O ptyka falowa 1
OPTYKA FALOWA
Fizjologiczne, fotochemiczne , fotoelektryczne dzia»anie Ñwiat»a wywo»ane
jest drganiami wektora fali elektromagnetycznej. Dlatego wektor
nazywa si wektorem Ñwietlnym. Si»a oddzia»ywania elektrycznego z
»adunkami jest znacznie wiksza nió si»a oddzia»ywania magnetycznego.
Dla elektronu
Optyka falowa
-
zajmuje si opisem zjawisk wynikajcych z
falowej natury Ñwiat»a.
Optyka geometryczna -
zajmuje si opisem zjawisk optycznych bez
odwo»ywania si do falowej natury Ñwiat»a
(przypadek graniczny optyki falowej dla
).
O ptyka falowa 2
Interferencja Ñwiat»a
W»aÑciwoÑci fal sk»adowych w punkcie P
Znajdïmy wypadkow Ñredni gstoÑ energii
w punkcie P
O ptyka falowa 3
Interferencja Ñwiat»a, cd
- sk»adnik interferencyjny
JeÑli
, to
, czyli wtedy
6 brak interferencji
JeÑli
, to
, czyli wtedy
O ptyka falowa 4
SpójnoÑ Ñwiat»a
Aby
mog»o by róóne od
,
musi by róóne od zera.
JeÑli
, to mówimy, óe cigi falowe 1 i 2 s spójne.
Warunkiem koniecznym spójnoÑci dwóch cigów falowych jest
. JeÑli
, to cigi te mog jednak nie by ca»kowicie
spójne ze wzgldu na ich sko½czon d»ugoÑ lub zaleónoÑ
od
czasu. Moóna to uwzgldni wprowadzajc stopie½ spójnoÑci
SpójnoÑ czasowa -
spójnoÑ drga½ wywo»anych przez fal w tym
samym punkcie przestrzeni w róónych
momentach czasu. SpójnoÑ czasowa jest tym
wiksza im wizka Ñwiat»a jest bardziej
monochromatyczna.
SpójnoÑ
przestrzenna
-
spójnoÑ drga½ wywo»anych przez fal w
róónych punktach powierzchni falowej.
Dla ïróde» konwencjonalnych spójnoÑ przestrzenna zwizana jest ze
sko½czonymi rozmiarami przestrzennymi ïród»a. Promie½ spójnoÑci
obszaru spójnoÑci w danym punkcie powierzchni falowej
- d»ugoÑ fali, - kt pod jakim wida
ïród»o z danego punktu powierzchni falowej.
O ptyka falowa 5
Dyfrakcja Ñwiat»a
Dyfrakcja -
zespó» zjawisk powstajcych podczas rozchodzenia si
Ñwiat»a w oÑrodku z ostrymi niejednoroÑciami, zwizanych
z odchyleniami od praw optyki geometrycznej.
W szczególnoÑci dyfrakcja prowadzi do omijania przez fale Ñwietlne
przeszkód i wnikania Ñwiat»a do obszarów cienia geometrycznego.
Dyfrakcja a interferencja
Nie ma istotnych róónic natury fizycznej. Rozróónienie ma pod»oóe
historyczne.
Interferencja - superpozycja fal wytwarzanych przez sko½czon iloÑ
dyskretnych ïróde» spójnych,
Dyfrakcja - superpozycja fal wytwarzanych przez ïród»a spójne
roz»oóone w sposób cig»y.
Dwa rodzaje dyfrakcji
a) dyfrakcja fal kulistych (dyfrakcja Fresnela)
Przy du
ó
ej odleg
»
o
Ñ
ci
ï
ród
»
a od
p r z y s
»
ony
i
d y f r a k c j a F r e s n e l a j e s t
r ó w n o w a
ó
n a d y f r a k c j i
Fraunhofera, gdzie a -
wielko
Ñ
otworu, l - odleg
»
o
Ñ
ekranu od przys
»
ony.
b) dyfrakcja fal p»askich (dyfrakcja Fraunhofera)
Realizacja dyfrakcji Fraunhofera w warunkach
laboratoryjnych
.
O ptyka falowa 6
Dyfrakcja Fraunhofera na pojedynczej szczelinie
W p»aszczyïnie szczeliny
Przyczynek do E w punkcie P
od elementu dx
- sta»a
- wysokoÑ szczeliny
O ptyka falowa 7
Dyfrakcja Fraunhofera na pojedynczej szczelinie, cd
Natóenie
przyjmuje wartoÑ maksymaln,
, dla
, czyli dla
. Std
Po»oóenie minimów dyfrakcyjnych za pojedyncz szczelin
6
O ptyka falowa 8
Dyfrakcja Fraunhofera na siatce dyfrakcyjnej
Siatka dyfrakcyjna - duóa liczba (N) jednakowych szczelin rozmieszczona
w sta»ych odleg»oÑciach od siebie.
Sta»a siatki
- odleg»oÑ (b) midzy Ñrodkami ssiednich szczelin.
Pole elektryczne w punkcie P jest
superpozycj pól generowanych
przez poszczególne szczeliny, ale
opóïnionych w fazie o
,
,
Dla pojedynczej szczeliny by»o
Dla N szczelin mamy wic
a - szerokoÑ pojedynczej szczeliny
b - dleg»oÑ midzy Ñrodkami ssiednich szczelin (sta»a siatki)
O ptyka falowa 9
ZaleónoÑ natóenia Ñwiat»a od kta ugicia po przejÑciu przez siatk
dyfrakcyjn o N szczelinach
- natóenie Ñwiat»a obserwowane dla
Przypadek N = 1 (pojedyncza szczelina)
6
Przypadek N = 2 (opis doÑwiadczenia Younga z iloÑciowym uwzgldnieniem
dyfrakcji)
Optyka falowa 10
W ykresy czynnika interferencyjnego i dyfrakcyjnego dla N = 2, a = 5
8
i b = 50
8
Dla
bardzo wskich szczelin
Y
Y
Podobnie jak dla interferencji Ñwiat»a z dwóch ïróde» o jednakowych
natóeniach
Optyka falowa 11
Siatka o N szczelinach
,
Minima czynnika dyfrakcyjnego gdy
,
Maksima g»ówne - maksima czynnika interferencyjnego, gdy
Y
,
m - rzd ugicia siatki
W maksimach g»ównych czynnik interferencyjny przybiera wartoÑ 1.
Maksima boczne - maksima inne nió maksima g»ówne. Midzy kaód
par maksimów g»ównych s
maksima boczne.
Minima dodatkowe- minima czynnika interferencyjnego, wystpuj wtedy
gdy
,
dla
oraz
dla
Midzy kaód par maksimów g»ównych jest
minimów.