Interoperacyjność systemów

informatycznych

w ujęciu rządowym

Dr inż. Grzegorz Bliźniuk

Instytut Systemów Informatycznych,

Wydział Cybernetyki, WAT, Warszawa

Grzegorz.Blizniuk@wat.edu.pl

Cel prezentacji

Celem prezentacji jest syntetyczne omówienie interpretacji pojęcia

interoperacyjność systemów informatycznych w różnych krajach na

wszystkich kontynentach (oprócz Antarktydy).

Z uwagi na zainteresowania autora skoncentrowano się na rządowych

standardach

interoperacyjności

systemów

informatycznych,

wspomagających udostępnianie elektronicznych usług administracji

publicznej.

Prezentacja stanowi przegląd wybranych źródeł wiedzy dziedziny

problemowej, które w opinii autora są reprezentatywne.

Plan prezentacji

Definicje pojęcia interoperacyjność według wybranych instytucji
standaryzacyjnych (IEEE, ISO/IEC).

Interoperacyjność według wybranych organizacji i firm (Gartner,
Microsoft, Open Group)

Rozumienie interoperacyjności przez poszczególne rządy:

Ameryka Północna: USA*, Kanada,

Ameryka Południowa: Brazylia,

Australia i Oceania: Nowa Zelandia, Australia,

Azja – Daleki Wschód: Filipiny, Hong Kong, Indie, Malezja, Sri Lanka,
Tajlandia,

Azja – Bliski Wschód: Arabia Saudyjska,

Afryka – Mauritius,

Europa – Wielka Brytania, Niemcy, Belgia, Holandia, Francja, Dania,
Grecja, Estonia, Szwecja, Węgry, Polska, Malta, Austria, Unia
Europejska.

Podsumowanie

* Pogrubioną czcionką wskazano te kraje, których założenia zostały omówione na

slajdach. Założenia z pozostałych krajów zostały przeanalizowane, ale nie umieszczono
ich na slajdach w niniejszej prezentacji.

Definicje interoperacyjności według organizacji standaryzacyjnych

Institute of Electrical and Electronics Engineers. IEEE Standard Computer Dictionary: A

Compilation of IEEE Standard Computer Glossaries. New York, NY, 1990:

Interoperacyjność oznacza zdolność dwóch lub większej liczby

systemów informatycznych lub ich komponentów do wymiany

informacji i do jej użycia.

ISO/IEC, Technical Draft Report, Ref.No. JTC1 SC36 WG4 N0070. Information Technology

– Learning, education, and training – Management and delivery-Specification and use
extensions and profiles. US SC36 Secretariat, 2003:

Interoperacyjność

oznacza

zdolność

różnych

elementów

funkcjonalnych

systemów

informatycznych

komunikacji,

uruchamiania programów lub przesyłania danych pomiędzy nimi w

sposób nie wymagający od ich od użytkownika żadnej wiedzy lub

wymagający od niego wiedzy minimalnej na temat unikalnych

właściwości tych elementów.

Kompatybilność oznacza zdolność elementu funkcjonalnego systemu

informatycznego

spełnienia

wymagań

wyspecyfikowanego

interfejsu bez konieczności dokonywania dostrzegalnej modyfikacji

tego elementu.

Uwaga! Nie należy utożsamiać pojęć: interoperacyjność i kompatybilność

Interoperacyjność według wybranych organizacji i firm

Gartner: Interoperacyjność, to zdolność dwóch lub większej

liczby różnych podmiotów do wymiany informacji i do
wykorzystywania informacji między nimi wymienianej.
Interoperacyjność

szczególności

obejmuje

interkonnekcyjność (marzec 2007).
Interkonnekcyjność, to zdolność dwóch lub większej
liczby systemów komputerowych do wymiany danych i
do wykorzystywania danych wymienianych pomiędzy
nimi.

Microsoft:

Interoperacyjność,

możliwość sprawnej, efektywnej i spójnej komunikacji
i wymiany informacji pomiędzy różnymi systemami
informatycznymi,

aplikacjami

sieciami

komputerowymi oraz wykorzystywania otrzymanych w
ten sposób informacji (luty 2008).

W projekcie polskich Krajowych Ram Interoperacyjności (KRI) z

kwietnia 2007 r. w istotny sposób wzięto pod uwagę propozycje

Gartnera.

Warstwy przepływów informacyjnych w modelu

interoperacyjności według Open Group

Źródło: Open Group, „Semantics for Enterprise Architecture Workshop”, Los Angeles, luty 2008

Model referencyjny interoperacyjności

według Open Group

Źródło: Open Group, „Semantics for Enterprise Architecture Workshop”, Los Angeles, luty 2008

USA – Federal Enterprise Architecture (FEA), v.2.0

(2002 - czerwiec 2006)

Interoperacyjność jest rozumiana jako
zdolność do odnajdywania i współdzielenia
danych i serwisów przez różnorodne systemy
i dostawców.

Interoperacyjność

analizuje

się

wymiarze:

1. formatów danych / klasyfikacji danych –
dotyczących struktury fizycznej i logicznej plików dla
różnych zastosowań (bazy danych, przetwarzanie
tekstów, grafika, programy wykonywalne itp.). Zaleca
się np. standardy XML, XLINK, URI (dla przestrzeni
nazw), EDI (standardy ANSI X

2. typów danych / reguł walidacji – dotyczących
identyfikacji i potwierdzania współdzielonych struktur
danych i reguł przetwarzania, abstrahując od
zawartości dokumentów i źródeł danych. Zaleca się
np. standardy DTD (Document Type Definiotion), XML
Schema (XSL),
3. przetwarzania danych – dotyczących protokołów
i języków umożliwiających zmianę prezentacji danych
poprzez GUI lub aplikację. Zaleca się np. standard
XSLT (przekształcanie z jednego schematu do
drugiego).

kontekście

jakości

systemów

interoperacyjność

(obok

dostępności,

obciążalności i poprawialności) jest jedną ze
składowych wydajności, rozumianej jako
właściwość systemu informatycznego w
wymiarze jego czasów odpowiedzi

(według

autora prezentacji tak rozumiana wydajność, to
responsywność)

FEA – pryncypia, wymiary

Pryncypia FEA, które determinują zasadnicze kierunki działań:
1.

Skierowanie na użytkownika (business-driven) – FEA jest wtedy w pełni użyteczna wtedy, gdy wszystkie
strategie i plany działań instytucji rządowych są w pełni uzgodnione pomiędzy sobą. Oznacza to konieczność
bieżącego uzgadniania odpowiednich dokumentów pomiędzy udziałowcami FEA i odpowiedniego
uwzględniania wyników tych uzgodnień w treści poszczególnych strategii i w założeniach do FEA.

Proaktywność i współpraca na wskroś rządu federalnego – FEA jest wtedy w pełni zaadoptowana,
kiedy społeczność EA rozwija i wykorzystuje FEA. Społeczność FEA jest odpowiedzialna za rozwój, ewolucję i
adaptację FEA.

Architektura poprawia efektywność i trwałość rządowych źródeł informacji – architektura jest
rozwijania jako integralna część głównego procesu inwestycyjnego. Inwestycje nieinformatyczne powinny
być realizowane w podejściu bardziej ogólnym niż wyłączne skierowanie na użytkownika IT.

Współzależne wymiary FEA:
1.

Wymiar wydajności, wyrażany w postaci PRM (Performance Reference Model) – skierowany na pomiary
wydajności odpowiedzi instytucji rządowych, implementujących założenia FEA w swoich systemach IT.

Wymiar użytkowy (biznesowy), wyrażony w postaci BRM (Business Reference Model) – uwzględnia
funkcjonalne (nieresortowe) spojrzenie na instytucje rządowe z uwzględnieniem wewnętrznych operacji i
usług dla obywateli, przedsiębiorstw, strategii e-Gov - niezależnie od agencji, biur i urzędów, które je
udostępniają albo biorą udział w ich przygotowywaniu.

Wymiar komponentów serwisowych, wyrażany w postaci SRM (Service Component Reference Model) –
klasyfikacja komponentów serwisowych z uwzględnieniem na poziomie domeny, typu i komponentu z
uwzględnieniem wymogów PRM i BRM. SRM zawiera identyfikację i klasyfikację komponentów serwisowych
w wymiarach horyzontalnym i wertykalnym uwzględniających w odpowiedni sposób udział poszczególnych
instytucji rządowych. SRM uwzględnia wymogi ponownego użycia komponentów biznesowych i serwisowych
przez poszczególne instytucje rządowe.

Wymiar techniczny, wyrażony w postaci TRM (Technical Reference Model) – sterowane komponentowo
założenia na standardy i technologie na poziomie obszarów, kategorii i standardów serwisów, wspierające
poszczególne instytucje w zakresie ich włączenia do dostarczania komponentów serwisowych i związanych z
tym możliwościami. Na najniższym poziomie tego wymiaru rozpatruje się integrację, interoperacyjność i
interfejsy.

Wymiar danych, wyrażany w postaci DRM (Data Reference Model) – standardy skierowane na umożliwienie
współdzielenia i ponownego użycia danych na wskroś instytucji rządowych. Wyrażony w opisie
współzależnych wymiarów opisu metadanych, kontekstu (taksonomii) i standardów współdzielenia danych

FEA – przykład klasyfikacji usług dla obywateli

ró

ło

lid

Brazylia – e-PING v.2.0 (listopad 2006)

Punktem wyjścia rozumienia interoperacyjności
są

rozważania

podejść

zagadnienia,

prezentowanych w brytyjskim UK e-GIF, australijskim
AGIF, w normach ISO, czy w rozważaniach CORBA.

Zdefiniowano

pięć

obszarów

obligatoryjnych

standardów

interperacyjności

dla

instytucji

rządowych w Brazylii. Są to:

1.Integracja współpracy urzędów – podejście

procesowe (BPMN, BPEL4WS), skierowane na
SOA,

2.Organizacja wymiany informacji – opisy zasobów

(RDF), opisy metadanych, kontekstu (znaczenia)
danych, zasad ich współdzielenia, taksonomii
informacji (XML, XSL, UML),

3.Dostęp do danych – standardy hipertekstu (XML,

XHTML, HTML), kodowanie znaków, formaty
plików, standardy urządzeń we/wy w zakresie
uwierzytelniania

użytkowników

(karty

kryptoraficzne,

czytniki),

portów

komunikacyjnych, standardy pamięci masowych
itp.

4.Bezpieczeństwo teleinformatyczne – protokoły

bezpieczeństwa

(np.

IPv6),

algorytmy

kryptograficzne,

podpis

elektroniczny,

uwierzytelnianie

(standardy

dla

oprogramowania), prywatność danych,

5.Interkonnekcyjność – protokoły komunikacyjne

(np. HTTP, HTTPS), poczta elektroniczna, usługi
katalogowe, webserwisy (np. SOAP, WSDL),
standardy sieci (IP, VPN, P-P).

E-PING zawiera bardzo ciekawy

zestaw standardów

interoperacyjności wraz z

interesującym ich omówieniem.

Każdy standard jest klasyfikowany

według podejścia zgodnego z

nowozelandzkim FURAD.

Nowa Zelandia – NZ e-GIF

(v 1.0 luty 2002, v.3.0 marzec 2006)

Według nowozelandzkiej strategii e-gvernmentu z
grudnia

2001

interoperacyjność

jest

rozumiana jako zdolność instytucji rządowych
do współdzielenia informacji i integracji informacji
i

procesów

biznesowych

poprzez

użycie

wspólnych standardów.

Według zmodyfikowanej strategii z czerwca 2003
r. podkreślono, że współdzielone dane i polityka
technologii

informacyjnych

standardów

architektury

udostępniania

usług

stanowią

integralną część strategii e-Governmentu w
Nowej Zelandii.

technicznego

punktu

widzenia

interoperacyjność jest zapewniona wtedy, kiedy
pomiędzy koherentnymi systemami zachodzi
współdziałanie

elektronicznych

serwisów

wymiana informacji drogą elektroniczną.

NZ-eGIF są w dużym stopniu sugerowane ramami
najstarszymi, czyli brytyjskimi UK-eGIF

NZ-eGIF – warstwy interoperacyjności

Interesujące podejście nowozelandzkie ukazuje interoperacyjność w trzech wymiarach.

Poziom „data integration” jest podobny do DRM z FEA USA. Podobnie ma się sprawa w

greckim podejściu C4IF. Autor niniejszej prezentacji maja 2004 prezentuje podobny pogląd

w tej materii. Podejście UE jest jednak odmienne. Mówi się bowiem o poziomie wyłącznie
semantycznym – syntaktyka jest przenoszona do poziomu interoperacyjności technicznej

(zgodnie z propozycją Open Group)..

ró

ło

„N

-g

ili

”,

NZ-eGIF - cykl życia standardu interoperacyjności

ró

ło

„N

-g

ili

”,

Podejście pochodzące z UK-
eGIF, które przyjęło się również
w innych krajach. Między
innymi w Brazylii, Australii,
Danii.

Podobne poglądy były prezentowane przez autora niniejszej prezentacji w

listopadzie roku 2006 dla standardów w Polskich Ramach Interoperacyjności

(PRI, KRI).

Australijskie Ramy Interoperacyjności – AGIF v.2 (lipiec 2005 –

lipiec 2007)

July 2005

AGIF – kontekst interoperacyjności w administracji

Australijskie Ramy Interoperacyjności są dobrym przykładem dla innych krajów,

jeżeli chodzi o zakres analizy zagadnienia interoperacyjności.

Źródło: „Australian Government Business Process Interoperability Framework”, lipiec 2007, ISBN 1 92 1182466

AGIF – zarządzanie interoperacyjnością poprzez MAC

Źródło: „Australian Government Information Interoperability Framework”, kwiecień 2006, ISBN 1 921182 10 5

Obszary (domeny) AGIF

Interoperacyjność procesów biznesowych (lipiec 2007)

rozumiana jako zdolność różnych organizacji do płynnej współpracy w ramach współdzielonego opisu procesów pracy bez

względu na ich wewnętrzną organizację i wykorzystywane technologie. Bazuje na architekturze AGA (następny slajd). W

opisie procesów wykorzystuje standardy BPMN, UML, XML, BPEL. Zakłada niezbędne zmiany organizacyjne i legislacyjne

dla uzyskania efektywnej interoperacyjności procesów. W ramach modelu referencyjnego budowana jest współdzielona

semantyka procesów. Wspólne repozytorium schematów XML prowadzone w ramach projektu GovDex.

Interoperacyjność informacyjna (kwiecień 2006)

rozumiana jako zdolność do efektywnej wymiany i użycia zunifikowanej informacji pomiędzy różnymi organizacjami i

różnymi systemami informatycznymi. Bazuje na pojęciu „cyklu życia informacji” (zaplanuj, utwórz i skolekcjonuj,

zorganizuj i zgromadź, udostępnij, użyj, zarządzaj, wykorzystaj ponownie i współdziel). Duży nacisk położono na

semantykę informacji i sposób jej gromadzenia (m.in. schematy pól danych)

Interoperacyjność techniczna (lipiec 2005)

rozumiana jako określenie reguł osiągania zdolności systemów informatycznych do osiągnięcia skutecznej i bezpiecznej

współpracy na poziomie technicznym. Określa się tutaj dopuszczalne protokoły i standardy interkonnekcyjności (ang.

interconnection) (HTTP i FTP, WSDL i SOAP, J2EE z Java RMI, Corba, JMS), wymiany danych (SMTP, X.400, RSS, XML,

SGML), opisu zasobów (LDAP, X.500), prezentacji informacji (HTML, XHTML, RTF, XML) opisu metadanych dla procesów,

danych i webserwisów (BPEL4WS, UML, ERD, flowcharts, XML). Podane są obszerne tabele z dopuszczalnymi standardami

w poszczególnych obszarach interoperacyjności technicznej.

Polskie Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 października 2005 r. w sprawie minimalnych wymagań dla systemów

teleinformatycznych, Dz. U. nr 212 z dnia 28.10.2005r. poz. 1766 było w dużym stopniu motywowane australijskimi

ramami interoperacyjności technicznej (grupy standardów i ułożenie w tabelach).

ró

ło

„A

lia

ili

”,

Poziomy w Australian Government Architecture - AGA

Źródło: „Australian Government Architecture Reference Model v.1.0, czerwiec 2007, ISBN 1 921 182 423

AGA jest wzorowana na amerykańskim Federal Enterprise Architecture Framework (US FEA)

AGA – ścieżka dojrzałości

Źródło: „Australian Government Business Process Interoperability Framework”, lipiec 2007, ISBN 1 92 1182466

Obecnie za najbardziej dojrzałą uważa się architekturę skierowaną na serwisy (SOA)

Hong Kong – HKSARG IF v 6.0 (grudzień 2007)

Interoperacyjność

jest

rozumiana

jako

zapewnienie możliwości efektywnej wymiany
danych pomiędzy systemami działającymi w
tym

samym

czasie

uwzględnieniem

elastyczności w zakresie platform sprzętowo-
systemowych

rozwiązań

programowych

wykorzystywanych w warstwie aplikacyjnej.
Interoperacyjność jest określana w stosunku do
potrzeb biznesowych i technologicznych.

Poziomy interoperacyjności:

1.Integracja

aplikacji

–

specyfikacje

techniczne umożliwiające integrację typu:
aplikacja-aplikacja,

2.Dostęp do informacji i jej wymiana –

techniczne specyfikacje dotyczące wymiany
plików, zbiorów znaków, kodowania, itp.

3.Bezpieczeństwo – techniczne specyfikacje

bezpiecznej wymiany informacji,

4.Komunikacja

(interkonnekcyjność)

–

techniczne

specyfikacje

komunikacji

pomiędzy systemami.

HKSARG

określono

obowiązującą

architekturę

sieci

teleinformatycznych

administracji publicznej w Hong Kongu (GNA).

HKSARG IF – architektura sieci (GNA)

ró

ło

„H

ili

.”

Malezja – MyGIF (sierpień 2003 – luty 2006)

MyGIF – definicja i wymiary interoperacyjności, oprogramowanie OSS

Malezja przejmuje rozumienie interoperacyjności z Wielkiej Brytanii i Hong Kongu.

Wymiary interoperacyjności w MyGIF:

1. Metadane,
2. Bezpieczeństwo,
3. Udostępnianie informacji,
4. Integracja danych,
5. Komunikacja (interkonnekcyjność).

W MyGIF, w odniesieniu do poszczególnych wymiarów interoperacyjności podano obszerną
listę rekomendowanych do stosowania międzynarodowych standardów otwartych i
de’facto. Standardy te są obowiązkowe dla nowotworzonych systemów i dla interfejsów do
systemów zastanych. Jest to lista tzw. „minimalnych standardów”.

Malezja

zaprezentowała

ciekawe

podejście

zachowania

neutralności

technologicznej pomiędzy oprogramowaniem komercyjnym (z płatnymi licencjami i
zastrzeżonymi kodami, rozwiązaniami, patentami) i wolnym oprogramowaniem (z
otwartym kodem źródłowym - OSS). Dla wszystkich wymiarów interoperacyjności
zalecanych otwartych standardów wyspecyfikowano listę dopuszczalnego do stosowania
oprogramowania OSS wraz z wytycznymi (poradami) w jaki sposób wdrażać to
oprogramowanie i w jak je integrować z oprogramowaniem komercyjnym,
wykorzystywanym przez rząd Malezji, a także w jaki sposób migrować w kierunku OSS.

Podejście malezyjskie jest analogiczne w zakresie koncepcji minimalnych standardów i

standaryzacji komunikacji poprzez oprogramowanie interfejsowe SI jest do podejścia

polskiego, usankcjonowanego przepisami ustawy o informatyzacji wraz z niektórymi

rozporządzeniami.

Ramy Interoperacyjności w Arabii Saudyjskiej – YEFI

(październik 2005)

Definicja, zakres, znaczenie YEFI

Arabia Saudyjska zdefiniowała bardzo ciekawe założenia dla Ram Interoperacyjności, które dużo czerpią

z ram brytyjskich i duńskich. Uwzględniono wszystkich aktorów. Ciekawie przeanalizowano współdzielone dane.

Źródło: „YEFI – Yesser Framework for Inteoperabilty”, październik 2005, Arabia Saudyjska

Obszary YEFI

Źródło: „YEFI – Yesser Framework for Inteoperabilty”, październik 2005, Arabia Saudyjska

YEFI – obszar strategii integracji systemów

Źródło: „YEFI – Yesser Framework for Inteoperabilty”, październik 2005, Arabia Saudyjska

YEFI – koncepcja integracji instytucji

Źródło: „YEFI – Yesser Framework for Inteoperabilty”, październik 2005, Arabia Saudyjska

Przyjęto koncepcję integracji instytucji w

architekturze szyny serwisowej z

wykorzystaniem odpowiednich interfejsów i

adapterów (SOA). W Polsce przyjęto podobne

rozwiązanie. Jest ono implementowane w

postaci projektu ePUAP, którego koncepcja

powstała w roku 2004 w byłym MNiI.

YEFI – centralne repozytorium metadanych w XML

Źródło: „YEFI – Yesser Framework for Inteoperabilty”, październik 2005, Arabia Saudyjska

Przyjęto rozwiązania analogiczne

do pomysłów z duńskiego DE-IF.

YEFI – analiza niezgodności typów danych

ró

ło

„Y

–

ilt

”,

źd

W Polsce wykonano część prac zmierzających do uzgodnienia typów

danych dla atrybutów współdzielonych (MNiI, 2003 r.) . Znalazło to swój

wyraz w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 października 2005 r.

w sprawie minimalnych wymagań dla rejestrów publicznych i wymiany

informacji w formie elektronicznej, Dz. U. Nr 214 z dnia 28.10.2005r.

poz. 1781. Należy jednak podkreślić, że prace w tym zakresie należy

kontynuować.

YEFI – propozycja organizacji zarządzania

interoperacyjnością

Źródło: „YEFI – Yesser Framework for Inteoperabilty”, październik 2005, Arabia Saudyjska

YEFI – lista standardów interoperacyjności

Standardy integracji:

Standardy prezentacji treści i formatów plików:

Źródło: „YEFI – Yesser Framework for Inteoperabilty”, październik 2005, Arabia Saudyjska

YEFI – lista standardów interoperacyjności

Standardy interkonekcyjności:

Standardy bezpieczeństwa:

ró

ło

„Y

–

ilt

”,

źd

Mauritius – MU-GIF (grudzień 2002)

Podejście w MU-GIF jest implementacją UK e-
GIF w warunkach wyspy Mauritius. Dotyczy to
również rozumienia pojęcia interoperacyjność.

Zalecenia, listy standardów zmieszczone w MU-
GIF są obowiązkowe dla organów administracji
publicznej w Mauritiusie.

Wielka Brytania – UK e-GIF

(wrzesień 2001, v 6.1 – marzec 2005)

Interoperacyjność jest rozumiana wyłącznie jako
specyfikacje

standardów

czterech

jej

wymiarach, tj. w wymiarze interkonekcyjności,
integracji danych, dostępności e-serwisów i
zarządzania treścią systemów relewantnych.

Ramy

interoperacyjności

e-Government

Interoperability Framework stanowią serce
strategii zapewnienia wsparcia dla transformacji
biznesowej instytucji rządowych. Transformacja ta
ma zapewnić dostarczanie lepszych i bardziej
wydajnych usług publicznych.

UK e-GIF stanowią zbiór rządowych polityk
technicznych

specyfikacji

dla

zapewnienia

interoperacyjności i spójności systemów ICT
administracji publicznej. W e-GIF zdefiniowano
niezbędne wymagania wstępne dla realizacji
funkcjonalnie spójnej i dostępnej w Internecie
administracji publicznej. Są one zarządzane przez e-
Government Unit w Cabinet Office.

E-GIF

obejmują

wymianę

informacji

następujących zakresach: administracja i obywatele,
administracja i instytucje pośrednie, administracja i
biznes, administracja i administracja wewnątrz UK,
administracja UK i administracje innych państw.

Kluczowe elementy UK e-GIF

e-GMS – eGovernment Metadata Standards
GCL – Government Category List

więcej na: www.govtalk.gov.uk

Źródło: CabibetOfce, e-Govenment Unit, „E-Government Interoperability Framework v 6.1”, marzec 2005, ISBN:
0 7115 0468 7

W UK e-GIF zaproponowano klasyfikację
standardów

FURAD,

która

została

przeniesiona do Nowej Zelandii, czy też do
Danii.

Niemcy – Standards and Architectures for e-Government

Applications (grudzień 2003)

Interoperacyjność jest rozumiana jako
zapewnienie

trwałych

przepływów

informacyjnych

pomiędzy

obywatelami,

rządem federalnym i ich partnerami.

SAGA podaje cele analogiczne, do tych, jakie
spotykamy w innych ramach architektury i
standardów,

czy

też

ramach

interoperacyjności,

tj.

zapewnienie

interoperacyjności,

ponownego

użycia,

otwartości standardów, redukcji kosztów i
ryzyka, skalowalności.

Zakres SAGA dotyczy czterech kierunków
rozwojowych. Są to: definicja referencji
technicznych, standardów i architektury;
modelowanie

procesów,

modelowanie

danych, rozwój komponentów podstawowych.
Uwzględnia się współdziałanie A2A, A2B, A2C.

Zarządzanie jest realizowane przez KBSt, tj.
Federalną Agencję Koordynującą i Doradczą
ds.

Technologii

Informatycznych

Administracji Federalnej, nadzorowanej przez
Federalne Ministerstwo Spraw Wewnętrznych.

SAGA – model przetwarzania i poziomy współpracy

systemów

RM-ODP – Reference Model of Open Distributed

Processing (ISO 1996)

Źródło: Bundesministerium des Innern, KBSt, „SAGA. Standards and Architectures for e-Government Applications”, grudzień 2003,
ISSN 0179-7263

SAGA – architektura oprogramowania eGov

Źródło: Bundesministerium des Innern, KBSt, „SAGA. Standards and Architectures for e-Government Applications”, grudzień 2003,
ISSN 0179-7263

Polski ePUAP jest odpowiednikiem niemieckiego OFA. Polski STAP jest

odpowiednikiem niemieckiego IVBV.

Europejskie Ramy Interoperacyjności – EIF v.1.0

(kwiecień 2004)

Interoperacyjność

oznacza

zdolność

systemów ICT i procesów biznesowych przez
nie wspieranych do wymiany danych i do
wykorzystywania współdzielonej między nimi
informacji i wiedzy.

Ramy interoperacyjności stanowią zbiór
standardów

wytycznych

opisujących

sposoby interakcji pomiędzy organizacjami,
które są lub powinny być przez nie
respektowane.

tego

powodu

ramy

interoperacyjności nie są dokumentem
statycznym i powinny być wraz z upływem
czasu adaptowane do zmian technologii,
standardów i wymagań administracji.

EIF – wymiary interoperacyjności

Interoperacyjność

organizacyjna

dotyczy

definicji

celów

biznesowych,

modelowania procesów biznesowych i umożliwienia wymiany informacji pomiędzy

administracjami o różnych wewnętrznych strukturach i procesach. Wymiar

organizacyjny interoperacyjności jest ponadto zaadresowany do wymagań społeczności

użytkowników końcowych, co wyraża się w realizowaniu dostępnych i osiągalnych

serwisów, łatwo rozpoznawalnych i zorientowanych na użytkownika.

Interoperacyjność semantyczna dotyczy zapewnienia precyzyjnego rozumienia

znaczenia wymienianej informacji za pomocą różnorodnego oprogramowania, które nie

było specjalnie w tym celu zaprojektowane. Umożliwia to włączenie różnych systemów

do pełnego przetwarzania informacji uzyskiwanej z wielu różnych źródeł. Zapewnienie

interoperacyjności semantycznej jest warunkiem wstępnym dla właściwej obsługi

użytkownika końcowego oprogramowania w aspekcie różnorodności językowej krajów

Unii Europejskiej

Interoperacyjności techniczna dotyczy technicznych zagadnień związanych z

uzyskiwaniem połączeń pomiędzy systemami komputerowymi i serwisami. Obejmuje

ona kluczowe aspekty otwartości interfejsów systemów, interkonnekcyjności serwisów,

integracji danych i warstwy middleware oprogramowania, prezentacji i wymiany

danych, dostępności i bezpieczeństwa serwisów.

Źródło: European Commission, IDABC Group „European Interoperabitily Framework for Pan_European eGovernment Serwices v 1.0”, kwiecień 2004, ISBN 92-894-8389-X

Kontekst EIF

Kontekst i aktorzy

Kompleksowa interakcja

Źródło: European Commission, IDABC Group „European Interoperabitily
Framework for Pan_European eGovernment Serwices v 1.0”, kwiecień 2004,
ISBN 92-894-8389-X

Pryncypia EIF

Źródło: European Commission, IDABC Group, „European Interoperabitily
Framework for Pan_European eGovernment Serwices v 1.0”, kwiecień
2004, ISBN 92-894-8389-X

EIF – architektura PEGS (listopad 2004)

Pan-European

e-Government

Services

(PEGS) w swoich założeniach ma włączyć
wszystkich obywateli i przedsiębiorstwa do
e-serwisów

wszystkich

państwach

członkowskich Unii Europejskiej, co ma
wyeliminować ograniczenia w swobodnym
przepływie osób, dóbr, kapitału i usług na
terenie UE.

Generalne podejście PEGS bazuje na tzw.
Integrated Architecture Framework (IAF),
dotyczącej czterech aspektów architektury.
Jest to aspekt biznesowy, informacyjny,
systemów informatycznych i infrastruktury
technologicznej.

Główne pryncypia IAF PEGS, to wspieranie
przez e-serwisy podstawowych wolności UE
(swobodne przepływy), zachowanie zasady
subsydiarności, transparentności, „jednego
okienka”,

zaufania,

uwzględnienie

wielojęzyczności,

uszanowanie

różnych

prędkości dojścia do celów EIF, zachowanie
wydajności

serwisów,

ich

stabilności,

zgodności i trwałości.

Wymiary IAF

ró

ło

„

liv

-E

-G

”,

PEGS - role i poziomy dostępu

1 – informacje ogólnodostępne –
użytkownik

anonimowy.

Strony

personalizowane przy pomocy cookies.

2 – informacje prywatne, zarządzane
na poziomie portalu – wymagany login
i hasło. Informacja dostępna w każdym
wejściu użytkownika do systemu.
Jednakże użytkownik sam decyduje o
tym, jakie informacje o nim i do
którego

systemu

PEGS

są

przekazywane.

3 – informacje osobowe, zarządzane
na poziomie PEGS – wymagane silne
uwierzytelnianie

użytkownika.

Wszystkie dane przetwarzane na tym
poziomie

są

automatycznie

współdzielone

przez

wszystkie

systemy PEGS. Na trzecim poziomie
przewiduje

się

włączenie

autentycznych źródeł informacji z
równoczesnym uwzględnieniem tych
przypadków, kiedy to informacje
przechowywane przez administracje
nie

muszą

być

korzystne

dla

obywateli, czy przedsiębiorstw.

Źródło: European Commission, IDABC Group, Capgemini, „Architecture
for Delivering pan-European e-Government Services v 1.0”, listopad
2004

PEGS – poziomy współpracy krajów członkowskich

Źródło: European Commission, IDABC Group, Capgemini, „Architecture for Delivering pan-European e-Government Services v 1.0”,
listopad 2004

Koncepcja implementacji IAF

ró

ło

„

liv

-E

-G

”,

Dania – DE-IF (marzec 2004)

Dania nie opublikowała monografii ze swoimi ramami interoperacyjności.

Wszystko jest dostępne na stronie www.oio.dk

DE-IF

Dania jest niekwestionowanym liderem europejskim w zakresie implementacji ram
interoperacyjności – szczególnie w zakresie dokumentu elektronicznego.

DE-IF przejmuje wprost z EIF definicję pojęć „interoperacyjność” i „ramy interoperacyjności”.

Za zarządzanie ramami interoperacyjności odpowiada duńska Agencja ds. IT i
Telekomunikacji. DE-IF są tworzone we współpracy z tzw. KIU - komitetem
odpowiedzialnym za koordynację inicjatyw z obszaru IT w duńskim sektorze publicznym.
Członkami KIU są: Digital Taskforce, Ministerstwo Nauki, Technologii i Innowacji, Ministerstwo
Spraw Wewnętrznych i Zdrowia, Ministerstwo Gospodarki, lokalne samorządy, regiony
duńskie i Agencja ds. IT i Telekomunikacji. Aktualne prace nad interoperacyjnością w Danii są
prowadzone przez Podkomitet KIU ds. Architektury.

Duńczycy ciekawie sklasyfikowali standardy w ramach interoperacyjności. Są to standardy
zatwierdzone,

rekomendowane,

analizowane,

de’facto,

wkrótce

aktualizowane,

przemigrowywane (podejście FURAD). Promowane są otwarte standardy.

W Polsce, w roku 2004 byłe Ministerstwo Nauki i Informatyzacji nawiązało współpracę z Duńczykami w

zakresie standardów, narzędzi i technologii definiowania ontologii, prowadzenia repozytorium metadanych i

repozytorium dokumentów elektronicznych. Zakupiono odpowiednie pilotażowe środowisko sprzętowo-

programowe. Obecnie merytoryczne prace w tym zakresie są rozwijane przez MSWiA w ramach projektu

ePUAP, którego początki są datowane na rok 2004, a także w ramach Centralnego Repozytorium

Dokumentów Elektronicznych (

www.crd.gov.pl

) uruchomionego w czerwcu 2005 r. w ramach współpracy z

projektem e-Łódź.

Estonia – EE-IF, v.2.0 (maj 2006)

Estonia

przyjmuje

definicję

wymiary

interoperacyjności podane w EIF. EE-IF stanowią po
prostu implementację EIF w wewnętrznych
uwarunkowaniach Estonii.

EE-IF mocno wspiera i stosuje rozwiązania OSS.

Struktura zarządzania informatyzacją w Estonii –
poniżej:

polityka

realizacja

EE-IF – RIHA i X-road

X – road (over
Internet)

RIHA jest platformą integracji e-usług
dostarczanych przez różne instytucje w
Estonii. IS – system informacyjny, S-serwis,
CIT - portal dla użytkowników e-usług (tzw.
SPE – single point of entry).

Źródło: Estonian Ministry od Economy Affairs and
Communication, „Estonian IT Interoperability Framework, v.
2.0, maj, 2006

X-road

jest

rozległą

siecią

teleinformatyczną,

stanowiącą

podstawę

infrastrukturową dla RIHA. Ponadto realizuje
interoperacyjność w wymiarze technicznym, a
jako podstawę sieciową wykorzystuje Internet.

Żródło: Uuno Vallner, Interoperability Framework: Estonia,
Brussels, 14.02.2007

W Polsce rozwiązaniem podobnym do RIHA jest ePUAP,

natomiast X-road jest analogiczny do STAP.

Unia Europejska – eHealth Inteoperability (draft, lipiec

2007)

Definicja interoperacyjności pochodzi z EIF v. 1.0.

W dyskusji istoty interoperacyjności podkreślono,
że nie dotyczy ona wyłącznie aspektów technicznych
związanych ze zdolnością komunikowania równych
systemów i wymiany informacji. Interoperacyjność
dotyczy również poszukiwania sposobów rozumienia
koncepcji łączenia ludzi, danych i różnorodnych
systemów

eZdrowia

równoczesnym

uwzględnieniem

zróżnicowania

relewantnych

czynników społecznych, politycznych, regulacyjnych,
biznesowych/przemysłowych i organizacyjnych.

Poziomy interoperacyjności:

1.Polityczny/legislacyjny

–

budowa

niezbędnego środowiska zgody politycznej,
legislacji

regulacji

dla

umożliwienia

interoperacyjności systemów i serwisów,

2.Organizacyjny – analogicznie do EIF 1.0,
3.Aplikacyjny (uwzględnia semantykę) –

uwzględnia wymogi poziomu semantycznego z
EIF 1.0 realizowane poprzez opracowanie
wspólnych

priorytetów

aktywności

semantycznych (wykorzystanie use-case) i do
współdzielenia wyników prac i doświadczeń w
tym zakresie,

4.Techniczny (uwzględnia architekturę) –

wspólne standardy techniczne i architektura,
ustanowienie

wspólnych

platform

komunikacyjnych.

Unia Europejska – EIF v. 2.0 (draft, lipiec 2008)

Definicja interoperacyjności w EIF v. 2.0.

Zdolność zasadniczo odmiennych, różnorodnych organizacji do interakcji w celu realizacji wzajemnie

korzystnych i uzgodnionych celów, włączając w to współdzielenie informacji i wiedzy pomiędzy
organizacjami w płaszczyźnie realizowanych przez nie procesów biznesowych, które to
współdzielenie jest realizowane poprzez wymianę danych za pośrednictwem wykorzystywanych
w tych organizacjach systemów teleinformatycznych.

Źródło: European Commission, IDABC Group, Draft Document for Public Comments, As Basis for EIF 2.0, 15 lipca 2008 r.,

http://ec.europa.eu/idabc/servlets/Doc?id=31508