnieniami wytwarzania światła, formowania rozsyłu światła w
przestrzeni, mierzenia światła i barwy oraz stosowania światła w celu oświetlania.
Do podstawowych działów techniki świetlnej zaliczamy:
-zagadnienia dotyczące źródeł światła, czyli zagadnienia konstrukcyjne i eksploatacyjne, dotyczące żarówek i różnych odmian lamp
wyładowczych oraz osprzętu umożliwiającego zapłon i świecenie źródeł
-zagadnienia dotyczące opraw oświetleniowych, czyli zagadnienia konstrukcyjne i eksploatacyjne, dotyczące formowania rozsyłu światła w
przestrzeni oraz przyłączania źródeł światła do sieci zasilającej
-fotometrię, która obejmuje pomiary światła. Na podstawie tych pomiarów określa się wartości podstawowych wielkości, które
charakteryzują: źródła światła, oprawy oświetleniowe oraz cechy wytworzonego światła
-kolorymetrię, czyli określanie barwy światła na podstawie pomiarów i obliczeń
-technikę oświetlania, czyli zagadnienia dotyczące sposobów stosowania światła w celu oświetlenia wnętrz, dróg i innych obiektów.

4. zakres widma fal el-mag stosowanych w elektrotermii i elektrotechnice

▪ do 10

5

Hz – fale częstotliwości akustycznych: urządzenia prądu stałego, częstotliwości sieciowej, indukcyjne małej i średniej

częstotliwości, ultradźwiękowe▪ 10

5

-10

10

– fale radiowe:urządzenia indukcyjne i plazmowe wielkiej częstotliwości,pojemnościowe,

mikrofalowe,
▪ 10

11

-10

15

- urządzenia fotonowe oraz urządzenia: oporowe, łukowe, plazmowe i jonowe o pośrednim i radiacyjnym sposobie nagrzewania

wsadów.

5. elektryczne straty ciepła a elektryczna generacja ciepla uzytecznego

Rozpływ energii w torze elektromagnetycznym urządzeń elektrycznych:

A1- całkowita energia ( mechaniczna, chemiczna, elektryczna) na wejściu toru elektromagnetycznego urządzenia,A2- energia
elektromagnetyczna występująca poza głównym torem przepływu energii, pobierana (tracona) przez urządzenie na zasilanie układów
niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania urządzenia, np. układów: regulacyjnych, sygnalizacyjnych, sterujących, chłodzących, A3-
energia elektromagnetyczna występująca w głównym torze przepływu energii przez urządzenie elektryczne,A4- część energii
elektromagnetycznej głównego toru elektromagnetycznego urządzenia, która jest bezpowrotnie i w sposób nieunikniony tracona,A’4-
monochromatyczna energia elektromagnetyczna wypromieniowywana poza urządzenie elektryczne, zakłócająca pracę innych urządzeń lub
bytowanie organizmów żywych,A’’4- energia strat cieplnych generowana w urządzeniu elektrycznym do otoczenia na różnych drogach
termokinetycznych, A5- energia elektromagnetyczna na wyjściu toru elektromagnetycznego.
Każde urządzenie elektryczne o zaprojektowanej konstrukcji musi być tak zbilansowane cieplnie, aby – przy danych warunkach
oddawania mocy cieplnej i przy obciążeniu go w założonym czasie daną mocą elektromagnetyczną – nie została przekroczona temperatura
dopuszczalna jego najbardziej cieplnie zagrożonych części (punktów). Przez temperaturę dopuszczalną rozumie się wartość temperatury,
powyżej której dana część urządzenia może ulec przyspieszonej lub gwałtownej degradacji i przestać spełniać swoją elektromagnetyczną,
mechaniczną, cieplną, chemiczną czy świetlną funkcję.

6. Elektrotermia i jej podział, przetwornik elektrotermiczy i wsad

▪ kryterium konstrukcji:- urządzenia komorowe:- piece elektryczne;- suszarki elektryczne; - cieplarki elektryczne;- urządzenia
bezkomorowe:- elektryczne narzędzia grzejne (np. żelazko, lokówka, lutownica),- elektryczne przyrządy grzejne (akumulacyjne ogrzewacze
wnętrzowe, grzałki),- nagrzewnice elektryczne (np. hartownice indukcyjne, kuchenki mikrofalowe).▪ kryterium metody elektrotermicznej –
urządzenia i metody:oporowe, elektrodowe, łukowe, indukcyjne, pojemnościowe, mikrofalowe, elektronowe, plazmowe, fotonowe,
jarzeniowe, ultradźwiękowe;▪ Kryterium Rodzaju Energii Docierającej do Wsadu:- nagrzewania bezpośrednie,- nagrzewania pośredniego,
▪ Przetwornik elektrotermiczny – służy do wytworzenia ciepła w przypadku nagrzewania pośredniego, z niego ciepło jest przenoszone do
wsadu na drogach termokinetycznych, musi mieć wyższą - temperaturę niż wsad. Nie występuje przy nagrzewaniu bezpośrednim.

7. Ciepło w technice, Płomieniowy a elektrotermiczny sposób wytwarzania ciepła

Energia cieplna jest niezbędna do:- przeprowadzania większości ważniejszych procesów technologicznych w wytwórczej działalności
człowieka,- zapewnienia komfortu cieplnego organizmom żywym, a w tym głównie człowiekowi płomieniowe (paliwowe) wytwarzanie
ciepła - pozyskanie paliw chemicznych, ich transport i bezpośrednie spalanie w wybranym miejscu w celu generacji ciepła (służącego
ogrzewaniu lub procesom technologicznym),- niskie koszty wytwarzania ciepła,- nagrzewanie „rozproszonych” (np. ogrzewanie
pomieszczeń),- nagrzewanie bez specjalnych wymagań technologicznych co do chemicznej „czystości’ energii cieplnej, jej dawkowania lub
intensywności nagrzewania, pod warunkiem wykorzystania paliw o mało toksycznych produktach spalania.
▪ elektrotermiczny sposób wytwarzania ciepła - obejmuje wytworzenie energii elektrycznej z
ziemskich energii pierwotnych, przesyłanie jej do określonych miejsc i jej zamianę na en. cieplną.- nagrzewanie objętościowe,-
przeprowadzanie odpowiednich nagrzewań selektywnych,- stosowaniae dużych gęstości mocy cieplnych,- uzyskiwanie wysokich wartości
temperatur (do około 20000K), - skupianie mocy w bardzo małej objętości lub na bardzo malej powierzchni,- nagrzewania w próżni,-
nagrzewanie bez wprowadzania chemicznych zanieczyszczeń,

8.Podziały stosowane w elektrotermii i kryteria

Podziały stosowane w elektrotermii dotyczące rodzaju nagrzewań i rodzaju urządzeń elektrotermicznych przeprowadzane są w oparciu o
różne kryterium klasyfikacji:
a.Kryterium metody elektrotermicznej, wyróżnia się tu 11 metod nagrzewania: oporowe ,elektrodowe, łukowe, indukcyjne,
pojemnościowe, mikrofalowe, elektronowe, plazmowe, jarzeniowe (jonowe), ultradźwiękowe, fotonowe (laserowe)
b.Według kryterium konstrukcji urządzenia. Elektryczne urządzenia grzejne można podzielić na komorowe i bezkomorowe.
a)Wśród urządzeń bezkomorowych wyróżnia się:
- elektryczne narzędzia grzejne (wymagają poruszania nimi przy użytkowaniu np. lutownica, że lazko, lokówka),
- elektryczne przyrządy grzejne, które są urządzeniami przenośnymi i nie wymagają poruszania nimi przy użytkowaniu (np.
ogrzewacze wnętrzowe, grzałki),
- nagrzewnice elektryczne, które są urządzeniami grzejnymi nieprzenośnymi (np.
hartownice indukcyjne, nagrzewnice oporowe bezpośrednie, nagrzewnice fotonowe czy elektronowe).
b)Do urządzeń komorowych zalicza się:
- piece elektryczne
- suszarki elektryczne
- cieplarki elektryczne
c.Kryterium rodzaju energii docierającej do wsadu, z której wynika podział na
-nagrzewanie bezpośrednie - wsad jest przetwornikiem energotermicznym. ,eliminuje się zewnętrzne źródła ciepła, które występują
przy grzaniu pośrednim.
-nagrzewanie pośrednie polega na wytworzeniu ciepła w przetworniku elektrotermicznym, skąd ciepło może przenosić się do wsadu
następującymi drogami: radiacyjną, konwekcyjną lub kondukcyjną
d Kryterium drogi termo kinetycznej nagrzewania pośredniego – nagrzewanie przerywane, okresowe i ciągłe lub nagrzewanie
impulsowe i ciągłe
e.Kryterium rozkładu gęstości objętościowej mocy wydzielanej we wsadzie podczas procesu nagrzewania:.
- nagrzewanie objętościowe - niemożliwe do zrealizowania przy wykorzystaniu płomieniowego sposobu wytwarzania ciepła - moc
cieplna wydziela się w całej objętości wsadu.
- nagrzewanie selektywne -źródła mocy cieplnej wsadu są rozłożone na jego powierzchniach, w określonych jego warstwach
f.Kryterium końcowego rozkładu temperatury we wsadzie :nagrzewanie skrośne i selektywne wsadu. O nagrzaniu skrośnym - celem
grzania jest uzyskanie jednakowej temperatury w całej objętości wsadu. Nagrzanie skrośne wsadu można osiągnąć stosując grzanie
objętościowe bądź selektywne.
g.Kryterium wartości częstotliwości pola elektromagnetycznego, którego energia zamieniana jest we wsadzie na ciepło,
Częstotliwości:
- zerową (f=0Hz, tzn. prądem stałym),
- zmniejszoną (małą) (0Hz<f<50Hz),
- sieciową (f=50(60)Hz),
- średnią (zwiększoną) ( 5 0 H z < f < 1 0

4

H z ) ,

- w i e l k ą ( 1 0

4

H z < f < 3 - 1 0

1 1

H z )

- b a r d z o w i e l k ą (3-10

11

Hz<f<3-10

20

Hz).

h.Kryterium technologii grzania wykorzystywane przy: obróbce cieplnej, cieplno-chemicznej i cieplno-fizycznej, topieniu, drążeniu,
rozdzielaniu , łączeniu , suszeniu czy ogrzewaniu.
i.Kryterium kinetyki wsadu grzania: nieprzelotowe i przelotowe,
i.Kryterium środowiska wsadu – nagrzewanie próżniowe, cieczowe, fluidalne w atmosferze naturalnej lub sztucznej (technologicznej)

9. bilans energetyczny urządzen elektrotermicznych

Qce całkowita energia elektromagnetyczna doprowadzona do urządzenia, Qw energia elektromagnetyczna występująca poza głównym torem
elektrotermicznym, Qe energia elektromagnetyczna przeznaczona na procesy grzejne, Qse- energia strat elektromagnetycznych, Qde=Qg
energia elektromagnetyczna zamieniona na energię cieplną w przetworniku, Qsc energia strat cieplnych, Qa- energia cieplna akumulacyjna,
Qu - energia cieplna użyteczna powodująca wzrost energii wewnętrznej wsadu

10. materialy ogniotrwale, termoizolacyjne i elektroizolacyjne stosowane w elektrotermii

▪ materiały ogniotrwałe – odporność na działanie wysokich temp, ogniotrwałość zwykła > 1500 ºC
podziały: ▪ - ogniotrwałe (1500< t

zw

<1770 ºC) - wysokoogniotrwałe (1770< t

zw

<2000 ºC) - o najwyższej ogniotrwałości (t

zw

>2000 ºC) ▪

wyroby ogniotrwałe i materiały ogniotrwałe nieformowalne, ▪ materiały kwaśne, zasadowe i obojętne,
▪ materiały termoizolacyjne – możliwoe mała przewodność cieplna właściwa, wykonane z materiałów
ceramicznych rozdrobnionych (o strukturze zwartej lub mikroporowatej) lub włóknistych,
▪ materiały elektroizolacyjne – specjalnie oczyszczone materiały ogniotrwałe, powinny posiadać:- możliwie małą konduktywność γ -
dostateczną wytrzymałość na elektryczne przebicia, - wystarczającą odporność mechaniczną,- wystarczająca odporność na reagowanie
chemiczne z przetwornikami elektrotermicznymi

11. prądy przewodzenia, polaryzacji i przemiany elektrocieplne w sinus. polu elektrycznym

– prąd elektryczny wywołany zmianą natężenia pola elektrycznego w dielektryku. W przeciwieństwie do prądu przewodnictwa nie polega on
na przepływie ładunków, jednak pomimo tego również wywołuje wirowe pole magnetyczne. Istnienie pradu przesunięcia możemy
zaobserwować np. podczas ładowania kondensatora . Po podpięciu go do źródła zasilania następuje przepływ ładunków elektrycznych do
pierwszej okładki kondensatora. Zgromadzone na niej ładunki odpychają ładunki tego samego znaku na drugiej okładce; odpływają one
drugim przewodem do źródła zasilania. Mówimy że przez kondensator płynie prąd ładowania. Widzimy jednocześnie, że obwód nie jest
zamknięty – między okładkami kondensatora znajduje się nieprzewodzący dielektryk, stanowiący przerwę w obwodzie.
Tłumienie fal płaskich Zjawiska nierównomiernego rozkładu pola elektromagnetycznego w ośrodkach przewodzących (półprzewodzących,
quasiprzewodnikowych), polegające na tym, że pole wnika w nie na ograniczoną głębokość, nazywane są ogólnie zjawiskami
naskórkowości. W ośrodkach przewodzących połączonych galwanicznie ze źródłem przemiennego napięcia, w których płyną
„prostoliniowe” prądy przewodzenia, mówi się zazwyczaj o elektrycznym (prądowym) zjawisku naskórkowości ( o wypieraniu prądu),
natomiast w ośrodkach przewodzących sprzężonych indukcyjnie ze źródłem prądu, w których to płyną wirowe prądy przewodzenia, używa
się pojęcia: magnetyczne zjawisko naskórkowe.
Dla ośrodków dobrze przewodzących (dla quasiprzewodników) można otrzymać wzory

pw

p















2

pw

p

v



















2

pw

p

f

v



















2

2

W ośrodkach przewodzących fala elektromagnetyczna jest silnie tłumiona. Źródłami wtórnych promieniowań, nakładających się na
promieniowania pierwotne, są indukowane wirowe przemienne prądy przewodzenia, które zgodnie z regułą Lenza i z drugim prawem
Maxwella wytwarzają własne pola magnetyczne skierowane zawsze przeciwnie do pola magnetycznego fali pierwotnej.
Dla ośrodków półprzewodzących i nieprzewodzących (dla quasidielektryków) wzory opisujące zastępczą głębokość wnikania δ oraz
prędkość fazową v i długość fali λ będą równe:





e

p

p

c

p

p

tg

tg



































2

1

1

2

2

2





rp

rp

p

p

c

p

p

c

tg

f

v









































1

1

1

2

2

Fale sinusoidalne w cylindrycznych ośrodkach przewodzących
W elektrotechnice (i w elektrotermii) ma się często do czynienia z przewodnikami o kształcie walca i o długościach l dużo większych
od ich promieni r

o

, umieszczonymi w środowiskach dielektrycznych (np. przewody linii elektrycznych, nagrzewane walce metalowe

umieszczone w cewkach (we wzbudnikach)).
Przyjmując za parametr wielkość

o



opisaną wzorem:





2

o

o

r



można np. wyliczyć:
- względne ( w stosunku do wartości osiąganych w polach stacjonarnych (indeks „st”)) wartości rezystancji R

zm

i indukcyjności

wewnętrznych L

wzm

przewodów w polach sinusoidalnych, równe:

r

o

st

zm

K

R

R

2

2





x

o

wst

wzm

K

L

L



2

2



gdzie:K

r

i K

x

– współczynniki kształtu,

- względne ( w stosunku do wartości na powierzchni walca) rozkłady: natężeń pól E i H, gęstości prądów J i gęstości objętościowych mocy
p

V

.

12. temperatura i jej pomiary. Przyrządy do pomiaru temperatury i ich podział

Podobnie jak ilość skal temperatury istnieje szeroka gama rodzajów i sposobów pomiaru temperatury. I tak ze względu na wykorzystane
zjawiska fizyczne do pomiaru temperatury, czujniki pomiarowe można podzielić na:
* wytwarzające napięcia elektrycznego na styku dwóch metali (termopara) w różnych temperaturach, * zmieniające rezystancję elementu
(termistor, rezystor platynowy), * zmieniające parametry złącza półprzewodnikowego (termometr diodowy) * zmieniające objętość cieczy,
gazu lub długości ciała stałego (termometr, termometr cieczowy), * wykorzystujący właściwości magnetycznych (termometr magnetyczny)
* analizujący widmo emitowanego promieniowania cieplnego (pirometr) * odkształcenie bimetalu (termometr bimetaliczny), * zmiana
barwy - barwa żaru, barwa nalotowa stali, farba zmieniająca kolor pod wpływem temperatury, * zmiana płynności ciała (stożki Segera).
Z kolei podział termometrów ze względu na rodzaj czujnika może wyglądać następująco: * termometr cieczowy – wykorzystuje zjawisko
rozszerzalności cieplnej cieczy (przeważnie rtęci albo alkoholu) w kapilarze szklanej, wewnątrz której panuje próżnia,: o termometr rtęciowy
– dla temperatur od -38°C (temp. topnienia rtęci) do +356°C (temp. wrzenia rtęci); o termometr alkoholowy – dla temperatur od -70 do

+120°C; np. termometr pokojowy * termometr gazowy – czynnikiem roboczym jest gaz, mierzy się parametry gazu np. objętość, przy stałym
ciśnieniu lub ciśnienie przy stałej objętości. * termometr parowy – wykorzystuje zależność ciśnienia pary nasyconej od temperatury,
stosowany w termostatach, np. samochodowych, * termometr oporowy – wykorzystuje zjawisko zmiany oporu elektrycznego przy zmianie
temperatury, stosowanym czynnikiem jest platyna, brąz, półprzewodniki, specjalne stopy; patrz termistor. Konstrukcja i zastosowane
materiały umożliwiają stosowanie termometrów w miejscach pomiaru gdzie występują wstrząsy, media agresywne i temperatura do 300-
400°C wzależności od materiału, z którego dany termometr został wykonany. termopara – wykorzystuje zjawisko termoelektryczne
(powstawanie siły elektromagnetycznej w miejscu połączenia dwóch różnych metali,
o nie wymagają zewnętrznego zasilania o niewielkie rozmiary o niska pojemność cieplna o mała bezwładność czasowa o szeroki zakres
pomiarowy przy dość dobrej liniowości o prostota i niskie koszty wykonania o duża niezawodność
* termometr magnetyczny (paramagnetyczny) – do pomiaru temperatur mniejszych niż 1 kelwin. (Paramagnetyzm - zjawisko magnesowania
się makroskopowego ciała w zewnętrznym polu magnetycznym w kierunku zgodnym z kierunkiem pola zewnętrznego. Substancja
wykazująca takie własności to paramagnetyk jest on przyciągany przez magnes, jednak znacznie słabiej niż ferromagnetyk. W niezbyt
niskich temperaturach oraz dla niezbyt silnych pól magnetycznych paramagnetyki wykazują liniową wielkość namagnesowania od pola
zewnętrznego) * Pirometr - przyrząd pomiarowy do bezdotykowego pomiaru temperatury. Działa w oparciu o analizę promieniowania
cieplnego emitowanego przez badane ciała. Wszystkie ciała o temperaturze wyższej od temperatury zera bezwzględnego emitują
promieniowanie cieplne o podobnej charakterystyce zwanej promieniowaniem ciała doskonale czarnego. Proste pirometry mierzą ilość
energii emitowanej poprzez pomiar temperatury elementu, na który pada promieniowanie. Do pomiaru temperatur powyżej 600°C używane
są pirometry optyczne, w których jasność świecenia badanego obiektu jest porównywana z jasnością obiektu wzorcowego (np. żarnika).

13. definicje metod elektrotermicznych

Przy pośrednich sposobach nagrzewania wsadów – w zależności od drogi termokinetycznej na jakiej jest transportowane ciepło od
przetwornika elektrotermicznego do wsadu – wyróżnia się nagrzewania: kondukcyjne, konwekcyjne i radiacyjne lub nagrzewania skojarzone
(mieszane): konwekcyjno-radiacyjne lub kondukcyjno-konwekcyjno-radiacyjne.
Metody elektrotermiczne
a.) metoda oporowa – polega na wytworzeniu ciepła na skutek przepływu elektronowego prądu przewodzenia przez ciało stałe lub
ewentualnie (po stopieniu ciała stałego) ciecz, połączone metalicznie (stykowo, galwanicznie) z obwodem, wzdłuż którego przenosi się
energia pola elektromagnetycznego stacjonarnego lub przemiennego o częstotliwości 50Hz.b.) metoda elektrodowa – polega na wytworzeniu
ciepła na skutek przepływu jonowego lub jonowo-elektronowego prądu przewodzenia przez ciecz, połączoną przy pomocy elektrod z
obwodem, wzdłuż którego przenosi się energia pola elektromagnetycznego stacjonarnego lub przemiennego o częstotliwości 50Hz.c.)
metoda indukcyjna – polega na wytworzeniu ciepła na skutek przepływu indukowanego prądu przewodzenia (prądów wirowych) przez ciało
stałe lub ciecz, sprzężone indukcyjnie z obwodem wzdłuż którego przenosi się energia pola elektromagnetycznego przemiennego o
częstotliwości od kilku (kilkunastu) Hz do kilkudziesięciu MHz.d.) metoda pojemnościowa (dielektryczna) – polega na wytworzeniu ciepła
na skutek przepływu prądu przesunięcia (polaryzacji) (i ewentualnie prądu przewodzenia) przez ciało stałe lub ciecz, sprzężone
pojemnościowo z obwodem poprzez umieszczenie ich w kondensatorze, będącym częścią składową obwodu wzdłuż którego przenosi się
energia pola elektromagnetycznego przemiennego o częstotliwości od kilku do kilkudziesięciu MHz.e.) metoda łukowa – polega na
wytworzeniu ciepła na skutek przepływu prądu przewodzenia przez obszar wyładowania łukowego (przez plazmę), występującego w gazie o
ciśnieniu atmosferycznym lub w próżni, przy czym obszar wyładowania łukowego jest połączony przy pomocy elektrod z obwodem, wzdłuż
którego przenosi się energia pola elektromagnetycznego stacjonarnego lub przemiennego o częstotliwości 50Hz.f.) metoda mikrofalowa –
polega na wytworzeniu ciepła na skutek przepływu prądu przesunięcia (polaryzacji) (i ewentualnie prądu przewodzenia) przez ciało stałe lub
ciecz, poddane działaniu promieniowania mikrofalowego o częstotliwości od kilkuset MHz do kilkuset GHz, do których energia
elektromagnetyczna przenosi się dzięki umieszczeniu ich we wnęce rezonansowej, falowodzie lub naprzeciw otwartego końca falowodu.g.)
metoda fotonowa (laserowa) – polega na wytworzeniu ciepła w ciele stałym lub cieczy poddanych działaniu spójnego, monochromatycznego
i mało rozbieżnego fluoroscencyjnego promieniowania elektromagnetycznego: mikrofalowego (masery), podczerwonego (irrasery),
świetlnego (lasery) lub ultrafioletowego (UV-lasery), wytworzonego w kwantowych wzmacniaczach promieniowania.h.) metoda
elektronowa – polega na wytworzeniu ciepła w ciele stałym lub cieczy pod wpływem uderzających o nie rozpędzonych w próżni elektronów
(tworzących prąd konwekcyjny), których źródłem jest nagrzana (elektrotermicznie) katoda, a które są przyspieszane w obszarze
międzyelektrodowym, połączonym z obwodem wzdłuż którego przenosi się energia stacjonarnego pola elektromagnetycznego.