„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MINISTERSTWO EDUKACJI

NARODOWEJ

Paweł Pierzchalski

Przygotowanie form do drukowania wypukłego
825[01].Z3.02

Poradnik dla nauczyciela

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1

Recenzenci:
dr inż. Henryk Godlewski
mgr inż. Przemysław Śleboda



Opracowanie redakcyjne:
mgr Elżbieta Gonciarz




Konsultacja:
mgr Małgorzata Sienna












Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 825[01].Z3.02,
„Przygotowanie form do drukowania wypukłego”, zawartego w modułowym programie
nauczania dla zawodu drukarz.

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2

SPIS TREŚCI

1.

Wprowadzenie

3

2.

Wymagania wstępne

5

3.

Cele kształcenia

6

4.

Przykładowe scenariusze zajęć

7

5.

Ćwiczenia

11

5.1.

Charakteryzowanie procesów przygotowawczych do drukowania

technikami wypukłymi

11

5.1.1. Ćwiczenia

11

5.2.

Charakteryzowanie oraz wykonywanie form do drukowania wypukłego

14

5.2.1. Ćwiczenia

14

5.3.

Zastosowanie systemu tulei rozprężnych we fleksografii

17

5.3.1. Ćwiczenia

17

6.

Ewaluacja osiągnięć ucznia

19

7.

Literatura

31

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3

1.

WPROWADZENIE

Przekazujemy Państwu Poradnik dla nauczyciela, który będzie pomocny w prowadzeniu

zajęć dydaktycznych w szkole kształcącej w zawodzie

drukarz. W poradniku zamieszczono:

−

wymagania wstępne, wykaz umiejętności, jakie uczeń powinien mieć już ukształtowane,
aby bez problemów mógł korzystać z poradnika,

−

cele kształcenia, wykaz umiejętności, jakie uczeń ukształtuje podczas pracy
z poradnikiem,

−

przykładowe scenariusze zajęć,

−

przykładowe ćwiczenia ze wskazówkami do realizacji, zalecanymi metodami
nauczania-uczenia oraz środkami dydaktycznymi,

−

ewaluację osiągnięć ucznia, przykładowe narzędzie pomiaru dydaktycznego,

−

literaturę uzupełniającą.

Wskazane jest, aby zajęcia dydaktyczne były prowadzone różnymi metodami ze

szczególnym uwzględnieniem aktywizujących metod nauczania.

Formy organizacyjne pracy uczniów mogą być zróżnicowane, począwszy od

samodzielnej pracy uczniów do pracy zespołowej.

Jako pomoc w realizacji jednostki modułowej dla uczniów przeznaczony jest Poradnik

dla ucznia. Nauczyciel powinien ukierunkować uczniów na właściwe korzystanie z poradnika
do nich adresowanego.

Materiał nauczania (w Poradniku dla ucznia) podzielony jest na rozdziały, które

zawierają podrozdziały. Podczas realizacji poszczególnych rozdziałów wskazanym jest
zwrócenie uwagi na następujące elementy:

−

materiał nauczania – w miarę możliwości uczniowie powinni przeanalizować
samodzielnie. Obserwuje się niedocenianie przez nauczycieli niezwykle ważnej
umiejętności, jaką uczniowie powinni bezwzględnie posiadać – czytanie tekstu
technicznego ze zrozumieniem,

−

pytania sprawdzające mają wykazać, na ile uczeń opanował materiał teoretyczny i czy jest
przygotowany do wykonania ćwiczeń. W zależności od tematu można zalecić uczniom
samodzielne odpowiedzenie na pytania lub wspólne z całą grupą uczniów, w formie
dyskusji opracowanie odpowiedzi na pytania. Druga forma jest korzystniejsza, ponieważ
nauczyciel sterując dyskusją może uaktywniać wszystkich uczniów oraz w trakcie
dyskusji usuwać wszelkie wątpliwości,

−

dominującą rolę w kształtowaniu umiejętności oraz opanowaniu materiału spełniają
ć

wiczenia. W trakcie wykonywania ćwiczeń uczeń powinien zweryfikować wiedzę

teoretyczną oraz opanować nowe umiejętności. Przedstawiono dosyć obszerną propozycję
ć

wiczeń wraz ze wskazówkami o sposobie ich przeprowadzenia, uwzględniając różne

możliwości ich realizacji w szkole. Nauczyciel decyduje, które z zaproponowanych
ć

wiczeń jest w stanie zrealizować przy określonym zapleczu technodydaktycznym

szkoły. Prowadzący może również zrealizować ćwiczenia, które sam opracował,

−

sprawdzian postępów stanowi podsumowanie rozdziału, zadaniem uczniów jest udzielenie
odpowiedzi na pytania w nim zawarte. Uczeń powinien samodzielnie czytając
zamieszczone w nim stwierdzenia potwierdzić lub zaprzeczyć opanowanie określonego
zakresu materiału. Jeżeli wystąpią zaprzeczenia, nauczyciel powinien do tych zagadnień
wrócić, sprawdzając czy braki w opanowaniu materiału są wynikiem niezrozumienia
przez ucznia tego zagadnienia, czy niewłaściwej postawy ucznia w trakcie nauczania.
W tym miejscu jest szczególnie ważna rola nauczyciela, gdyż od postawy nauczyciela,
sposobu prowadzenia zajęć zależy między innymi zainteresowanie ucznia. Uczeń

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4

niezainteresowany materiałem nauczania, wykonywaniem ćwiczeń nie nabędzie w pełni
umiejętności założonych w jednostce modułowej. Należy rozbudzić wśród uczniów tak
zwaną „ciekawość wiedzy”. Potwierdzenie przez ucznia opanowania materiału nauczania
rozdziału może stanowić podstawę dla nauczyciela do sprawdzenia wiedzy i umiejętności
ucznia z tego zakresu. Nauczyciel realizując jednostkę modułową powinien zwracać
uwagę na predyspozycje ucznia, ocenić, czy uczeń ma większe uzdolnienia manualne, czy
może lepiej radzi sobie z rozwiązywaniem problemów teoretycznych,

−

testy zamieszczone w rozdziale Ewaluacja osiągnięć ucznia zawierają zadania z zakresu
całej jednostki modułowej i należy je wykorzystać do oceny uczniów, a wyniki osiągnięte
przez uczniów powinny stanowić podstawę do oceny pracy własnej nauczyciela
realizującego tę jednostkę modułową. Każdemu zadaniu testu przypisano określoną liczbę
możliwych do uzyskania punktów (0 lub 1 punkt). Ocena końcowa uzależniona jest od
ilości uzyskanych punktów. Nauczyciel może zastosować test według własnego projektu
oraz zaproponować własną skalę ocen. Należy pamiętać, żeby tak przeprowadzić proces
oceniania ucznia, aby umożliwić mu jak najpełniejsze wykazanie swoich umiejętności.

Metody polecane do stosowania podczas kształcenia modułowego to:

−

pokaz,

−

ć

wiczenie (laboratoryjne lub inne),

−

projektów,

−

przewodniego tekstu.

Schemat układu jednostek modułowych w module

825[01].Z1

Technologia drukowania wypukłego

825[01].Z1.01

Eksploatowanie maszyn do drukowania wypukłego

825[01].Z1.02

Przygotowanie form do drukowania wypukłego

825[01].Z1.03

Drukowanie wypukłe

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej, uczeń powinien umieć:

–

posługiwać się terminologią poligraficzną,

–

charakteryzować podstawowe działy poligrafii,

–

określać podstawowe szeregi i formaty wyrobów poligraficznych

–

posługiwać się podstawowymi miarami poligraficznymi,

–

charakteryzować papiery drukowe, papiery tzw. nowej generacji, papiery syntetyczne,

–

klasyfikować oraz określić skład farb drukowych,

–

określać mechanizmy utrwalania farb,

–

określać drukowe i użytkowe właściwości farb,

–

klasyfikować i charakteryzować formy drukowe różnych technik drukowania,

–

klasyfikować maszyny drukujące,

–

charakteryzować techniki drukowania,

–

współpracować w grupie,

–

formułować wnioski,

–

oceniać swoje umiejętności,

–

uczestniczyć w dyskusji,

–

prezentować siebie i grupę w której pracuje,

–

przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6

3.

CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej, uczeń powinien umieć:

1)–

określić właściwości i zakres zastosowania materiałów do drukowania wypukłego,

2)–

obliczyć ilość materiałów do określonej wielkości produkcji,

3)–

dobrać i przygotować podłoża do produkcji,

4)–

przygotować farby drukarskie oraz materiały pomocnicze,

5)–

rozróżnić formy drukowe do drukowania wypukłego,

6)–

określić wymagania jakie muszą spełniać formy drukowe do drukowania wypukłego,

7)–

scharakteryzować fotopolimerowe formy typograficzne,

8)–

scharakteryzować proces powstawania fotopolimerowej formy typograficznej,

9)–

wyjaśnić budowę i zasadę działania numeratora,

10)–

scharakteryzować formy fleksograficzne,

11)–

scharakteryzować procesy powstawania form fleksograficznych,

12)–

założyć formy fleksograficzne na cylindrze lub tulei formowej,

13)–

skontrolować jakość form drukowych typograficznych i fleksograficznych,

14)–

zorganizować stanowisko pracy,

15)–

dobrać środki ochrony indywidualnej,

16)–

zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej

i ochrony środowiska.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7

4.

PRZYKŁADOWE SCENARIUSZE ZAJĘĆ

Scenariusz nr zajęć 1

Osoba prowadząca

……………………...…………………………………………

Modułowy program nauczania: Drukarz 825[01]
Moduł:

Technologia drukowania wypukłego 825[01].Z3

Jednostka modułowa:

Przygotowanie

form

do

drukowania

wypukłego

825[01].Z3.02

Temat: „Klasyfikowanie form drukowych dla technik drukowania wypukłego”.

Cel ogólny: Kształtowanie umiejętności klasyfikowania form wypukłodrukowych, sposobów

ich wykonania i określania właściwości, w celu prawidłowego ich wykorzystania
do poszczególnych technik drukowania wypukłego.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń będzie umiałpotrafi:
–

sklasyfikować formy drukowe dla technik drukowania wypukłego,

–

scharakteryzować różne rodzaje form wypukłodrukowych,

–

dobrać odpowiedni rodzaj formy wypukłodrukowej do danej techniki drukowania
wypukłego,

–

scharakteryzować proces technologiczny wykonania różnych rodzajów form
wypukłodrukowych,

–

zidentyfikować formy drukowe technik wypukłych.

Metody nauczania–uczenia się:
–

pogadanka,

–

ć

wiczenie praktyczne,

–

dyskusja w grupie.

Formy organizacyjne pracy uczniów:

−

w grupach 3–4-osobowych.

Czas: 2 godziny dydaktyczne.

Środki dydaktyczne:
–

przykładowe formy wypukłodrukowe różnych rodzajów,

–

plansze ze schematami technologicznymi wykonywania form wypukłodrukowych.

Przebieg zajęć:
1.

Powitanie uczniów, sprawdzenie listy obecności.

2.

Nawiązanie do tematu, przedstawienie celów zajęć.

3.

Zapis tematu do zeszytów.

4.

Pogadanka na temat sposobów wykonania i charakterystyki poszczególnych rodzajów
form wypukłodrukowych.

5.

Dyskusja w grupie na temat zastosowania poszczególnych rodzajów form do danych
technik drukowania wypukłego.

6.

Rozdanie uczniom instrukcji do wykonania ćwiczeń i udzielenie odpowiedzi na pytania
dotyczące ćwiczenia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

8

7.

Rozdanie materiałów do wykonania ćwiczenia.

8.

Wykonywanie przez uczniów ćwiczenia.

9.

Prezentowanie wyników pracy,

10.

Dyskusja w grupie na temat trudności napotkanych przez uczniów podczas wykonywania
ć

wiczenia.

11.

Podsumowanie zajęć.

Zakończenie zajęć

Praca domowa

Odpowiedz pisemnie na pytanie, jakie właściwości muszą posiadać formy

wykorzystywane w technice fleksograficznej?

Sposób uzyskania informacji zwrotnej od ucznia po zakończonych zajęciach:

−

anonimowe ankiety ewaluacyjne dotyczące sposobu prowadzenia zajęć i zdobytych
umiejętności.

Ankieta:

Odpowiedz na poniższe pytania. Udzielone odpowiedzi pozwolą ocenić skuteczność

zajęć i dokonać ewentualnych zmian.

1)

Czy potrafisz sklasyfikować formy dla technik drukowania wypukłego?

2)

Czy wiesz, jak wykonuje się formy wypukłodrukowe?

3)

Czy wiesz, jakie właściwości form drukowych decydują o ich wykorzystaniu
w poszczególnych technikach drukowania wypukłego?

4)

Czy potrafisz identyfikować formy wypukłodrukowe?

5)

Czy któraś z część zajęć była dla ciebie niezrozumiała? Jeżeli TAK, to która?

TAK NIE

TAK NIE

TAK NIE

TAK NIE

TAK NIE

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

9

Scenariusz nr zajęć 2

Osoba prowadząca

……………………...…………………………………………

Modułowy program nauczania: Drukarz 825[01]
Moduł:

Technologia drukowania wypukłego 825[01].Z3

Jednostka modułowa:

Przygotowanie

form

do

drukowania

wypukłego

825[01].Z3.02

Temat: „Sposoby wykonywania fleksograficznych form drukowych z wykorzystaniem

stałych płyt fotopolimerowych na podłożu poliestrowym”.

Cel ogólny: Charakteryzowanie zjawisk zachodzących w warstwie fotopolimerowej na

poszczególnych etapach procesu technologicznego wykonywania formy
fleksograficznej.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń potrafi:

−

scharakteryzować proces technologiczny wykonywania form fleksograficznych ze
stałych płyt fotopolimerowych,

−

scharakteryzować budowę stałej płyty fotopolimerowej do form fleksograficznych,

−

określić

rodzaj

formy

kopiowej

do

wykonywania

fotopolimerowej

formy

fleksograficznej,

−

scharakteryzować zjawiska zachodzące w warstwie fotopolimeru podczas naświetlania,

−

określić czynniki mające wpływ na proces technologiczny wykonywanie form
fleksograficznych ze stałych płyt fotopolimerowych.

Metody nauczania:
–

wykład informacyjny,

–

pokaz z objaśnieniem,

–

ć

wiczenie praktyczne,

–

dyskusja w grupie.

Formy organizacyjne pracy uczniów:
–

w grupach 3–4-osobowych.

Czas: 3 godziny dydaktyczne

Środki dydaktyczne:
–

kopiarka do płyt fotopolimerowych,

–

płyta fotopolimerowa na podłożu poliestrowym,

–

forma kopiowa w postaci negatywu czytelnego,

–

wymywarka do płyt fotoutwardzalnych,

–

suszarka do płyt,

–

urządzenie doświetlające UVA, UVC.

Przebieg zajęć:
1. Faza wstępna:
–

powitanie uczniów, sprawdzenie listy obecności,

–

nawiązanie do tematu, przedstawienie celów zajęć,

–

zapis tematu do zeszytów.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

10

2. Faza właściwa:
–

wykład

informacyjny

na

temat

budowy

stałych

płyt

fotopolimerowych

wykorzystywanych do form fleksograficznych, oraz zjawisk w nich zachodzących
podczas naświetlania,

–

dyskusja w grupie na temat procesu technologicznego wykonywania formy
fleksograficznej ze stałej płyty fotopolimerowej z przeźroczystym podłożem,

–

rozdanie uczniom instrukcji do wykonania ćwiczenia i udzielenie odpowiedzi na pytania
dotyczące ćwiczenia,

–

rozdanie materiałów do wykonania ćwiczenia,

–

wykonywanie przez uczniów ćwiczenia:

4. Faza kończąca:
–

prezentowanie wyników pracy,

–

dyskusja w grupie na temat trudności w wykonaniu formy fleksograficznej z płyty
fotopolimerowej stałej z podłożem przeźroczystym,

–

podsumowanie zajęć.

Zakończenie zajęć

Praca domowa

Odpowiedz pisemnie na pytanie, jakie zjawiska zachodzą w warstwie fotopolimerowej

stałych płyt o podłożu przeźroczystym, podczas naświetlania przez negatyw czytelny.

Sposób uzyskania informacji zwrotnej od ucznia po zakończonych zajęciach:
–

anonimowe ankiety ewaluacyjne dotyczące sposobu prowadzenia zajęć i zdobytych
umiejętności.

Ankieta:

Odpowiedz na poniższe pytania. Udzielone odpowiedzi pozwolą ocenić skuteczność

zajęć i dokonać ewentualnych zmian.

1)

Czy potrafisz dobrać parametry naświetlania stałej płyty fotopolimerowej?

2)

Czy wiesz, jak zbudowana jest stała płyta fotopolimerowa do fleksografii?

3)

Czy potrafisz scharakteryzować proces wykonywania form fleksograficznych?

4)

Czy potrafisz scharakteryzować zjawiska zachodzące w warstwie fotopolimeru
podczas naświetlania stałej płyty fotopolimerowej?

5)

Czy któraś z część zajęć była dla ciebie niezrozumiała? Jeżeli TAK, to która?

TAK NIE

TAK NIE

TAK NIE

TAK NIE

TAK NIE

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

11

5. ĆWICZENIA

5.1.

Charakteryzowanie procesów przygotowawczych do

drukowania technikami wypukłymi

5.1.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Oblicz ile waży 1500 arkuszy formatu RA1, papieru o gramaturze 135 g/m².

Wskazówki do realizacji
Prawidłowe przeprowadzenie ćwiczenia wymaga od nauczyciela przeprowadzenia

pogadanki na temat formatów papieru używanych w przemyśle oraz sposobów obliczania
zapotrzebowania materiałowego.

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres

i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

zapoznać się z wymiarami arkuszy w formatach brutto,

2)

obliczyć pole powierzchni formatu RA1 w m²,

3)

obliczyć wagę jednego arkusza RA1,

4)

obliczyć wagę 1500 arkuszy RA1,

5)

podać wynik podać w kilogramach.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

pogadanka,

–

ć

wiczenie praktyczne,

–

dyskusja w grupie.

Ś

rodki dydaktyczne:

–

kalkulator,

–

przybory piśmienne,

–

poradnik dla ucznia.

Ćwiczenie 2

Oblicz ile pełnoformatowych arkuszy papieru netto, będziesz potrzebował do

wydrukowania 5000 ulotek formatu A4 drukowanych „na spad”.

Wskazówki do realizacji
Prawidłowe przeprowadzenie ćwiczenia wymaga od nauczyciela przeprowadzenia

pogadanki na temat formatów papieru używanych w przemyśle oraz sposobów obliczania
zapotrzebowania materiałowego.

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres

i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

12

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

rozrysować na formacie A1 użytki A4 i wybrać optymalny wariant rozmieszczenia
użytków,

2)

obliczyć ilość arkuszy A1,

3)

dokonać wyboru formatu zamawianego papieru, biorąc pod uwagę obraz drukowany „na
spad” ulotki.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

pogadanka,

–

ć

wiczenie praktyczne.

Ś

rodki dydaktyczne:

–

kalkulator,

–

przybory piśmienne,

–

handlowy katalog papierów,

–

poradnik dla ucznia.

Ćwiczenie 3

Dobierz podłoże drukowe na podstawie przykładowego wyrobu poligraficznego

w postaci folderu reklamowego.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do wykonywania ćwiczenia nauczyciel powinien przeprowadzić

wykład na temat podłoży drukowych oraz przygotować przykładowe foldery reklamowe
i wzorniki papierów

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres

i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

obejrzeć uważnie obejrzeć przykładowy folder reklamowy,

2)

określić właściwości papieru użytego do wyprodukowania folderu,

3)

dobrać ze wzorników papieru, papier najbardziej odpowiadający pod kątem struktury
powierzchni i gramatury.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

wykład informacyjny,

–

ć

wiczenie praktyczne,

–

dyskusja w grupie.

Ś

rodki dydaktyczne:

–

przykładowy folder reklamowy,

–

wzorniki papierów,

–

poradnik dla ucznia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

13

Ćwiczenie 4

Zaproponuj materiały potrzebne do produkcji fleksograficznej na postawie

przykładowego wyrobu poligraficznego wykonanego w technice fleksograficznej.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do wykonywania ćwiczenia nauczyciel powinien przeprowadzić

wykład na temat procesu produkcyjnego drukowania w technice fleksograficznej i środków
pomocniczych używanych w tym procesie. Należy także zapewnić odpowiednia ilość
przykładowych druków wykonanych w technice fleksograficznej.

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres

i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

uważnie obejrzeć przedstawiony wyrób poligraficzny,

2)

zaproponować podłoże drukowe,

3)

zaproponować rodzaj farby do konkretnego podłoża,

4)

zaproponować środki pomocnicze do drukowania fleksograficznego

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

wykład informacyjny,

–

ć

wiczenie praktyczne,

–

dyskusja w grupie.

Ś

rodki dydaktyczne:

–

przykładowy wyrób poligraficzny wykonany techniką fleksograficzną,

–

wzorniki papierów i folii stosowanych we fleksografii,

–

katalog farb i środków pomocniczych stosowanych we fleksografii,

–

poradnik dla ucznia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

14

5.2. Charakteryzowanie oraz wykonywanie form do drukowania

wypukłego

5.2.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Na podstawie przykładowych form do druku wypukłego, dokonaj klasyfikacji form

wypukłodrukowych i określ ich właściwości.

Wskazówki do realizacji
Prawidłowe przeprowadzenie ćwiczenia wymaga od nauczyciela wcześniejszego

przygotowania pomocy dydaktycznych. Należy zadbać o to, żeby uczniowie mieli do
dyspozycji przynajmniej po jednej formie z każdego rodzaju form wypukłodrukowych.
Uczniowie powinni także, mieć możliwość wglądu do schematów technologicznych
wykonywania wszystkich rodzajów form wypukłodrukowych, najlepiej w formie schematów
ideowych. Wskazane jest także przeprowadzenie dyskusji na temat form do drukowania
wypukłego.

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres

i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

dokładnie obejrzeć każdą z przykładowych form,

2)

określić ich podstawowe właściwości fizyczne,

3)

określić materiał z którego zostały wykonane,

4)

scharakteryzować sposób wykonania poszczególnych form na podstawie schematów
technologicznych,

5)

dokonać klasyfikacji przedstawionych form wypukłodrukowych.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

pogadanka,

–

ć

wiczenie praktyczne,

–

dyskusja w grupie.

Ś

rodki dydaktyczne:

–

przykładowe formy wypukłodrukowe różnych rodzajów,

–

plansze ze schematami technologicznymi wykonywania form wypukłodrukowych,

–

poradnik dla ucznia.

Ćwiczenie 2

Przyporządkuj wypukłodrukowe formy drukowe różnych rodzajów, odpowiednim

formom kopiowym.

Wskazówki do realizacji
Wymagane jest wcześniejsze przygotowanie różnych form drukowych do drukowania

wypukłego tego samego obrazu po druku, oraz form kopiowych z których były wykonane.

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres

i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

15

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

dokładnie obejrzeć dostępne formy drukowe,

2)

określić rodzaj poszczególnych form drukowych,

3)

dokładnie obejrzeć dostępne formy kopiowe,

4)

scharakteryzować rodzaje form kopiowych wykorzystywanych przy formach
wypukłodrukowych,

5)

dobrać odpowiednią formę drukową do właściwej formy kopiowej.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

pogadanka,

–

ć

wiczenie praktyczne.

Ś

rodki dydaktyczne:

–

przykłady form wypukłodrukowych tego samego obrazu po druku,

–

formy kopiowe w postaci diapozytywów i negatywów tego samego obrazu na formie,

–

poradnik dla ucznia.

Ćwiczenie 3

Wykonaj formę fleksograficzną z płyty fotopolimerowej stałej z przezroczystym

podłożem poliestrowym, z powierzonej formy kopiowej.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do wykonywania ćwiczenia koniecznym jest zapoznanie uczniów

ze sposobami doboru czasu naświetlania zgodnymi z zaleceniami producenta konkretnej płyty
fotopolimerowej. Należy ponadto przygotować formy kopiowe w postaci negatywów
czytelnych, po jednej dla każdej z grup uczniowskich. Wskazane jest także przeprowadzenie
dyskusji na temat stałych płyt fotopolimerowych i ich wykorzystania do wykonywania form
drukowych. Ćwiczenie należy wykonywać w grupach maksymalnie 3–4-osobowych.

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres

i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

naświetlić wstępnie naświetlić płytę bez negatywu od strony spodniej,

2)

zdjąć folię ochronną z płyty fotopolimerowej,

3)

położyć negatyw stroną czytelną od strony fotopolimeru,

4)

naświetlić płytę fotopolimerową przez negatyw od strony wierzchniej,

5)

wymyć powierzchnię nie naświetloną,

6)

wysuszyć, formę fotopolimerową,

7)

doświetlić bez negatywu formę fotopolimerową UVA, UVC.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

wykład informacyjny,

–

pokaz z objaśnieniem,

–

ć

wiczenie praktyczne,

–

dyskusja w grupie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

16

Ś

rodki dydaktyczne:

–

kopiarka do płyt fotopolimerowych,

–

płyta fotopolimerowa na podłożu poliestrowym,

–

forma kopiowa w postaci negatywu czytelnego,

–

wymywarka do płyt fotoutwardzalnych,

–

suszarka do płyt,

–

urządzenie doświetlające UVA, UVC,

–

poradnik dla ucznia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

17

5.3. Zastosowanie systemu tulei rozprężnych we fleksografii

5.3.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Dokonaj montażu tulei rozprężnej na cylindrze powietrznym w maszynie

fleksograficznej.

Wskazówki do realizacji
Ć

wiczenie powinno być realizowane w laboratorium szkolnym, lub w drukarni

fleksograficznej, w grupach maksymalnie 3–4-osobowych.

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres

i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

zapoznać się z dokumentacją techniczną systemu tulei rozprężnych,

2)

doprowadzić sprężone powietrze do wnętrza cylindra powietrznego,

3)

nałożyć tuleję na cylinder powietrzny (rdzeń),

4)

odpowiednio umiejscowić tuleję na rdzeniu,

5)

odłączyć sprężone powietrze od cylindra powietrznego.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

pokaz z objaśnieniem,

–

ć

wiczenie praktyczne.

Ś

rodki dydaktyczne:

–

dokumentacja techniczna systemu tulei rozprężnych,

–

cylinder powietrzny z układem powietrznym,

–

tuleja rozprężna,

–

poradnik dla ucznia.

Ćwiczenie 2

Na podstawie przykładowych tulei rozprężnych stosowanych we fleksografii, dokonaj

klasyfikacji tulei rozprężnych oraz określ ich właściwości i korzyści wynikające z ich
stosowania.

Wskazówki do realizacji
Prawidłowe przeprowadzenie ćwiczenia wymaga od nauczyciela wcześniejszego

przygotowania pomocy dydaktycznych. Należy zadbać o to, żeby uczniowie mieli do
dyspozycji przynajmniej po jednej tulei rozprężnej, każdego rodzaju. Uczniowie powinni
także, mieć możliwość wglądu do schematów budowy tulei rozprężnych różnych rodzajów.
Wskazane jest także przeprowadzenie dyskusji na temat budowy tulei rozprężnych i korzyści
z ich stosowania.

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres

i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

18

Sposób wykonania ćwiczenia
Uczeń powinien:

1)

dokładnie obejrzeć każdą z przykładowych tulei rozprężnych,

2)

określić ich podstawowe właściwości fizyczne,

3)

określić materiał, z którego zostały wykonane,

4)

scharakteryzować ich budowę na podstawie schematów budowy tulei rozprężnych,

5)

dokonać klasyfikacji przedstawionych tulei rozprężnych,

6)

określić korzyści wynikające ze stosowania tulei rozprężnych we fleksografii.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

pogadanka,

–

ć

wiczenie praktyczne,

–

dyskusja w grupie.

Ś

rodki dydaktyczne:

–

przykładowe tuleje rozprężne różnych rodzajów,

–

plansze ze schematami budowy tulei rozprężnych,

–

poradnik dla ucznia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

19

6. EWALUACJA OSIĄGNIĘĆ UCZNIA

Przykłady narzędzi pomiaru dydaktycznego

TEST NR 1

Test dwustopniowy do jednostki modułowej „Przygotowanie form do
drukowania wypukłego”

Test składa się z dwudziestu 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−

zadania 1, 2, 4, 5, 6, 8, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20 są z poziomu podstawowego,

−

zadania 3, 7, 9 i 10 są z poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za każdą poprawną odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzyma następujące
oceny szkolne:

−

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 9 zadań z poziomu podstawowego,

−

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 13 zadań z poziomu podstawowego,

−

dobry – za rozwiązanie co najmniej 16 zadań, w tym przynajmniej jednego z poziomu
ponadpodstawowego,

−

bardzo dobry – za rozwiązanie co najmniej 19 zadań, w tym przynajmniej 3 z poziomu
ponadpodstawowego,
Uwaga: Nie przewiduje się oceny celującej za rozwiązanie testu.

Klucz odpowiedzi:

1. b,

2. c,

3. a, 4. c,

5. a, 6. a,

7. b,

8. a,

9. c,

10. d,

11. a,

12. c,

13. a,

14. d,

15. a,

16. b,

17. a,

18. d,

19. b,

20. a.

Plan testu

Nr

zad.

Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia uczniów)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

1

Rozpoznać przemysłową metodę
wykonywania metalowych klisz
chemigraficznych

A

P

b

2

Rozróżnić rodzaje warstw
kopiowych stosowanych do
wykonywania metalowych klisz
chemigraficznych

B

P

c

3

Dobrać technikę druku do
konkretnego podłoża

C

PP

a

4

Dobrać rodzaj roztworu do trawienia
klisz cynkowych

C

P

c

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

20

5

Określić zastosowanie roztworu
ochronnego

B

P

a

6

Określić materiał do produkcji form
fotoreliefowych

B

P

a

7

Obliczyć wagę stosu arkuszy

C

PP

b

8

Określić zastosowanie
fotopolimerów w poligrafii

C

P

a

9

Obliczyć liczbę użytków na arkuszu

C

PP

c

10

Obliczyć liczbę arkuszy

C

PP

d

11

Określić wymiary arkusza

B

P

a

12

Sklasyfikować farby typograficzne

B

P

c

13

Sklasyfikować folie

B

P

a

14

Sklasyfikować farby fleksograficzne

B

P

d

15

Określić rodzaj farb dla drukowania
fleksograficznego

B

P

a

16

Określić rodzaje tulei

B

P

b

17

Sklasyfikować formy drukowania
wypukłego

B

P

a

18

Określić czynnik niszczący formę
typograficzną

B

P

d

19

Określić rodzaj podłoża w płytach
z fotopolimerami stałymi

B

P

b

20

Przewidzieć rolę procesu
doświetlenia form fotoreliefowych

C

P

a

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1.

Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z wyprzedzeniem co najmniej
jednotygodniowym.

2.

Przed rozpoczęciem sprawdzianu przedstaw uczniom zasady przebiegu testowania.

3.

Podkreśl wagę samodzielnego rozwiązywania zadań testowych.

4.

Rozdaj uczniom przygotowane dla nich materiały (instrukcję, zestaw zadań testowych,
kartę odpowiedzi).

5.

Udziel odpowiedzi na pytania formalne uczniów.

6.

Przypomnij o upływającym czasie na 10 i 5 minut przed zakończeniem sprawdzianu.

7.

Po zakończeniu testu przed czasem uczeń podnosi rękę i czeka aż nauczyciel odbierze od
niego pracę.

8.

Po upływie czasu sprawdzianu poproś uczniów o odłożenie przyborów do pisania.

9.

Zbierz od uczniów karty odpowiedzi oraz zestawy zadań testowych.

Instrukcja dla ucznia

1.

Przeczytaj uważnie instrukcję.

2.

Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.

3.

Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

21

4.

Test zawiera 20 zadań. Do każdego zadania dołączone są 4 możliwości odpowiedzi.
Tylko jedna jest prawidłowa.

5.

Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce
znak X. W przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie
ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.

6.

Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.

7.

Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie
na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

8.

Na rozwiązanie testu masz 45 min.

9.

Po zakończeniu testu podnieś rękę i zaczekaj aż nauczyciel odbierze od Ciebie pracę.

Powodzenia!

Materiały dla ucznia:

–

instrukcja,

–

zestaw zadań testowych,

–

karta odpowiedzi.

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1.

Przemysłową metodą otrzymywania metalowych klisz chemigraficznych jest

a)

metoda trawienia wielostopniowego.

b)

metoda trawienia jednostopniowego.

c)

naświetlanie płyt fotopolimerowych.

d)

naświetlanie płytek metalowych przez formę kopiową.

2.

W technologii wykonywania metalowych klisz chemigraficznych stosuje się następujące
rodzaje warstw kopiowych:

a)

fotorozpuszczalne, fotopolimerowe.

b)

fotoutwardzalne, syntetyczne.

c)

fotoutwardzalne, fotorozpuszczalne.

d)

fotopolimerowe, syntetyczne.

3.

Opakowania z tektury falistej zadrukowuje się techniką

a)

fleksograficzną.

b)

typograficzną.

c)

offsetową.

d)

rotograwiurową.

4.

Trawienie klisz cynkowych wykonuje się w roztworze

a)

kwasy solnego.

b)

kwasu siarkowego.

c)

kwasu azotowego.

d)

kwasu siarkawego.

5.

Ochronny roztwór, zapobiegający podtrawianiu, stosuje się w technologii

a)

trawienia jednostopniowego.

b)

trawienia wielostopniowego.

c)

naświetlania fotopolimeru.

d)

wykonywania form wtórnych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

22

6.

Formy fotoreliefowe uzyskuje się

a)

z fotopolimerów stałych i ciekłych.

b)

z klisz metalowych.

c)

z klisz cynkowych.

d)

z miedzi.

7.

2000 arkuszy RA1 papieru o gramaturze 80 g/m² waży około

a)

96 kg.

b)

84 kg.

c)

72 kg.

d)

79 kg.

8.

Fotopolimery mają zastosowanie w poligrafii jako

a)

formy drukowe.

b)

formy kopiowe.

c)

warstwy termoutwardzalne.

d)

substancje zabezpieczające.

9.

Na formacie A1 mieści się maksymalnie

a)

6 użytków formatu A4.

b)

12 użytków formatu A4.

c)

8 użytków formatu A4.

d)

4 użytki formatu A4.

10.

1200 kg to w przybliżeniu

a)

13000 arkuszy formatu RA1 papieru o gramaturze 150 g/m².

b)

12000 arkuszy formatu RA1 papieru o gramaturze 150 g/m².

c)

18000 arkuszy formatu RA1 papieru o gramaturze 150 g/m².

d)

15250 arkuszy formatu RA1 papieru o gramaturze 150 g/m².

11.

Format RA1 ma wymiary

a)

860 × 610 mm.

b)

840 × 600 mm.

c)

880 × 625 mm.

d)

900 × 700 mm.

12.

Farby typograficzne możemy podzielić na

a)

maziste, ciekłe.

b)

fotoutwardzalne, chemoutwardzalne.

c)

rotacyjne, arkuszowe, dziełowe, ilustracyjne.

d)

maziste, gęste, rzadkie.

13.

Folie z tworzyw sztucznych do drukowania fleksograficznego możemy podzielić na

a)

celofan, polietylenowe, polipropylenowe, poliestrowe.

b)

dwustronnie powlekane, jednostronnie powlekane.

c)

zaklejane, niezaklejane.

d)

regenerowane, aluminiowe, stalowe.

14.

Farby fleksograficzne dzielimy na

a)

gęste, rzadkie.

b)

maziste, lejne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

23

c)

rozpuszczalnikowe, maziste, ciekłe.

d)

rozpuszczalnikowe, wodorozcieńczalne, fotoutwardzalne UV.

15.

W technologii fleksograficznej używa się farb

a)

ciekłych.

b)

mazistych.

c)

ciekłych lub mazistych.

d)

akrylowych.

16.

We fleksografii mają zastosowanie następujące rodzaje tulei

a)

zaciskowa, podstawowa ze specjalizowanym pokryciem, powietrzna.

b)

podstawowa, podstawowa ze specjalizowanym pokryciem, formowa.

c)

formowa, zaciskowa, rozprężna.

d)

cylindryczna, powietrzna, zaciskowa.

17.

Formy drukowania wypukłego dzielimy na

a)

wykonywane ręcznie, ze składu zecerskiego, chemigraficzne-trawione, fotoreliefowe
(fotopolimerowe), grawerowane, stereotypowe (wtórne).

b)

fotoreliefowe, metalowe odlewane, ręczne, głębokościowo-zmienne.

c)

grawerowane, fotoreliefowe, ze składu maszynowego, powierzchniowo-zmienne.

d)

stereotypowe, ręczne, grawerowane, głębokościowo-zmienne.

18.

Formy typograficzne ulegają niszczeniu głównie przez

a)

rozpuszczanie.

b)

niekorzystne działanie farb drukarskich.

c)

utlenianie.

d)

ś

cieranie.

19.

W płytach z fotopolimerami stałymi, podłoże może stanowić

a)

blacha cynkowa, folia aluminiowa.

b)

blacha aluminiowa, folia z tworzyw sztucznych.

c)

papier kredowany.

d)

guma.

20.

Proces doświetlenia form fotoreliefowych ma na celu

a)

dodatkowe utwardzenie fotopolimeru.

b)

pozbycie się lepkości warstwy fotopolimeru.

c)

dodatkowe związanie fotopolimeru z podłożem.

d)

uplastycznienie warstwy fotoplimerowej.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

24

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ……………………………………………........………………………………

Przygotowanie form do drukowania wypukłego

Zakreśl poprawną odpowiedź.

Nr

zadania

Odpowiedź

Punkty

1.

a

b

c

d

2.

a

b

c

d

3.

a

b

c

d

4.

a

b

c

d

5

a

b

c

d

6.

a

b

c

d

7.

a

b

c

d

8.

a

b

c

d

9

a

b

c

d

10.

a

b

c

d

11.

a

b

c

d

12.

a

b

c

d

13.

a

b

c

d

14.

a

b

c

d

15.

a

b

c

d

16.

a

b

c

d

17.

a

b

c

d

18.

a

b

c

d

19.

a

b

c

d

20.

a

b

c

d

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

25

TEST NR 2

Test dwustopniowy do jednostki modułowej „Przygotowanie form do
drukowania wypukłego”

Test składa się z dwudziestu 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−

zadania 2, 3, 4, 5, 9, 10, 11, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20 są z poziomu podstawowego,

zadania 1, 6, 7, 8, i 12 są z poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za każdą poprawną odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzyma następujące
oceny szkolne:

−

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 9 zadań z poziomu podstawowego,

−

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 13 zadań z poziomu podstawowego,

−

dobry – za rozwiązanie co najmniej 16 zadań, w tym przynajmniej 2 z poziomu
ponadpodstawowego,

−

bardzo dobry – za rozwiązanie co najmniej 19 zadań, w tym przynajmniej 4 z poziomu
ponadpodstawowego,

Klucz odpowiedzi: 1. a, 2. a,

3. a,

4. b,

5. a,

6. c,

7. d, 8. b, 9. a,

10. b,

11. c,

12. d, 13. a,

14. c, 15. a, 16. c, 17. d, 18. b, 19. c, 20. a.

Plan testu

Nr

zad.

Cel operacyjny
( mierzone osiągnięcia uczniów)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

1

Dobrać technikę druku do
konkretnego podłoża

C

PP

a

2

Określić materiał do produkcji form
fotoreliefowych

B

P

a

3

Sklasyfikować folie

B

P

a

4

Określić rodzaj podłoża w płytach
z fotopolimerami stałymi

B

P

b

5

Określić zastosowanie
fotopolimerów w poligrafii

C

P

a

6

Obliczyć masę określonej ilości
arkuszy wytworu papierowego

C

PP

c

7

Obliczyć ilość użytków na arkuszu

C

PP

d

8

Obliczyć ilość arkuszy

C

PP

b

9

Określić wymiary arkusza

B

P

a

10

Wskazać sposób uniknięcia zjawiska
zmiany wymiarów po zadrukowaniu
we fleksografii

AB

P

b

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

26

11

Przewidzieć rolę doświetlania
fotopolimeru

C

P

c

12

Dokonać analizy sposobu zakładania
tulei na cylinder

C

PP

d

13

Określić sposób obróbki
koncentratów farb fleksograficznych

C

P

a

14

Rozpoznać przemysłową metodę
wykonywania metalowych klisz
chemigraficznych

A

P

c

15

Dobrać rodzaj roztworu do
produkcji klisz cynkowych

C

P

a

16

Określić metody wykonywania form
fleksograficznych w systemie CTP

C

P

c

17

Wskazać zastosowanie
matrycowania

A

P

d

18

Określić czynnik niszczący formę
typograficzną

B

P

b

19

Wskazać materiał do wykonywania
form fotoreliefowych

A

P

c

20

Określić format brutto arkusza

B

P

a

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1. Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z wyprzedzeniem co najmniej

jednotygodniowym.

2. Przed rozpoczęciem sprawdzianu przedstaw uczniom zasady przebiegu testowania.
3. Podkreśl wagę samodzielnego rozwiązywania zadań testowych.
4. Rozdaj uczniom przygotowane dla nich materiały (instrukcję, zestaw zadań testowych,

kartę odpowiedzi).

5. Udziel odpowiedzi na pytania formalne uczniów.
6. Przypomnij o upływającym czasie na 10 i 5 minut przed zakończeniem sprawdzianu.
7. Po zakończeniu testu przed czasem uczeń podnosi rękę i czeka aż nauczyciel odbierze od

niego pracę.

8. Po upływie czasu sprawdzianu poproś uczniów o odłożenie przyborów do pisania.
9. Zbierz od uczniów karty odpowiedzi oraz zestawy zadań testowych.

Instrukcja dla ucznia

1.

Przeczytaj uważnie instrukcję.

2.

Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.

3.

Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.

4.

Test zawiera 20 zadań. Do każdego zadania dołączone są 4 możliwości odpowiedzi.
Tylko jedna jest prawidłowa.

5.

Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce
znak X. W przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie
ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

27

6.

Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.

7.

Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie
na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

8.

Na rozwiązanie testu masz 45 min.

9.

Po zakończeniu testu podnieś rękę i zaczekaj aż nauczyciel odbierze od Ciebie pracę.

Powodzenia!

Materiały dla ucznia:

–

instrukcja,

–

zestaw zadań testowych,

–

karta odpowiedzi.

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1.

Opakowania z tektury falistej zadrukowuje się techniką

a)

fleksograficzną.

b)

typograficzną.

c)

offsetową.

d)

rotograwiurową.

2.

Formy fotoreliefowe uzyskuje się

a)

z fotopolimerów stałych i ciekłych.

b)

z klisz metalowych.

c)

z klisz cynkowych.

d)

z miedzi.

3.

Folie z tworzyw sztucznych do drukowania fleksograficznego możemy podzielić na

a)

celofan, polietylenowe, polipropylenowe, poliestrowe.

b)

dwustronnie powlekane, jednostronnie powlekane.

c)

zaklejane, niezaklejane.

d)

regenerowane, aluminiowe, stalowe.

4.

W płytach z fotopolimerami stałymi, podłoże może stanowić

a)

blacha stalowa, folia aluminiowe.

b)

blacha aluminiowa, folia z tworzyw sztucznych.

c)

papier kredowany.

d)

guma.

5.

Fotopolimery mają zastosowanie w poligrafii jako

a)

formy drukowe.

b)

formy kopiowe.

c)

warstwy termoutwardzalne.

d)

substancje zabezpieczające.

6.

3000 arkuszy RB1 papieru o gramaturze 100 g/m² waży około

a)

240 kg.

b)

190 kg.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

28

c)

210 kg.

d)

260 kg.

7.

Na formacie B1 mieści się maksymalnie

a)

4 użytki B5.

b)

8 użytków B5.

c)

24 użytki B5.

d)

16 użytków B5.

8.

1600 kg papieru formatu RB1 o gramaturze 135 g/m² to w przybliżeniu

a)

18200 arkuszy.

b)

16930 arkuszy.

c)

22000 arkuszy.

d)

16800 arkuszy.

9.

Format RB1 ma wymiary

a)

1000 × 700 mm.

b)

860 × 610 mm.

c)

880 × 630 mm.

d)

980 × 680 mm.

10.

Aby nie doszło do zmiany wymiarów elementów zadrukowanych w technice
fleksograficznej należy:

a)

wydłużyć formę kopiową.

b)

skrócić formę kopiową.

c)

zastosować cylinder formowy o odpowiedniej średnicy.

d)

podkleić formę na cylindrze formowym.

11.

Doświetlanie form fotopolimerowych stosuje się w celu

a)

związania fotopolimeru z podłożem

b)

pozbycia się lepkości fotopolimeru.

c)

dodatkowego utwardzenia fotopolimeru.

d)

dodatkowego uplastycznienia fotopolimeru

12.

W systemie tulei rozprężnych, nałożenie tulei na cylinder jest możliwe dzięki

a)

dużej sile działającej na tuleję.

b)

smarowaniu zmniejszającemu tarcie między cylindrem, a tuleją.

c)

cieczy znajdującej się między cylindrem, a tuleją.

d)

sprężonemu powietrzu.

13.

Koncentraty farb fleksograficznych przed użyciem należy

a)

rozcieńczyć.

b)

zagęścić.

c)

podgrzać.

d)

wymieszać.

14.

Klisze chemigraficzne do zastosowań przemysłowych otrzymywano metodą

a)

trawienia wielostopniowego.

b)

naświetlania twardych płyt fotopolimerowych.

c)

trawienia jednostopniowego.

d)

naświetlania uprzednio uczulonych płyt cynkowych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

29

15.

W produkcji klisz cynkowych miał zastosowanie

a)

roztwór kwasu azotowego.

b)

roztwór kwasu siarkowego.

c)

roztwór zasady sodowej.

d)

stężony kwas azotowy.

16.

Metody wykonywania form fleksograficznych w systemie CTP to

a)

grawerowanie laserowe, trawienie.

b)

trawienie, grawerowanie, naświetlanie.

c)

laserowo-fotochemiczna, grawerowanie laserowe.

d)

laserowo-fotochemiczna, naświetlanie, trawienie.

17.

Matrycowanie to jeden z elementów procesu

a)

wykonywania klisz chemigraficznych.

b)

wykonywania form fotopolimerowych.

c)

trawienia jednostopniowego klisz chemigraficznych.

d)

wykonywania form wtórnych.

18.

Formy typograficzne ulegają niszczeniu głównie przez

a)

rozpuszczanie.

b)

ś

cieranie.

c)

utlenianie.

d)

nagniatanie.

19.

Obecnie formy fotoreliefowe uzyskuje się z

a)

kompozycji fotopolimerów ciekłych i metalu.

b)

fotopolimerów stałych i stopu drukarskiego.

c)

fotopolimerów stałych i ciekłych.

d)

gumy i drewna.

20.

Format brutto arkusza papieru to

a)

format większy od arkusza „po obcięciu”.

b)

format mniejszy od arkusza „po obcięciu”.

c)

format równy arkuszowi „po obcięciu”.

d)

format większy lub równy arkuszowi „po obcięciu”.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

30

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ……………………………………………........………………………………

Przygotowanie form do drukowania wypukłego

Zakreśl poprawną odpowiedź.

Nr

zadania

Odpowiedź

Punkty

1.

a

b

c

d

2.

a

b

c

d

3.

a

b

c

d

4.

a

b

c

d

5

a

b

c

d

6.

a

b

c

d

7.

a

b

c

d

8.

a

b

c

d

9

a

b

c

d

10.

a

b

c

d

11.

a

b

c

d

12.

a

b

c

d

13.

a

b

c

d

14.

a

b

c

d

15.

a

b

c

d

16.

a

b

c

d

17.

a

b

c

d

18.

a

b

c

d

19.

a

b

c

d

20.

a

b

c

d

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

31

7.

LITERATURA

1.

Arends R. I.: Uczymy się nauczać. WSiP, Warszawa 1994

2.

Cichocki L., Pawlicki T., Ruczka I.: Poligraficzny słownik terminologiczny. Polska Izba
Druku, Warszawa 1999

3.

Ciupalski S.: Maszyny drukujące konwencjonalne. Oficyna Wydawnicza Politechniki
Warszawskiej, Warszawa 2001

4.

Czichon H., Czichon M.: Formy fleksodrukowe. Oficyna wydawnicza Politechniki
Warszawskiej, Warszawa 2006

5.

Czichon H., Magdzik S., Jakucewicz S.: Formy drukowe. WSiP, Warszawa 1996

6.

Druździel M., Fijałkowski T.: Maszyny i urządzenia typograficzne. WSiP,
Warszawa 1978

7.

Gruin I.: Materiały polimerowe. Wydawnictwa Naukowe PWN, Warszawa 2003

8.

Gruszczyński Cz.: Farby graficzne. WSiP, Warszawa 1990

9.

Jakucewicz S., Magdzik S.: Materiałoznawstwo dla szkół poligraficznych. WSiP,
Warszawa 2001

10.

Jakucewicz S., Czichon M., Czichon H.: Materiałoznawstwo poligraficzne.
Wydawnictwa PW, Warszawa 1992

11.

Jakucewicz S.: Materiałoznawstwo poligraficzne. Wydawnictwa PW, Warszawa 1993

12.

Jakucewicz S., Magdzik S.: Podstawy poligrafii. WSiP, Warszawa 1997

13.

Kołak J., Ostrowski J.: Maszyny i urządzenia – Maszyny drukujące. WSiP,
Warszawa 1979

14.

Moos J., Koludo A. (red.): Metody aktywizujące z uwzględnieniem technologii
informacyjnej w kształceniu dorosłych. Stowarzyszenie Dyrektorów i Nauczycieli
Centrów Kształcenia Praktycznego – Łódzkie Centrum Doskonalenia Nauczycieli
i Kształcenia Praktycznego, Łódź 2006

15.

Niemierko B.: Pomiar wyników kształcenia zawodowego. BKKK, Warszawa 1997

16.

Podręcznik fleksografii. Zrzeszenie Polskich Fleksografów, Warszawa 1998

17.

Poligrafia ogólna. WSiP, Warszawa 1982

18.

Poligrafia procesy i technika. Tłumaczenie ze słowackiego. COBRPP, Warszawa 2005

19.

Kornatowski T., Figurski J.: Praktyczna nauka zawodu. Wydawnictwo i Zakład Poligrafii
Instytutu Technologii Eksploatacji, Radom 2000