___________________________________________________________________________
Informatyka i Metody Numeryczne – Joanna Lewandowska, WWNiG, 2009

1

Zapoznanie z podstawowymi elementami

ś

rodowiska

Visual Basic

1. Ogólna charakterystyka programowania w

ś

rodowisku wizualnym;

elementy

ś

rodowiska programistycznego VB:

Okno projektu formatki (Form) - pozwala na tworzenie i modyfikacj

ę

wygl

ą

du formatki;

Okno kodu (Code) - uruchomiane po dwuklikni

ę

ciu elementu formatki,

pozwala na edycj

ę

tre

ś

ci procedur w BASIC'u obsługuj

ą

cych zaznaczony

obiekt (formatk

ę

, b

ą

d

ź

kontrolk

ę

na niej umieszczon

ą

);

Okno eksploratora projektów (Project) - pozwala na manipulacj

ę

zawarto

ś

ci

ą

poszczególnych projektów, dodawanie formatek i modułów

utworzonych w innych projektach etc.;

Okno wła

ś

ciwo

ś

ci (Properties) - ustawianie i manipulacja wła

ś

ciwo

ś

ciami

zaznaczonego obiektu (formatki lub kontrolki);

Okno poło

ż

enia formatki (Form Layout), - słu

ż

y do okre

ś

lenia, w którym

miejscu i w jaki sposób formatka b

ę

dzie umieszczona na ekranie;

Pasek menu;

ToolBox - lista kontrolek ("cegiełek" z których składa si

ę

wygl

ą

d programu

w VB): wewn

ę

trznych (Intrinsic), zawsze widocznych i dost

ę

pnych, oraz

dodatkowych,

uaktywnianych

po

dodaniu

ich

do

listy

(PROJECT>>COMPONENTS);

Paski

narz

ę

dziowe,

mo

ż

na

je

usuwa

ć

b

ą

d

ź

dodawa

ć

(VIEW>>TOOLBARS):

•

pasek

ś

ledzenia kodu w trakcie wykonywania programu (Debug)

•

pasek edycji (Edit)

•

edytor formatek (Form Editor)

•

standardowy.

2. Wzajemne zale

ż

no

ś

ci formatek (Forms) i kontrolek (Controls):

Formatki (ew. formularze) s

ą

oknami interfejsu u

ż

ytkownika oraz

podstawowymi fundamentami, na których buduje si

ę

wygl

ą

d i działanie

przyszłego programu. Mog

ą

zawiera

ć

kontrolki, które b

ę

d

ą

widoczne w

gotowym programie. Do formatki przypisane s

ą

równie

ż

elementy kodu

uruchamianego przez konkretne zdarzenia dotycz

ą

ce tej formatki lub

zawartego w niej elementu.

Kontrolki s

ą

elementami formatki słu

żą

cymi do obsługi interfejsu. Mo

ż

na je

wkleja

ć

do formatki przez dwuklikni

ę

cie b

ą

d

ź

przeci

ą

gni

ę

cie. Ka

ż

da

kontrolka jest przeznaczona do okre

ś

lonych celów, posiada wła

ś

ciwo

ś

ci, z

których cz

ęść

jest unikalna dla tej jednej kontrolki, a cz

ęść

jest wspólna dla

niektórych b

ą

d

ź

wszystkich kontrolek. Wi

ę

kszo

ść

kontrolek jest widoczna

___________________________________________________________________________
Informatyka i Metody Numeryczne – Joanna Lewandowska, WWNiG, 2009

2

w trybie wykonywania programu, s

ą

jednak równie

ż

takie, które widzimy w

trybie projektowania, lecz nie widzimy w trakcie działania programu.

Kontenery s

ą

to takie kontrolki, które mog

ą

zawiera

ć

w swoim wn

ę

trzu

inne kontrolki (np.: ramka (Frame) i okno na obrazek (PictureBox)),
szczególnym przypadkiem kontrolki-kontenera jest formatka.

3. Wła

ś

ciwo

ś

ci, czyli jakie cechy posiada obiekt (formatka, kontrolka).

Mog

ą

dotyczy

ć

w szczególno

ś

ci wygl

ą

du, poło

ż

enia, sposobu porozumiewania

si

ę

z obiektem, danych przechowywanych pod obiektem etc. Pewne wła

ś

ciwo

ś

ci

odnosz

ą

si

ę

do wszystkich obiektów, reszta jest charakterystyczna tylko dla

niektórych. Mo

ż

na je zmienia

ć

i ustawia

ć

w Oknie Wła

ś

ciwo

ś

ci (Properties) jak

te

ż

dynamicznie w kodzie programu przy zachowaniu nast

ę

puj

ą

cej składni:

Obiekt.Wła

ś

ciwo

ść

=Warto

ść

4. Metody, czyli jak

ą

operacj

ę

ma wykona

ć

obiekt.

Pewne metody s

ą

wspólne dla wszystkich obiektów, a cz

ęść

jest zarezerwowana

tylko dla niektórych. Kod wpisuje si

ę

do bloku przyporz

ą

dkowanego wła

ś

ciwemu

zdarzeniu. Na przykład: zdarzeniu polegaj

ą

cemu na klikni

ę

ciu okre

ś

lonego

obiektu odpowiada metoda od

ś

wie

ż

aj

ą

ca wygl

ą

d innego obiektu. Składnia:

Obiekt.Metoda

5. Zdarzenia, czyli co ma nast

ą

pi

ć

po tym, gdy u

ż

ytkownik wywoła jakie

ś

działanie, b

ą

d

ź

gdy dokonanie operacji zostanie zgłoszone przez program.

Zdarzenia s

ą

powi

ą

zane z kontrolkami. Podobnie jak w przypadku wła

ś

ciwo

ś

ci i

metod cz

ęść

zdarze

ń

jest wspólna, a cz

ęść

wyj

ą

tkowa dla poszczególnych

kontrolek. Wszystkie widoczne kontrolki mo

ż

na wskaza

ć

kursorem myszy i je

klikn

ąć

, co jest powi

ą

zane ze zdarzeniami MouseMove (przesuni

ę

cie kursora

myszy nad obiektem), MouseDown (wci

ś

ni

ę

cie klawisza myszy), MouseUp

(puszczenie klawisza myszy), czy te

ż

Click (klikni

ę

cie mysz

ą

). Jak wida

ć

jedna

czynno

ść

wywoła

ć

mo

ż

e wiele zdarze

ń

, z których mo

ż

emy wybra

ć

jedno lub

wiele do oprogramowania. W przedstawionym przykładzie wida

ć

,

ż

e t

ę

sam

ą

akcj

ę

mo

ż

emy przypisa

ć

do procedur ró

ż

nych zdarze

ń

. Wybór wła

ś

ciwego zale

ż

y

od tego, co dokładnie chcemy uzyska

ć

.

Ze zdarzeniami s

ą

powi

ą

zane bloki kodu (procedury) identyfikowane przez nazw

ę

obiektu oraz nazw

ę

zdarzenia. Procedura zaczyna si

ę

od nazwy okre

ś

laj

ą

cej

zasi

ę

g działania procedury (PRIVATE - lokalna, PUBLIC - globalna), słowa

kluczowego SUB oznaczaj

ą

cego,

ż

e mamy do czynienia z procedur

ą

i wła

ś

nie

identyfikatora:

NazwaObiektu_Zdarzenie().

Po tym wierszu mo

ż

na wpisa

ć

blok w j

ę

zyku Basic, po czym procedura ko

ń

czy si

ę

na END SUB. Składnia:

___________________________________________________________________________
Informatyka i Metody Numeryczne – Joanna Lewandowska, WWNiG, 2009

3

Sub NazwaObiektu_Zdarzenie()
Instrukcje
End Sub

Wła

ś

ciwo

ś

ci, metody i zdarzenia s

ą

ze sob

ą

ś

ci

ś

le powi

ą

zane: po zaj

ś

ciu

zdarzenia jest uruchamiany kod, w którym mog

ą

zosta

ć

zmienione wła

ś

ciwo

ś

ci

obiektów lub mog

ą

zosta

ć

wywołane jakie

ś

metody.

6. Uruchamianie programu.

Program napisany w VB mo

ż

na uruchamia

ć

na trzy sposoby: w trakcie

projektowania (testowanie programu), jako samodzielny plik wykonawczy (pod
warunkiem,

ż

e na komputerze jest zainstalowany VB), oraz jako plik wykonawczy

w wersji instalacyjnej (wtedy, gdy na komputerze nie ma zainstalowanego VB). W
wersji edukacyjnej nie ma mo

ż

liwo

ś

ci tworzenia plików instalacyjnych.

Uruchamianie w trybie projektowania jest najcz

ęś

ciej spotykane w

trakcie tworzenia programu. Dzi

ę

ki tej opcji mo

ż

na sprawdzi

ć

czy i

jak działa tworzony przez nas program. W standardowym pasku
narz

ę

dziowym znajduje si

ę

fragment z klawiszami słu

żą

cymi do

uruchamiania programu. Wygl

ą

da on w nast

ę

puj

ą

cy sposób:

. W celu uruchomienia wystarczy klikn

ąć

klawisz start

. Po tej czynno

ś

ci program zacznie by

ć

wykonywany (o ile nie

wyst

ą

pi

ą

bł

ę

dy). Wykonywanie programu mo

ż

emy zawsze przerwa

ć

klikaj

ą

c na przycisk pauzy:

, lub zako

ń

czy

ć

klikaj

ą

c na przycisk

stop:

.

Stworzenie samodzielnego pliku wykonawczego nast

ę

puje po

otwarciu

menu

FILE

i

klikni

ę

ciu

polecenia

MAKE

NazwaProjektu.EXE.

7. Zachowywanie własnej pracy.

W przypadku VB tak samo jak w ka

ż

dym innym programie, nale

ż

y regularnie

zapisywa

ć

to, co zostało zrobione. Ró

ż

nica pomi

ę

dzy VB a wi

ę

kszo

ś

ci

ą

innych

programów polega na tym,

ż

e zapisuje si

ę

ka

ż

dy moduł (zazwyczaj jest to

formatka) z osobna, a dodatkowo zapisuje si

ę

plik projektu mog

ą

cy obejmowa

ć

wi

ę

ksz

ą

ilo

ść

modułów.

Programowanie w j

ę

zyku BASIC

1. Deklaracje zmiennych.

___________________________________________________________________________
Informatyka i Metody Numeryczne – Joanna Lewandowska, WWNiG, 2009

4

Zmienne mog

ą

by

ć

deklarowane w procedurze, w której zostan

ą

u

ż

yte b

ą

d

ź

w

sekcji deklaracji formatki b

ą

d

ź

modułu.

Zmienne deklarujemy w sposób jawny przy pomocy nast

ę

puj

ą

cej formuły:

Zasi

ę

gDziałania NazwaZmiennej1 As TypZmiennej1[,

NazwaZmienne2 As Typzmiennej2]...

Zasi

ę

gDziałania mo

ż

e przybra

ć

warto

ść

DIM, PUBLIC, PRIVATE lub STATIC:

o

DIM oznacza działanie lokalne zmiennej tylko w obr

ę

bie procedury, w

której została stworzona, po tym jak procedura zako

ń

czy swoje działanie,

zmienna jest usuwana z pami

ę

ci.

o

PUBLIC oznacza,

ż

e zmienna jest dost

ę

pna z dowolnego miejsca w całym

programie.

o

PRIVATE jest deklaracj

ą

zasi

ę

gu wstawian

ą

w sekcji deklaracji modułu

b

ą

d

ź

formatki; oznacza,

ż

e zmienna jest widoczna w obr

ę

bie całego

modułu b

ą

d

ź

formatki, lecz nie poza ni

ą

.

o

STATIC jest zasi

ę

giem o działaniu lokalnym w obr

ę

bie procedury, przy

czym zmienna nie zostaje usuni

ę

ta z pami

ę

ci po zako

ń

czeniu pracy

procedury.

Nazwy zmiennej dotyczy szereg reguł:

o

musi zaczyna

ć

si

ę

od litery;

o

nie mo

ż

e zawiera

ć

kropki;

o

musi by

ć

unikatowa w swoim zasi

ę

gu działania;

o

nie mo

ż

e by

ć

dłu

ż

sza ni

ż

255 znaków.

Visual Basic rozró

ż

nia nast

ę

puj

ą

ce typy zmiennych:

Typ danych

Wielko

ść

(w bajtach)

Dokładno

ść

(w cyfrach)

Charakterystyka (zakres)

Integer

2

5

liczba całkowita od -32.768 do 32.767;

warto

ść

domy

ś

lna 0

Long

4

10

liczba całkowita długa

od -2.147.483.648 do 2.147.483.647;

warto

ść

domy

ś

lna 0

Single

4

6

liczba rzeczywista (mo

ż

e mie

ć

cz

ęść

ułamkow

ą

)

od -3,402823e+38 do -1,401298e-45 oraz

od 1,401298e-45 do 3,402823e+38;

warto

ść

domy

ś

lna 0

___________________________________________________________________________
Informatyka i Metody Numeryczne – Joanna Lewandowska, WWNiG, 2009

5

Double

8

14

liczba rzeczywista dwukrotnie wi

ę

ksza od

liczy Single;

-1,79769313486232e+308 do -

4,9406564581247e-324 oraz

4,9406564581247e-324 do

1,79769313486232e+308;

warto

ść

domy

ś

lna 0

String

1 + 1 na

ka

ż

dy znak

ła

ń

cuch znaków; obejmuje tekst

maksymalnie do 32.767 znaków; warto

ść

domy

ś

lna "" (ła

ń

cuch pusty)

Boolean

2

1

warto

ść

logiczna prawda i fałsz

Ture albo False; warto

ść

domy

ś

lna False

Date

8

data i czas w przedziale od 1 stycznia 100

r. do 31 grudnia 9999 roku; warto

ść

domy

ś

lna 0

Currency

8

19

typ walutowy, liczby rzeczywiste od -

922.337.203.658.477,5808 do

922.337.203.685.477,5807; warto

ść

domy

ś

lna 0

Variant

1 do 8

dowolny typ identyfikowany przez Visual

Basic w zale

ż

no

ś

ci op pierwszego u

ż

ycia

tej zmiennej; warto

ść

domy

ś

lna EMPTY

(puste)

W przypadku braku zadeklarowania jawnego zmiennej, przyjmowany jest
domy

ś

lnie typ Variant. Domy

ś

lna warto

ść

zmiennych po ich zadeklarowaniu jest

0, "puste" lub FAŁSZ.

2. Operacje przypisania oraz operatory.

o

Operacja przypisania nadaje zmiennej now

ą

warto

ść

, w szczególno

ś

ci

mo

ż

e to by

ć

warto

ść

innej zmiennej, b

ą

d

ź

funkcja dotychczasowej

warto

ś

ci zmiennej. Operacja przypisania ma nast

ę

puj

ą

c

ą

posta

ć

:

Zmienna = NowaWarto

ść

o

W VB mo

ż

na u

ż

ywa

ć

nast

ę

puj

ą

cych operatorów matematycznych:

+ dodawania

- odejmowania

___________________________________________________________________________
Informatyka i Metody Numeryczne – Joanna Lewandowska, WWNiG, 2009

6

* mno

ż

enia

/ dzielenia

^ pot

ę

gowania

o

Oprócz operatorów matematycznych w VB wyst

ę

puj

ą

jeszcze inne:

&

sklejania
ła

ń

cuchów

tekstowych

=,<>,<,>,<=,>=

operacji
porównania

Not,And,Or,Xor,Eqv,Imp,Like,Is

operacji
logicznych

o

Operatory matematyczne działaj

ą

od lewej do prawej. Kolejno

ść

wykonywania działa

ń

jest nast

ę

puj

ą

ca:



Pot

ę

gowanie



Mno

ż

enie, dzielenie



Dodawanie, odejmowanie



Sklejanie ła

ń

cuchów



Operacje porównania



Operacje logiczne

3. Instrukcje warunkowe:IF ... ENDIF oraz SELECT CASE.

W VB mamy mo

ż

liwo

ść

skorzystania z dwóch typów instrukcji warunkowych.

o

Mo

ż

na spotka

ć

nast

ę

puj

ą

ce typy instrukcji IF:



Jednolinijkowa:

IF warunek THEN polecenie



Wielolinijkowa:

IF warunek THEN
Polecenie 1
Polecenie 2
...
Polecenie n
END IF

___________________________________________________________________________
Informatyka i Metody Numeryczne – Joanna Lewandowska, WWNiG, 2009

7



Wielolinijkowa z alternatyw

ą

:

IF warunek THEN
Polecenie 1(gdy warto

ść

logiczna = "prawda")

ELSE
Polecenie 2(gdy warto

ść

logiczna ="fałsz")

END IF



Zagnie

ż

d

ż

ona: gdy wewn

ą

trz jednej struktury IF ... ENDIF znajduje

si

ę

inna

o

Instrukcja SELECT CASE wylicza dla testowanej zmiennej jej mo

ż

liwe

warto

ś

ci, i dla ka

ż

dej przypisuje grup

ę

instrukcji:

SELECT CASE TestowanaZmienna
CASE PierwszaWarto

ść

Pierwsza grupa instrukcji
CASE DrugaWarto

ść

Druga grupa instrukcji
...
END SELECT

Oczywi

ś

cie warto

ść

mo

ż

e równie

ż

nale

ż

e

ć

do pewnego przedziału, lub

zosta

ć

wyra

ż

ona przy pomocy operatorów relacji.

4. P

ę

tle.

VB posiada mo

ż

liwo

ść

u

ż

ycia szeregu rodzajów p

ę

tli dziel

ą

cych si

ę

na p

ę

tle z

licznikiem i p

ę

tle warunkowe.

o

P

ę

tle z licznikiem s

ą

wykonywane zadan

ą

z góry ilo

ść

razy zgodnie z

wielko

ś

ciami zmiennych steruj

ą

cych. Realizowane s

ą

w VB przy pomocy

struktury FOR...NEXT. Składnia jest nast

ę

puj

ą

ca:

FOR ZmiennaSteruj

ą

ca = Warto

ść

Pocz

ą

tkowa TO

Warto

ść

Ko

ń

cowa [STEP Wielko

ść

Kroku]

Instrukcje wn

ę

trza p

ę

tli

NEXT [ZmiennaSteruj

ą

ca]



ZmiennaSteruj

ą

ca - licznik p

ę

tli, zmienia si

ę

po ka

ż

dym jej

przebiegu o wielko

ść

kroku



Warto

ść

Pocz

ą

tkowa licznika



Warto

ść

Ko

ń

cowa licznika



STEP Wielko

ść

Kroku - mo

ż

e by

ć

pomini

ę

te (wtedy domy

ś

lna

wielko

ść

kroku wynosi 1), w przeciwnym wypadku Wielko

ść

Kroku

___________________________________________________________________________
Informatyka i Metody Numeryczne – Joanna Lewandowska, WWNiG, 2009

8

jest zmienn

ą

okre

ś

laj

ą

c

ą

o ile ma si

ę

zwi

ę

ksza

ć

licznik p

ę

tli po

ka

ż

dym jej przebiegu.

ZmiennaSteruj

ą

ca oraz Wielko

ść

Kroku mog

ą

by

ć

dowolnymi zmiennymi

liczbowymi, ale rozs

ą

dek doradza u

ż

ywa

ć

tylko typów całkowitych. Istnieje

równie

ż

mo

ż

liwo

ść

zmiany warto

ś

ci licznika p

ę

tli wewn

ą

trz p

ę

tli, ale nale

ż

y

by

ć

bardzo ostro

ż

nym je

ś

li kto

ś

si

ę

zdecyduje to zrobi

ć

.

o

P

ę

tle warunkowe s

ą

wykonywane dopóki jest prawdziwy zadany warunek

logiczny (DO...WHILE) b

ą

d

ź

tak długo dopóki warunek logiczny nie zajdzie

(DO...UNTIL). Za ka

ż

dym przebiegiem p

ę

tli sprawdzany jest warunek

logiczny i w zale

ż

no

ś

ci od tego czy wynikiem b

ę

dzie "prawda", czy te

ż

"fałsz" podejmowana jest decyzja o kontynuowaniu b

ą

d

ź

przerwaniu p

ę

tli.



P

ę

tla DO...WHILE mo

ż

e mie

ć

dwie postacie:

DO WHILE Warunek
Instrukcje
LOOP

B

ą

d

ź

DO
Instrukcje
LOOP WHILE Warunek

Ró

ż

nica wynika z miejsca, gdzie jest sprawdzany warunek. Efektem

jest to,

ż

e instrukcje p

ę

tli z warunkiem na pocz

ą

tku mog

ą

nie

wykona

ć

si

ę

ani razu, podczas gdy w przypadku p

ę

tli z warunkiem

w

ś

rodku zawsze nast

ą

pi przynajmniej jednokrotne wykonanie

instrukcji wn

ę

trza p

ę

tli.



P

ę

tla DO..UNTIL podobnie ma dwie postacie:

DO UNTIL Warunek
Instrukcje
LOOP

B

ą

d

ź

DO
Instrukcje
LOOP UNTIL Warunek

Ró

ż

nica jest analogiczna jak w poprzednim przypadku.

___________________________________________________________________________
Informatyka i Metody Numeryczne – Joanna Lewandowska, WWNiG, 2009

9



Przy u

ż

ywaniu p

ę

tli warunkowych nale

ż

y pami

ę

ta

ć

o tym, by

zmienna wyst

ę

puj

ą

ca w warunku mogła si

ę

zmienia

ć

(inaczej

mo

ż

emy uzyska

ć

p

ę

tl

ę

niesko

ń

czon

ą

).

Z p

ę

tli z licznikiem jak i z p

ę

tli warunkowych mo

ż

emy wyj

ść

wcze

ś

niej ni

ż

to

zakładaj

ą

warunki funkcjonowania p

ę

tli. Do tego słu

żą

polecenia EXIT FOR oraz

EXIT DO. Zazwyczaj instrukcje te b

ę

d

ą

szły w parze z instrukcjami IF...THEN.

W przypadku gdy stworzymy p

ę

tle niesko

ń

czon

ą

, a program jest uruchomiony ze

ś

rodowiska VB, nale

ż

y wcisn

ąć

CTRL+BREAK. Gdy program działa jako

samodzielna aplikacja pod

ś

rodowiskiem Windows, mo

ż

na przerwa

ć

jego

wykonywanie przy pomocy Task Managera.

P

ę

tle mo

ż

na zagnie

ż

d

ż

a

ć

jedn

ą

wewn

ą

trz drugiej, pami

ę

taj

ą

c jednak o tym

ż

e

wewn

ę

trzna p

ę

tla musi si

ę

zawiera

ć

całkowicie wewn

ą

trz zewn

ę

trznej (tj. p

ę

tle

nie mog

ą

si

ę

krzy

ż

owa

ć

).

Procedury, funkcje i moduły kodu.

1. Procedury w VB.

Procedura jest blokiem kodu wykonuj

ą

cym jak

ąś

operacj

ę

. Ogólna posta

ć

procedury jest nast

ę

puj

ą

ca:

Zasi

ę

gDziałania Sub Nazwa()

tre

ść

End Sub

Do tej pory były ju

ż

przedstawione procedury zwi

ą

zane ze zdarzeniami w VB.

Oczywi

ś

cie to nie wyczerpuje mo

ż

liwo

ś

ci tworzenia procedur. Procedur

ę

mo

ż

na

doda

ć

równie

ż

do formatki b

ą

d

ź

modułu przy pomocy TOOLS>>ADD

PROCEDURE.

Do procedury mo

ż

na si

ę

odwoła

ć

przy pomocy jej nazwy i polecenia Call (o ile

tylko jest ona w zasi

ę

gu działania):

Call NazwaProcedury

Do procedury mo

ż

na przekazywa

ć

argumenty. Aby to uczyni

ć

, nale

ż

y wstawi

ć

w

deklaracji procedury list

ę

argumentów oraz ich typów. Argument umieszcza si

ę

w

nawiasach za nazw

ą

procedury:

NazwaProcedury(Argument As TypDanych)

___________________________________________________________________________
Informatyka i Metody Numeryczne – Joanna Lewandowska, WWNiG, 2009

10

W wywołaniu nale

ż

y umie

ś

ci

ć

podobn

ą

list

ę

w nawiasach za nazw

ą

wywoływanej

procedury. Nazwy argumentów w wywołaniu i deklaracji procedury nie musz

ą

si

ę

zgadza

ć

, natomiast musz

ą

si

ę

zgadza

ć

typy argumentów oraz ich kolejno

ść

.

Procedur

ę

mo

ż

na opu

ś

ci

ć

wcze

ś

niej ni

ż

dobiegnie ona ko

ń

ca. Słu

ż

y do tego

polecenie Exit Sub.

2. Funkcje.

Funkcja jest tak

ą

procedur

ą

, która oprócz wykonywania jakich

ś

działa

ń

zwraca

warto

ść

. Ogólna posta

ć

procedury jest nast

ę

puj

ą

ca:

Zasi

ę

gDziałania Function NazwaFunkcji() As TypDanych

Tre

ść

NazwaFunkcji = Warto

ść

Zwracana

End Function

o

Function jest słowem kluczowym VB okre

ś

laj

ą

cym dan

ą

procedur

ę

jako

funkcj

ę

.

o

TypDanych okre

ś

la jaki typ b

ę

dzie zwracany.

o

Warto

ść

Zwracana jest wynikiem działania funkcji, musi zosta

ć

przypisana

do nazwy funkcji aby mogła zosta

ć

zwrócona do miejsca wywołania.

Funkcj

ę

dodaje si

ę

do projektu tak samo jak inne procedury. Poniewa

ż

funkcja

zwraca warto

ść

zmiennej mo

ż

na j

ą

traktowa

ć

jak zmienn

ą

i wywoływa

ć

w

instrukcji przypisania:

Zmienna = NazwaFunkcji

Podobnie jak procedura, funkcja mo

ż

e posiada

ć

list

ę

argumentów, które s

ą

do

niej przekazywane. Równie

ż

mo

ż

liwe jest wcze

ś

niejsze opuszczenie funkcji przy

pomocy polecenia:

Exit Function