PIGMENTY
BIEL OŁOWIOWA
Zasadowy
węglan ołowiany,
stosowany już w
starożytnym
Egipcie, do XIX
wieku
podstawowy
biały pigment
BIEL CYNKOWA
Tlenek cynku,
produkowany
fabrycznie od ok.
1840, słabiej
kryjąca
(szczególnie w
spoiwie olejnym)
BIEL TYTANOWA
Dwutlenek
tytanu,
produkowana od
ok. 1920, silnie
kryjąca i trwała
UGIER (OCHRA)
Pigment kopalny, należący do tak
zwanych ziemi, trwałych pigmentów
naturalnego pochodzenia dających
skalę barw od żółci do jasnego brązu
SIENA NATURALNA
Pigment kopalny,
przez palenie
można uzyskać
kolor
czerwonawy
(siena palona)
ŻÓŁĆ INDYJSKA
Pierwotnie produkowana w Indiach z moczu
krów karmionych liśćmi mango, obecnie
zastępowana barwnikami sztucznymi; sławna
z intensywności
AURYPIGMENT
Siarczek arsenu,
minerał ceniony
ze względu na
odcień i
migotanie
imitujące złoto
ŻÓŁĆ NEAPOLITAŃSKA
Antymonian
ołowiu, nazwa
stosowana do
różnych odcieni
tego barwnika,
używana od
starożytności do
XIX wieku
ŻÓŁĆ CHROMOWA
Chromian ołowiu,
produkowany od
1818;
najpopularniejsz
y odtąd barwnik
żółty ze względu
na szeroką skalę
odcieni aż po
czerwień
ŻÓŁĆ KADMOWA
Siarczek kadmu,
obecna w
handlu od 1845-
50, kryjąca i
trwała
o szerokiej skali
odcieni
UMBRA NATURALNA
Pigment kopalny,
składający się
głównie z tlenków
żelaza, w
zależności od złóż
ma kolor od brązu
po odcień
zielonkawy
ASFALT
Wydobywany w pobliżu złóż ropy,
ciemnobrązowy, pigment
stosowany głównie w technice
olejnej od XVII do XIX wieku;
długo schnący i łatwo pękający –
jego nadużycie w XIX wieku
doprowadziło do zniszczenia wielu
obrazów
BISTR
Pigment
akwarelowy o
ciepłym odcieniu, z
sadzy drzewa
bukowego,
używany w Europie
od XV wieku do
końca XVIII wieku
SEPIA
Pigment akwarelowy,
uzyskiwany
z suszonej wydzieliny
mątwy, znany
w starożytności
i ponownie używany
od XVIII wieku
CYNOBER
Ruda rtęciowa, od
paleolitu
najczęściej
stosowany
pigment
czerwony, silnie
kryjący, trwały,
o ognistej barwie
PURPURA
Barwnik
uzyskiwany z
małży w bardzo
skomplikowanym
procesie produkcji;
najcenniejszy
barwnik w czasach
antyku
HEMATYT
Uzyskiwany przez
prażenie naturalnych
żółci żelazowych, np.
umbr, ugrów i sieny,
w stanie
sproszkowanym
stosowany w
średniowieczu
KARMIN
Odkryty w XVI
wieku, uzyskiwany z
owadów czerwca,
bądź mszyc
o nazwie koszenila;
stosowany głównie
do barwienia tkanin
KRAPLAK
Pigment o odcieniach
od jasnoróżowego do
głębokiej czerwieni,
uzyskiwany z korzenia
marzanny, znany już
w starożytności,
w Europie popularny
od XVII wieku
CZERWIEŃ KADMOWA
Selenosiarczek
kadmu, pigment
sztuczny,
produkowany od
początku XX
wieku
ULTRAMARYNA
Uzyskiwana już
w starożytności ze
sproszkowanego
minerału lazurytu,
bardzo kosztowna,
od ok. 1830
produkowana
syntetycznie
AZURYT
Minerał uzyskiwany
z pokładów rudy
miedzi, znany już
w starożytnym
Egipcie, w Europie
często stosowany
w XV-XVII wieku
INDYGO
Barwnik uzyskiwany
z liści i łodyg
indygowca, obecnie
produkowany
syntetycznie,
stosowny do
barwienia tkanin
oraz w malarstwie
BŁĘKIT PARYSKI (PRUSKI)
Sześciocyjanożelazian, najstarszy pigment
syntetyczny, wytworzony w 1704, a produkowany
od połowy XVIII wieku, niezbyt trwały, odznacza
się jednak wielką intensywnością tonu
BŁĘKIT KOBALTOWY
Glinian kobaltu,
odkryty w 1795,
ceniony ze
względu na
żywość tonu,
trwałość i szybkie
schnięcie
ZIEMIA ZIELONA
Ze sproszkowanych
minerałów glaukonitu i
seladonitu; występuje
w starożytnym
malarstwie ściennym,
w czasach
nowożytnych
stosowana do
podmalówek
GRYNSZPAN
Zasadowy octan
miedzi, otrzymywany
sztucznie już w
starożytności,
stosowany
w średniowieczu, w
malarstwie stosowana
często w XV-XVII w.
ZIELEŃ MALACHITOWA
Otrzymywana ze
sproszkowanego
minerału
(malachitu) już we
wczesnej
starożytności; po
1800 wypierana ze
względu na wysoką
cenę
ZIELEŃ CYNKOWA
Tlenek kobaltu i cynku, produkowany
od 1835, kosztowny
ZIELEŃ CHROMOWA
Tlenek chromu,
bardzo trwała
i niezwykle
intensywna,
zastąpiła zieleń
malachitową od
1840
ZIELEŃ SZMARAGDOWA
Uwodniony tlenek
chromu,
produkowany na
potrzeby malarzy
od ok. 1862; trwały
i tolerancyjny dla
większości
pigmentów i spoiw
CZERŃ KOSTNA
Uzyskiwana ze
spalania w
zamknięciu kości
zwierzęcych;
o chłodnym
odcieniu i
intensywnym
nasyceniu; znana
już w starożytności
SADZA
Otrzymywana ze spalanie olejów lub
drewna; mniej intensywna od kostnej
i przeważnie cieplejsza w odcieniu
WĘGIEL DRZEWNY
Uzyskiwany z
suchej destylacji
drewna (buk, klon);
słabo kryjący i
niezbyt intensywny;
od starożytności
stosowany
w pałeczkach do
rysowania
XIX WIEK
Eugene Delacroix, Śmierć
Sardanapala, 1828
Eugene Delacroix, Wolność
wiodąca lud na barykady, 1830
Eugene Delacroix, Kobiety
Algierskie, 1834
Claude Monet, Impresja. Wschód
słońca, 1872
Claude Monet, Kwitnące maki,
1873
Claude Monet, Katedra Rouen,
1893-94
Claude Monet, Lilie wodne, 1906
Auguste Renoir, Akt w słońcu,
1875
Auguste Renoir, Huśtawka, 1876
Edouard Manet, Śniadanie na
trawie, 1863
Georges Seurat, Niedzielne
popołudnie na Grande Jatte,
1884-86
Georges Seurat, Parada, 1889
Paul Gauguin, Widzenie po
kazaniu, 1888
Paul Gauguin, Żółty Chrystus,
1889
Paul Gauguin, Kobieta
trzymająca kwiat, 1891
Vincent van Gogh, Słoneczniki,
1888
Vincent van Gogh, Gwiaździsta
noc, 1889
Vincent van Gogh, Pole pszenicy
z krukami, 1890
Pablo Picasso, Portret Ambroise’a
Vollarda, 1910
Georges Braque, Skrzypce i
świecznik, 1910
Henri Matisse, Portret pani
Matisse, 1905
Henri Matisse, Czerwony pokój,
1908
Henri Matisse, Taniec, 1909
Andre Derain, Port londyński,
1906
Franz Marc, Niebieski koń, 1911
Franz Marc, Jeleń w lesie, 1912
August Macke, Nad błękitnym
jeziorem, 1913
Wassily Kandinsky, Kościół w
Marnau, 1910
Wassily Kandinsky, Kompozycja
VII, 1913
Wassily Kandinsky, Na białym,
1923
Wassily Kandinsky, Żółty-
czerwony-niebieski, 1925
Ernst Ludwig Kirchner, Ulica
berlińska, 1913
Ernst Ludwig Kirchner,
Potsdamer Platz, 1914
Emil Nolde, Jesienne morze,
1910
Emil Nolde, Taniec wśród świec,
1912
Kazimierz Malewicz, Czarny
kwadrat na białym tle, 1913
Kazimierz Malewicz, Kompozycja
suprematyczna, 1916
Kazimierz, Białe na białym, 1918
Piet Mondrian, Kompozycja w
czerwieni, błękicie i żółtym, 1930
Piet Mondrian, Kompozycja z
niebieskim, 1937