POWODY PRZYSTĄPIENIE DO WSPÓŁPRACY

POWODY PRZYSTĄPIENIE DO WSPÓŁPRACY

1.

Podobne państwa o podobnych wartościach
podobnym spojrzeniu na rozwój ekonomii i
polityki.

2. Argument socjologiczny mający na celu

identyfikację taki struktur jak „my” i „oni”

3. Wyjście z izolacji tj. wyjście spod wpływów

rosyjskich, będzie łatwiejsze gdy państwa te
będą współpracowały razem, zamiast działać w
pojedynkę.

STRUKTURA ORGANIZACYJNA

STRUKTURA ORGANIZACYJNA

Współpraca regionalna pomiędzy Litwą, Łotwą

i Estonią została formalnie zapoczątkowana
poprzez

podpisanie

Traktatu

o

Dobrym

Zrozumieniu i Współpracy w Genewie w 1934 r.

Po przywróceniu niepodległości krajom

bałtyckim w latach 90- tych podpisanie w czerwcu
1994 roku w Talinie Porozumienia pomiędzy
Rządami i Parlamentami Republik Litwy, Łotwy i
Estonii utrwaliło współpracę w dzisiejszej jej
formie.

Struktura organizacyjna:

1. Zgromadzenie Bałtyckie

Zostało ono utworzone 8 Listopada 1991 roku. W
jej skład wchodzi po 20 przedstawicieli z każdego
państwa, którzy spotykają się 2 razy w roku.
Siedziba i Sekretariat Zgromadzenia Bałtyckiego
znajduje się w Rydze.

Główną funkcją Zgromadzenia Bałtyckiego jest
formułowanie rezolucji, deklaracji, rekomendacji,
apeli, wydawanie opinii, oświadczeń itp.

2. Bałtycka Rada Ministrów

Rada istnieje od czerwca 1994 r. Najważniejszym
szczeblem współpracy jest Posiedzenie głów
Rządów, które odbywa się dwa razy w roku.
Kolejnym stopniem jest Posiedzenie Ministrów ds.
współpracy

Bałtyckiej.

W

ich

gestii

leży

formułowanie głównych priorytetów polityki Rady
oraz udzielanie pomocy Premierom swoich rządów.

Za priorytety swego działania Rada Ministrów przyjęła

dwa zagadnienia. Są to:

• Integracja ekonomiczna opierająca się na układzie

o wolnym handlu, włączając w to art. rolnicze oraz
priorytecie wejście do Unii Europejskiej

• Integracja w ramach bezpieczeństwa i obrony

3. Rada Bałtycka

Zgromadzenie Bałtyckie oraz Bałtycka Rada

Ministrów gromadzą się wspólnie, tworząc tak
zwaną Radę Bałtycką. Jest to najwyższy poziom
współpracy Litwy, Łotwy i Estonii.

Wydają deklaracje dotyczące przyszłych

perspektyw współpracy trójstronnej.

4. Posiedzenie Prezydentów

Od roku 1990 r. funkcjonowała tzw. Rada

Państw Bałtyckich, następnie zgodnie z przyjętym
statutem zmieniła nazwę na Radę Ministrów,
jednak tą samą nazwę od 1994 r. przyjęło
zgromadzenie rządów i parlamentów, prezydenci
zaczęli nazywać swoje spotkania Posiedzeniami
Prezydentów.

W zasadzie nie istnieje żadna określona
struktura tego organu, nie istnieje także żaden
sekretariat czy też przywódca. Prezydenci
spotykają się raz lub dwa razy do roku.

Ekonomiczna integracja krajów bałtyckich

opiera się

na 4 trójstronnych porozumieniach

regulujących ekonomiczne relacje pomiędzy

Litwą i Łotwą i Estonią.

1. Porozumienie o Wolnym Handlu

2. Porozumienie o Wolnym Handlu Produktami

Rolniczymi.

3. Porozumienie o Zniesieniu Nie-taryfowych barier

4. Porozumienie o Wspólnej Procedurze Tranzytowej

Problemy na drodze do integracji.

Pomimo dużej otwartości Litwy, Łotwy i Estonii

zarówno do siebie nawzajem jak i do innych
państw na drodze do integracji – tych 3 państw
pojawia się szereg problemów.

1. Wybór? Czy współpraca trójstronna, czy też

polityka indywidualna i wejście do struktur
UE

2. Określenie strefy geograficznej
3. Wysoka podatność rynku BFTY na zmiany

ekonomiczne w innych państwach

4. Konkurencja pomiędzy państwami w

dostosowaniu się do struktur zachodnich

5. Wzajemne konkurencyjne struktury

produkcji oraz efekt eksportowych są
ograniczeniem dla rozwoju wzajemnego
handlu

6. Problemy BFTY w postaci

nieprzygotowanego systemu
administracyjnego i wolnego procesu
wprowadzania przyjętych porozumień

Wskaźniki makroekonomiczne państw BFTY

Jednym z podstawowych wskaźników określających
sytuację
gospodarczą państwa jest Produkt Krajowy Brutto
PKB. Jego zmiany odzwierciedlają ogólny poziom
aktywności gospodarczej

wzrost PKB w krajach BFTY w latach 1993 –

2002 (%)

Państ

wa

199

3

199

4

199

5

199

6

199

7

199

8

199

9

200

0

200

1

2002

Litwa

-30,4 1

3

3

6,1

5,1

-4

2,2

5,3

3,5

Łotwa -14,9 0,6

-1,6

2,3

6,5

3,6

0,5

2,5

7,9

4,5

Estoni

a

-8,5

-2,7

3

3,5

0,6

4

-1,4

4

5,3

4,7

Ujemny wzrost PKB w latach 1991 – 1993 to efekt konfrontacji
starych struktur z gospodarką wolnorynkową.
Pierwsze lata transformacji to także lata prób, błędów, złe
kierowanie polityką makroekonomiczną.

Kolejny wskaźnik makroekonomiczny – to Produkt Narodowy
Brutto PNB - jest to wskaźnik dobrobytu społeczeństwa.
Wszystkie trzy państwa odnotowały wzrost tego wskaźnika.
Największą zmianę odnotowała Estonia, co potwierdza jej pozycje
lidera wśród państw Bałtyckiej strefy wolnego handlu.

Handel państw BFTY

Struktura towarowa państw BFTY jest bardzo zbliżona, co nie jest
korzystnym zjawiskiem przy wzajemnej wymianie handlowej.
Import i eksport obejmuje w zasadzie te same grupy towarowe.

W imporcie są to: produkty mineralne, maszyny i urządzenia,
pojazdy, tekstylia, żywność, napoje i papierosy a także produkty
chemiczne.

W eksporcie charakterystyczne dla wszystkich 3 krajów są
produkty rolne, drewno i tekstylia a także maszyny i urządzenia.

Perspektywy

Prognozy strumieni handlu bałtyckiego w roku 2010 w cenach stałych z 1997 r. (w mln USD)

Eksport

er

Importe

r

Eksport

1997

Potencjalny

eksport w 2010

Estonia

Litwa

160

79

Estonia

Łotwa

148

123

Litwa

Estonia

60

68

Litwa

Łotwa

158

94

Łotwa

Litwa

138

102

Łotwa

Estonia

76

116

Jak wynika z powyższej tabeli wymiana handlowa pomiędzy
państwami BFTY będzie maleć. Jest to wynik przeniesienia się
głównych gałęzi handlu do państw Unii Europejskiej.

Źródła:

1.E. Ozowicz „Procesy integracyjne we współczesnej
gospodarce światowej” Warszawa 2001
2.A.B. Kisiel – Łowczyc „Bałtycka integracja
ekonomiczna: stan i perspektywy do 2010” Warszawa
2000

www.ukie.gov.pl

www.cie.gov.pl