I.

BEZPIECZEOSTWO :

Bezpieczeostwo – stanowi podmiot zainteresowania politologii, czy nauki o stosunkach
międzynarodowych. (sine-cura) z łac. polityczna stabilnośd. To stan pewności
zabezpieczenia, spokoju, braku zagrożenia i ochrony przed nim. Sytuacja w której występuje
brak ryzyka utraty czegoś ważnego jak np. życie, czy zdrowie.

Typologia/Kryterium bezpieczeostwa:

Podmiotowe – międzynarodowe, narodowe, paostwa i jednostki,

Przedmiotowe – polityczne, militarne, socjalne, ekonomiczne, kulturowe, energetyczne,

Przestrzenne – lokalne, globalne, regionalne, subregionalne,

Źródło zagrożeo – wewnętrzne i zewnętrzne,

WYMIARY BEZPIECZEOSTWA :

PODMIOTOWY – dot. jednostki, wspólnoty społeczności ,w kategoriach egzystencji.
Interesy narodowe stanowią wartości najwyższe i podlegają bezwzględnej ochronie.

PRZEDMIOTOWY – łączony jest z poszczególnymi dziedzinami aktywności społeczeostwa ,
które mają dominującą rolę w zapewnieniu prognozowanych interesów żywotnych narodu i
paostwa.

PROCESUALNY – wskazuje na zmiany subiektywnych i obiektywnych czynników
bezpieczeostwa. Charakter obiektywny maja zagrożenia i szanse wynikające z zachodzących
w paostwie i jego otoczeniu procesów politycznych, społecznych itd.

PODMIOTOWO-PRZEDMIOTOWY - jest to suma poprzednich . Interes narodu, podmiotu
jest realizowany i utrzymywany poprzez wiele działów aktywności władzy i społeczeostwa.
Ten wymiar bezpieczeostwa jest rzadko prezentowany.

Jak postrzegamy bezpieczeostwo?

Ma charakter obiektywny lub subiektywny ze względu na związek między bezpieczeostwem
a stanem percepcji społecznej. Wyróżniamy 4 podstawowe sytuacje bezpieczeostwa wg
Freia :

a) stan braku bezpieczeostwa – występuje duże i rzeczywiste zagrożenie, a

postrzeganie tego zagrożenia jest prawidłowe,

b) stan obsesji – występuje gdy małe zagrożenie jest postrzegane jako duże,
c) stan fałszywego bezpieczeostwa – występuje, gdy zagrożenie jest spore, a

postrzeganie tego zagrożenia jest niewielkie,

d) stan bezpieczeostwa – występuje, gdy zagrożenie jest nieznaczne, a jego

postrzeganie jest prawidłowe.

Bezpieczeostwo wewnętrzne – jeden z rodzajów bezpieczeostwa, odnoszący się
do zagrożeo i przeciwdziałao wobec nich występujących wewnątrz paostwa. Zapewnienie
odpowiednio wysokiego poziomu bezpieczeostwa wewnętrznego jest istotnym
elementem polityki wewnętrznej paostwa.

Bezpieczeostwo wewnętrzne jest jednym z dwóch, obok bezpieczeostwa zewnętrznego,
rodzajów bezpieczeostwa wyróżnianych ze względu stosunek do obszaru paostwa.

Bezpieczeostwo zewnętrzne jest jednym z rodzajów bezpieczeostwa, odnoszącym się do
zagrożeo i przeciwdziałao wobec nich występujących na zewnątrz paostwa. Zapewnienie
odpowiednio wysokiego poziomu bezpieczeostwa zewnętrznego jest istotnym
elementem polityki zagranicznej paostwa.

Bezpieczeostwo zewnętrzne jest jednym z dwóch, obok bezpieczeostwa wewnętrznego,
rodzajów bezpieczeostwa wyróżnianych ze względu stosunek do obszaru paostwa.

II.

Ryzyko – w języku naturalnym oznacza jakąś miarę/ocenę zagrożenia czy
niebezpieczeostwa wynikającego albo z prawdopodobnych zdarzeo od nas
niezależnych, albo z możliwych konsekwencji podjęcia decyzji.

Najogólniej, ryzyko jest wskaźnikiem stanu lub zdarzenia, które może prowadzid do strat.
Jest ono proporcjonalne do prawdopodobieostwa wystąpienia tego zdarzenia i do wielkości
strat, które może spowodowad.

Ryzyko ekonomiczne - Podstawową przyczyną ryzyka ekonomicznego są właściwości
systemow ekonomicznych,
skutkiem ktorych jest niepewnośd, nieokreślonośd systemow ekonomicznych.

Pojęcie ryzyka społecznego – zgodnie z wcześniejszą sugestią – odnosimy do podmiotu
ekonomicznego jakim jest gospodarstwo domowe, traktując ryzyka dotyczące tego
podmiotu bardzo szeroko.

Proponuję, aby ryzyko społeczne zdefiniowad jako zagrożenie zdarzeniem, którego
zaistnienie spowoduje stratę w posiadanych lub spodziewanych zasobach gospodarstwa
domowego.

Ryzykiem środowiskowym (ekologicznym) określamy prawdopodobieostwo, że substancje
zanieczyszczające środowisko będą miały wpływ na zdrowie ludzi i/lub funkcjonowanie
ekosystemów.

Zarządzanie ryzykiem jest procesem. Celem tegoż zarządzania jest minimalizacja ryzyka
przy wykorzystaniu dostępnych środków. Zarządzanie to polega na równoważeniu ryzyka
względem środków, jak również na bilansowaniu ryzyka związanego z podjęciem jednego
działania a ryzykiem związanym z podjęciem innej aktywności. Może byd ono tylko
prowadzone przez podmioty posiadające trwałą zdolnośd do świadomego podejmowania
suwerennych i racjonalnych decyzji i działao. Zgodnie z zasadami zarządzania także w
przypadku zarządzania ryzykiem konieczny jest odpowiedni system kontroli i nadzoru nad
ryzykiem.

III.

System Zarządzania Bezpieczeostwem w obiekcie SMS - globalny system
integrujący systemy bezpieczeostwa budynku lub całego obiektu. System pozwala
na zarządzanie wszystkimi systemami bezpieczeostwa budynku. Jest jednym z
podstawowych systemów zarządzania systemami automatycznego sterowania w
budynku.

IV.

FAZY ZAPOBIEGANIA

zapobieganiu sytuacjom kryzysowym ,

przygotowaniu do przejmowania nad nimi kontroli

reagowaniu w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowych

odbudowa infrastruktury lub przywróceniu jej pierwotnego charakteru

V.

EUROPEJSKA INFRASTRUKTURA KRYTYCZNA- są to funkcjonalne obiekty, w tym
obiekty budowlane, urządzenia , instalacje, usługi kluczowe dla bezpieczeostwa
paostwa i jego obywateli oraz służące zapewnieniu sprawnego funkcjonowania
organów administracji publicznej , których zakłócenie lub zniszczenie miałoby
istotny wpływ na co najmniej 2 paostwa członkowskie UNI EUROPEJSKIEJ
EUROPEJSKA INFRASTRUKTURA KRYTYCZNA OBEJMUJE SYSTEMY :
EUROPEJSKA INFRASTRUKTURA KRYTYCZNA OBEJMUJE SYSTEMY odp.
zaopatrzenia w energię,surowce energetyczne i paliwa oraz system transportowy

INFRASTRUKTURA KRYTYCZNA OBEJMUJE SYSTEMY :

zaopatrzenia w energię i paliwa

łączności i sieci teleinformatycznych

finansowe

zaopatrzenie w żywnośd i wodę

ochrony zdrowia

transportowe i komunikacyjne

ratownicze

zapewniające ciągłośd działania administracji publicznej

VI.

ROLA MEDIÓW W ZARZĄDZANIU KRYZYSOWYM

Pojawienie się i upowszechnienie mediów społecznościowych mocno skomplikowało
przedsiębiorcom życie i wydaje się wręcz, że wywróciło do góry nogami wykorzystywane
wcześniej metody działao w zakresie komunikacji kryzysowej. Kolejne pojawiające się
codziennie zdarzenia i sytuacje kryzysowe uzmysławiają nam, że ten kanał komunikacji staje
się priorytetowym w kontekście komunikacji kryzysowej. Głównymi cechami
determinującymi krytycznośd mediów społecznościowych są na pewno szybkośd
rozprzestrzeniania się informacji, olbrzymia i stale rosnąca ilośd użytkowników, którzy
często równolegle używają wielu różnych serwisów społecznościowych, czy innych narzędzi
dostępnych w Internecie. Nie bez znaczenia są także możliwośd śledzenia ważnych
wydarzeo 24h na dobę (bez względu na strefy czasowe), coraz bardziej nowoczesne
urządzenia mobilne wykorzystywane do używania mediów społecznościowych, które często
ustawione są w taki sposób, aby same komunikowały nam fakt nadejścia nowych
informacji.

VII. Bezpieczeostwo systemów lokalnych

Bezpieczeostwo lokalne bowiem jako jedno z podstawowych zadao jednostek samorządu
terytorialnego pozostaje ważkim problemem gmin, powiatów, województw. Jak czytamy w
wytycznych dla samorządów: Zadania związane z ochroną porządku i bezpieczeostwa
publicznego ustawodawca zaliczył do podstawowych zadao jednostek samorządu
terytorialnego.Wchodząc w strukturę bezpieczeostwa ogólnego bezpieczeostwo lokalne
gwarantuje sprawne funkcjonowanie paostwa. Dlatego niezwykle ważne jest podzielenie
problemu bezpieczeostwa na dwa odmienne etapy: poprzez program przeciwdziałania
przestępczości wykonany na podstawie analizy właściwej danemu terenowi, oraz aby
mieszkaocy mieli świadomośd tego programu; jego ram a poprzez aktywizacje ze stron
jednostek samorządu terytorialnego a także innych właściwych jednostek program ten
wdrażali.

VIII. Bezpieczeostwo teleinformatyczne

Bezpieczeostwo informacji niejawnych przetwarzanych z wykorzystaniem
systemów teleinformatycznych zapewnia się poprzez wdrożenie spójnego zbioru
zabezpieczeo zgodnie z uregulowaniami Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 20 lipca 2011 r. w sprawie podstawowych wymagao bezpieczeostwa
teleinformatycznego W celu zapewnienia kierownikom jednostek organizacyjnych
pomocy niezbędnej do realizacji przez nich zadao w powyższym zakresie, Dyrektor

Zarządu Bezpieczeostwa Informacji Niejawnych Służby Kontrwywiadu
Wojskowego (ZBIN SKW), w trybie art. 52 ust. 3 ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r.
o ochronie informacji niejawnych wydaje zalecenia z zakresu bezpieczeostwa
teleinformatycznego.

IX.

Organizacja pozarządowa – organizacja obywatelska (założona
przez obywateli lub ich organizacje) działająca z własnej inicjatywy na rzecz
wybranego interesu publicznego i niedziałająca dla osiągnięcia zysku. W prawie
międzynarodowym, w odróżnieniu od organizacji międzyrządowych, organizacje
pozarządowe grupują nie paostwa lecz osoby fizyczne lub prawne, i to z reguły z
różnych krajów (najczęściej przyjmuje się, że minimum z trzech). Działają w
oparciu o prawo krajowe siedziby organizacji, a powstają w wyniku nie umowy
międzynarodowej, ale umowy cywilnoprawnej.

Organizacje pozarządowe bywają nazywane trzecim sektorem, obok
sektora publicznego (władz, administracji publicznej) i rynkowego (biznesu,
przedsiębiorczości). Organizacje pozarządowe – w odróżnieniu od organów publicznych a
podobnie jak biznes – są prywatne i powstają z inicjatywy ich założycieli (prywatnych osób),
ale – w odróżnieniu od biznesu a podobnie jak władze publiczne – działają w interesie
publicznym a nie prywatnym.

Pojęcie organizacja pozarządowa nie jest równoznaczne z pojęciem organizacja społeczna:
np. związek zawodowy jest organizacją społeczną, lecz nie jest organizacją pozarządową.

X.

Organizacja pożytku publicznego (OPP) − termin wprowadzony w Polsce 1
stycznia 2004 przepisami ustawy o działalności pożytku publicznego i
owolontariacie

[1]

.

W praktyce często mylone są pojęcia "organizacji pożytku publicznego" i "działalności
pożytku publicznego". Działalnośd pożytku publicznego jest pojęciem szerszym. Każda
organizacja pożytku publicznego musi prowadzid działalnośd pożytku publicznego, chod nie
każda organizacja, która prowadzi działalnośd pożytku publicznego, musi mied status
organizacji pożytku publicznego.

Status OPP może uzyskad organizacja pozarządowa (z wyjątkiem partii politycznych i
należących do nich fundacji, związków zawodowych,organizacji
pracodawców oraz samorządów zawodowych), jak również spółka kapitałowa powołana w
celu nie związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej, jeżeli prowadzi przez co
najmniej dwa lata działalnośd w obszarach tzw. pożytku publicznego, które zostały
określone ustawą o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Ponadto organizacja
musi spełniad dodatkowe kryteria, dotyczące m.in. jawności działania, kontroli w
organizacji. Status OPP nadają organizacjom wydziały gospodarcze Krajowego Rejestru
Sądowego sądów rejonowych odpowiednich dla adresu siedziby organizacji. Status ten jest
nadawany na własny wniosek organizacji aspirującej, po sprawdzeniu jego formalnej i
merytorycznej poprawności. Status ten może byd odebrany wyłącznie na drodze sądowej

[1]

.

XI.

Rządowy Zespół Zarządzania Kryzysowego

Rządowy Zespół Zarządzania Kryzysowego jest organem opiniotwórczo – doradczym,
właściwym w sprawach inicjowania i koordynowania działao podejmowanych w zakresie
zarządzania kryzysowego (art. 8 i 9 ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 roku o zarządzaniu
kryzysowym).

W skład Rządowego Zespołu Zarządzania Kryzysowego (RZZK) wchodzą:

- Prezes Rady Ministrów – przewodniczący Zespołu,

- Minister Obrony Narodowej i minister właściwy do spraw wewnętrznych - zastępcy
przewodniczącego,

- minister właściwy do spraw administracji publicznej,

- Minister Spraw Zagranicznych,

- Minister Koordynator Służb Specjalnych (jeżeli został powołany),

- Inne organy administracji rządowej w zależności od potrzeb.

Sekretarzem Rządowego Zespołu Zarządzania Kryzysowego jest Dyrektor Rządowego
Centrum Bezpieczeostwa.

Rządowy Zespół Zarządzania Kryzysowego może obradowad w trybie jawnym jak i
niejawnym.

Centrum zapewnia obsługę Rady Ministrów, Prezesa Rady Ministrów, Zespołu i ministra
właściwego do spraw wewnętrznych w sprawach zarządzania kryzysowego oraz pełni
funkcję krajowego centrum zarządzania kryzysowego.