31 marca 2014, Jaskowska

Polonica (exterioricum) zagraniczne – materiały wydawane poza krajem, ale musi być napisana w
języku polskim lub jej fragment; autor lub współtwórca dzieła musi być Polakiem, publikacja
tematycznie musi dotyczyć Polski lub Polaków . Bibliografia nie dobiera materiałów ze względu na typ
dokumentu. Układ działowy , składa się z 21 działów tematyczny, indeksy tytułowe, autorskie i
wydawców wg krajów. Opisy formalne uzupełnione o adnotacje treściowe.

BIBLIOGRAFIE NARODOWE RETROSPEKTYWNE

Polską Bibliografie Narodową Retrospektywną tworzą:…



„Bibliografia polska 1901-1939 (T.1-…, wyd. w latach 1986-…)



Bibliografia druków okupacyjnych 1939-1944( w trakcie opracowywania)



„Polonica zagraniczne. Bibliografia za okres od września 1939 do 1955 roku” (T. 1-5, wyd. w
latach 1975-2003)



Bibliografia wydawnictw opublikowanych w Polsce Ludowej w okresie 1944-1955 (w trakcie
opracowywania)

Bibliografia polska 1901-1939

Stanowi zasadniczą część retrospektywnej bibliografii narodowej i jest kontynuacją

monumentalnego dzieła Karola Estreichera Bibliografia Polska.

Dzieło przewidziane jest na około 30 tomów oraz skomasowany indeks do całości, dotychczas

wydano 12 tomów z towarzyszącymi im osobnymi zeszytami indeksów alfabetycznych.

Obejmuje wydawnictwa opublikowane na ziemiach polskich bez względu na język publikacji i

narodowość autora oraz polonica zagraniczne : druki zwarte, wydawnictwa nutowe, atlasy map,
albumy rycin.

Układ jest

alfabetyczny

według nazwisk autorów i haseł tytułowych (stosowanych dla dzieł

anonimowych lub dzieł więcej niż 3 autorów)

BIBLIOGRAFIE NARODOWE OBCE

Inicjatywy międzynarodowe:

- Międzynarodowy Instytut Bibliograficzny w Brukseli (1985r.)
- 1950, UNESCO zorganizowało konferencję dot. Poprawy usług bibliograficznych w poszczególnych
krajach (Conference on the Improvement of Bibliographic Services)
- w 1968 roku w Kopenhadze przyjęto rezolucję zlecającą za pośrednictwem Międzynarodowej
Federacji Stowarzyszen Bibliotekarskich – IFLA otworzenie międzynarodowego systemu wymiany info


Międzynarodowy kongres dot. Bibliografii narodowych (UNESCO / IFLA, Paryż 1977)
-bibliografia narodowea została zdefiniowana jako kumulacja autorytatywnych opisów
bibliograficznych narodowej produkcji wydawniczej kraju, wydawana w formie drukowanej ,
regularnie i z możliwie jak najmniejszym opóźnieniem

- jako minimum podlegające rejestracji w każdym kraju uznano monografie, pierwsze wydania i
zmienione tytuły wydawnictw ciągłych, zaznaczając, że decyzja odnoście tego jakie dokumenty mają
być rejestrowane, należy do poszczególnych krajów
- pojawiła się sugestia rejestrowania publikacji wydanych poza granicami kraju ale związanych z nim
przez tematykę, autora bądź język - exteriora
-rozpoczęto wprowadzanie w zycie programu Universal Bibliographic Control w ramach którego
każde z państw winno utworzyć narodową centralę bibliograficzną.

KONCEPCJA BIBLIOGRAFII NARODOWEJ
-współczesną koncepcją bibliografii narodowej jest tworzenie zespołu kilku bibliografii odpowiednio
dla poszczególnych typów dokumentów
-podstawą rejestracji jest EO – egzemplarz obowiązkowy
-bibliografie mają zakres nieograniczony(bez względu na tematykę) , dążą do kompletności, są
prymarne (opracowywane z autopsji)
Za główne cechy współczesnej bibliografii narodowej uznajemy:

- unifikacja opisu wynikające ze stosowania standardowych formatów i rozdzielenia pól

zawierających elementy informacyjne i wyszukiwawcze

- stosowanie wielu różnych języków informacyjnych, w tym klasyfikacji dziesiętnej

- rozmywanie się granic między bibliografią bieżącą i retrospektywną

Tendencje rozwoju narodowych bibliografii:

- zwiększenie zakresu i roli informacji niebibliograficznej, aż do modelu hipertekstu i

włączania pełnego tekstu dokumentu

- rozwój formy bbn dostępnej online i coraz mniejsze znaczenie wersji drukowanej

- unifikacja opisów bibliograficznych i opracowania rzeczowego oraz tworzenie kartotek

autorytatywnych, współoperatywność i nowy poziom współpracy międzynarodowej

Definicja, sposób pojmowania funkcji i organizacji bibliografii narodowej zaakceptowane na Paryskim
Kongresie (1977) dotąd dominują w myśleniu środowisk zawodowych. W praktyce nie wszystkie
zalecenia Kongresu są realizowane.