Sylwia Błachowiak
Analityka medyczna
grupa a

 Hipoglikemię można różnicować ze względu na
stopień nasilenia objawów.

 Według tego podziału rozróżniamy :

• Hipoglikemię nie odczuwalną , wykrywaną
przypadkowo podczas pomiaru poziomu cukru we
krwi.

• Hipoglikemię odczuwalną - (łagodną,
umiarkowaną) gdy pacjent sam lub przy pomocy
drugiej osoby jest w stanie opanować
hipoglikemię np. poprzez podanie produktów
spożywczych zawierających glukozę lub
wstrzyknięcie glukagonu.

Najbardziej niebezpiecznym stadium są
ciężkie stany hipoglikemii wymagające szybkiej
interwencji lekarskiej.

 Z badań wynika, że u pacjentów leczonych
insuliną, łagodna lub umiarkowana
hipoglikemia, może występować średnio dwa
razy w tygodniu, natomiast ciężkie epizody
hipoglikemii zdarzają się zwykle raz w roku.

 Kliniczne objawy hipoglikemii dotyczą
najczęściej wegetatywnego układu nerwowego.

Pierwsze symptomy pojawiają się już przy
stężeniach glukozy mniejszych niż 3,6-3,0
mmol/l.

Objawy neurowegetatywne obejmują:

 uczucie niepokoju,

 silnego leku,

 drżenie rąk,

 zimne poty,

 kołatanie serca,

 osłabienie,

 bladość twarzy,

 rozszerzenie źrenic,

 wzrost napięcia mięśniowego,

 uczucie zmęczenia,

 senność,

 napady „wilczego głodu”.

 Postępujące obniżenie poziomu cukru, może
doprowadzić do znacznie poważniejszych
objawów ze strony ośrodkowego układu
nerwowego.

 Stan taki nosi nazwę neuroglikopenii i jest
spowodowany zmniejszonym stężeniem glukozy
docierającej do mózgu.

 Powoduje to zaburzenie podstawowych
czynności mózgu.

 Neuroglikopenia pojawia się, gdy stężenie
glukozy we krwi spada poniżej 2,5 mmol/l.

Możliwe objawy to:

 bóle głowy,

 rozdrażnienie,

 zaburzenie koordynacji ruchowej,

 zaburzenia widzenia i mowy,

 mroczki przed oczami,

 zawroty głowy,

 uczucie splątania,

 drgawki,

 senność,

 zaburzenia koncentracji,

 trudności w oddychaniu.

Ciężkie niedocukrzenie zagraża:

 utratą przytomności,

 śpiączką,

 wstrząsem hipoglikemicznym.

- Powtarzające się hipoglikemie mogą powodować
trwałe zmiany w mózgu, doprowadzając do zaniku
kory mózgowej, wskutek stopniowego niszczenia
neuronów.

- Ciężkie hipoglikemie przyczyniają się do udaru
niedokrwiennego mózgu, a także do występowania
przejściowych lub trwałych niedowładów.

 Zdarzają się sytuacje, w których pacjent może
nie odczuwać objawów hipoglikemii.

 Dzieje się tak w wyniku uszkodzeń
wegetatywnego układu nerwowego,
spowodowanego długotrwającą cukrzycą oraz
uprzednio przebytymi ciężkimi hipoglikemiami.

 Poziom glukozy ciągle spada i od razu pojawiają
się cechy neuroglikopenii, bez wystąpienia
sygnałów ostrzegawczych inicjowanych przez
prawidłowo funkcjonujący układ wegetatywny.