BŁĄD CO DO ZNAMION

TYPU CZYNU

ZABRONIONEGO

(błąd co do faktu – error facti)

Art. 28 k.k.

§ 1 Nie popełnia

umyślnie

czynu zabronionego,

kto pozostaje w błędzie co do

okoliczności

stanowiącej jego znamię

.

§ 2 Odpowiada na podstawie

przepisu

przewidującego łagodniejszą odpowiedzialność

sprawca, który dopuszcza się czynu w

usprawiedliwionym

błędnym

przekonaniu, że

zachodzi

okoliczność stanowiąca znamię czynu

zabronionego

, od której taka łagodniejsza

odpowiedzialność zależy.

Przepis ten jest zbędny, tylko tradycja

ustawodawcza zadecydowała o pozostawianiu

go w kodeksie (A. Wąsek)

Definicja błędu co do znamion

typu:

niezgodność pomiędzy:

wycinkiem rzeczywistości

charakteryzowanym znamionami

czynu zabronionego

,

a

odbiciem tego wycinka rzeczywistości

w świadomości sprawcy

Trzy kategorie błędu:

1. błąd co do znamion typu,

relacja świadomości do wycinka rzeczywistości

określonego znamionami typu czynu zabronionego,

2. błąd co do kontratypu/ okoliczności wyłączających

winę (art. 29 k.k.)

stosunek świadomości do znamion wycinka

rzeczywistości określonego znamionami

kontratypu.

3. błąd co do bezprawności czynu (art. 30 k.k.)

stosunek świadomości do oceny czynu przez dany

porządek prawny.

Przedmiot błędu co do znamion

typu:

- tylko znamiona przedmiotowe

(nie można być w błędzie co do znamienia

podmiotowego)

np. sprawca uroił sobie, że działa się pod wpływem

współczucia, znajduje się w stanie wzburzenia
uzasadnionego okolicznościami

Dwie formy błędu co do

znamion:

1.

urojenie

– w świadomości sprawcy występują

elementy, których w rzeczywistości
brak,

2. nieświadomość

– w świadomości sprawcy nie znajdują

odbicia występujące w rzeczywistości
elementy,

Przykład:

Art. 263 § 2 K.K.

Kto bez wymaganego zezwolenia posiada

broń palną lub amunicję, podlega karze

pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat

8.

UROJENIE SOBIE POSIADANIA

ZEZWOLENIA NA BROŃ PALNĄ

=

NIEŚWIADOMOŚĆ, ŻE POSIADANY

PRZEDMIOT TO BROŃ PALNA

• błąd in specie (co indywidualności osoby

czy przedmiotu)

–jest nieistotny

• błąd co do związku przyczynowego

– sprawca nie musi sobie uświadamiać

dokładnego przebiegu związku

przyczynowego

• błąd co do okoliczności stanowiącej

znamię o charakterze ocennym

- nie ma znaczenia indywidualna ocena

własnego czynu przez sprawcę , jeżeli ma

on świadomość, iż jego czyn jest inaczej

oceniane w społeczeństwie