Badanie przedmiotowe serca
Elementy badania
• oglądanie
• obmacywanie
• opukiwanie
• osłuchiwanie.
OGLĄDANIE
• po położeniu chorego na wznak z nieznacznie
podniesionym tułowiem (ok. 30°).
• W okolicy przedsercowej mogą być widoczne
tętnienia lub uderzenie koniuszkowe.
• U zdrowego człowieka w górnej części mostka
nie są widoczne żadne tętnienia. Ich obecność
może świadczyć m.in. o tętniaku aorty.
• Tętnienie w dołku sercowym jest wywołane
pracą prawej komory.
garb sercowy
• Rzadko widoczny jest garb sercowy, czyli
uwypuklenie klatki piersiowej w okolicy
przedsercowej.
• Powstaje ono u pacjentów z wadą wrodzoną
serca w dzieciństwie (kości klatki piersiowej są
jeszcze miękkie) i utrzymuje się przez całe
życie.
Uderzenie koniuszkowe
• spowodowane jest krótkotrwałym ruchem na
zewnątrz we wczesnym okresie skurczu.
Oceniamy
– lokalizację,
– rozległość
– charakter uderzenia
Lokalizacja
• U zdrowego uderzenie koniuszkowej V
międzyżebrzu, ok. 1,5 cm przyśrodkowo od
linii środkowoobojczykowej lewej i często jest
widoczne (uwaga otyłóść rozedma)
• Zniknięcie wyczuwalnego wcześniej uderzenia
koniuszkowego może być objawem płynu w
lewej jamie opłucnej, lewostronnej odmy
opłucnej, płynu w worku osierdziowym,
Lokalizacja
• przerost i powiększenie lewej komory (np.
nadciśnieniu tętniczym, niedomykalności
zastawki dwudzielnej, wadach aortalnych)
uderzenie koniuszkowe jest przesunięte w
lewo i do dołu,
• Izolowane powiększenie prawej komory (np.
zwężeniu zastawki dwudzielnej, nadciśnieniu
płucnym – w lewo.
Rozległość uderzenia koniuszkowego
• powinno być wyczuwalne na obszarze opuszek
dwóch palców.
• W przypadku powiększenia jamy lewej komory,
np. w kardiomiopatii roztrzeniowej,
zaawansowanej niedomykalności aortalnej, po
rozległym zawale mięśnia sercowego UK jest
przesunięte w lewo w doł
• Ale może zajmować znacznie większy obszar. Jest
to tzw. rozlane uderzenie koniuszkowe,
(unoszenie lewokomorowe).
Charakter
uderzenia koniuszkowego
• odzwierciedla jego siłę i amplitudę.
• Zależy od
– siły skurczu lewej komory,
– oporu, jaki pokonuje wyrzucana krew,
– Objętości wyrzutowej.
Charakter
uderzenia koniuszkowego
Hiperkinetyczne uderzenie koniuszkowe
• Przy zwiększonym obciążeniu objętościowym lewej komory
(niedomykalność zastawki mitralnej lub aortalnej)
• nasilenie szybkości i amplitudy ruchu uderzenia koniuszkowego, (UK
unoszące lub podnoszące)
• Inne stany hiperkinetycznych (nadczynność tarczycy, gorączka).
Hiperdynamiczne uderzenie koniuszkowe
• obciążeniu ciśnieniowym, np. w przebiegu stenozy aortalnej czy
nadciśnienia tętniczego.
• W takiej sytuacji uderzenie koniuszkowe trwa przez cały okres
skurczu i jest silnie wyczuwalne. Amplituda uderzenia
koniuszkowego jest zazwyczaj niezmieniona.
Charakter
uderzenia koniuszkowego
Osłabione uderzenie koniuszkowe (w rozedmie
płuc, odmie opłucnowej, nagromadzenie dużej
ilości płynu w jamie opłucnej.
Wciągające uderzenie koniuszkowe w przypadku
zrostów osierdziowo-opłucnowych i w
zaciskającym zapaleniu osierdzia.
Uderzenie koniuszkowe
• W dośrodkowym przeroście koncentrycznym (bez
powiększenia serca, np. u chorego z nadciśnieniem
tętniczym) silne UK o prawidłowej lokalizacji i
rozległości, ale o charakterze hiperdynamicznym.
• nasilona niedomykalności aortalna prowadzącą do
powiększenia lewej komory UK jest przesunięte w lewo
i w dół, unoszące i rozlane.
• rozstrzeń LK w przebiegu źle leczonego nadciśnienia
tętniczego UK przesunięte w lewo i ku dołowi, jest
rozlane i może być silne, (hiperdynamiczne) .
Tętnienie w okolicy przedsercowej
• sporadycznie u osób młodych, zwłaszcza z
wąską klatką piersiową lub z krążeniem
hiperkinetycznym.
• unoszenie skurczowe prawej komory
spowodowane jej przerostem i powiększeniem
PK, np. u chorych z tętniczym nadciśnieniem
płucnym.
Koci mruk
głośne szmery o niskiej częstotliwości. Wywołują
drgania, wyczuwalne przyłożoną płasko do
okolicy przedsercowej dłonią („kocie mruki”).
• W zwężeniu zastawki dwudzielnej występuje
mruk rozkurczowy,
• w zwężeniu zastawki aorty mruk skurczowy,
• w przetrwałym przewodzie Botalla mruk
skurczowo-rozkurczowy.
Opukiwanie serca
• ma pozwolić na ocenę jego
wielkości
• Stłumienie względne rzut brzegów
serca na przednią ścian klatki
piersiowej
• znaczenie tej metody jest bardzo
ograniczone obarczone dużym
błędem rzadko się wykonuje
Ryc. Wielka Interna
Osłuchiwanie
• Membrana
• Lejek
Oddychanie a osłuchiwanie serca
• wdech zwiększa przepływ krwi przez prawe
serce i głośność zjawisk prawokomorowych
• w czasie wydechu krew zgromadzona w
naczyniach płucnych przemieszcza się przez
lewe serce, zwiększając głośność zjawisk
pochodzenia lewokomorowego
próba Valsalvy - wstrzymanie
oddechu
• próba Valsalvy zmniejsza powrót żylny i
powoduje ściszenie większości zjawisk
osłuchowych
• badanie w czasie wstrzymanego oddechu
wskazane jest u chorych z nasilonymi szmerami
oddechowymi
• przy podejrzeniu kardiomiopatii z zawężaniem
drogi odpływu (zmniejszony powrót żylny i
wypełnienie komory nasilają zawężanie i szmer)
Co oceniamy przy osłuchiwaniu
1. częstość,
2. miarowość,
3. tony podstawowe,
4. tony dodatkowe,
5. szmery
6. Tarcie osierdzia
Gdzie słuchamy
• Punkty (obszary) osłuchiwania zastawek
• Ale też
– okolice pachowe,
– dołki nadobojczykowe, obojczyki,
– Szyję
– okolicę międzyłopatkową
Osłuchiwanie
• Osłuchiwanie rozpoczynamy
od okolicy uderzenia
koniuszkowego (w której
ocenia się zastawkę
dwudzielną).
• Osłuchujemy zarówno
rzeczywiste miejsce uderzenia
koniuszkowego, jak i
prawidłową jego lokalizację.
W następnej kolejności
osłuchuje się zastawkę
aorty, tj.
• okolicę drugiego
prawego międzyżebrza
przy mostku
• punkt Erba (III lewe
międzyżebrze przy
mostku)
Ryc. Wielka Interna
• Zastawkę pnia płucnego (w II
lewym międzyżebrzu
przymostkowo)
• Na końcu osłuchuje się
zastawkę trójdzielną w V
międzyżebrzu przymostkowo,
zarówno po lewej, jak i po
prawej stronie mostka
Ryc. Wielka Interna
1. Częstość pracy serca
Fizjologicznie w spoczynku 60-100 uderzeń na
minutę.
• Tachykardia >100/min,
• bradykardia <60/min.
2. Miarowość
Czynność zdrowego serca jest miarowa.
Rodzaje niemiarowości:
• niemiarowość oddechowa przyspieszenie pracy
serca w czasie wydechu, zwolnienie w wdechu u
młodych fizjologiczna.
• Całkowitą (niemiarowość niemiarowa) w
migotaniu przedsionków lub z licznymi
pobudzeniami dodatkowymi.
Miarowa niemiarowość
(ekstrasystoliczna)
• wywoływana pobudzeniami dodatkowymi.
– Po dodatkowym pobudzeniu nadkomorowym kolejne zazwyczaj
odstępie wyznaczonym podstawowym rytmem,
– po dodatkowym pobudzeniu komorowym pojawia się przerwa
wyrównawczą. dłuższa niż czas między kolejnymi pobudzeniami
rytmu podstawowego.
• Jeżeli po każdym skurczu rytmu podstawowego skurcz
dodatkowy to bigeminia odpowiednio nad- lub komorowej.
• Trigeminia to występowanie co trzeciego pobudzenia
dodatkowego.
3. Tony podstawowe
U zdrowych słychać dwa podstawowe tony:
• I ton wywołany zamknięciem zastawek
przedsionkowo-komorowych (na początku
skurczu komór)
• II ton zamknięcie zastawki aorty i pnia
płucnego (na początku rozkurczu komór).
• W skład I tonu wchodzą dwie składowe:
mitralna i trójdzielna,
• w skład II tonu aortalna i płucna
• Składowe mitralna i aortalna wyprzedzają
odpowiednio składowe trójdzielną i płucną.
UWAGA:
• Fala tętna pojawia się tuż po I tonie, a II ton po fali tętna.
• Pozwala to na łatwiejszą identyfikację I tonu.
Ryc. Wielka Interna
Tony podstawowe
Cechy:
• głośność,
• dźwięczność,
• akcentacja
• ewentualne rozdwojenie tonów
Głośność (amplituda) tonów
• Fizjologicznie I ton jest głośniejszy od II nad
zastawką dwudzielną i nad zastawką
trójdzielną,
• ton II głośniejszy od I nad zastawką aorty i nad
zastawką pnia płucnego.
• Takie relacje głośności tonów nazywamy
prawidłową akcentacją.
Głośność I tonu
Zależy:
• od szybkości narastania ciśnienia w komorach,
• zakresu ruchu płatków zastawek (im dalej od siebie
oddalone płatki przy rozpoczęciu skurczu, tym
• głośniejszy I ton i odwrotnie)
• siły naporu krwi po ich zamknięciu.
Głośność I tonu wzrasta w czasie
– wysiłku
– stanach krążenia hiperkinetycznego,
– tachykardii,
– przy skroceniu czasu przewodzenia przedsionkowo-komorowego
Cichy I ton
• Wolne narastanie ciśnienia w lewej komorze,
np. w znacznym uszkodzeniu LK.
• przy wydłużeniu przewodzenia
przedsionkowo-komorowego, np. bloku I
stopnia (przy dłuższym rozkurczu płatki powoli
zbliżają się do siebie)
Zmienna głośność
• w niemiarowości oddechowej,
• periodyce Wenckebacha,
• w migotaniu przedsionków,
• U chorych z całkowitym blokiem
przedsionkowo-komorowym zmienności
Ton II
• W warunkach prawidłowych składowa aortalna (IIa) jest
głośniejsza niż składowa płucna (IIp).
• Głośność II tonu zależy od ciśnienia wewnątrznaczyniowego
– IIa od ciśnienia w aorcie, IIp od ciśnienia w tętnicy płucnej)
– ruchu płatkow zastawek.
–
• Głośność IIa zwiększona u chorego nadciśnieniem tętniczym
(wzmocnienie II tonu nad zastawką aortalną),
• Głośność IIp zwiększona w przypadku nadciśnienia płucnego
(wzmocnienie II tonu nad zastawką płucną).
• Zmniejszona głośność jednej lub obu składowych II tonu wynika ze
znacznego upośledzenia ruchomości płatków jednej lub obu
zastawek połksiężycowatych,
Osłabienie obu tonów
• płyn w osierdziu
• zaawansowana niewydolność serca niskie
ciśnienie
• otyłość
• rozedma płuc
• Choroby jamy opłucnowej (odma, płyn).
Rozdwojenie tonów
• Rozdwojenie I tonu
• Rozdwojenie II tonu
4. Tony dodatkowe
Podczas osłuchiwania należy
ustalić obecność tonów
dodatkowych i ich zależność
od fazy oddechowej.
– III ton
– IV ton
Tony lewokomorowe
Tony prawokomorowe
Rzadkie
Ryc. Wielka Interna
Ton III
Zwany tonem komorowym lub wczesnorozkurczowym,
lub tonem szybkiego napełniania komór.
Pojawi się po II tonie
• Wywołują go drgania niskiej częstotliwości,
spowodowane uderzeniem szybko napływającej do
komór krwi,
• Najczęściej ton lewokomorowy, rzadko
prawokomorowy.
Ryc. Wielka Interna
• Lewokomorowy ton III w
okolicy uderzenia
koniuszkowego i lewego
brzegu mostka wydech
• Prawokomorowy przy
wyrostku mieczykowatym
mostka. (wdech)
Tony lewokomorowe
Tony prawokomorowe
Rzadkie
Ryc. Wielka Interna
III ton
• U dzieci i młodzieży jest zjawiskiem fizjologicznym może pojawiać
się po wysiłku fizycznym.
• U osób dorosłych jest zjawiskiem patologicznym.
• III ton może powstawać,
– gdy do komory we wczesnym rozkurczu napływa zbyt duża ilość krwi
(np. w przebiegu dużej niedomykalności mitralnej lub trójdzielnej).
– zmniejszona podatność rozkurczowa komory (np. spowodowana
blizną po zawale mięśnia sercowego, dużym przerostem mięśnia
sercowego,
• III ton z tonami podstawowymi tworzy protodiastoliczny rytm
cwałowy, inaczej cwał komorowy
• Ton III jest wczesnym wykładnikiem niewydolności serca.
IV ton
• zwany przedsionkowym lub poźnorozkurczowym, lub
wolnego napełniania komór
• występuje przed I tonem.
• przyczyną IV tonu jest przedskurczowe dopełnienie
komory wywołane skurczem przedsionka.
• Przy braku czynności mechanicznej przedsionka IV ton
nie występuje w migotaniu przedsionkow.
• IV ton świadczy o obniżonej podatności rozkurczowej
komory.
• Podobnie jak III ton może mieć pochodzenie lewo- lub
prawokomorowe
Cwał
• Obecność III tonu cwał komorowy,
• Obecność IV tonu cwał
przedsionkowy.
• W rzadko mogą wystąpić te dwa
dodatkowe tony rytm
czterotaktowym (poczworny).
• W tachykardii dochodzi do skrocenia
okresu rozkurczu, III i IV ton zbliżają
się, mogą nałożyć się na siebie
dodatkowe tony – cwał zsumowany.
Rzadko ton osierdziowy
Ryc. Wielka Interna
5. Szmery
W ocenie szmeru uwzględnia;
• charakter,
• głośność,
• częstotliwość,
• najgłośniejsze jego miejsce (punctum maximum),
• czas trwania
• promieniowanie,
• Zależność od fazy oddechowej
• Od pozycji badanego.
Głośność
skala Levine’a
Szmery
• Rozkurczowe
• Skurczowe
• Ciągłe (maszynowe)
W zależności od fazy skurczu, na ktorą przypada szmer, wyrożnia się
szmery:
– pełnoskurczowe (holosystoliczne),
– wczesnoskurczowe (protosystoliczne),
– środskurczowe (mezosystoliczne)
– poźnoskurczowe (telesystoliczne).
Analogiczny podział odnosi się do szmerów rozkurczowych - diastolicznych
Szmery
• Skurczowe:
– wyrzutowe
– fali zwrotnej,
• rozkurczowe
– zwrotnej
– Przepływu przez ujścia przedsionkowo-komorowe
pozycji ciała
• Szmer niedomykalności mitralnej jest lepiej
słyszalny w pozycji leżącej lewobocznej,
• szmery znad zastawki aortalnej i płucnej w
pozycji siedzącej w przodopochyleniu
.