ZAKAŻENIA
TKANEK
MIĘKKICH I
SKÓRY

Opracowanie:
Adrian Płocharczyk
Wojtek Haratym
Igor Burakowski

SKÓRA

http://file.favore.pl/store/2009/8/11/18/107884_125000933
7705.jpg

WARSTWY SKÓRY

•Naskórek - zbudowany z komórek nabłonkowych keratynocytów i
barwnikowych melanocytów

•Warstwa podstawna

•Warstwa kolczysta

•Warstwa ziarnista

•Warstwa rogowa

Skóra właściwa = jest to warstwa odżywcza.
Znajdują się tu : receptory, naczynia krwionośne, nerwy oraz
gruczoły.

Tkanka podskórna - zbudowana z tkanki łącznej właściwej
luźnej.
Zawiera komórki tłuszczowe, które izoluje przed nagłymi
zmianami temp.

WYTWORY NASKÓRKA

Włosy

Paznok
cie

CZYNNIKI OBRONNE SKÓRY



Ścisła adhezja kom nabłonka

( obrona mechaniczna przed czynnikami uszkadzającymi)



Lizozym ( składnik potu)

( enzym hydrolityczny rozkładający peptydoglikan ściany kom)



Niskie pH



Obecność kwasów tłuszczowych



Złuszczanie naskórka



Flora fizjologiczna skóry

( zabezpiecza przed kolonizacją przez szczepy patogenne)

FLORA FIZJOLOGICZNA



Ziarniaki G(+)



Staphylococcus epidermidis



Streptococcus viridans



Staphylococcus aureus (25%) ???



Pałeczka G(+)



Propionibacterium acnes

(Przyczyna trądziku u nastolatków)



Grzyby



Candida albicans

(skóra pod paznokciami, międzypalcami, okolice

pachwin i pach)

warstwa rogowa

naskórka

(warunki tlenowe)

głębsze części mieszka

włosowego i gruczołów

łojowych

(warunki beztlenowe)

CZYNNIKI PREDYSPONUJĄCE DO

WYSTĄPIENIA ZAKAŻEŃ



nieodpowiednia higiena osobista



nadmierne pocenie



nadmierna wilgotność (np. praczki i

kucharze)



urazy



nadmierne pocenie się



defekty immunologiczne –immunosupresja,

AIDS

NAJCZĘSTSZE BAKTERYJNE CHOROBY

SKÓRY



Piodermia, ogólne określenie obejmujące
wszystkie choroby skóry wywołane przez
bakterie ropotwórcze
(paciorkowce, gronkowce).



Liszajec zakaźny (S. aureus, S. pyogenes)



Róża (S. pyogenes)



Cellulitis (S. pyogenes)



Czyrak (S. aureus)



Zespół Rittera (S. aureus)



Trądzik pospolity (C. acnes)



Figówka (Staphylococcus sp.)

LISZAJEC ZAKAŹNY



zakaźna choroba powierzchownych warstw
skóry



najczęściej u dzieci w wieku 2-6 lat



Osoby uprawiające sporty kontaktowe takie

jak zapasy



Objawy kliniczne



Pęcherze zawierające przejrzysty płyn



w dalszym etapie choroby pokrywają się strupami



Leczenie: Maści antybiotykowe ( )

ZESPÓŁ RITTERA

(STAPHYLOCOCCUS AUREUS)



Choroba noworodków wywołana przez
egzotoksynę, eksfoliatynę



Objawy:



Wysiew płaskich, bardzo wiotkich pęcherzy, które
łatwo pękają pozostawiając przestrzenie bez
naskórka

CELLULITIS (ZAPALENIE TKANKI

ŁĄCZNEJ)

STREPTOCOCCUS PYOGENES



Czynniki predysponujące:



Urazy



Oparzenia



Ukąszenia



Objawy:



Zaczerwienienie



Ból



Pieczenie



Towarzyszy ból głowy,
nudności, wymioty

RÓŻA

S.PYOGENES



Ostry stan zapalny skóry i tkanki podskórnej
charakteryzujący się zaczerwienieniem i
nadmiernym uciepleniem.



Tendencja do rozprzestrzeniania się drogą
naczyń limfatycznych i nawracania.
Lokalizuje się najczęściej na twarzy i w
kończynach dolnych.



Choroba występuje głównie u

osób starszych, noworodków i dzieci.

Trądzik pospolity

(corynebacterium

acnes)

Czyrak

(S.aureus)

Figówka

(S.aureus)

MARTWICA SKÓRY I TKANKI

PODSKÓRNEJ

Clostridium perfringens



Bakteria wnikają przez rany



Pooperacyjne



Pourazowe



U narkomanów



czynnik predysponujący



słabe ukrwienie tkanek



Bakterie uwalniają gaz



Wyczuwalny palpacyjnie



Uszkadzający tkanki

ZAKAŻENIA RAN OPARZENIOWYCH



Bakterie wywołujące zakażenie ran
oparzeniowych:



 Pseudomonas aeruginosa



Staphyloccocus aureus



Acinetobacter sp.



Klebsiella sp.



Proteus sp.



Zakażenie ma też konsekwencje
ogólnoustrojowe, nasila objawy choroby
oparzeniowej i nie leczone może doprowadzić
do wystąpienia uogólnionej posocznicy i w
konsekwencji do zgonu pacjenta

CHOROBY SKÓRY O ETIOLOGII

WIRUSOWEJ



Grupa Herpes



Opryszczki zwykłe – Herpes simplex



Półpasiec – Herpes zoster



Ospa wietrzna – Herpes varicella



Grupa -Paramyoxowirus



Odra



Różyczka



Grupa brodawek – Papoviriadene



Brodawki zwykłe



Brodawki płaskie



Brodawki stóp

Odra

Różyczka

Opryszczka

Brodawcza

k

GRZYBICE SKÓRNE

DERMATOFITOZY



Etiologia



Trichophyton – skóra włosy i paznokcie



Microsporum – skóra włosy



Epidermophyton floccosum – skóra i paznokcie



Epidemiologia



Dermatofity antropofilne – wyłącznie ludzkie,
przenoszenie przez bezpośredni kontakt (np.
grzebień)



Dermatofity zoofilne – przenoszenie przez
bezpośredni kontakt ze zwierzętami i produktami
odzwierzęcymi



Dermatofity geofilne – przez kontakt z gleba

GRZYBICE SKÓRNE



Łupież pstry



Skóry gładkiej



dłoni i stóp



Odrębna pachwin



Skóry owłosionej głowy



Woszczynowa



Strzygąca



Drobnozarodnikowa



Grzybica paznokci

Grzybica
woszczynowa

Grzybica strzygąca

Grzybica paznokcia

GRZYBICE SKÓRNE

DERMATOFITOZY

Epidermophyton
floccosum

Microsporu
m

Trichophyton
rubrum

GRZYBICE SKÓRNE

DROŻDŻYCA



Oportunistyczna infekcja skóry, błon
śluzowych i paznokci



Najczęściej wywołana drożdżakami
chorobotwórczymi z rodzaju Candida
(Candida albicans)



Czynniki predysponujące:



Urazy skóry



Nadmierna wilgotność



Osłabiona odporność komórkowa



Przedłużona antybiotykoterapia



Zabiegi inwazyjne

GRZYBICY MOŻNA UNIKNĄĆ



Nosić klapki na basenach.



Unikać bezpośredniego kontaktu z zakażonymi

ludźmi i zwierzętami.



Nie używać butów wspólnie z innymi osobami.



Unikać obuwia i skarpet z tworzyw sztucznych.



Skarpety codziennie zmieniać i regularnie prać

DIAGNOSTYKA I

ANTYBIOTYKOTERAPIA ZAKAŻEŃ

Bakteryjnych

Wirusowych

Grzybiczych

DIAGNOSTYKA ZAKAŻEŃ

BAKTERYJNYCH



Pobranie materiału diagnostycznego,

- preparat bezpośredni (np. barwienie met

Gramma).

- posiew na podłoża.



Metody pobierania materiałów diagnostycznych



Zmiany rozległe – pobieranie z granicy zmian zwilżoną

wymazówką.



Ropień – jałową strzykawką z wnętrza.



Owrzodzenia skóry – pobieranie strzykawką z dna owrzodzenia

ANTYBIOTYKOTERAPIA ZAKAŻEŃ

BAKTERYJNYCH



W leczeniu można stosować



Maść antybiotykowo-sterydową



Antybiotyki stosowane ogólnoustrojowo



Stosowane antybiotyki



Penicyliny z inhibitorem B - Laktamaz
(Augmentin)



Metycyliny (jeżeli nie jest to MRSA)



Cefalosporyny.



Wankomycyna (MRSA).



Erytromycyna, klindomycyna (uczuleni na
penicylinę).

DIAGNOSTYKA WIRUSOWA



Bardzo ważny jest obraz kliniczny wraz z
wywiadem oraz nieskuteczna
antybiotykoterapia



Leki stosowane
antywirusowo



Np.. Acyklowir



Tabletki



Maść



Plaster



Dożylnie

DIAGNOSTYKA



Materiały diagnostyczne



Pobrane wymazy ze zmian skórnych



Depilowane włosy



Opiłki paznokci



Zeskrobiny skórne i paznokciowe

DIAGNOSTYKA ZAKAŻEŃ GRZYBICZYCH



Pobranie materiału



Preparat histologiczny



Hodowla (podłoże Sabouraud) 2-3 tyg.



Diagnostyka trichophyton wymaga testów
biologicznych



Grzyby z rodzaju Microsporum na głowie
można wykryć za pomocą lampy Wooda
(oświetlenie uv) – świecą na jasnoziolono

ANTYBIOTYKOTERAPIA ZAKAŻEŃ

GRZYBICZYCH



Ketokonazol (Nizoral)



Mikonazol



Stosowany miejscowo



Flukonazol

BIBLIOGRAFIA



„Mikrobiologia i choroby zakaźne” G. Virella



„Mikrobiologia Lekarska” M.L. Zaremba J.

Borowski



http://www.zakazenia.org.pl



http://www.alergologia.org/archiwum/2007wpta

/wpta752.html



http://www.dermatozy.pl/edukacja/grzyb01.html



Wikipedia