Temat naszej prezentacji brzmi „Akcje ratunkowe GOPR”.

Zakres analizy natomiast zawężamy do „Akcji ratunkowych GOPR podczas
zimy”, a cele przeprowadzenia analizy są następujące:

• określenie ryzyka zawodowego,

• określenie prawdopodobieostwa powodzenia akcji lub nie w

zależności od panujących warunków atmosferycznych.

Następnie przeprowadzamy zdefiniowanie kryteriów osiągnięcia powodzenia
lub nie przez system. Ze względu na temat możemy podzielid kryteria na zależne
od człowieka i te niezależne od niego. Otrzymujemy kryteria powodzenia takie
jak:

Czynniki zależne od ratowników:

 Przestrzeganie zasad BHP,

 Posiadanie odpowiedniego sprzętu,

 Sprawdzanie warunków atmosferycznych,

 Patrolowanie szlaków i ich okolic,

 Współpraca między ratownikami,

 Doświadczenie ratowników,

 Sprawnośd fizyczna ratowników,

 Przeprowadzanie kampanii reklamowych o bezpiecznych

wyprawach w góry,

 Dobra znajomośd terenu,

 Jak najkrótszy czas akcji.

Czynniki niezależne od ratowników:

 Stabilizacja warunków atmosferycznych,

 Poprawne funkcjonowanie sprzętu,

 Pełna współpraca ratowników z osobami poszkodowanymi.

Kolejno kryteria osiągnięcia niepowodzenia przez system:

Czynniki zależne od ratowników :

 Brak przestrzegania zasad BHP,

 Brak porozumienia w grupie,

 Nie słuchanie naczelnika,

 Zlekceważenie powagi akcji,

 Brak odpowiedniego sprzętu,

 Powolna praca ratowników,

 Brak współpracy między ratownikami GOPR a innymi

służbami zaangażowanymi w akcję ratowniczą.

Czynniki niezależne od ratowników:

 Zmiana warunków atmosferycznych,

 Awaria sprzętu,

 Pojawienie się dzikich zwierząt,

 Brak porozumienia z osobami, które są ratowane,

 Osoby ratowane są w ciężkim stanie,

 Za późne przybycie ratowników.

Teraz przejdźmy do zdefiniowania analizowanego systemu. Po pierwsze opis.

Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe jest stowarzyszeniem kultury

fizycznej o zasięgu ogólnokrajowym zarejestrowanym w Sądzie Rejonowym w
Krakowie.

Terenem działania jest obszar Rzeczypospolitej Polskiej ze szczegółowym

uwzględnieniem regionów górskich i poza granicami kraju. GOPR działa na
podstawie Ustawy o Kulturze Fizycznej z dnia 18 stycznia 1996 r. oraz
Rozporządzeo Rady Ministrów z dnia 6 maja 1997 r. w sprawie określania
warunków bezpieczeostwa osób przebywających w górach, pływających,
kąpiących się i uprawiających sporty wodne i szczegółowego zakresu
obowiązków i uprawnieo specjalistycznych organizacji ratowniczych oraz
wysokości świadczeo przysługujących ratownikom górskim i wodnym.

Głównym zadaniem ratownika górskiego jest niesienie pierwszej pomocy

osobom, które uległy wypadkowi, zachorowały lub zaginęły w górach. Pomoc ta
aby była skuteczna musi byd udzielona jak najszybciej.

Codzienna praca ratownika górskiego polega na patrolowaniu szlaków,

tras narciarskich w celu zapobiegania wypadkom. Patrolowanie umożliwia
niejednokrotnie szybsze dotarcie do miejsca zdarzenia i udzielenie pierwszej
pomocy. Sposobem na zapobieganie wypadkom w górach są publikacje,
prelekcje ostrzeżenia dla turystów i grup wycieczkowych. Każdy z ratowników
jest przeszkolony z zakresu udzielania pierwszej pomocy.

Następnie pragniemy przedstawid granice systemu oraz sprzężenia ze

związanymi systemami.

Od momentu zgłoszenia ratownik współpracuje ze schroniskami,

posterunkami policji, szpitalami itp. systemami, które usprawniają całą akcję
ratunkową. Ratownicy maksymalnie zawężają swój obszar poszukiwao i
pomocy. Im większy obszar tym cięższe jest przeprowadzenie całej akcji.

Należy zwrócid uwagę także na środowisko pracy ratowników. Możemy je

podzielid na zewnętrzne i wewnętrzne.

Środowisko zewnętrzne to pasma gór polskich, w których znajdują się

stacje centralne i ratunkowe.

Środowisko wewnętrzne określamy jako pracę z ludźmi.

Następnie czas na zdefiniowanie warunków użytkowania.

Według statutu Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego „Cele i

środki działania” zdefiniowane są jako:

1. Organizowanie

i

prowadzenie

służby

ratowniczej,

w

tym:

a)

zrzeszanie

i

szkolenie

ratowników

górskich,

b)

wykonywanie

działalności

ratowniczej,

c) tworzenie i utrzymywanie stacji i punktów ratunkowych,
d) pomoc przy likwidacji skutków klęsk żywiołowych i katastrof,
e)

doskonalenie

i

rozwijanie

ratownictwa

górskiego,

f) zapewnienie warunków pełnienia górskiej służby ratowniczej,
g) współpracę z organizacjami krajowymi i zagranicznymi.

2. Prowadzenie

działalności

zapobiegawczej,

w

tym:

a) kontrolowanie przestrzegania warunków bezpieczeostwa dla osób
przebywających

w

górach,

b) ogłaszanie alarmów lawinowych i innych stanów zagrożenia
c) programowanie i prowadzenie działalności profilaktycznej w zakresie
bezpieczeostwa

osób

przebywających

w

górach

d) prowadzenie działalności informacyjnej oraz instruktażowej w
zakresie: warunków atmosferycznych, bezpieczeostwa, zapobiegania
wypadkom oraz krzewienia zasad prawidłowego zachowania się w
górach,
e) współpracę z: organami administracji, samorządami terytorialnymi,
organizacjami: społecznymi, gospodarczymi, naukowymi oraz ze służbami
publicznymi.

3. Ochronę

naturalnego

środowiska

górskiego,

w

tym:

a) wnioskowanie w sprawach zagrożeo środowiska górskiego
b) współpracę z jednostkami zajmującymi się ochroną środowiska
naturalnego.

Kolejnymi punktami analizy ryzyka naszego tematu jest zidentyfikowanie

źródła szczegółowych informacji istotnych dla działania systemu oraz
zidentyfikowanie decyzji, które mają byd podjęte przez dane osoby.

Źródła:

• Zakres BHP,

• Szczegółowe informacje zebrane podczas wywiadu uzupełniającego zaraz

po odebraniu zgłoszenia,

• Mapy topograficzne, szlaków itp.,

• Szczegółowa prognoza pogody.

Osoby podejmujące decyzje:

Nad całością pracy ratowników czuwa naczelnik, to on rozdziela zadania,

przyjmuje nowych pracowników odpowiada za podległą mu grupę ratowników i
narzędzia pracy.

Szef wyszkolenia odpowiada za stałe podnoszenie umiejętności i

kwalifikacji ratowników jak również za wyszkolenie nowo przyjętych.

Natomiast szef służby ds. bezpieczeostwa w górach zajmuje się

organizowaniem akcji ratowniczych, patrolowaniem szlaków i tras narciarskich i
oznakowaniem miejsc niebezpiecznych w górach.

Praca ratownika jest bardzo niebezpieczna, dlatego aby zapobiec takiemu

ryzyku należy przede wszystkim ostrzegad turystów zanim wybiorą się w góry.
Jednak, aby zostad ratownikiem trzeba przejśd bardzo skrupulatne testy oraz
szkolenia, które mają na celu wyeliminowanie jak najwięcej kandydatów, którzy
w przyszłości mogą nie dad sobie rady i mogą byd powodem niepowodzenia
akcji ratunkowej.