IKONOGRAFIA ŚWIĘTYCH, WYKŁAD , 20.01.11

Św. Rozalia z Palermo – 4 IX

Pustelnica, miała być sycylijska szlachcianką, córką Synibalda lub Wilhelma II, króla Sycylii. Przed swoim narodzeniem jej matka miała mieć senną wizję, w której otrzymała polecenie, by dać jej na imię Rozalia. Miał to być również proroczy znak jej życia pokutnego, co mają symbolizować kolce róży – i niewinności, gdyż róże mogły być białe. Gdy rodzice, po jej wychowaniu, przynaglali ją do małżeństwa, uciekła i ukryła się w Gocie przyjmując pustelniczy tryb życia. Tam żyła lat naście i zmarła mając około 30 lat.

Ślad i słuch po niej zaginął, w pewnym momencie miała się przenieść na Monte Pelegrino. Po śmierci miała każąc się ludziom i opowiedzieć, jak przez kilkanaście lat żyła w ukryciu. Sprawa przycichła na 500 lat. Przypadkowy pastuszek wszedł do groty i w 1624 roku odkrył jej relikwie. Przeniosło je do Palermo i jej kult rozpoczął się. W momencie sprowadzenia ciała, ustała zaraza w Palermo, która nękała miasto i okolice, cud ten połączono ze sprowadzeniem Rozalii.

Jej imię wpisane do martyrologii rzymskiej 6 lat po odnalezieniu szczątek. Gdy odnaleziono jej zwłoki nad nimi były w skale wyryte słowa: ja Rozalia córka Synibalda postanowiłam żyć w grocie dla mojego Pana, Jezusa Chrystusa.

Ikonografia stała: w grocie, z kwiatem lilii, z wiankiem róż na głowie, czaszka, bicz, krucyfiks, rozpuszczone włosy. Róże mogą występować osobno, ale powinny się pojawić.

Wzywana przeciw: zarazie, dżumie, trzęsieniu ziemi.

Patronka – Palermo, Neapolu, Sycylii

To, w jaki sposób została znaleziona, ma znaczenie dla ikonografii.

Czasem pokazana jako zakonnica – naiwne skojarzenie życia zakonnego z pustelniczym. Chodziło może o regułę kamedułów.

Św. Sebastian – 20 I

Skonał na początku IV wieku, za sprawą Dioklecjana. Św. Ambroży podawał, że wykształcenie odebrał w Mediolanie. Może był oficerem gwardii Marka Aureliusza. Zdradził się jako chrześcijanin namawiając swoich przyjaciół do wytrwania w wierze. Kiedy zostali poddani torturom już mieli się załamać, gdy przyszedł św. Sebastian i przywołał ich do porządku. Ujęto go, został skazany. Kazano go przywiązać do kolumny i szyli w niego strzałami. Na pół martwego znalazła go święta Irena, wdowa po Katullusie. Wzięła jego ciało i wyleczyła. Sebastian udał się przed oblicze Dioklecjana i chciał mu wykazać, jaką krzywdę robi chrześcijanom. Dioklecjan nie dał się przekonać i kazał go zabić pałami. Jego ciało wrzucono do kanału, wyłowiono go i jego zwłoki złożono w katakumbach.

Patron: łuczników i kuszników, myśliwych, płatnerzy, strażników, strzelców, rusznikarzy, rannych żołnierzy, kamieniarzy, wytwórców gobelinów, koronczarek, handlarzy wyrobami żelaznymi, giserów, górników ołowiu.

Wzywany przeciw epilepsji zarazie, śmierci, wrogom religii, zarazie wśród bydła.

Nagi młodzieniec przywiązany do pala, przeszyty strzałami. Bywa przedstawiany jako legionista rzymski ze strzałą w ręce. Może mieć kartę z wyrokiem śmierci przybitą nad głową. Bywa fizycznie upodabniany do Chrystusa.

Bywa włączany do kanonu patronów 14 wspomożycieli. Z uwagi na swą niebanalną pozę od renesansu stał się częstym tematem. Umożliwiał studia męskiego ciała i trudnej pozy, która ukazywała naciągnięte mięśnie. To wpłynęło na bogactwo jego ikonografii. Młodzieniec w perizonium, przybity do drzewa i naszpikowany strzałami.

Św. Sebastian od lat 70 –tych stał się swoistym symbolem mniejszości gejowskiej europejskiej. Zaczęło się od Anglii od filmów o tematyce gejowskiej z motywem św. Sebastiana. Symbol opresjonowanej mniejszości.

Św. Tomasz z Akwinu – 18 I

Doktor kościoła, kapłan.

Zajęcia dodatkowe -