Leki przeciwkrwotoczne -

prokoagulanty

Monika Skubis, Piotr Stec gr7

Środki wspomagające hemostazę



Wskazania: skazy krwotoczne, ostre
krwawienia;



Racjonalna terapia powinna uwzględniać
przyczynę powstawania zaburzenia hemostazy;

Grupa witaminy K (filochinony)

MENACHINON

(wit. K

2

) –

postać

fizjologiczna

FITOMENADION

(wit. K

1

) –

zielone części

roślin

MENADION

(wit. K

3

) –

częściowo

przekształcany do

menachinonu

Dzienne zapotrzebowanie na wit. K wynosi ok. 1 mg;

WAŻNE!

Wit. K może zwiększać zawartość protrombiny we krwi
jedynie gdy wątroba jest jeszcze w stanie produkować
ten związek. Jeśli wątroba jest ciężko uszkodzona,
np. w marskości lub atrofii, preparaty wit. K są
nieskuteczne;

Grupa witaminy K (filochinony)

Wskazania

•Wszystkie postacie niedoboru witaminy K;
•Antidotum przy przedawkowaniu leków

przeciwzakrzepowych, np. fenprokumonu;

•Niedrożność lub ciężkie zapalenie dróg

żółciowych i żółtaczka mechaniczna;

•Noworodki, których matki nie przyjmowały w

wystarczających ilościach witaminy K w

czasie ciąży;

Dawkowanie

•Dorośli, terapia substytucyjna wit

K

1

: 10-20mg dziennie doustnie;

•Krwawienia zagrażające życiu (np.

przedawkowanie leków

przeciwzakrzepowych): dodatkowe

podawanie czynników krzepnięcia

(ryzyko powikłań: wstrząs);

•Noworodki, profilaktyka: 1-2mg

doustnie

Preparaty czynnika VIII, IX i VIIa

Hemofilia A

Świeże osocze;

Globulina antyhemofilowa

A (koncentrat czynnika

VIII lub metoda

inżynierii genetycznej);

Rekombinowany czynnik

VIII (preparat

Moroctocog alfa)

Hemofilia B

Świeże osocze;

Koncentrat czynnika IX;

Białko rekombinowane;

Preparaty czynnika VIII, IX i VIIa



Pacjenci z niedoborem czynnika VII: preparat
czynnika VII;



Ciężkie krwawienia wynikające z niedoborów
zależnych od wit. K czynników krzepnięcia (II, VII,
IX, X), np. w przedawkowaniu fenprokumonu:
preparaty kompleksu protrombiny;



Wrodzony niedobór czynnika XIII (czynnika
stabilizującego fibrynę: terapia substytucyjna za
pomocą odpowiedniego preparatu)

•

Powikłania terapii substytucyjnej: tworzenie przeciwciał
przeciw czynnikowi VIII (hemofilia na skutek wytworzenia
inhibitorów): rekombinowany czynnik VIIa (terapia b.
kosztowna);



Mniej nasilone krwawienia: środki miejscowe
(tamponada uciskowa, środki opatrunkowe, preparaty
trombiny), desmopresyna (nasila uwalnianie czynnika
VIII ze śródbłonka naczyń);

Fibrynogen

Wskazania

• Rozsiane

krzepnięcie

wewnątrznaczyniowe

• Hipofibrynogenemia

wrodzona

Leczenie

• Dożylne wlewy

fibrynogenu

• Klej fibrynogenowy:

mieszaniny

fibrynogenu, trombiny

i czynnika VIII

Hormony kory nadnerczy

Wskazania

• Trombocytopenia (nie

gdy są zaburzenia w

wytwarzaniu

trombocytów)

• Autoimmuno-

trombocytopenia

Glukokortyko-

steroidy

•Przejściowy

wzrost liczby

płytek krwi;

•Zmniejszają

tworzenie

przeciwciał i

przepuszczalnoś

ć naczyń

włosowatych;

Środki zwiększające rozpad płytek krwi

Roztwory hipertoniczne

• Podawane dożylnie w większych ilościach

Wzmożony rozpad płytek krwi

Wzrost zawartości tromboplastyny we

krwi i wzrost krzepliwości krwi

Do hamowania krwawień używa się 40% r-ru glukozy i 10% r-ru
chlorku sodowego; praktycznie ich skuteczność jest
niewielka;

Leki zwiększające liczbę płytek

- etamsylat

Mechanizm działania

• Wzmożone wytwarzanie płytek

krwi;

• Uszczelnianie śródbłonka naczyń

i zmniejszanie jego łamliwości;

• Skrócenie czasu krwawienia bez

zmiany czasu protrombinowego;

Zastosowanie

• Plamice naczyniowe;
• Plamice pozakaźne;
• Krwotoki;
• Przed i po zabiegach

chirurgicznych;

Trombina

Trawi fibrynogen i fibrynę; dodana do

pełnej krwi powoduje jej natychmiastowe

skrzepnięcie;

Stosowana miejscowo, najczęściej w

chirurgii oraz po ekstrakcji zębów

(gąbczaste płytki nasycone roztworem

trombiny przykłada się do krwawiącej

wątroby lub nerki i zaszywa się ranę);

Podobnie działa papaina i trypsyna; Duży wpływ na
krzepnięcie krwi mają też jady niektórych węży,
m.in. jad węża mokasyna i jad grzechotnika;

Środki unieczynniające heparynę



Wskazania: zwalczanie krwawień wywołanych
przedawkowaniem heparyny, hiperheparynemie
na innym tle (np. we wstrząsie
anafilaktycznym);



Mechanizm działania: unieczynnienie
heparyny prowadzi do zwiększenia stężenia
trombiny;

Sole wapnia



Zwiększają we krwi stężenie wapnia
zjonizowanego, biorącego udział w procesie
krzepnięcia krwi (znaczenie
przeciwkrwotoczne jedynie w hipokalcemii)



Zmniejszają przepuszczalność nabłonków
naczyń włosowatych („uszczelniają
włośniczki”), co zapobiega powstawaniu
wybroczyn;

DZIĘKUJĘ ;)