PRZENOŚNIK TAŚMOWY
1. Główne cechy charakteryzujące materiał
transportowany luzem.
-masa usypowa [t/m^3]
-granulacja a[mm]
-kąt naturalnego usypu [ ]
-współczynniik tarcia wewnętrznego i
zewnętrznego
2. Masa usypowa-jest to masa jednostki objętości
materiału swobodnie usypanego wyrażonego w
[t/m^3]. Masa usypowa zależy od ziarnistości brył
(granulacji) materiału, stanu i stopnia nasycenia go
wilgocią. Znajomość masy usypowej
transportowanego materiału jest jedną
podstawowych informacji dla określenia:
-wydajności urządzenia transportowego,
-wyboru typu i rodzaju przenośnika,
-obliczenia sił występujących w czasie transportu.
Materiały transportowe dzielimy ze względu na
masę usypową na: lekkie, średni ciężkie, ciężkie,
bardzo ciężkie.
3. Kąt naturalnego usypu - jest to kąt zawarty
między tworzącą powierzchni sożka usypanego
materiału na płaszczyźnie z poziomem. Jeżeli
usypany stożek materiału znajduje się w ruchu,
podczas transportu, to kąt naturalnego usypu w
ruchu przyjmuje wartość odmienną od wartości w
stanie spoczynku. Wielkość kąta naturalnego usypu
w ruchu jest z reguły mniejsza od kąta naturalnego
usypu w spoczynku i w przybliżeniu wynosi
.4. Granulacja. – znajomość granulacji brył
materiału jest potrzebna do określenia elementów
nośnych przenośników takich jak: -szerokości taśmy
(dla przen. taśmowego), -płyty (dla przen.
płytowych), -kubełków (dla przen. kubełkowych)
5. Prawidłowy dobór taśmy. Potrzebne są do tego
nast. informacje: -rodzaj transportowanego
materiału, jego granulacja i gęstość, wilgotność,
ostrość krawędzi ziarn, temperatura.
- wydajność praktyczna, teoretyczna (max. i średnia)
-parametry drogi transportowej: długość
przenośnika, różnica poziomów między punktami
załadunku i wyładunku, zakrzywienia przenośnika
(profil trasy), -prędkość taśmy, -obliczenie oporów
ruchu przenośnika i zapotrzebowanie mocy.
6. Wydajność urządzeń transportowych o ruchu
ciągłym określa się w jednostkach May [t] lub w
jednostkach objętości [m^3] transportowanego
materiału (nosiwa) przemieszczanego w jednostce
czasu. Za jednostkę czasu zazwyczaj przyjmuje się
godzinę [h], można również przyjąć czas zmiany
roboczej, dobę lub rok.
Wydajność praktyczna: Wp=Wt*
Wyd. toret. : Wt=3600*F*v* [t/h]
F-teoretyczny przekrój strumienia materiału [m^2],
v-prędkość ruchu przenośnika [m/s]

Suwnica kontenerowa
7. Podstawowe urządzenia ładunkowe
obsługujące kontenery: kontenerowe suwnice
bramowe, żurawie kontenerowe, suwnice bramowe
samojezdne na pneumatykach gumowych,
kontenerowe wozy bramowe. Urządzenia te pracują
ruchem przerywanym, który odbywa się w
powtarzających się po sobie cyklach.
8. Cykl pracy urządzeń przeładunkowych składa
się z okresu postoju podczas zawieszania i
zdejmowania ładunku, okresu jazdy urządzenia
przeładunkowego z ładunkiem oraz z okresu jazdy
po nowy ładunek. Ostatecznie cykl pracy urządzeń
przeładunkowych składa się z dwóch okresów jazdy
i z dwóch okresów postoju (zawieszanie i
zdejmowanie ładunku).
9. Właściwy cykl transportowy jest to przewóz
ładunku z punktu podjęcia do punktu odłożenia (na
drodze l[m] w czasie t[s]) i powrót środka transportu
do pkt. wyjściowego.
10. Wydajność teoretyczna Th – dla suwnicy
bramowej kontenerowej o pracy przerywanej oblicza
się przy uwzględnieniu liczby cykli możliwych do
zrealizowania w ciągu jednej godziny według wzoru

Th=Qmax*ich

Qmax-max., konstrukcyjnie dopuszczalny udźwig
suwnicy;
ich [l/h]-liczba cykli ładunkowych możliwa do
wykonania w ciągu jednej godziny pracy urządzenia.
11. Liczbę jednostek ładunkowych (kontenerów),
które zdolna jest obsłużyć suwnica kontenerowa na
placu składowym kontenerów przedstawia
zależność: Th=Jp*2600/tśr.c [jedn.ład./h]
Jp-liczba przeliczeniowa jednostek ład.
obsługiwanych przez suwnicę;
tśr.c.[s]-średni czas trwania cyklu ładunkowego
Jk=liczba jednostek ład. (kontenerów);
-współczynnik przeliczeniowy uwzględniający
wielkość kontenera.
12. Wielkość współczynników przeliczeniowych>
Ozn. kontenera/Masa ładunku/Wielk. współ. przelic.
1A/30/1,5 1B/25/1,25 1C/20/1,0 1D/10/0,5
13. Wydajność praktyczna
W(p/r)-to jest indeks=Wt/h*hd*dr*(fi)
hd-liczba godzin pracy suwnicy w ciągu doby, dr-
liczba dni pracy efektywnej w ciągu roku,
(fi)-współczynnik korygujący wydajność praktyczną

3 PROJEKT
14. Metoda oporów jednostkowych –polega na
obliczaniu poszczególnych składowych oporów.
Metoda ta zalecana jest dla przenośników długich
(powyżej 2500m) .
15. Metoda podstawowa – obejmuje wszystkie te
metody, w których opory ruchu oblicza się jak dla
tarcia suchego. Metoda podstawowa pozwala
uzyskać zadawalającą dokładność obliczeń oporów
ruchu przenośnika taśmowego dla przenośników o
długości od 60 do 2500m.
Opory ruchu taśmy przenośnikowej obciążonej
transportowanym materiałem w ruchu ustalonym:

C,f-współczynniki oporów ruchu, mT-masa taśmy w
jednym cięgnie [kg], mk-masa części obrotowych
krążników w cięgnie górnym, Md-masa części
obrotowych krążników w cięgnie dolnym, mN-masa
nosiwa, g-przyspieszenie ziemskie, alfa-nachylenie
przenośnika, Qp-wydajność praktyczna, L-długość
przenośnika [m], V-prędkość taśmy [m/s]
Masa taśmy:

B-szer. taśmy, mtj-masa jednostkowa taśmy
[kg/m^2]
Masa obracających się krążników górnych:

ng, ne- liczba zestawów krążników nośnych i
nadawowych; zg, ze-liczba krążników w zestawie
nośnym i nadawczym; mg,me-masa części
obrotowych krążnika nośnego i madawowego
Masa obracających się krążników dolnych:

nd-liczba zestawów krążników dolnych; zd-liczba
krążników w zestawie dolnym. Masa nosiwa:

Li-dł. odinka, na którym taśma jest obciążona
urobkiem o masie jednostkowej mi-masa
jednostkowa urobku [kg/m] Masa jednostkowa
materiału transportowanego:

Qm-wydajność przenośnika [kg/s], V-prędkość
taśmy [m/s]
16. Moc napędu przenośnika taśmowego:

nc-sprawność mechanizmu napędowego

nsp-sprawność sprzęgła (=0,99), nr-sprawność
przekładni (=0,98^n) n-liczba stopni; nb- sprawność
bębna (=0,94-0,96)