Finanse przedsiębiorstwa- Maria Sierpińska

I Rodzaje decyzji finansowych
1) Długoterminowe dotyczące:
- inwestycji rzeczowych i finansowych oraz źródeł ich finansowania
- optymalizacji relacji dochód i ryzyko związanych z podejmowaniem decyzji inwestycyjnych
- prowadzenia aktywnej polityki przejęć i fuzji oraz dywestycji cykli podejmowania się majątku
obniżającego wartość przedsiębiorstwa
2) Krótkoterminowe odnoszące się do:
- zarządzania kapitałem obrotowym netto
- zarządzania aktywami obrotowymi
- doboru krótkoterminowych źródeł finansowania dla zapewnienia płynności finansowej przy
stosunkowo niskich kosztach alternatywnych

II Sposoby przywracania równowagi finansowej
Mix finansowy czyli dobór rożnych sposobów przywracania równowagi przy uwzględnieniu ich
dostępności i kosztu kapitału.
1) Sposoby ograniczania zapotrzebowania na KON:
- racjonalizacja zapasów
- zaoferowanie odbiorcom „opustów cenowych za płatność”- tj. za przedpłatę, za płatność gotówkową
lub za przyspieszenie płatności w relacji do przyjętego terminu
- cesja wierzytelności
- obrót wierzytelnościami
- kompensaty
- factoring- usługa polegająca na nabywaniu k-terminowych, pieniężnych wierzytelności handlowych
przez faktora przed terminem ich płatności i za określonym wynagrodzeniem.
- forfaiting
2) Wzrost zobowiązań o okresie wymagalności poniżej jednego roku osiągnąć można poprzez:
- zaciąganie kredytów k-terminowych
- emisję k-terminowych papierów dłużnych
- wykorzystanie przedpłat i zaliczek
- wynegocjowanie dłuższych terminów płatności zobowiązań wobec dostawców
- szersze wykorzystanie weksli w obrocie gospodarczym
- odroczenie płatności podatków i składek ZUS
- skorzystanie z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
3) sposobu uzupełniania KON:
a) zwiększenie kapitałów stałych można uzyskać poprzez:
- zatrzymanie zysków wygospodarowanych
- zaciągnięcie d-terminowych kredytów bankowych i pożyczek
- emisję obligacji zwykłych lub zamiennych na akcje
- konwersję długów na akcje
- układ sądowy i ugoda
- emisję akcji zamiennych na obligacje
- podniesienie kapitałów własnych poprzez emisję nowej serii akcji, skierowanej na rynek lub do
inwestora strategicznego
- venture capital- zaangażowanie funduszy wysokiego ryzyka
b) do sposobów obniżania aktywów stałych zaliczamy:
- sprzedaż i leasing zwrotny wydzielonych aktywów
- sprzedaż wyodrębnionych aktywów rzeczowych
- sprzedaż posiadanych aktywów finansowych
- wyodrębnienie spółki i sprzedaż tej spółki
- sprzedaż budynków i budowli
- sprzedaż akcji i udziałów, które nie maja strategicznego charakteru
- skin-off- wyodrębnienie spółki i przekazanie akcji i udziałów dotychczasowym akcjonariuszom w
formie dywidendy.

III Systematyka i źródła finansowania:
1) Kryterium czasu zaangażowania kapitału w przedsiębiorstwie
a) finansowanie d-terminowe
- emisja akcji, obligacji, kredyty i pożyczki
b) finansowanie k-terminowe
- kredyty i pożyczki, factoring, forfaiting, kredyt kupiecki, emisja k-terminowych papierów dłużnych
2) Kryterium własności
a) kapitały własne(emisje akcji, zyski zatrzymane), zobowiązania i rezerwy
b) kapitał zapasowy tworzy się z:
- nadwyżki wartości emisyjnej nad wartością normalną z zysków zatrzymanych obligatoryjnie w
spółkach akcyjnych
Finansowanie zewnętrzne- wszystkie środki pozyskane z zewnątrz(kredyty, pożyczki)

IV Emisja akcji
a) akcje na okaziciela i akcje imienne
b) gotówkowe i aportowe opłacone aportem
c) akcje zwykłe i uprzywilejowane
Uprzywilejowane:
- co do dywidend- dywidenda od akcji uprzywilejowanych nie może być wyższa niż 50% od
dywidendy akcji zwykłej
- w głosowaniu

V Każda obligacja posiada wartość:
- nominalną- określaną przez emitenta, która stanowi podstawę naliczenia wysokości odsetek lub
dyskonta
- emisyjną- cena po jakiej obligacja sprzedawana jest na rynku pierwotnym
- rynkową- cena bieżąca, po jakiej można w danej chwili nabyć lub sprzedać obligacje na rynku
wtórnym
- wykupu- wartość wypłacona inwestorom w dniu jej wykupu przez emitenta.

VI Zalety i wady obligacji:
a) Zalety:
- są tanim źródłem finansowania, ponieważ odsetki wliczane są w ciężar kosztów, to zmniejsza
podstawę opodatkowania
- posiadacz obligacji nie bierze udziału w zarządzaniu firmą, dlatego prawa właścicieli
dotychczasowych nie są ograniczone
- posiadacz obligacji otrzymuje płynny papier wartościowy, który zapewnia mu określony dochód
- koszty emisji obligacji są niższe niż koszty emisji akcji
b) Wady:
- znaczne zwiększenie ryzyka działalności, gdyż firma musi płacić ustalone wcześniej oprocentowanie
i jest to niezależne od bieżącej sytuacji finansowej przedsiębiorstwa
- umowa pożyczki może ograniczać swobodę decyzyjną firmy. Właściciele obligacji mogą uzyskać
prawo kontroli firmy w zakresie prawidłowości wykorzystania funduszy pozyskanych z emisji
- emitent jest zobowiązany do udostępniania obligatoriuszom sprawozdań finansowych wraz z opinią
biegłego rewidenta do czasu całkowitego wykupu obligacji
- w przypadku niespodziewanego zmniejszenie się inflacji koszty obsługi obligacji mogą być
relatywnie wysokie
- nadmierny wzrost zadłużenia prowadzi do wzrostu kosztów kapitału własnego. W przypadku gdy
spółka jest nadmiernie zadłużona, akcjonariusze domagają się wyższej stopy zwrotu, gdyż wyżej
oceniają ryzyko jej finansowania.

VII Przychody dzielą się na:
- opodatkowane
- nie opodatkowane

VIII Koszty dzielą się na:
- uznane
- nie uznane: (- amortyzacja ponadnormatywna; - karne odsetki od nieterminowo płaconych
zobowiązań od instytucji publiczno- prawnych)

IX Wstępny podział wyniku finansowego:
a) część do budżetu- podatek dochodowy
b) część dla właścicieli i przedsiębiorstwa- zysk netto

X Podział zysku netto:
a) Dywidenda(20-30% zysku netto)- dla akcjonariuszy bądź udziałowców lub innych właścicieli
stosowanie do formy własności
b) Tantiemy(1-5%)- dla rady nadzorczej, zarządu i niektóre stanowiska kierownicze(wyższe
kierownictwo)
c) Nagrody- dla pracowników
d) Zasilenie funduszu świadczeń socjalnych
e) Inne wypłaty
f) Zyski zatrzymane

XI Grupy zainteresowane podziałem zysku:
a) właściciele kapitału
- dywidendy (własnego)
- kapitału obcego (odsetki od obligacji- kredyty, prowizje)
b) rada nadzorcza (tantiemy, pozytywna ocena, rozwój przedsiębiorstwa)
c) zarząd ( tantiemy, pozytywna ocena)
d) pracownicy (nagrody z zysku, 8,5% wynagrodzenia rocznego, zasilenie funduszy świadczeń
socjalnych- podstawowy odpis funduszy świadczeń socjalnych jest naliczany w ciężar kosztów)

XII Formy wypłat:
- gotówka
- wypłaty w postaci akcji
- wypłaty w postaci obligacji
- inne formy wypłat

XIII Modele wypłat dywidend:
a) dywidendy gotówkowe
- zwykłe
- wypłaty dywidend połączone z planami re inwestycji
b) dywidendy bezgotówkowe
- dywidendy w postaci akcji
- dywidendy w ‘naturze’ (w postaci produktów firmy)
c) działania firmy równoważące wypłaty dywidend
- podwyższenie wartości nominalnej akcji
- wykup akcji przez firmę w celu ich umorzenia
- zaciąganie długów (jedna z hipotez teorii agencji)

XIV Różne polityki:
- polityka stałych lub zwiększających się wypłat dywidend
- polityka stałej stopy wypłat- ile % idzie na dywidendę
- polityka rezydualna(nadwyżkowa)- na dywidendy przeznacza się resztę zysku, które zostanie po
odliczeniu kwoty na inwestycję.

XV Zarządzanie należnościami:
a) instrumenty polityki kredytu kupieckiego
- karne odsetki
- opusty cenowe
- limity kredytu kupieckiego
- zabezpieczenia
b) terminy płatności faktur
- przedpłata (zaliczka)
- termin zerowy
- termin kasowy (do 7 dni)
- krótki termin (do 4 dni)
- średni termin (do 21 dni)
- standardowy termin (30 dni)
c) rozbieżność między terminem płatności faktury a czasem kredytowania kupieckiego
- 30 dni- równy czasowi kredytu kupieckiego
- termin płatności faktury 30 dni< czas kredytowania 37 dni
- termin 30 dni z przedłużeniem płatności do końca miesiąca kalendarzowego 30<45
- 3 tygodnie na wpłynięcie faktur 30<51
d) formy płatności
- przelew / gotówka max 12 tys.
- weksle
- czeki
- kompensaty
- netting- kompensata międzynarodowa, multi
e) karne odsetki
- ustawowe- wobec instytucji publiczno-prawnych (2 razy stopa kredytu lombardowego (2x6%))
- umowne- z tytułu zobowiązań wobec dostawców (13%) – nie mogą być rażąco wysokie w grupach
powiązanych kapitałowo, gdyż wskazywałyby na transfer zysku przed opodatkowaniem.
f) opusty cenowe
* funkcja marketingowa
* funkcja finansowa:
- opusty za ilość (hurtowe)
- sezonowe- obniżka ceny za zakupy poza sezonem konsumpcji
- funkcjonalne- obniżka ceny za realizację wybranych funkcji przez sieć dystrybucji
- za płatność- za przyspieszenie terminu płatności faktury i relacji do przyjętego terminu
Opusty za ilość:
- nie kumulatywne- obniżka ceny za każde partie dostawy powyżej partii optymalnej, czyli takiej, przy
której koszty są najniższe
- kumulatywne- obniżka ceny za przekroczenie przeciętnego do opustu limitu sprzedaży
XVI Emisja k-terminowych papierów dłużnych
1) Procedura emisji:
Emitent (przedsiębiorstwo potrzebujące gotówki) wybiera agenta emisji (najczęściej bank), który
przygotowuje emisję papieru i sprzedaje je inwestorom (wszystkim, którzy posiadają wolną gotówkę-
fundusze, banki) i tą gotówkę transferują do przedsiębiorstwa, czyli emitenta.
Papiery mogą być emitowane wg. 3 podstaw prawnych:
- prawo wekslowe (najczęściej 90%)
- ustawa o obligacjach
- kodeks cywilny
Gwarancje płynności zapewniają banki, konsorcja bankowe, przedsiębiorstwa

2) Koszty emisji:
papiery są zazwyczaj emitowane z dyskontem.
* dyskonto płacone inwestorom
Wysokość tego dyskonta oparta jest na rentowności bonów skarbowych bądź na WIBOR
* koszty obsługi emisji i prowizji (netto)
koszty emisji:
- koszty zmienne (oprocentowanie, niższe od kredytów)
- prowizja za sprzedaż emisji
koszty stałe:
- prowizja za przygotowanie i za organizacje emisji
- koszty przygotowania memorandum informacyjnego dla inwestorów
- prowizje dla agencji reatingowych, które oceniają ryzyko
- inne koszty związane z obsługą emisji

XVII Sekurytyzacja- polega na emisji papierów wartościowych, najczęściej obligacji lub
k-terminowych papierów dłużnych zabezpieczonych na strumieniach gotówki generowanych przez
różne, sekurytyzowane typy aktywów. Proces sekurytyzacji umożliwia zamianę wybranych grup
aktywów, w których jest zamrożona gotówka, na aktywa generujące gotówkę, którą można
wykorzystać do finansowania działalności przedsiębiorstwa. Jest to więc sposób bezpośredniego
pozyskiwania kapitałów na rynkach finansowych w drodze emisji papierów w pominięciem
tradycyjnego finansowania pośredniego, czyli kredytowania ze strony tradycyjnych pośredników
instytucjonalnych, banków lub innych instytucji finansowych.

XVIII Ze względu na formę uregulowania środków, wyróżnia się:
- kredyt w rachunku bieżącym- kredyt udzielany jest w ramach rachunku bieżącego i spłacany jest z..
- kredyt w rachunku kredytowym- bank udziela kredytu, który rejestrowany jest na odrębnym
rachunku, spłata kredytu następuje ze środków na rachunku bieżącym na podstawie polecenia
przelewu
- kredyt wekslowy- udzielany na dyskonto weksli

XIX Leasing(dzierżawa)- jest umową posiadającą zarówno cechy umowy najmu(dzierżawy) jak i
kredytu.
Leasing- oznacza upoważnienie przez właściciela obiektów majątku trwałego do ich użytkowania w
ustalonym okresie w zamian za uzgodnienie ratalne opłaty. Leasing to zarówno decyzja inwestycyjna
jak i finansowa.
1) Strony umowy:
-Leasingobiorca(korzystający)- to wynajmujący składniki majątkowe w zamian za opłaty. Jest ich
użytkownikiem bez prawa własności.
- Leasingodawca(finansujący)- to właściciel majątku.
2) Rodzaje:
- bezpośredni- producent lub sprzedawca zajmuje się dodatkowo najmem sprzętu
- pośredni- występuje instytucja finansowa, która pozyskuje środki pieniężne poprzez kredyt i nabywa
obiekty celem ich wynajmu.
3) Podział podstawowy:
a) Leasing operacyjny
- podmiot zaliczany jest do składników majątkowych leasingodawcy
- okres umowy to więcej niż 40% czasu amortyzacji
- raty leasingowe wraz z opłatą wstępną stanowią koszt uzyskania przychodu dla leasingobiorcy
- podatek VAT doliczany jest do każdej raty leasingowej
- leasingobiorca ma prawo wykupić przedmiot leasingu po upłynięciu okresu umowy leasingu.
b) Leasing finansowy(kapitałowy, inwestycyjny):
- koszt uzyskania przychodu leasingobiorcy stanowi tylko część odsetkową raty leasingu
-leasingobiorca dokonuje odpisów amortyzacyjnych
- VAT płatny jest w całości z góry przy I racie po dokonaniu odbioru przedmiotu
- klient staje się właścicielem przedmiotu wraz z zapłaceniem ostatniej raty leasingu

4) Kto może korzystać z leasingu:
- przedsiębiorcy, bez względu na formę prowadzonej działalności
- osoby fizyczne w ograniczonym zakresie
- jednostki samorządu terytorialnego (gminy, powiaty, województwa, jednostki organizacyjne i osoby
prawne, szkoły i instytucje kultury, spółki komunalne, zakłady opieki społecznej)
- inne instytucje wykonujące zadania publiczne jak i podmioty gospodarcze z udziałem Skarbu
Państwa
5)Co może być przedmiotem:
a) ruchomości
- środki transportu(osobowe, ciężarowe)
- maszyny i urządzenia( w tym budowle rolnicze)
- instalacje, np. grzewcze, sanitarne
b) nieruchomości
- grunty
- budynki i budowle
c) wartości niematerialne i prawne
- oprogramowanie komputerowe
6)Metody oceny aktywności ekonomicznej leasingu:
- prosta- porównania wydatków netto
- przewagi netto leasingu (NAL)
- granicznej opłaty leasingowej

XX Zalety finansowe przedsiębiorstwa poprzez emisję akcji zwykłych:
- akcje zwykłe nie pociągają za sobą żadnych stałych opłat (jeśli spółka nie generuje zysków, nie musi
wpłacać dywidendy akcjonariuszom zwykłym)
- akcje zwykłe nie mają ustalonego terminu wymagalności- jest to trwały kapitał własny, który nie
musi być zwracany
- zwykły kapitał akcyjny stanowi dla wierzytelności spółki ochronę przed skutkami strat, a więc
sprzedaż akcji zwykłych zwiększa zdolność kredytową firmy. Akcje zwykłe jest niekiedy łatwiej
sprzedać niż dług. Są one bardziej atrakcyjne dla niektórych inwestorów, ponieważ:
a) akcje zwykłe zapewniają inwestorom lepszą ochronę przed inflacją niż obligacje
b) dochody z …. Zysków kapitałowych od akcji zwykłych nie podlegają opodatkowaniu, aż do
momentu realizacji tych zysków.

XXI Wady finansowe przedsiębiorstwa poprzez emisję akcji zwykłych:
- sprzedaż akcji zwykłych, zazwyczaj rozszerza prawo głosu, a nawet kontrolę, dodatkowych
akcjonariuszy spółek. Właściciel zarządzający jednocześnie firmą może nie chcieć dzielić się kontrolą
firmy z osobami z zewnątrz. Należy jednak pamiętać, że firmy mogą korzystać z akcji różnego
rodzaju, nawet pozbawionych prawa głosu
- korzystanie z długu umożliwia firmie pozyskanie środków po stałym koszcie, natomiast korzystanie
ze stałego kapitału akcyjnego oznacza, że większa liczba akcjonariuszy będzie uczestniczyć w
przedziale zysku netto
- koszty emisji akcji zwykłych są zwykle wyższe od kosztów emisji akcji uprzywilejowanych lub
długu
- sprzedaż nowych akcji zwykłych może być postrzegane przez inwestorów

XXII Zalety finansowania przedstawiamy poprzez emisję:
- emisja akcji uprzywilejowanych może być dogodnym instrumentem finansowym dla firm
przeżywających czasowe trudności finansowe
- w takiej sytuacji emisja obligacji, o ile jest możliwe, konieczne jest przyjęcie bardzo wysokich
kosztów finansowych
- emisja akcji uprzywilejowanych nie zwiększa ryzyka bankructwa firmy
Dywidendy od akcji uprzywilejowanych mogą być wyższe niż 50% od dywidend płaconych od akcji
zwykłych

XXIII Obligacja a zaciąganie długu u inwestorów:
1) Obligacja powinna zawierać:
- powołanie prawnej postawy emisji
- nazwę i liczbę emitenta
- nazwę obligacji i cel jej wyemitowania
- wartość nominalną
- opis świadczeń emitenta (wysokość, terminy)
- oznaczenie obligatoriusza
- datę, od której nalicza się oprogramowanie
- formę zabezpieczeń
- miejsce, data
- podpis
2) Rodzaje emitowanych obligacji:
- obligacje skarbowe- są emitowane i gwarantowane przez Skarb Państwa, zazwyczaj są one
d-terminowe (15-30 lat). Jednak w Polsce są emitowane na krótsze okresy: 2-letnie, 3-letnie i 10-letnie
- korporacyjne (przedsiębiorstw)- emitowane są przez firmy i służą zazwyczaj d-terminowemu
finansowaniu dłużnych przedsięwzięć inwestycyjnych przedsiębiorstwa. Nie posiadają gwarancji
Skarbu Państwa
- komunalne- emitentem są związki samorządowe (gminy, powiaty). Emitowane w celu zasilenia
funduszy lokalnych. Charakteryzują się niską płynnością, gdyż są papierami d-terminowymi.

XXIV Obrotem wierzytelnościami w gospodarce i dochodzeniem roszczeń zajmują się:
- agencje obrotu wierzytelnościami
- domy aukcyjne wierzytelności
- wywiadownie gospodarcze
- agencje detektywistyczne
- giełdy obrotu wierzytelnościami

XXV Koszty zapasów:
- koszty finansowania zapasów
- koszty magazynowania
- koszty przeładunków zapasów
- koszty ubezpieczenia
- koszty zużycia i starzenia się zapasów

XXVI Zarządzanie gotówką:
1) Polega na ustaleniu granicznych limitów stanu środków pieniężnych zapewniających firmie
utrzymanie płynności finansowej i zredukowanie kosztów utraconych możliwości z tytułu nie
wykorzystanej gotówki do minimum.
2) Zarządzanie gotówką obejmuje:
- synchronizowanie przepływu środków pieniężnych
- wykorzystanie środków pieniężnych w drodze
- przyspieszanie wpływów
- pozyskiwanie gotówki ze źródeł zewnętrznych
- kontrolę wydatków
3)Ważnym aspektem zarządzania gotówką jest ustalenie docelowych zasobów środków pieniężnych
4)Wyróżnia się dwa modele zarządzania zasobami gotówki: Baumola i Millera- Orra
5)Modele te są wykorzystywane do minimalizowania stanu środków pieniężnych przy jednoczesnym
zapewnieniu efektywnego i bezpiecznego działania firmy.

XXVII Model Baumola (praktycznie się go nie stosuje):
a) Założenia:
- Firma potrzebuje jednakowej wartości środków pieniężnych w jednakowych odstępach czasu
- W okresach tych wydatki i wpływy gotówkowe firmy są stałe
- Optymalny poziom gotówki (C) opisuje wzór:


XXVIII Model Millera-Orra:
1) Wyznaczanie są trzy poziomy gotówki:
- dolny (minimalny) poziom gotówki (L)
- optymalny poziom gotówki (C)
- górny (maksymalny) poziom gotówki (U)
2) Osiągnięcie przez firmę stanu gotówki poniżej dolnego poziomu wywołuje konieczność
zaciągnięcia krótkoterminowego kredytu lub upłynnienia aktywów finansowych w celu pozyskania
środków pieniężnych i zachowania w firmie płynności. Pozyskuje się środki do optymalnego poziomu
gotówki.
3) Dolny poziom gotówki ustala menedżer finansowy np. na podstawie faktur koniecznych do
opłacenia w ciągu najbliższego okresu.
4) Optymalny poziom gotówki oznacza docelowy zasób środków pieniężnych, który minimalizuje
całkowity koszt utrzymania gotówki i utrzymuje bezpieczeństwo finansowe firmy.
5) Oblicza się go wg wzoru:

6) Górny poziom gotówki wyznacza granicę dysponowania przez przedsiębiorstwo gotówką.
7) Przekroczenie przez firmę górnego poziomu gotówki uprawnia zarządzającego finansami do
zainwestowania nadwyżki środków pieniężnych w krótkoterminowe aktywa finansowe.
8) Inwestuje się tyle gotówki, ile wynosi wartość różnicy między aktualnym stanem środków
pieniężnych a optymalnym poziomem gotówki (C).
9) Jeśli zasoby gotówkowe firmy mieszczą się między dolnym a górnym poziomem gotówki, to środki
pieniężne są akumulowane (nie są inwestowane).
10) Górny poziom gotówki oblicza się z wzoru: U = 3

×

C – 2

×

L

XXIX

Dlaczego kapitały długoterminowe są droższe niż krótkoterminowe:

- wyższa stopa procentowa kredytu lub obligacji
- premia za ryzyko jest wyższa przy d-terminowych
- zabezpieczenia są ostrzejsze i kosztowniejsze
- ciągłość korzystania z d- terminowych źródeł podnosi koszty
- źródła kosztów kapitału własnego nie wlicza się do kosztów firmy a wiec nie pomniejszają
podstawy opodatkowania tak jak odsetki od kredytu

XXX Factoring:
1) Z punktu widzenia jawności - 3 rodzaje faktoringu:
-otwarty (jawny) - odbiorca od początku transakcji jest poinformowany o istnieniu faktora
(pośrednika)
-tajny (niejawny) - w ogóle nikt nie dowiaduje się, że umowa między tymi partnerami jest
zawarta
-półjawny (półotwarty) - odbiorca jest powiadamiany w momencie wezwania przez faktora do
zapłaty (często stosowany)
2) Korzyści faktoringu:
-poprawa płynności finansowej
-wzrost sprzedaży (firma może dać dłuższe terminy płatności faktur)
-poprawa bilansu firmy (znikają długi w bilansie jeśli jest faktoring pełny)

i

CF

F

C

×

×

=

2

L

i

F

C

+

×

×

×

=

3

2

4

3

σ

3) Wady:
-problem reklamacji (trudniej reklamować)
-wysokie koszty korzystania
-osłabienie relacji między przedsiębiorstwem, a klientem
-dublowanie funkcji administracyjnych

XXXI Forfaiting:
1) Forfaiting - finansowanie transakcji handlowej, działalność handlowa powinna być
zabezpieczona wekslami. (zazwyczaj długie i międzynarodowe)
Forfaiter - bank (najczęściej), który nabywa wierzytelność
Forfetysta - przedsiębiorstwo
Dłużnik forfaitingowy - odbiorca
Podstawowym narzędziem zarządzania gotówką jest budżet gotówki (budżet wpływów i
wydatków)
2) Budżet:
wpływy ze sprzedaży wyrobów, towarów, usług, zaliczki, ze sprzedaży majątków, akcji,
czynszów itd.
wydatki: na pokrycie kosztów, w. finansowe (kredyty, wypłaty dywidend, podatki), na
inwestycje (budynki, budowle, urządzenia itd.)
3) Na co gotówkę: lokata
-overnight - lokata na noc (automatyczna, od 16 lub 17 do 7 rano), lokaty weekendowe
-k. call 48h (na zawołanie)
-bony skarbowe
-bony przedsiębiorstw (krótkoterminowe papiery dłużne różnych inwestycji)
-lokaty
-inne formy lokat
4) Uzupełnianie niedoboru gotówki:
-kredyt kasowy w rachunku bieżącym
-kredyt kasowy w rachunku kredytowym
-kredyty wekslowe/dyskontowe
-kredyty obrotowe
-kredyty sezonowe (np. zboża itd.)
-faktoring i forfaiting
-opusty cenowe na płatność
-emisja krótkoterminowych papierów dłużnych w postaci weksli, obligacji i innych