INSTYTUCJE

UNII EUROPEJSKIEJ

Prof. dr hab. El

ż

bieta Kawecka-Wyrzykowska

Unia Europejska

Unia Europejska

II FILAR

Wspólna Polityka

Zagraniczna i Bezpieczeństwa

I FILAR

Wspólnoty Europejskie

III FILAR

Współpraca Policyjna i Sądowa w

Sprawach Karnych

WSPÓLNOTA EUROPEJSKA

*

unia celna i jednolity rynek

wewnętrzny

* wspólna polityka handlowa
* wspólne polityki: rolna

i rybołówstwa

* wspólna polityka transportowa
* wspólne reguły konkurencji
* unia gospodarcza i walutowa
* polityka społeczna oraz spójność

ekonomiczna i społeczna

* ochrona środowiska naturalnego
* polityka badawczo-rozwojowa
* konkurencyjność przemysłu
* sieci transeuropejskie
* ochrona konsumenta i zdrowia
* edukacja i kultura
* obywatelstwo Unii
* polityka imigracyjna,

wizowa i azylowa

* współpraca sądownicza

w sprawach cywilnych

EURATOM

Polityka zagraniczna

*

wspólne działania, wspólne

stanowiska i wspólne strategie

* wspieranie demokracji i

praworządności, ochrona praw
człowieka i podstawowych
wolności

* misje pokojowe
* pomoc państwom trzecim

Polityka bezpieczeństwa

*

wzmocnienie bezpieczeństwa

UE i jej państw członkowskich
(finansowe aspekty obrony)

* rozbrojenie i utrzymanie

pokoju

* współpraca w ramach UZE

i NATO

* docelowo: wspólna

europejska polityka
bezpieczeństwa i obrony

* współpraca sądowa w

sprawach karnych

* walka z przestępczością

zorganizowaną (zwłaszcza
terroryzmem, handlem
ludźmi, przemytem
narkotyków i broni,
korupcją i oszustwami)

* zwalczanie rasizmu i

ksenofobii

* współpraca policji (Europol)

Procedura decyzyjna

Na mocy TWE

Współpraca międzyrządowa na mocy TUE

Współpraca międzyrządowa na mocy TUE

Ź

ródło: Na podstawie traktatów ustanawiających Wspólnoty Europejskie oraz Traktatu o Unii Europejskiej.

Rada Europejska

Wg T

UE (art. 4): „Rada Europejska nadaje Unii
impulsy niezbędne do jej rozwoju i określa w
tej mierze ogólne kierunki polityczne”.

Skład:

szefowie państw (prezydenci Francji i Finlandii) oraz
rządów,

przewodniczący KE,

towarzyszą im ministrowie SZ państw i członek KE;

Powstała w grudniu 1974 r., zalegalizowana w Jednolitym
Akcie Europejskim,
Spotyka się przynajmniej dwa razy w roku, na
zakończenie prezydencji;

Zadania:

rola arbitra w sytuacjach, gdy ministrowie w Radzie UE nie

mog

ą

doj

ść

do porozumienia,

wyznacza polityczne kierunki rozwoju UE,

bada i ocenia sytuacj

ę

w zakresie zatrudnienia,

monitoruje proces realizacji Strategii Lizbo

ń

skiej,

Reprezentuje Uni

ę

w sprawach wspólnej polityki zagranicznej i

bezpiecze

ń

stwa

mo

ż

e stwierdzi

ć

naruszenia przez pa

ń

stwo zasad UE (wolno

ść

,

demokracja itp.) i nało

ż

y

ć

sankcje na to pa

ń

stwo (wi

ę

kszo

ś

ci

ą

kwalifikowan

ą

),

definiuje zadania WPZB (II filar UE); decyduje o wdra

ż

aniu

wspólnych strategii, o współpracy III filaru - współpraca policyjna i
s

ą

dowa w sprawach karnych;

W drodze konsensusu przyjmowane s

ą

konkluzje

prezydencji.

RADA UE (RADA MINISTRÓW)

Skład:

przedstawiciele rz

ą

dów pa

ń

stw UE (po jednym),

którzy reprezentuj

ą

interesy swych krajów;



niekiedy spotyka si

ę

na szczeblu szefów rz

ą

dów

lub pa

ń

stw (np. w przypadku ustanowienia

ś

ci

ś

lejszej współpracy),



przewodnicz

ą

cym Rady jest co 6 m-cy

przedstawiciel innego kraju, tzw. prezydencja.

Uprawnienia:

legislacyjne (nadrz

ę

dny organ ustawodawczy);

nominacyjne: we współpracy z PE mianuje członków

Komisji, Trybunału Sprawiedliwo

ś

ci, S

ą

du I Instancji,

Trybunału Obrachunkowego itp. (tak

ż

e Komitetu

Ekonomiczno-Społecznego i Regionów);

decyzyjne, m.in. decyduje o płacach i dodatkach,

emeryturach KE, przewodnicz

ą

cego ETS, S

ą

du I instancji,

s

ę

dziów itd.

koordynuje te

ż

polityk

ę

gospodarcz

ą

pa

ń

stw;

uchwala wspólne działania i wspólne stanowiska,

zaleca Radzie Europejskiej przyj

ę

cie wspólnych strategii,

Jest jedna Rada ale ró

ż

ny skład,

Od połowy 2002 r. jest 9 formacji Rady.

Działalno

ść

Rady jest wspierana przez Komitet Stałych

Przedstawicieli (Comité des Représentants Permanents –
COREPER. Spotyka si

ę

raz w tygodniu i dokonuje wst

ę

pnej

weryfikacji problemów.

Składa si

ę

on z dwóch cz

ęś

ci:



COREPER II - stali przedstawiciele pa

ń

stw członkowskich przy

UE w randze ambasadorów, s

ą

odpowiedzialni za sprawy polityki

zagranicznej i bezpiecze

ń

stwa, bud

ż

et i sprawy finansowe (w

tym fundusze strukturalne) oraz sprawy wewn

ę

trzne i wymiar

sprawiedliwo

ś

ci.



COREPER I - zast

ę

pcy stałych przedstawicieli przy UE,

przygotowuje obrady Rady w pozostałych dziedzinach
(konkurencyjno

ść

, rynek wewn

ę

trzny, polityka badawczo-

rozwojowa itd.)

Konfiguracje Rady UE według stanu na 1 sierpnia 2004 r.

Kompeten-

cja

Nazwa Rady UE

Ministrowie

uczestniczący[1]

CORE-
PER II

•

Rada

ds.

Ogólnych

i

Stosunków Zewnętrznych

•

ministrowie spraw

zagranicznych i
ministrowie spraw
europejskich

•

Rada ds. Ekonomicznych i

Finansowych

•

ministrowie finansów

i/lub gospodarki

•

Rada ds. Wymiaru

Sprawiedliwości i Spraw
Wewnętrznych

•

ministrowie spraw

wewnętrznych i
ministrowie
sprawiedliwości

[1]

Ministrowie okre

ś

lonych kompetencji uczestnicz

ą

w spotkaniach w zale

ż

no

ś

ci od tematu obrad.

Konfiguracje Rady UE według stanu na 1 sierpnia 2004 r.

Kompeten-

cja

Nazwa Rady UE

Ministrowie uczestniczący[1]

CORE-
PER I

•

Rada ds. Zatrudnienia,

Polityki Społecznej, Zdrowia i
Spraw Konsumenckich

•

ministrowie gospodarki, pracy i

polityki społecznej oraz
ministrowie zdrowia

•

Rada ds. Konkurencyjności

(rynek wewnętrzny, przemysł,
badania i rozwój)

•

ministrowie spraw europejskich

oraz ministrowie gospodarki,
ministrowie nauki

•

Rada ds. Transportu,

Telekomunikacji i Energii

•

ministrowie infrastruktury lub/i

gospodarki

•

Rada ds. Rolnictwa i

Rybołówstwa

•

ministrowie rolnictwa

•

Rada ds. Ochrony Środowiska

•

ministrowie środowiska

•

Rada ds. Edukacji, Młodzieży

i Kultury

•

ministrowie edukacji, ministrowie

kultury

[1]

Ministrowie okre

ś

lonych kompetencji uczestnicz

ą

w spotkaniach w zale

ż

no

ś

ci od tematu obrad

.

Procedury głosowania w Radzie:

jednomy

ś

lnie,

zwykła wi

ę

kszo

ść

głosów,

wi

ę

kszo

ść

kwalifikowana;

Zasada jednomy

ś

lno

ś

ci - dotyczy najbardziej wra

ż

liwych

obszarów decyzyjnych, w tym spraw konstytucyjnych, podatkowych,
nowych kompetencji Unii, polityki zagranicznej i bezpiecze

ń

stwa.

Zasada zwykłej wi

ę

kszo

ś

ci ma zastosowanie do spraw

proceduralnych. Ka

ż

dy członek Rady ma tu jeden głos. Wstrzymanie si

ę

od głosu, podobnie jak niewzi

ę

cie udziału w głosowaniu, jest uznawane za

głos „przeciw”.

Zasada wi

ę

kszo

ś

ci kwalifikowanej (QMV). Kryterium liczby

głosów (wag) jest głównie (cho

ć

nie tylko) liczba mieszka

ń

ców pa

ń

stwa

członkowskiego.
Od TN wzrost zakresu spraw obj

ę

tych zasad

ą

kwalifikowanej wi

ę

kszo

ś

ci.

Państwo

Liczba głosów (od 1.11.04)

Niemcy Francja, Włoch y,
Wlk. Brytania

po 29

Hiszpania, Polska

Po 27

Rumunia

14

Holandia

13

Belgia, Grecja, Portugalia
Czechy , Węgry

Po 12

Austria, Bułgaria, Szwecja

Po 10

Dania, Irlandia, Finlandia ,
Słowacja, Litwa

Po 7

Łotwa, Słowenia, Estonia,
Luksemburg , Cypr

Po 4

Malta

3

Proporcje głosów dla UE-27

345/255/91

Proporcje głosów dla UE-25

321/232/90

Tabela. Liczba
głosów pa

ń

stw UE

w Radzie UE

Wg Traktatu Nicejskiego obowi

ą

zuje tzw. potrójna

wi

ę

kszo

ść

(od 1 listopada 2004 r.):

kwalifikowana wi

ę

kszo

ść

głosów

poparcie ponad połowy liczby pa

ń

stw UE i co najmniej 62%

ogółu ludno

ś

ci Unii.



Traktat z Nicei - nowy system wag:



dla UE-27 jest on nast

ę

puj

ą

cy: 345 głosów ogółem; 255

wynosi kwalifikowana wi

ę

kszo

ść

, a 91 – blokuj

ą

ca

mniejszo

ść

(345/255/91);



dlaUE-25 było to: 321/232/90.

Polska ma obecnie 27 głosów, tylko o 2 głosy mniej od 4
najwi

ę

kszych pa

ń

stw (Niemcy, Francja, W.Brytania, Włochy)

.

Komisja (KE)- Członkowie:

20 komisarzy do 1 maja 2004 r.

Od 1 maja do 31 pa

ź

dziernika 2004 – nowi członkowie

UE „mieli” po 1 komisarzu (tj. 30),

Od 1 listopada 2004 – 25 komisarzy;

Od 1 stycznia 2007 – 27 komisarzy



Komisarze reprezentuj

ą

interes Wspólnoty, a nie

rz

ą

dów, s

ą

mianowani na 5 lat.



KE podejmuje decyzje wi

ę

kszo

ś

ci

ą

głosów członków



Podstawow

ą

rol

ę

w strukturze organizacyjnej

odgrywaj

ą

Dyrekcje Generalne (ministerstwa w rz

ą

dzie

krajowym).

Komisja – cd.



Komisarze s

ą

wybierani przez Rad

ę

UE

kwalifikowan

ą

wi

ę

kszo

ś

ci

ą

głosów,

współdziałaj

ą

c

ą

z przewodnicz

ą

cym KE

(nominowanym wcze

ś

niej przez Rad

ę

Europejsk

ą

) i zatwierdzani przez PE.



Gdy UE osi

ą

gnie 27 członków –b

ę

dzie

mniej komisarzy ni

ż

pa

ń

stw (wg rotacji, na

mocy jednomy

ś

lnej decyzji Rady UE).



Wzmocniona rola przewodnicz

ą

cego KE.

Główne uprawnienia:

inicjatywne - ma wył

ą

czn

ą

inicjatyw

ę

legislacyjn

ą

(w I filarze,

ocenia zgodno

ść

propozycji z wymogami zasady subsydiarno

ś

ci),

przygotowuje projekt bud

ż

etu,

jest sztabem planistycznym, tj. opracowuje propozycje zada

ń

wynikaj

ą

cych z Traktatów,

wykonawcze – realizowane cz

ę

sto w toku procedury komitetowej,

tzw. komitologii; zarz

ą

dza finansami na realizacj

ę

wspólnych działa

ń

(np. Fundusze Strukturalne),

kontrolne - nadzoruje stan bud

ż

etu i wysoko

ść

długu publicznego

w krajach członkowskich, ma nadzór nad wykonywaniem
postanowie

ń

Traktatów (jest „stró

ż

em” Traktatów), tj. czuwa nad

przestrzeganiem prawa pierwotnego i wtórnego przez
przedsi

ę

biorstwa, pa

ń

stwa i instytucje WE), KE nadzoruje te

ż

stosowanie orzecze

ń

ETS,

reprezentowanie interesów UE na zewn

ą

trz w sprawach WE.

PARLAMENT EUROPEJSKI (PE – nazwa od 1962)

•1958– pierwsze posiedzenie Europejskiego Zgromadzenia
Parlamentarnego,
•czerwiec 1979 – pierwsze wybory bezpo

ś

rednie,

do 1987 r. (JAE) – tylko prawo do wyra

ż

ania opinii i do

zablokowania bud

ż

etu,

JAE wprowadził procedur

ę

wyra

ż

enia zgody (mo

ż

liwo

ść

udzielenia lub nieudzielenia zgody przez PE, bez zmiany
propozycji, np. w sprawie stowarzyszenia) i współpracy
(pewna mo

ż

liwo

ść

zmiany propozycji Komisji, obecnie

ograniczona do UGW),

TUE wprowadził procedur

ę

współdecydowania (np. rynek

wewn

ę

trzny),

TA ograniczył procedur

ę

współpracy (do kwestii UGW) i

wzmocnił współdecydowanie PE w procesie decyzyjnym;

Liczba posłów



W UE-25 było 732 deputowanych wybieranych
na 5 lat, w UE-27 – przej

ś

ciowo 785 europosłów

(docelowo – 732).



Posłowie zasiadaj

ą

w PE nie wg narodowo

ś

ci,

ale przynale

ż

no

ś

ci do partii politycznych: teraz

dominuje partia centroprawicowa: Europejska
Partia Ludowa.



Działalno

ś

ci

ą

PE kieruje prezydium:

przewodnicz

ą

cy (wybierany przez PE na 2,5

roku) oraz 14 wiceprzewodnicz

ą

cych.

Funkcje Parlamentu Europejskiego

prawodawcze - współtworzenie prawa oraz wyra

ż

anie zgody na

ratyfikacj

ę

traktatów akcesyjnych i umów stowarzyszeniowych, (wspólnie z

Rad

ą

UE), w ramach procedury współdecydowania i współpracy ma

prawo weta – procedury te s

ą

stosowane rzadko; (ostatnio 5%, cho

ć

istotnych);

bud

ż

etowe - mo

ż

e 2/3 głosów odrzuci

ć

bud

ż

et,

opiniodawcze i doradcze –w polityce zagranicznej, R+D,

kontrolne - kontrola prac KE: Komisja składa coroczne sprawozdanie i

odpowiada na pytania deputowanych; mo

ż

liwo

ść

votum nieufno

ś

ci wobec

KE; kontrola stosowania prawa;

funkcje zw. z powoływaniem i funkcjonowaniem innych organów UE:

•PE zatwierdza skład KE,
•mo

ż

e odwoła

ć

KE (2/3 głosów- wotum nieufno

ś

ci),

•mianuje rzecznika praw obywatelskich;

Państwo

Podział miejsc w Parlamencie Europejskim

przejściowo

docelowo

Niemcy

99

99

Francja

78

72

Włochy

78

72

Wielka Brytania

78

72

Hiszpania

54

50

Polska

54

50

Rumunia

35

33

Holandia

27

25

Belgia

24

22

Czechy

24

22

Grecja

24

22

Portugalia

24

20

Węgry

24

20

Szwecja

19

18

Austria

18

17

Bułgaria

18

17

Dania

14

13

Finlandia

14

13

Słowacja

14

13

Irlandia

13

12

Litwa

13

12

Łotwa

9

8

Słowenia

7

7

Cypr

6

6

Estonia

6

6

Luksemburg

6

6

Malta

5

5

Ogółem

785

732

Procedury legislacyjne(4): konsultacji, wyra

ż

enia zgody,

współpracy, współdecydowania.

Jest stały wzrost roli Parlamentu w zakresie stanowienia prawa, ale nadal
jednak mówi si

ę

o „deficycie demokracji”.

konsultacje - wymóg zapoznania si

ę

przez Rad

ę

ze stanowiskiem PE

przed głosowaniem w Radzie (konsultacja obligatoryjna, pod rygorem
niewa

ż

no

ś

ci decyzji Rady).

wyra

ż

enie zgody - udzielenie/ nieudzielenie przez PE zgody na

przyj

ę

cie przez Rad

ę

aktu prawnego (np. ws. stowarzyszenia z WE i

rozszerzenia UE). PE mo

ż

e sprzeciwi

ć

si

ę

zawarciu układu.

współpraca – od JAE. Umo

ż

liwia ona PE wpływ na zmian

ę

propozycji

legislacyjnej KE, cho

ć

decyduj

ą

cy głos nale

ż

y do Rady. Obecnie

obowi

ą

zuje jedynie wobec aktów prawnych ws. UGW.

współdecydowanie – od TUE; jt. wspólne stanowienie prawa przez

Rad

ę

i PE (wi

ę

kszo

ść

spraw wspólnego rynku).



Decyzje parlamentarne zapadaj

ą

zwykle absolutn

ą

wi

ę

kszo

ś

ci

ą

oddanych głosów.

Europejski Trybunał Sprawiedliwo

ś

ci (ETS)

zapewnia (wraz z S

ą

dem Pierwszej Instancji) przestrzeganie

prawa w zakresie interpretacji i stosowania TWE;

w jego skład wchodzi 27 s

ę

dziów, wspomagaj

ą

ich rzecznicy

generalni (nie wchodz

ą

jednak do składu orzekaj

ą

cego ETS);

na wniosek ETS Rada, stanowi

ą

c jednomy

ś

lnie, mo

ż

e zwi

ę

kszy

ć

liczb

ę

rzeczników;

•ich zadaniem jest analiza spornych spraw oraz
przygotowywanie dla Trybunału uzasadnionych ko

ń

cowych

wniosków;

s

ę

dziowie i rzecznicy generalni s

ą

powoływani przez rz

ą

dy

pa

ń

stw na 6 lat, w drodze wzajemnego uzgodnienia (obowi

ą

zuje

zasada rotacji- co 3 lata zmienia si

ę

na przemian 13, a pó

ź

niej 12

s

ę

dziów Trybunału).

Trybunał pełni trzy główne funkcje:

kontroli stosowania (pierwotnego i wtórnego) prawa WE,

wykładni prawa wspólnotowego,

dalszego rozwoju prawa (okre

ś

la konieczne zmiany).



Skargi mog

ą

by

ć

wnoszone do ETS przez Komisj

ę

, Rad

ę

, PE,

Trybunał Obrachunkowy, EBC, pa

ń

stwa członkowskie, pa

ń

stwa trzecie

oraz osoby fizyczne i osoby prawne.



Sprawy wniesione przez osoby fizyczne i prawne trafiaj

ą

bezpo

ś

rednio

do S

ą

du Pierwszej Instancji.



Od UGW Trybunał orzeka w sprawach spornych zw. z wypełnianiem

przez banki centralne pa

ń

stw członkowskich zobowi

ą

za

ń

wynikaj

ą

cych z

postanowie

ń

TWE oraz ze statutu Europejskiego Systemu Banków

Centralnych.



Trybunał nie ma wył

ą

czno

ś

ci na orzekanie w sprawach, w których

bierze udział Wspólnota Europejska (np. sprawy sporne zwi

ą

zane z

działalno

ś

ci

ą

gospodarcz

ą

Wspólnoty w pa

ń

stwach członkowskich).

Trybunał Obrachunkowy (TO)

rozpocz

ą

ł działalno

ść

w 1977 r.,

w 2007r. - 27 członków, s

ą

oni mianowani

jednomy

ś

lnie przez Rad

ę

(wymagana opinia PE) na 6 lat,

członkowie TO wybieraj

ą

ze swego grona

przewodnicz

ą

cego na 3 lata,

członków TO obowi

ą

zuje pełna niezawisło

ść

,

Funkcje TO:

prowadzi audyt ksi

ę

gowy WE, kontroluje dochody i

wydatki WE i ka

ż

dej instytucji,



kontrola mo

ż

e obj

ąć

osoby fizyczne i prawne,

beneficjentów z bud

ż

etu WE,



Trybunał przyjmuje opracowane przeze

ń

raporty i

opinie na zasadzie wi

ę

kszo

ś

ci głosów swoich członków.

Komitet Regionów (KR)

działa od 1994 r.,

stoi na stra

ż

y realizacji zasady subsydiarno

ś

ci w WE,

jest instytucj

ą

doradcz

ą

,

składa si

ę

z 344 członków, delegowanych przez pa

ń

stwa w

takiej samej proporcji jak do KES, (21 osób z Polski, wyznaczonych
przez gminy, powiaty i województwa),

członkowie s

ą

mianowani na wniosek pa

ń

stw w wyniku

jednomy

ś

lnej decyzji Rady na cztery lata.

Rada i Komisja s

ą

zobowi

ą

zane do zapoznania si

ę

ze

stanowiskiem Komitetu w przypadkach okre

ś

lonych

przepisami traktatu - konsultacja obligatoryjna,



od TA – tak

ż

e Parlament konsultuje si

ę

z KR

•KR jest wa

ż

nym forum reprezentowania interesów obywateli

UE.

Komitet Ekonomiczno-Społeczny (od 1958 r.)

ma on czysto doradcze kompetencje,

składa si

ę

z przedstawicieli

ż

ycia gospod. i społ. (rolników,

pracobiorców, konsumentów),

liczba członków nie mo

ż

e przekroczy

ć

350; od 2007 r. jest ich

344;

Niemcy, Francja, Włochy, Wielka Brytania

−

po 24,

Hiszpania, Polska

−

po 21,

Belgia, Grecja, Holandia, Austria, Portugalia, Szwecja,
Czechy, W

ę

gry,

−

po 12,

Dania, Irlandia, Finlandia, Słowacja, Litwa

−

po 9,

Estonia, Łotwa, Słowenia

−

po 7,

Luksemburg, Cypr

−

po 6,

Malta

−

5.



Członkowie s

ą

mianowani przez Rad

ę

na 4, kwalifikowan

ą

wi

ę

kszo

ś

ci

ą

głosów (od TN);

Komitet Ekonomioczno-Społeczny cd.

Rada i KE musz

ą

zapozna

ć

si

ę

z opini

ą

KES w niektórych

sprawach (np. ws. spójno

ś

ci), ale nie s

ą

zwi

ą

zane t

ą

opini

ą

,

Komisja i Rada mog

ą

zapozna

ć

si

ę

z opini

ą

KES, gdy uznaj

ą

to

za celowe – konsultacja fakultatywna;

Komitet mo

ż

e z własnej inicjatywy przedstawi

ć

swoje stanowisko.

Udział grup społecznych w KES jest form

ą

zabiegania o

uwzgl

ę

dnienie ich interesów w nowych aktach prawnych.

Udział Polski w instytucjach UE po uzyskaniu

członkostwa

stan obecny

1.05.2004 do

31.10.20

04

1.11.2005 do akcesji

Bułgarii i

Rumunii

stan docelowy

(15 państw)

(25 państw)

(25 państw)

(27 państw)

Rada UE

Całkowita

liczba

głosów

87

124

321

345

Liczba głosów

przy-

padających

Polsce

-

8 (ok.

6,5%)

27 (ok. 8,4%)

27 (ok. 7,8%)

Komisja Europejska

Całkowita

liczba

Komisarzy

20

30(20+10)

25 (po jednym z

każdego

państwa)

27

(później system rotacji)

Liczba
Komisarzy
przypadają

-cych

Polsce

-

1

1

1

Udział Polski w instytucjach UE po uzyskaniu członkostwa

stan obecny

1.05.2004 do

31.10.2004

1.11.2005 do akcesji

Bułgarii i Rumunii

stan docelowy

(15 państw)

(25 państw)

(25 państw)

(27 państw)

Parlament Europejski

stan obecny

kadencja

2004-

2009

przejściowo)

1

kadencja 2004-2009

(przejściowo)

2

stan docelowy

(15 państw)

(25 państw)

(27 państw)

(27 państw)

Całkowita liczba

parlamentarzys-

tów

626

732

786

3

732

Liczba

parlamenta-

rzystów z Polski

-

54 (ok.

7,3%)

54 (ok. 6,8%)

50 (ok. 6,8%)

1

Do momentu przyst

ą

pienia do UE kolejnego pa

ń

stwa cz

ł

onkowskiego.

2

Po przyst

ą

pieniu do UE Bu

ł

garii i Rumunii.

3

Liczba szacowana.